Geri Dön

Koroner arter hastalığı olan ve stent implantasyonu yapılan hastalarda P-selektin glikoprotein ligand-1 polimorfizminin restenoz üzerine etkisinin araştırılması

Başlık çevirisi mevcut değil.

  1. Tez No: 163583
  2. Yazar: BESTE ÖZBEN SADIÇ
  3. Danışmanlar: PROF.DR. AYTAÇ ÖNCÜL
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Kardiyoloji, Cardiology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2005
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Kardiyoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 130

Özet

ÖZET Hem gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkelerde görülen en sık ölüm nedeni olan ateroskleroz ve koroner arter hastalığının tedavisinde anjiyoplasti ve son yıllarda kullanım alanına giren stent uygulamalarıyla önemli başarılar elde edilmesine rağmen restenoz önemli bir sorun olarak karşımıza çıkmaktadır. Restenoz gelişiminde başlıca 3 komponent rol oynamaktadır: damar duvarında“recoil”ve“remodeling”, neointima oluşumu, hcmostatik aktivasyon ve trombüs oluşumu. Neointima oluşumu özellikle stent içi restenozun en önemli nedenidir. Bu olayın nedenleri arasında internal elastik lamina ve media yırtılmasına yol açan aşırı gerilme, endotel hasarı ile ortaya çıkan mitojen maddeler (anjiyotensin II, plazmin), düz kas hücreleri, trombositler, endotel hücreleri ve inılamatuar hücrelerden kaynaklanan sitokinler sayılabilir. Obezite, diyabetes mellitus, çok damar hastalığı, sigara kullanımı, lezyon uzunluğu, lümen çapı, kullanılan stent sayısı, stent uzunluğu ve perkutan girişimlerden sonra rezidü darlığın yüksek bulunması da stent restenozu gelişmine katkıda bulunmaktadır. Son yıllarda yapılan çalışmalar PTCA sonrası restenoz veya stent içi restenoz gelişmesinde bazı genetik faktörlerin de rol oynayabileceğini göstermiştir. Anjiyotensin-I dönüştürücü enzim (ACE) I/D gen polimorfîzmi, endotelyel nitrik oksit sentaz gen polimoriîzmleri (Glu298Asp, -786T>C), glikoprotein Ma P1A1/A2 gen polimorfîzmi, östrojen gen polimorfîzmi (PvuII), interlökin- 1 ra geninin '2' alleli ve hem oksijenaz-1 gen promoterindeki GT tekrarları restenozla ilişkisi olduğu gösterilen gen polimorfizmlerindendir. Selektinler trombositlerin ve lökositlerin aktive endotel hücreleri ile ilk teması ve ardından gelişen yuvarlanma reaksiyonuna aracılık etmektedir. P-selektin aktif endotel hücreleri ve aktif trombositler tarafından eksprese edilen hücre adezyon molekülüdür. Lökositler üzerinde eksprese edilen PSGL-1 P-selektinin yüksek afıniteli ligandıdır. P selektin ve PSGL-1 lökositler ile aktive endotel hücreleri ve trombositler arasındaki ilişkileri 78düzenlemektedir. Son yıllarda tanımlanmış olan PSGL-1 VNTR polimorfizmi molekülün P- selektin ile bağlandığı bölgedeki mûsin benzeri tekrarlı bölgeyi etkilemekte olup molekülünün hücre dışındaki uzunluğunu belirlemektedir. Farklı alicileri homozigot taşıyan kişilerde molekülün uzunluğu değişmektedir, Hetero/igotlarda ise molekülün ligand bağlayıcı kısmının konfigürasyonu değişmektedir. Bu değişikliklerin P-selektin - PSGL-1 etkileşimini değiştirerek trombüs gelişiminde etkisi olabileceği düşünülmektedir. Stenl restenozu ve PSOL-1 polimorfizmi konusunda günümüze kadar yapılmış herhangi bir çalışma bulunmamaktadır, PSGL-1 polimorfizminin intlamatuar yanıt ve tromboz gelişiminde etkisi olabileceği düşüncesiyle çalışmamızda koroner arter hastalığı nedeniyle stenl. implantasyonu yapılmış hastalarda PSGL-1 polimorfizrainin rcstcnoz gelişimi üzerine etkisi araştırılmıştır. Çalışmaya restcnoz saptanma süresi 7.97 ± 7.22 ay (1-48) olan 87 (%48.3) stent restenozlu ve kontrol grubu olarak takip süresi 