Kronik aktif hepatit b tanılı hastaların tedavi yanıtlarının değerlendirilmesi
Assesement of treatment responses in patients with chronic active hepatitis b
- Tez No: 303376
- Danışmanlar: PROF. DR. YÜCEL ÜSTÜNDAĞ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Gastroenteroloji, Gastroenterology
- Anahtar Kelimeler: Chronic hepatitis B, Treatment response, Entecavir, Tenofovir
- Yıl: 2011
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Zonguldak Karaelmas Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 104
Özet
Bu çalışmada, hastanemizde tedavi edilen KHB hastalarını retrospektif olarak değerlendirerek, uygulanan ajanların tedaviye yanıtlarını; biyokimyasal, virolojik, serolojik yanıt olarak ve HBV DNA'da ne kadar düşüşe neden olduğunu, yan etkilerini ve kompliansını saptamayı amaçladık. Bir yıl ve üzerinde tedavi alan düzenli olarak poliklinik takibinde olan 241 KHB tanılı hasta retrospektif olarak tarandı. Entekavir kullanan naiv hasta sayısı 35 ve tenofovir kullanan naiv hasta sayısı 20 idi. Ortalama tedavi süresi; entekavir için 24 ay ve tenofovir için 21 aydı. Yaş, cinsiyet, ortalama tedavi süreleri, tedavi uyumu, vücut kitle indeksi, histolojik aktivite indeksi ve fibrozis skorları bakımından iki grup arasında istatiksel olarak anlamlı fark yoktu. Daha önceden antiviral tedaviye naiv olan hastalarda entekavir ve tenofovirin bir yıllık tedavi sonunda antiviral etkinlikleri aynı saptanmıştır. Yalnızca entekavir kullanan bir hastada HBsAg serokonversiyonu gerçekleşmiştir (%2.8). Yetmişbeş lamivudin kullanan naiv hastada primer yanıtsızlık % 7 ile literatürden yüksek oranda görüldü ve bu olgularda tenofovir monoterapi veya lamivudin ve tenofovir ikili tedavi uygulandı. Kendi serimizde oral antiviral direnç oranları lamivudin alan hastalarda 24 ay sonunda oldukça düşük olarak saptandı [%6 (11/183)]. Aynı şekilde, 2 yılın sonunda adefovir alan hastalarda %7 (2/28) ve entekavir kullananlarda %3 (2/66) direnç geliştiği görüldü. Bizim serimizde tenofovir kullanan 64 kişide bu ilaca karşı direnç olduğuna ait bir bulgu gözlenmedi. Entekavir direnci gelişen hastalar daha önce lamivudin kullanmıştı ve bir tanesinde gösterilmiş YMDD mutasyonu vardı.Lamivudin direnci (YMDD mutasyonu) saptanan 2 hastada daha sonra başlanan tenofovir monoterapisi ile ikisinde de HBV DNA saptanabilir düzeyin altına indi. Yani, bizim olgularımızda lamivudine direnç varlığı tenofovir cevabını etkilemedi. İnterferon ve lamivudin ikili tedavi sonrası tenofovir monoterapisine geçilen 14 hastada 1-2 yıllık tedaviler ile HBV DNA' nın saptanabilir düzeyin altına inmesi oranı sırasıyla % 81 ve % 85' ti. Lamivudin sonrası entekavir monoterapisine geçilen 4 hastanın birinde lamivudin direnci saptandı ve 1 yıllık entekavir monoterapisi sonrası HBV DNA negatifleşmesi gerçekleşmedi. Lamivudin sonrası adefovir monoterapisine geçilen 7 hastadan birinde lamivudin direnci vardı ve adefovir tedavisiyle birlikte bir yıl sonunda HBV DNA bu olguda saptanabilir düzeyin altına inmişti. Sonuç olarak entekavir ve tenofovir antiviral tedaviye naiv KHB' li hastalarda tedavi yanıtları, antiviral etkinliği, yan etki ve komplians bakımından benzer özellik gösteren, güvenilir, yan etki profili düşük, kolay tolere edilebilen ve etkin nükleotid analoglarıdır. Bu nedenle monoterapide seçkin ilaçlardır. Tenofovir, lamivudin dirençli hastalarda yüksek etkinliğe sahip olup ilk seçenek ilaçtır. Lamivudine direnç varlığı tenofovir cevabını etkilememektedir. Tenofovir monoterapisi, adefovire yanıtsız veya suboptimal yanıtlı hastalarda dahi yüksek etkinliktedir.Anahtar Kelimeler; Kronik hepatit B, tedavi yanıtı, entekavir, tenofovir,
Özet (Çeviri)
