Geri Dön

Tek damara stent implante edilen stabil angina pektorisli hastalarda PPARγ aktivitesine sahip telmisartan molekülünün anjiografik restenoz üzerine etkinliği

The effectiveness of telmisartan molecule that has PPARγ activity on angiographic restenosis in patients who have stable angina pectoris and have implanted stent to one coronary artery

  1. Tez No: 171894
  2. Yazar: ÖZGÜR DAĞLAR
  3. Danışmanlar: PROF.DR. ÖZHAN GÖLDELİ
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Kardiyoloji, Cardiology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2006
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Kardiyoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 79

Özet

7. ) ÖZET Amaç : Kararlı anjina pektoris tanılı hastalarda ARB'ler ile yapılan daha önceki instent restenoz çalışmalarında, bu tedavinin restenoz gelişimi üzerine faydası gösterilememiştir. Bu prospektif çalışmadaki amacımız, başanlı stent implantasyonu yapılan ve tip II diabetes mellitüs'ü olmayan kararlı anjina pektoris tanılı bireylerde, bir anjiotensin reseptör blokeri olan telmisartan molekülünün PPARy aktivitesini indükleme yeteneği ile oluşacak antiaterosklerotik özelliklerinden faydalanarak instent restenoz gelişimi üzerine olan olası olumlu etkilerinin anjiografik olarak değerlendirilmesidir. Araştırmamızda ayrıca revaskularizasyon işlemi öncesi sCD40L serum düzeyi ve instent restenoz gelişimi arasındaki ilişki de araştırılmıştır. Metod : Araştırmamızda başarılı stent implantasyonu yapılan toplam 60 hasta ( 48 erkek, 12 kadın ) değerlendirildi. Çalışmaya prospektif olarak dahil edilen ve 30 hasta içeren Grup l'e telmisartan 80 mg/gün işlem öncesi başlanmak üzere 6 ay süreyle verildi. Kliniğimizde daha önce yapılmış prospektif instent restenoz araştırmasının hasta populasyonu olan ve tedavide ACE-i kullanılan 30 hastalık diğer hasta populasyonu ise kontrol grubu (Grup 2 ) olarak alınmıştır. Hastaların kontrol koroner anjiyografî değerlendirmeleri kantitatif koroner anjiografik değerlendirme ( QCA ) ile yapılmış olup ortalama kontrol koroner anjiyografî zamanı grup l'de 5,9 ± 0,9 ay iken grup 2'de 5,4 ± 0,3 ay' dır. Serum sCD40L düzeyi revaskularizasyon işlemi öncesinde ve işlem sonrasında ki takipte 1. ve 6. aylarda tekrar ölçülmüştür. Sonuç : Hastaların temel klinik özelliklerinin her iki grupta benzer olmasına karşın, anjiografik işlem özellikleri açısından grup 1 hastalarda lezyon uzunluğu istatistiksel anlamlı olarak daha fazla bulunmaktaydı ( Grup 1; 9,93 ± 4,51 mm / Grup 2; 7,72 ± 2,53 mm p=0,023 ) ve yine komplex lezyon oram ( B2 tip ) da istatistiksel anlamlılığa ulaşmasada grup l'de daha fazlaydı. Kontrol koroner anjiyografide, minimal lümen çapı ( MLÇ ) grup 1 'de 2,21 ± 0,75 mm, grup 2'de 1,88 ± 0,59 mm ( p=ns ), geç lümen kaybı grup 1 'de 0,559 ± 0,43 mm, grup 2'de 0,729 ± 0,45 mm ( p=ns ) olarak saptandı. İstatistiksel anlamlı farklılık bulunmamakla birlikte Grup 1 hastalarda MLÇ daha fazla ve geç lümen kaybı daha düşük saptanmıştır. Anjiyografik in-stent restenoz oram grup 1 'de %20 ( 6 hasta ), grup 2'de %26,7 ( 8 hasta ) olarak bulunmuş ve telmisartan tedavi grubunda, kontrol grubuna göre istatistiksel anlamlılığa ulaşmayan %6,7 oranında mutlak risk azalması ( göreceli risk azalması %25 ) saptanmıştır ( p = 0,542 ). Serum sCD40L düzeyleri açısından değerlendirilidiğinde; grup 1 hastalarda, daha önce sCD40L düzeyleri ve instent restenoz açısından değerlendirilen grup 2 60hastalarla uyumlu olacak şekilde, işlem öncesi serum sCD40L düzeyleri restenoz gelişen hastalarda ( işlem öncesi 1,20 ± 0,26 ng/ml, birinci ayda 1,22 ± 0,33 ng/ml, altıncı ayda 1,05 ±0,10 ng/ml ) restenoz gelişmeyenlere göre ( işlem öncesi 0,38 ± 0,11 ng/ml, birinci ayda 0,45 ± 0,30 ng/ml, altıncı ayda 0,26 ± 0,27 ng/ml ) anlamlı olarak daha yüksek saptanmıştır ( sırasıyla p değerleri p< 0.001; p< 0.001 ve p< 0.001 ). Yorum : Bu çalışma telmisartan ile yapılan ilk anjiografik restenoz çalışmasıdır. Çalışmamızda telmisartan molekülünün PPARy aktivitesini arttırabilme yeteneği nedeni ile instent restenozu azaltıcı etkisi araştırılmıştır. İnstent restenoz oranında ACE-i tedavisine göre azalma eğilimi saptanmış ancak bu oran istatistiksel anlamlılığa ulaşmamıştır. Ancak dikkat edilmesi gereken nokta daha önce ARB'leri ile yapılan instent restenoz çalışmalarının aksine bu konuda daha önce direkt olarak araştırılmamış ve subgrup analizlerinde instent restenoz faydası gösterilmemiş bir hasta populasyonu olan kararlı koroner arter hastalığı bulunan bireylerde yapılmış bir instent restenoz çalışması olmasıdır. Çalışmamızda kararlı koroner arter hastalığı bulunan bireylerde instent restenoz oranı gerek mutlak risk azalması, gerekse göreceli risk azalması açısından değerlendirildiğinde daha önceki çalışmalara göre daha belirgin fayda sağlamıştır. Bu çalışmanın sonuçlan, işlem öncesinde daha uzun süre telmisartan tedavisi alan ve daha fazla sayıda hasta içeren çalışmalara gereksinimi ortaya koymaktadır. Ayrıca sCD40L değerleri restenoz gelişen hastalarda daha önceki çalışmaları destekler biçimde anlamlı olarak daha yüksek saptanmıştır ve sCD40L stent restenozunun öngörülmesinde kullanılacak bir inflamasyon belirteci olarak bulunmuştur. 61