25.73 ± 21.66 ay (2-120) olan 93 (%51.7) patent stcntli hasta olmak üzere 180 hasta dahil edildi. Hastaların 137'si erkek (%76.1) ve 43'ü kadın (%23,9) olup hastaların yaş ortalamaları 57.57.1.9,12 yıl (yaş aralığı: 32-79) idi. Restenozlu 87 hastanın 62'si erkek (%71,2) ve 25'i kadın (%28.8) iketı, patent stentli 93 hastanın 75'i erkek (%80.6) ve 18'i kadın (%19.4) idi (p-0.14). Altmış sekiz hastada s tabi l angına pektoris (%37.8), 18 hastada unstabit angina pekloris (%10.0), 94 hastada ise miyokard infarktüsü (%52.2) öyküsü mevcut idî. Yüz hastada hipertansiyon (%55,5), 38 hastada diyabctes mellitus (%21.1), 115 hastada hiperlipidemi (%63.9), 63 hastada (%35) ailede erken yaşta koroner arter hastalığı öyküsü, 121 hastada (%67.2) sigara kullanımı mevcut idi. Stcnt içi resteno/. saptanan hastaların 21 tanesinde (%11.7) stent içi tekrarlayan rcsteno/. öyküsü ve 9'unda (%1Ö,3) stent İçi trombüs gelişimi mevcuttu. Çalışmada, PSGL-1'in A, B ve C olmak üzere 3 alleli ve AA, AB, AÇ, BB ve CC olmak üzere toplam 5 farklı genotipi tespit edildi. Tüm grupta A alleli %79.4, B alleli %19.2ve C alleli %1,4 olarak bulundu, AA genotipi 11.2 hastada (%64.0), trombotik olaylarla ilişkili olabileceğini düşündüğümüz AB genotipi 51 hastada (%29.14), AÇ genotipi 3 hastada (%1.71), BB genotipi 8 hastada (%4.57), CC genotipi ise l hastada (%0.57) saptandı. PSGL-1 polimorfizmi allel frekansları ve genotip dağılımları her iki grupta benzerdi (A, B, C alicileri için sırasıyla p= 0,97, p= 0,73, p= 0,19, genotip dağılımı için p= 0.35). 50 yaş allı hastalarda kısa alleiicrin restenoz gelişimi üzerine anlamlı etkisi yoktu (p=0.38). Trombolik olaylarla ilişkili olabileceğini düşündüğümüz AB gcnotipinin stent restenozu, tekrarlayan stent içi restenozu ve stent içi tronıbüs gelişimi arasında anlamlı ilişki saptanmadı (sırasıyla p=0,54, p=0.82 ve p=0.37). Gerek 50 yaş altı gerekse 50 yaş üstü grupta AB genotipi île restenoz gelişimi arasında anlamlı bir ilişki gösterilemedi (sırasıyla p=0.82 ve p=0,60). Gerek erkek gerekse kadın hastalarda PSGL-1 AB genotipi ile restenoz gelişimi arasında anlamlı ilişki saptanmadı (sırasıyla p=0.31 ve p=0.51). Ancak ailesinde erken yaşta koroner arter hastalığı öyküsü olan grupta AB genotipi île restenoz gelişimi arasında anlamlı bir ilişki görüldü (%65.21 'e karşılık %36.84, p= 0.03). Cinsiyetin stent restenozu gelişimi üzerine etkisi olmadığı saptandı (p~0.14). Ancak diyabeti olan kadın hastalarda restenoz oranı %68.75 iken erkek hastalarda %27.27 idi (p= 0.01). Stent restenozu gelişimi 50 yaşın altındaki hastalarda 50 yaşın üstündekilere göre anlamlı olarak daha yüksek idi (%65"e karşılık %43.57, p=0.02). Stabil angına pektoris nedeniyle stent implantasyonu yapılmış olan hastalardaki restenoz oranı anlamlı olarak daha düşük bulundu (p= 0.03). Diyabet, hipertansiyon ve ailesinde erken yaşta koroner arter hastalığı öyküsü bulunması île restenoz gelişimi arasında anlamlı ilişki saptanmadı (sırasıyla p=0.61, p=0.34 ve p= 0.86). Tüm grupta sigara kullanım öyküsü île resteno/. gelişimi arasında anlamlı ilişki saptanmazken (p-~ 0.15) erkek hastalarda sigara kullanımı ile restenoz gelişimi arasında anlamlı bir ilişki gözlendi (p= 0.03). Sigara kullanım öyküsü olan hastalarda sigaraya devam etmenin restenoz gelişimini anlamlı olarak arttırdığı görüldü (pO.OOl). Ancak kadınhastalarda ve 50 yaş altı hastalarda sigaraya devam etme ile restenoz gelişimi arasında anlamlı biri ilişki söz konusu değildi (sırasıyla p=0.55 ve p=0.14). Stalin kullanımının lipid değerlerinden bağımsız olarak restenoz gelişimi üzerine koruyucu etkisi olduğu görüldü (%35.65'e karşılık %70.76, p

