Geri Dön

Naiv kronik hepatit B hastalarında monoterapi ve kombine tedavinin karşılaştırılması

Başlık çevirisi mevcut değil.

  1. Tez No: 164564
  2. Yazar: HABİBE ÇOLAK PİRİNÇÇİOĞLU
  3. Danışmanlar: PROF.DR. CELAL AYAZ
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Mikrobiyoloji, Microbiology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2005
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Dicle Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Klinik Mikrobiyoloji ve Enfeksiyon Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 66

Özet

ÖZET Çalışmaya daha önce hiç tedavi almamış (naive); HBeAg (+) ve HBeAg (-) hastalarda İFN ve İFN+lamivudin tedavisinin özellikle tedavi sonu ve kalıcı yanıt açısından karşılaştırılması retrospektif bir çalışma ile değerlendirildi. Bu amaçla 34'ü (% 27) kadın, 91 'i (% 73) erkek olup yaş ortalamaları 33.1 ±7.49 yıl olan toplam 125 hasta tedaviye alındı. Hastalarımızın 61 'i (% 49) HBeAg (-), 64'ü (% 51) HBeAg (+) idi. Hastalara İFN ve İFN+lamivudin kombinasyonu tedavisi verildi. İFN alan HBeAg pozitif hastalarımızda erken, tedavi sonu ve kalıcı virolojik yanıt sırasıyla % 33,3, % 66,7 ve % 30,3; biyokimyasal yanıt ise sırasıyla % 27,3, % 69,7 ve % 24,2 bulundu. İFN+lamivudin alan HBeAg pozitif hastalarımızda da erken, tedavi sonu ve kalıcı virolojik yanıt sırasıyla % 71, % 90,3 ve % 54,8; biyokimyasal yanıt ise sırasıyla % 41,9, % 64,5 ve % 41,9 bulundu. HBeAg pozitif hastalarımızda virolojik yanıt, kombine alan grupta monoterapiye göre anlamlı derecede daha yüksek bulundu. İFN alan HBeAg negatif hastalarımızda erken, tedavi sonu ve kalıcı virolojik yanıt sırasıyla % 83,9, % 80,6 ve % 48,4; biyokimyasal yanıt ise sırasıyla % 29, % 48,4 ve % 12,9 bulundu. İFN+lamivudin alan HBeAg negatif hastalarımızda da erken, tedavi sonu ve kalıcı virolojik yanıt sırasıyla % 83,3, % 76,7 ve % 46,7; biyokimyasal yanıt ise sırasıyla % 30, % 43,3 ve % 30 bulundu. HBeAg negatif hastalarımızda kombine ile monoterapinin birbirine üstünlüğü bulunamadı. İFN verdiğimiz HBeAg negatif hastalarda tedavi sonu ve kalıcı yanıt daha yüksek bulunmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. İFN+lamivudin verdiğimiz HBeAg pozitif hastalarda ise, tedavi sonu ve kalıcı yanıt daha yüksek bulunmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. HBeAg serokonversiyonu İFN alan grupta % 12,1, İFN+lamivudin alan grupta ise % 12,9 bulundu. Çalışmamızda monoterapi ile kombine tedavinin birbirlerine üstünlükleri bulunmadı. 54

Özet (Çeviri)

SUMMARY Patients with HBeAg (+) and HBeAg (-), but have not been received any treatment, were included in the study. They have been treated with IFN and IFN+lamivudine and the results were retrospectively evaluated especially in terms of comparison of initial, end-of-treatment and sustained response. Totally 125 patients (34 females and 91 males) with average age of 33.1±7.49 years were included in the treatment. Of those 61 of them (49%) had HBeAg negative and the rest had HBeAg positive (51%). They have ali received an IFN and a combination of IFN+lamivudine treatment. For the patients with HBeAg positive treated with IFN, initial, end-of-treatment and sustained virologic response were found to be 33.3%, 66.7% and 30.3%, respectively; vvhile biochemical response was found to be 27.3%, 69.7% and 24.2%, respectively. For the patients with HBeAg positive treated with IFN+lamivudine, initial, end-of-treatment and sustained virologic response were also found to be 71%, 90.3% and 54.8%, respectively and biochemical response was found to be 41.9%, 64.5% and 41.9%, respectively. Virologic response in patients with HBeAg positive receiving combined treatment was significantly higher than receiving mono-therapy. Patients with HBeAg negative receiving IFN, initial, end-of-treatment and sustained virologic response were found to be 83.9%, 80.6 % and 48.4%, respectively vvhile biochemical response was found to be 30%, 43.3% and 30%, respectively. There was no superiority betvveen combined and mono-therapy in patients with HBeAg negative. Although patients with HBeAg negative treated with IFN and HBeAg positive treated with IFN+lamivudine had higher end-of-treatment and sustained response these were not found statistically significant. The seroconvertion of HBeAg in the group treated with IFN was found to be 12.1 % vvhile this was found to be 12.9 % in the group treated with IFN+Lamivudine. The study showed that there was no superiority betvveen combined and mono-therapy. 55

Benzer Tezler

  1. Tez No

    203871

    Naiv kronik hepatit B hastalarında lamivudin ve adefovir dipivoksil monoterapilerinin maliyet-etkinlik açısından değerlendirilmesi.

    Evaluation of lamivudine and adefovir dipivoxil monoterapies from cost-effectiveness point of view in naive patients with chronic hepatitis B.

    HAKAN ERAYDIN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon HastalıklarıDicle Üniversitesi

    Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. MUSTAFA KEMAL ÇELEN

  2. Tez No

    534122

    Kronik hepatit b hastalarında antiviral tedavi sonuçları ve tedavi esnasında görülen yan etkiler

    Side effects and results of antiviral treatments used in patients with chronic hepatitis B

    RUKİYYE BULUT

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon HastalıklarıNecmettin Erbakan Üniversitesi

    Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Bakteriyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET BİTİRGEN

  3. Tez No

    303376

    Kronik aktif hepatit b tanılı hastaların tedavi yanıtlarının değerlendirilmesi

    Assesement of treatment responses in patients with chronic active hepatitis b

    İBRAHİM BAŞARIR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    GastroenterolojiZonguldak Karaelmas Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YÜCEL ÜSTÜNDAĞ

  4. Tez No

    307170

    Renal transplant planlanan kronik hepatit C' li hemodiyaliz hastalarında pegile-interferon alfa-2a tedavisine hızlı ve erken virolojik yanıt oranları ile okült hepatit b enfeksiyonunun tedaviye etkisi

    Efficacy on rapidly and early virological response rates of pegylated interferon alpha-2a treatment in heamodialysis patients with chronic hepatitis C who are candidate for renal transplantation and the effect of occult hepatitis b infection to the treatment

    MURAT KESKİN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2009

    GastroenterolojiUludağ Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ALPASLAN ERSOY

    PROF. DR. SELİM GÜREL

  5. Tez No

    522905

    Kronik hepatit B hastalarında serum sklerostin düzeylerinin araştırılması

    The investigation of serum sclerostin levels in patients with chronic hepatitis B,

    BÜŞRA ATILGAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon HastalıklarıNecmettin Erbakan Üniversitesi

    Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Bakteriyoloji Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ BAHAR KANDEMİR

Geri Dön