Özet (Çeviri)

8.) SUMMARY Purpose : On the recent ARB trials; although the effect of theraphy on instent restenosis progression was established in acute coronary syndrome patients, there was no difference between ARB theraphy and ACE-inhibitor group in stable angina pectoris patients and in this group of patients it seems that ARBs are ineffective. In this prospective randomised trial; we aimed to find the effects of telmisartan; an angiotensin receptor blocker, on induction of PPAR-gamma activity; setting out from anti-atherosclerotic properties, to evaluate the possible positive effects on in-stent re-stenosis angiographically. hi addition to this purpose we investigated the effect of preprocedural CD40 ligand ( sCD40L ) on stent restenosis. Methods : Sixty patients ( 48 male, 12 female ) were included in this study. Telmisartan 80 mg/day was started to administered pre-operatively and continued along 6 months in recently and prospectively included group 1, which consists of 30 patients. From a recent prospective trial which has been carried out in our clinic, a 30 patient population using ACE-inhibitor was taken as control group 2. Stent replacement was performed to all patients during percutaneous coronary revascularisation procedure. Plasma sCD40L levels were measured before stent implantation and repeated first month and 6th month after the procedure. Results : Although basic clinical properties of patients are similar in both group; as an angiographic procedural feature; lesion length is greater in group- 1 and this is statistically significant ( Group 1; 9,93 ± 4,51 mm / Group 2; 7,72 ± 2,53 mm p=0,023 ) ; also complex lesion rate ( type B2 ) is much more common in group- 1 but this is not statistically significant. The mean time of control coronary angiography was 5.9 ± 0.9 month in group 1 and 5.4 ± 0.3 month in group 2. Evaluations were done with quantitative coronary angiography ( QCA ). In control coronary angiography ; minimal lumen diameter was 2.21 ± 0.75 mm in group 1 and 1.88 ± 0.59 mm in group 2 ( p= ns ); late lumen loss was 0.559 ± 0.43 mm in group 1 and 0.729 ± 0.45 mm in group 2 ( p= ns ). Although there is not a statistical significance; minimal lumen diameter is higher and late lumen loss is lower in group 1 patients. Angiographic in stent re-stenosis rate was determined as %20 ( 6 patient ) in group 1 and %26.7 ( 8 patient ) in group 2. In telmisartan therapy group; there was an absolute reduction rate in in-stent restenosis; as %6.7 ( relative reduction rate is %25 ) comparing with the control group ( p =0,542). In groupe 1 we found plasma sCD40L levels were significantly higher ( preprocedural 1,20 ± 0,26 ng/ml ) and more prolonged ( at 1 months 1,22 ± 0,33 ng/ml; 6th 62months 1,05 ± 0,10 ng/ml ) in patients with stent restenosis comparing to patients without stent restenosis ( 0,38 ± 0,1 1 ng/ml, 0,45 ± 0,30 ng/ml and 0,26 ± 0,27 ng/ml p< 0.001 and p< 0.001, p< 0.001 respectively ) as the results found previously in groupe 2. Conclusions : This study is the first clinical and angiographic restenosis trial that performed with telmisartan. In our study; due to augmentation ability of telmisartan on PPAR-gamma activity, we investigate the effect on lowering the in-stent re-stenosis rate. Comparing with the ACE-inhibitor theraphy; there is a lowering trend on the re-stenosis rate but this is not statistically significant. However, the important point is; on the contrary of the recent in-stent re-stenosis trials done with ARBs; this trial was done with a patient population who have stable coronary artery disease. This group of patients was not investigated before in terms of restenosis directly and there was no advantage of in-stent re-stenosis on the subgroup analysis. In our study, on the contrary of other studies; there is nonstatistical but clear advantage of telmisartan on both relative and absolute risk reduction of in-stent re stenosis rate in the patients who have stable coronary artery disease. Results of this study put forward that more studies with a longer time of pre-procedural telmisartan therapy and with more number of patients are needed. Beside this in patients facing with instent restenosis plasma sCD40L values are found to be high enough statistically as supporting previous studies and infiamattion marker to be used to predict instent restenosis. Key Words : Angiotensin receptor blockers, instent restenosis, percutaneous coronary revascularisation, Peroxisome Proliferator- Activated Receptor-y Activity 63