Özet (Çeviri)

SUMMARY Atherosclerosis and coronary artery disease are the most common reasons of mortality both in developing and developed countries. In the treatment of coronary artery disease, percutaneous transluminal coronary angioplasty and stent implantation are widely used with great success. Yet, development of restenosis after angioplasty and stent implantation is still a major problem. Three mechanisms are responsible for development of restenosis. These are elastic recoil and remodelling phenomenon, neointimal hyperplasia and haemostatic activation and thrombus formation. Neointimal hyperplasia is especially important for in-stent restenosis. Tension leading to damage of internal elastic lamina and media, certain mitogenie substances due to endothelial damage (angiotensin II, plasmin) and cytokines released from smooth muscle cells, thrombocytes, endothelial cells and inflammatory cells induce neointimal hyperplasia. Besides; obesity, diabetes mellitus, multi-vessel disease, cigarette-smoking, length of lesion, diameter of the vessel lumen, number of stents used and residual stenosis all might have an effect on development of in-slent restenosis. In recent studies, certain genetic factors have been found to be associated with development of restenosis after PTCA or stent implantation. Angiotensin-converting enzyme insertion/deletion polymorphism, endothelial nitric oxide synthase gene polymorphism (Glu298Asp, -786T>C), glycoprotein Ilia P1A1/A2 gene polymorphism, estrogen gene polymorphism (PvuII) and heme oxygenase- 1 gene promoter microsatellite polymorphism are most commonly studied polymorphisms shown to be associated with in-stent restenosis. Selectins mediate the interaction between platelets and leukocytes with activated endothelial cells and initiate tethering and rolling adhesion of leukocytes on activated platelets and endothelial cells. P-selectin is a cell adhesion molecule expressed on activated endothelial cells and platelets while its major ligand, PSGL-1, is expressed on leukocytes. P selcctin and 82PSGL - 1 regulate the initial interactions between leukocytes and platelets, as well as between leukocytes and activated endothelial cells. In recent years, a VNTR (variable number of tandem repeats) polymorphism of PSGL- 1 gene affecting the length of the protein and the distance of the P-selectin binding site to the cell surface has been described. In people carrying AA, BB or CC homozygotes, the length of the molecule varies. In heterozygotes, the configuration of the ligand-binding site of the molecule changes. These changes have been thought to have an effect on thrombus formation by changing the interaction between P-selectin and PSGL-1. Up to now, there arc no studies about stent restenosis and PSGL-1 VNTR polymorphism in the literature. As PSGL-1 polymorphism might affect the inflammatory response and thrombosis, we explored the effect of PSGL-1 polymorphism on the development of in-stent restenosis and coronary in-stent thrombosis in patients who had stent implantation due to coronary artery disease. Eighty-seven patients with in-stent restenosis (restenosis detection duration was 7.97 ± 7.22 months (1-48) and 93 patients with patent coronary stents during a follow-up period of 25.73 ± 21.66 months (2 - 120) were included in the study. There were 137 male (76.1%) and 43 female (23.9%) patients with a mean age of 57.57±9.12 years (age range: 32-79). All the patients' past medical histories, cardiovascular risk factors, lipid and glucose levels were evaluated. There were hypertension in 100 patients (55.5%), diabetes mellitus in 38 patients (21.1%), hyperlipidemia in 115 patients (63.9%). Sixty-three patients (35%) had a family history of early coronary artery disease. Smoking habit was noted in 121 patients (67.2%). Stable angina pectoris was present in 61 patients (36.7%) while unstable angina was noted in 37 patients (20.6%) and myocardial infarction in 94 patients (52.2%). Among the patients with stent restenosis, 21 patients (11.7%) had repeating in-stent restenosis and 9 patients (10.3%) had in-stent thrombosis. S3Genomic DNAs were obtained by standard methods from whole blood samples and spesific primers were used to amplify PSGL-1 gene by polymerase chain reaction (PCR). Three alleles, A (558 bp), B (528 bp) and C (498 bp), were detected by proper DNA ladders. In the study, 3 alleles and 5 different genotypes were detected for PSGL-1. The alleles frequencies were 79.4% for A allele, 19.2% for B allele and 1.4% for C allele. AA genotype was detected in 1 12 patients (64%), while AB genotype in 51 patients (29.14%), AC genotype in 3 patients (1.71%), BB genotype in 8 patients (4.57%) and CC genotype in 1 patient (0.57%). The allele frequencies and genotype percentages were similar in both groups (for A, B, C alleles p= 0.97, p= 0.73, p= 0. 1 9 respectively and for genotype percentages p= 0.35). There were not any significant association between PSGL-1 AB genotype and stent restenosis (p=0.54). Similarly, no significant relation was found between AB genotype and either repeating stent restenosis or in-stent thrombosis (p= 0.82 and p= 0.37 respectively). No significant association was detected between AB genotype and stent restenosis in both younger (50 years old) patients (p= 0.82 and p= 0.60 respectively). In neither male patients nor female patients, there was not any significant association between AB genotype and restenosis (p=0.31 and p=0.51 respectively). However, PSGL-1 AB genotype was associated with higher restenosis rates in patients with a family history of coronary artery disease (65.21% vs 36.84%, p=0.03). Gender has no effect on development of in-stent restenosis (p=0.14). However, in female diabetic female patients restenosis rate was significantly higher than male diabetic patients (p= 0.01). Stent restenosis was detected significantly higher in patients younger than 50 years old compared to those older than 50 years (%65 vs %43.57, p=0.02). In patients who had stent implantation due to stable angina, restenosis rate was significantly lower (p=0.03). No significant relation was found between stent restenosis and presence of diabetes, hypertension and family history of coronary artery disease (p=0.61, p=0.34 and p=0.86 84respectively). In the whole group there was not any significant relation between smoking and stent restenosis (p=0.15), but in male patients smoking was found to be associated with higher rates of restenosis (p~ 0.03). In patients with positive smoking history, restenosis rate was significantly lower in those who ceased smoking compared to those continuing smoking (p< 0.001). In patients using statins due to hyperlipidemia independent of their lipid levels, restenosis rate was significantly lower compared to patients who did not use statins (35.65% vs 70.76%, p