In this study we aimed; patients with CHB who were treated in our hospital, retrospectively evaluatet by treatment response, biochemical, virologic, serologic and HBV DNA response. 241 patients who diagnosed with CHB, treated and followed-up in outpatient clinic during at least one year, were retrospectively investigated. Thirty five naive patients treated with entecavir and twenty naive patients treated with tenofovir. Mean treatment duration was 24 months for entecavir and 21 months for tenofovir. There were no statistical differences between the two groups regarding the age, gender, mean duration of treatment, treatment adherence, body mass index, histological activity index and fibrosis scores. Entecavir and tenofovir were same antiviral activitiy in nucleos(t)ide-naive patients at the end of one year's treatment. Only one patient who treated with entecavir provided HBsAg seroconversion (2.8 %). Primary nonresponse was 7% in seventy five lamivudine-treated naive patients and this rate was higher than literature. Tenofovir monotherapy or tenofovir and lamivudin dual therapy has been applied in these patients. Oral antiviral resistance rate in lamivudin group was achieved too low at following two years in our study [%6 (11/183)], adefovir group was %7 (2/28) and entecavir group was %3 (2/66). There was no resistance to the tenofovir-treated 64 patients. Naturally patients who develop resistance to entecavir, treated with lamivudine before and YMDD mutation was shown in one of these patients. Two patients who had lamivudine resistance (YMDD mutation), swicthed to the tenofovir monoterapy after lamivudin and undetectable serum HBV DNA was achieved both of them with tenofovir monoterapy Lamivudine resistance didn?t affect the tenofovir treatment response in our study. Tenofovir treatment which followed the treatment of interferon with lamivudine combination, 14 patients on 1-2 years of treatment decreasing the HBV DNA to undetectable level were determined 81% and 85% respectively, this result as highs as tenofovir monotherapy following the lamivudine therapy group. Lamivudine resistance determided in one of the 4 patient in entecavir followed lamivudine therapy, and HBV DNA didn?t become negative in this patient. Lamivudine resistance determided in one of the 7 patient in adefovir treatment after the lamivudine treatment and HBV DNA decreased to undetectable level in this patient. In conclusion; Entecavir and tenofovir are effective, reliable, tolerable and low side effect profile nucleos(t)ide analogues which is similarly treatment responses, antiviral activity, side effect and compliance in naive chronic hepatitis B patients. Therefore, drugs that are featured in the monotherapy. Tenofovir is highly effective drug in lamivudine-resistant patients and should be first choice of drug in these patients. Lamivudine resistance don?t affect the tenofovir treatment response. Tenofovir monotherapy is high activity in the adefovir refractory and suboptimal response patients.
Benzer Tezler
- Kronik aktif hepatit B tanılı hastalardahepatosteatoz ile tedavi yanıtı arasındaki ilişkininincelenmesi
In patients diagnosed with chronic active hepatitis Bthe relationship between hepatosteatosis and treatment responsereview
GÜLSÜM MERVE KURT
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bilimleri ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NAFİYE URGANCI
- Tenofovir alafenamid tedavisi alan kronik hepatit B hastalarının klinik takip sonuçları
Clinical follow UP result of chronic hepatitis b patients receiving tenofovir alafenamide treatment
FATMA YAŞAR ERGÜL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon HastalıklarıRecep Tayyip Erdoğan ÜniversitesiEnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İLKNUR ESEN YILDIZ
- 2003-2008 tarihlerinde çocuk gastroenteroloji polikliniğine başvuran 380 kronik Hepatit B hastasında yapılan retrospektif çalışma
Retrospective evaluation of 38o with chronic Hepatitis B patients that admitted our pediatric gastroenterology between 2003 and 2008 years
ADNAN MERCEN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2009
Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarıİstanbul ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. AYFER GÖZÜ PİRİNÇÇİOĞLU
- Hepatit B'li hastalarda genetik araştırmalar
Genetic research in patients with hepatitis B
HALİT AKBAŞ
Doktora
Türkçe
2009
Tıbbi BiyolojiDicle ÜniversitesiTıbbi Biyoloji ve Genetik Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. HİLMİ İSİ
- Çocuklarda kronik hepatit B enfeksiyonun sistemik etkileri
Systemic effects of chronic hepatitis B infection in children
GÜLİN ERDEMİR
Tıpta Yan Dal Uzmanlık
Türkçe
2010
GastroenterolojiUludağ ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. TANJU BAŞARIR ÖZKAN