Benzer Tezler

  1. Tez No

    192923

    Tek damara stent implante edilen stabil anjina pektorisli hastalarda periferik kan monosit kemoatraktan protein-1 (mcp-1) seviyeleri ile klinik ve anjiyografik restenoz arasındaki ilişki

    The relationship between peripheral blood monocyte chemoattractan protein-1 levels and instent restenosis in patients with stabile angina pectoris undergoing stent implantation in one coronary vessel

    SERKAN YAKAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2006

    KardiyolojiDokuz Eylül Üniversitesi

    Kardiyoloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. OZER BADAK

  2. Tez No

    171575

    Tke damara stent implante edilen stabil anjina pektorisli hastalarda periferik kan monosit kemoatraktan protein-1 (MCP-1) seviyeleri ile klinik ve anjiyografik restenoz arasındaki ilişki

    Başlık çevirisi yok

    SERKAN YAKAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2006

    KardiyolojiDokuz Eylül Üniversitesi

    Kardiyoloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. ÖZER BADAK

  3. Tez No

    816583

    Akut koroner sendrom nedeniyle başarılı stent uygulanan damara erken dönem koroner baypas greftleme yapılmasının stent ve greft açıklığı üzerine etkileri

    Effects of early coronary bypass grafting on stent and graft patency following successful stenting in a coronary artery due to acute coronary syndrome

    FATİH YAMAÇ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Göğüs Kalp ve Damar CerrahisiAnkara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi

    Kalp ve Damar Cerrahisi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. EMRAH UĞUZ

    DR. ÖĞR. ÜYESİ KEMAL EŞREF ERDOĞAN

  4. Tez No

    271853

    Aynı koronere aynı zamanda bir ya da birden fazla stent konulan takiplerinde semptomatik ve anjiografik nonkritik darlığı olan hastalarda fraksiyonel akım oranı verilerinin değerlendirilmesi

    Fractional Flow Reserve Data Evaluation in Patients with symptomatic and noncritical restenosis who have one or multiple stents at same coronary artery

    RECEP KEREM TEMEL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    KardiyolojiEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    Kardiyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AHMET ÜNALIR

  5. Tez No

    726848

    Coraxel marka paklitaksel salınımlı stent implante edilen hastaların klinik takibi

    Clinical follow up of the pati̇ents wi̇th the paclitaxel eluting (coraxel) stent

    FATİH LEVENT

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    Kardiyolojiİzmir Katip Çelebi Üniversitesi

    Kardiyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. CEM NAZLI

Geri Dön