Benzer Tezler

  1. Tez No

    171894

    Tek damara stent implante edilen stabil angina pektorisli hastalarda PPARγ aktivitesine sahip telmisartan molekülünün anjiografik restenoz üzerine etkinliği

    The effectiveness of telmisartan molecule that has PPARγ activity on angiographic restenosis in patients who have stable angina pectoris and have implanted stent to one coronary artery

    ÖZGÜR DAĞLAR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2006

    KardiyolojiDokuz Eylül Üniversitesi

    Kardiyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. ÖZHAN GÖLDELİ

  2. Tez No

    535598

    Cha2ds2-vasc skorunun akut stent trombozunu öngörmedeki yeri ve önemi

    Importance and usage of the cha2ds2-vasc score in predicting acute stent thrombosis

    SEFA ÜNAL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    KardiyolojiSağlık Bakanlığı

    Kardiyoloji Ana Bilim Dalı

    UZMAN ŞENAY FUNDA DEREAĞZI

  3. Tez No

    334099

    Klopidogrel tedavisi altındaki hastalarda perkütan koroner girişim sonrası verilen klopidogrelin etkisinin retrospektif olarak değerlendirilmesi

    The retrospective evaluation of the effect of clopidogrel given following percutaneous coronary intervention in patients under clopidogrel therapy

    MUSTAFA BEYAZIT ALKAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    KardiyolojiEge Üniversitesi

    Kardiyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. CÜNEYT TÜRKOĞLU

  4. Tez No

    391009

    Koroner arter çıplak metal stent implantasyonu sonrası üçüncü ay kontrol anjiografilerinde saptanan orta dereceli darlıkların prognozunun değerlendirilmesi

    The prognosis of moderate instent restenosis detected at third month control coronary angiography after bare metal stent implantation

    HAMİDULLAH HAQMAL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    KardiyolojiGATA

    Kardiyoloji Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. UYGAR ÇAĞDAŞ YÜKSEL

    DOÇ. DR. ATİLA İYİSOY

  5. Tez No

    163329

    İntrakoroner stent restenozu olan hastalardaki yüksek aspirin direnci prevalansında trombosit glikoprotein IIIa gen polimorfizminin rolü

    Başlık çevirisi yok

    BURAK PAMUKÇU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2005

    Kardiyolojiİstanbul Üniversitesi

    Kardiyoloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. HÜSEYİN OFLAZ

Geri Dön