Canlı donörden böbrek transplantasyonuna hazırlanan hastalarda sitokin gen polimorfizminin rejeksiyon açısından değerlendirilmesi
The relationship between cytokine gene polymorphisms and rejection episodes in patients preparing for living-donor ranal transplantation
- Tez No: 165676
- Danışmanlar: PROF.DR. FİLİZ AYDIN
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Tıbbi Biyoloji, Medical Biology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2005
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Tıbbi Biyoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 85
Özet
6. ÖZET Böbrek transplantasyonu, son dönem böbrek yetersizliği tanısı ile izlenen hastalarda uygulanan bir tedavi yöntemidir. Hasta ve donör arasındaki genetik farklılıklar, aktarılan organın yabancı olarak tanınmasına neden olur. Transplante edilen organa karşı verilen immün yanıt, graftın hasarlanması yönündedir. İmmünsupresif tedavi, grafta karşı verilen immün yanıtın baskılanması amacıyla uygulanır, immünsupresif tedaviye rağmen, transplantasyon sonrası“rejeksiyon”gelişebilir. Rejeksiyon gelişiminde, yabancı antijenin tanınması ve antijene spesifik yanıt verilmesi rol oynar, immün yanıtı oluşturan hücreler, yabancı dokuyu tanıyıp aktif hale geçen hücreler aracılığıyla etkilerini gösterirler, immün sistem hücreleri arasındaki etkileşim,“sitokin”adı verilen moleküller aracılığıyla gerçekleşir. Sitokinler, hücrelerin aktivasyonunda rol oynadığı gibi inhibisyonunda da rol oynayabilir. Ayrıca, bir hücrenin sitokin sentezi ile diğer hücre de sitokin üretebilir ya da sitokin üretmesi baskılanabilir. Sitokin üretimi, sinyal iletiminden sonra protein sentezi ile gerçekleşir. Bu nedenle, sitokin gen bölgesindeki polimorfizmler, sitokin üretimini ve sonuçta verilecek immün yanıtı etkileyebilir. Transplante edilen organa karşı verilen immun yanıtta önemli rol oynayan sitokinlerin genetik polimorfizmi, rejeksiyon üzerinde etkili olabilir. Çalışmamızda, böbrek transplantasyonu gerçekleştirilen 79 hastanın ve 70 sağlıklı bireyden oluşan kontrol grubunun sitokin gen polimorfizmleri incelendi. Hasta grubu, rejeksiyon saptanan hastalar (Grupl, R; n:8) ve rejeksiyon saptanmayan hastalar (Grup2, NR; n:71) olarak iki gruba ayrıldı. Rejeksiyon tanısı klinik izlem, kreatinin düzeyi ve idrar miktarındaki değişikliklerin izlenmesi ve gerektiğinde biyopsi ile kanıtlanması sonucunda konulmuştur. Hastalar 1 8 ay süre ile kreatinin düzeyleri ile takip edilmiş ve kreatinin ortalamaları gruplara göre hesaplanmıştır. Hastalara uygulanan immünsupresif tedavi ve hastalar ile donörleri arasındaki HLA uyumu açısından, gruplar arasında fark bulunmamakta idi. Sitokin gen polimorfizmi 10 farklı sitokin (IL- la, IL- ı?, IL-2, IL-4, IL-6, IL-10, IL-12, TGF-?, IFN-y), iki farklı sitokin reseptörü (IL-1R, IL-4Ra) ve bir sitokin reseptör antagonisti (IL-1RA) için, PZR-SSP yöntemi ile incelenmiştir. Sitokin gen polimorfizm sonuçları haplotip veya genotip olarak, hasta gruplarında ve kontrol grubunda belirlenmiştir. Sonuçlar gruplar arasında“Fisher”kesin olasılık testi ile istatistiksel olarak değerlendirildi. 64Tez çalışmamızda IL-2 TG/TT haplotipi, rejeksiyon atağı saptanan hastalarda NR ve kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek sıklıkta bulundu (p:0.007, P:0.001). TGF-pi kodon 10 TT genotipi ile İL- 1(3 +3962 CC genotipleri, rejeksiyon grubunda NR grubuna oranla anlamlı olarak sık tespit edilmiştir (p:0.027, p:0.042). IL- 10 AT A/ ATA haplotipi ile IL- 12 -1182 CC genotipi, rejeksiyon grubunda kontrol grubu ile karşılaştırıldığında sık olarak tespit edilmiştir (p:0.045, p:0.045). Tez çalışmamız Türkiye'de ilk kez gerçekleştirilen bir çalışmadır. Hastaların klinik izlemi, rejeksiyon tanısı ve graft sağkalımını birarada incelemesi ve geniş bir sitokin polimorfizmini incelenmesi açısından önemli sonuçlara ulaştığımızı düşünmekteyiz. TGF-pi kodon 10 TT genotipi ile İL- ip +3962 CC genotiplerinin rejeksiyon grubunda anlamlı olarak saptanması, daha önce başka bir çalışmada bildirilmemiştir. IL-2 ve İL- 10 gen polimorfizmleri ile ilgili sonuçlarımız, literatürler ile uyum göstermektedir. Sitokin gen polimorfizminin incelenmesi, rejeksiyon ve graft kaybı üzerine yeni bilgiler eklerken, aynı zamanda istenmeyen bu sonuçlardan korunmak için de yeni uruklar açacağını düşünmekteyiz. 65
Özet (Çeviri)
