Orataçağ'dan günümüze resim sanatında ölüm kavramı
The Concept of death in art of painting from the Middle Ages until today
- Tez No: 130710
- Danışmanlar: YRD. DOÇ. DR. DEVABİL KARA
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Güzel Sanatlar, Fine Arts
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2003
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Marmara Üniversitesi
- Enstitü: Güzel Sanatlar Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Resim Ana Sanat Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 127
Özet
İnsanlık tarihi boyunca ölüme karşı tavırlar birçok evrimden geçmiştir. Eski uygarlıklardaki bir çok mit, insanların nasıl ölümlü olduklarını açıklama girişiminde bulunmuştur. İnsanların, Tanrının buyruklarına karşı gelmelerinden ötürü ölümsüzlüklerini yitirip, ölümlü olduklarına inanılmıştır. Bu inanç, en ilkel dinlerden, en gelişmiş tek tanrılı dinlere kadar uzanmıştır. Ölümün, ortaçağ boyunca çok korkunç, fakat bir o kadar da gerekli olduğu düşünülmüş ve beklenilmiştir. Ortaçağın sonlarına doğru ölülerin artık Mahşer Günü'nde değil ölüm anında yargılandığına inanılmıştır. 15. ve 16. yüzyıllarda ortaya çıkan Ars Moriendi (iyi ölme sanatı)'de yer alan kutsal tasvirler, ortaklaşa bir ayinin güvenliliği ile, kişisel bir sorgulamanın endişesini, tek bir sahne halinde bir araya getirmiştir. Ölümün kendisinden, ölümün yöntemi ve zamanlaması kadar korkulmamıştır. En büyük endişeyi yaratan, uyarılmadan ya da uyku sırasında gelen ani ölüm olmuştur. 12. ve 13. yüzyıllardaki Mahşer Günü'nde yargılanma, 15. yüzyılda ölmekte olan kişinin yatmış olduğu Ölüm - yatağı sahnelerine göç etmiştir. 18. yüzyılın ortalarında ölümün yüceltilmesi ve ölüm düşüncesinden haz alma romantizmin özelliklerinden biri haline gelmiştir. 19. yüzyıl da ise abartılmış bir matem şovu ortaya çıkmıştır. Ölüm - yatağı sahnesi 18. yüzyılda dramatize edilerek, 19. yüzyılın sonuna kadar devam etmiştir. Yaklaşık 20. yüzyıla kadar toplumun, hem ölülerden, hem de yaşayanlardan oluştuğu düşünülmüştür. I. Dünya Savaşı, toplu savaşlar, gündelik hayatın tamamen dünyevileşmesi, sanayiinin ve endüstrinin korkunç hızı, geleneksel rol modellerini ortadan kaldırmış ve böylece ortak benlik kavramı da yok olmuştur. 20. yüzyıla gelindiğinde modern toplumlar, ölü ve ölüm kavramlarını tamamen dışlayarak, bir tabu haline dönüştürmüştür. Geçmişte ölüm, gizlenmeyen, topluma açık herkesin, önünde olup biten bir şey iken, cinsellik yasaktı. Oysa 20. yüzyılda durum tam tersine dönmüştür. Ölüm, toplumun içinden dezenfekte edilip, hastanelere atılmıştır. Böylece, geçmişteki Ölüm - yatağı sahneleri de tamamen ortadan kalkmıştır. Günümüzde ölmek, artık normal bir şey değildir. Ölüm sıkı bir denetim altına alınmıştır. Oysa, ölümden ne kadar uzaklaşılırsa, yaşamdan da o derece uzaklaşılır. m
Özet (Çeviri)
During the history of human being, the attitudes against death had been subject to several evolutions. A lot of myths in the ancient civilizations had attempted to explain how people are mortal. It was believed that human has lost their survival and became mortal beings due to disobey against God's orders. This belief is valid for all the religions from the most primitive ones to the most developed single god religions. During the middle ages, death had been thought and expected as a very fearful and at least as necessary thing as the same level. At the end of Middle ages, it was believed that the death are judged on the dying moment rather than the Last Judgment. The holly depictions in the Ars Moriendi (art XL- it- of dying peacefully) which appears in the 15 and 16 centuries combined the safety of a common ritual and fear from questioning in a single stage. The death itself was not feared by people as much as the death method and timing. The most fearful thing was the death without any warning or during X|_ 4,1- sleeping. Last Judgment of 12 and 13 centuries transferred to the“death bed”portraits in the 15 century. th In the middle of the 18 century, raising the death and enjoying the idea of death became a characteristic of romantics. On the other hand, in the tn 19 century exaggerated mourning shows were seen. Death-bed portrait was dramatized in the 18 century and continued in this way at the end of 19 century. Almost until the 20 century the society was considered to be formed by both living and death persons. The World War I, common wars, increasing importance of everyday life, tremendous speed of industry eliminated traditional role models and in this way common sense was lost. In the 20 century, modern communities disregard the death and the concept of death completely and made it a taboo. In the past, while the death was something that is not hidden and occurring in front of everybody, xl_ sexuality was prohibited. On the other hand, in the 20 century the situation is vice verse. Death is disinfected from the society and removed to the hospitals. In this way“death-bed”scenes of the past disappeared completely. Today dying is not a normal thing. Death is strictly under control. Actually how one is far away from death, he is as far as from life.
Benzer Tezler
- 1950 sonrası Türk resim sanatında kavram ve biçim ilişkisi
The Relation between concept and shape in Turkish painting art post 1950's
DENİZ ÇOBANKENT
Yüksek Lisans
Türkçe
2000
Güzel SanatlarMarmara ÜniversitesiResim Ana Sanat Dalı
YRD. DOÇ. DR. KEMAL GÜRBÜZ
- Selçuklu devri taşınabilir objelerinde figürlü süslemeler
Başlık çevirisi yok
M. ELİF GÖKÇİĞDEM
Doktora
Türkçe
1999
Sanat Tarihiİstanbul Teknik ÜniversitesiSanat Tarihi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SEMRA ÖGEL
- Resim eğitiminde Ortaçağ düşüncesi ve yaratıcılık
Middle ages thought in art (painting) education and creativity
CANAN BİRSOY
Yüksek Lisans
Türkçe
2003
Güzel SanatlarDokuz Eylül ÜniversitesiGüzel Sanatlar Eğitimi Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. FAHRİ SEVER
- Resim sanatında ekspresif bedenin melankoli kavramı ile ilişkilendirilmesi
Association of expressive body with the concept of melancholy in the art of painting
NESLİ TÜRK
Sanatta Yeterlik
Türkçe
2017
Güzel SanatlarMimar Sinan Güzel Sanatlar ÜniversitesiResim Ana Sanat Dalı
YRD. DOÇ. EMRE ZEYTİNOĞLU