7. SUMMARY THE RELATIONSHIP BETWEEN CYTOKINE GENE POLYMORPHISMS AND REJECTION EPISODES IN PATIENTS PREPARING FOR LIVING-DONOR RENAL TRANSPLANTATION Renal transplantation is the treatment for patients with end-stage renal deficiency. The genetic discrepancies between the patient and the donor cause the transplanted organ to be recognized as a foreigner (non-self). The immune response against the transplanted organ leads to the deterioration of the graft. Immunsuppressive treatment is administered to suppress the immune response against the transplanted graft. Rejection can develop in spite of the immunsuppression. The recognition of the foreign antigen and the antigen specific response play major roles in the development of rejection. Immune response cells show their effects through the cells activated after recognizing the foreign tissue. Molecules term as 'cytokines' mediate the interaction of the immune system cells with each other. Cytokines play major roles in both cell activation and inhibition. In addition, cytokine synthesis of one cell can affect the other cell in means of cytokine production or inhibition of cytokine synthesis. Cytokine synthesis occurs by protein synthesis following signal transduction. For this reason, polymorphisms in the cytokine gene region may affect cytokine production and the immune response given as a result of this production. The genetic polymorphisms of cytokines which function in the immune response against the transplanted organ might have effects on rejection. In our study, cytokine gene polymorphisms of 79 patients (patient group) who underwent renal transplantation and 70 healthy individuals as control group were investigated. The patient group was divided into two groups as patients with rejection episodes (Group I, R; n:8) and without rejection episodes (non-rejection) (Group II, NR; n:71). Rejection was diagnosed by evaluating the clinical follow-up, changes in the creatinine level and urine volume and if needed, it was proven by biopsy. The creatinine levels were followed up for 18 months and average creatinine levels were calculated according to the groups. There was no difference between the groups for the immunsuppressive treatment administered and the HLA compatibility of the donor and the recipient. Cytokine gene polymorphisms for 10 different cytokines (IL-loc, IL-ip, IL- 2, IL-4, IL-6, IL-10, IL-12, TGF-p, IFN-y), two different cytokine receptors (IL-1R and IL-4Ra) and one cytokine receptor antagonist (IL-1RA) were detected by PCR-SSP 66method. The results of the cytokine gene polymorphisms were defined as haplotypes or genotypes in the patient and the control group. Fisher's exact test was used for statistical analysis. IL-2 TG/TT haplotype frequency was found to be significantly high in patients with rejection episodes when compared to patients without rejection episodes and the control group in our study (p:0.007, p: 0.001). In the rejection group, TGF-pi codon 10 TT and IL-ip +3962 CC genotypes were significantly frequent when compared to non- rejection and control groups. In addition, 11-10 ATA/ATA haplotype and IL-12 -1 182 CC genotype were also found to be significantly frequent in the rejection group when compared to the control group. Our study is the first research project in this field in Turkey. By evaluating the clinical follow-up, rejection diagnosis and graft survival together with the investigation of a large cytokine polymorphism spectrum, we think that we obtained informative data for future research. This is the first study to report the significant high frequencies of TGF- codon 10 TT and IL-ip +3962 CC genotypes in patients with rejection episodes. Furthermore, our results for IL-2 and IL-10 gene polymorphisms are also in concordance with the literature. We believe that determination of cytokine gene polymorphisms not only gives additional information for thh evaluation of rejection and graft loss but also will broaden new horizons to avoid unwanted consequences. 67
Benzer Tezler
- Canlı böbrek donörlerinin uzun dönem takipleri
Başlık çevirisi yok
SERPİL ERTEN GÖRÇİN
Tıpta Yan Dal Uzmanlık
Türkçe
2005
Nefrolojiİstanbul Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYDIN TÜRKMEN
- CTLA-4 tek nükleotid polimorfizmleri ve sCTLA-4 düzeyinin böbrek naklinde akut rejeksiyon gelişimi üzerine etkileri
The impact of CTLA-4 single nucleotide polymorphisms and sCTLA-4 levels on kidney transplant acute rejection
BORÇAK ÇAĞLAR RUHİ
Tıpta Yan Dal Uzmanlık
Türkçe
2010
NefrolojiAkdeniz Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. F. FEVZİ ERSOY
- Böbrek transplant donörlerinin uzun dönem kardiyovasküler ve renal riskler açısından değerlendirilmesi
Evaluation of kidney transplant donors in terms of LONG-TERM cardiovascular and renal risks
CANER KAPAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Nefrolojiİstanbul Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. HALİL YAZICI
- Böbrek nakli yapılan hastalarda ameliyat öncesi ve sonrası görülebilecek enfeksiyon etkenlerinin araştırılması
Investigation of infections agents in the renal transplant recipients at pretransplant and posttransplant period
SUZAN DİNKÇİ
Doktora
Türkçe
2020
MikrobiyolojiÇukurova ÜniversitesiTıbbi Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AKGÜN YAMAN
- Transplante böbreklerde glomerüler filtrasyonun ve bazı tubuler fonksiyonların sirkadien ritmi
Başlık çevirisi yok
BİLAL GÖRÇİN