İnönü-Eskişehir fay sisteminin Yeniceoba-Cihanbeyli (Konya-Türkiye) arasındaki bölümünün neojen-kuvaterner yapısal evrimi
Neogene-quaternary structural evolution of İnönü-Eskişehir fault system between Yeniceoba-Cihanbeyli (Konya-Turkey)
- Tez No: 216793
- Danışmanlar: DOÇ.DR. KADİR DİRİK
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Jeoloji Mühendisliği, Geological Engineering
- Anahtar Kelimeler: Orta Anadolu, İnönü-Eskişehir Fay Sistemi, Cihanbeyli fay zonu, Yeniceoba fay zonu, Isparta büklümü, tektonik evrim, güncel tektonik, Kuvaterner etkinliği, kinematik analiz, Tuzgölü, Central Anatolia, İnönü-Eskişehir Fault System, Cihanbeyli fault zone, Yeniceoba fault zone, Isparta angle, tectonic evolution, neotectonic, Quaternary activity, kinematic analysis, Tuzgölü
- Yıl: 2007
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Jeoloji Mühendisliği Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 141
Özet
Batıda Uludağ'dan (Bursa) güneydoğuda Sultanhanı'na (Konya) kadar devam eden, gidişi KB?GD ile BKB?DGD arasında değişen bir dizi fay zonundan oluşmuş İnönü-Eskişehir Fay Sistemi Orta Anadolu'daki en önemli fay sistemlerinden biridir. Batı ucundaki kolu Eskişehir fay zonu olan sistem Sivrihisar doğusunda Ilıca, Yeniceoba, Cihanbeyli ve Sultanhanı fay zonları olarak devam eder. Bunlardan, Cihanbeyli fay zonu ile Yeniceoba fay zonunun doğu kesiminin neotektonik özellikleri ve evrimi ile sismik etkinliği çalışmanın ana amacını oluşturur. Bölgede yüzeylenen kayaçlar temel ve örtü birimleri olmak üzere ikiye ayrılır. Kütahya-Bolkardağı Metamorfikleri ve Orta Anadolu Ofiyolitli Karmaşığı en yaşlı temel birimlerdir. Bunlar Üst Kretase?Orta Paleosen yaşlı karasal Kartal Formasyonu ile Paleosen?Alt Eosen yaşlı denizel Çaldağ Formasyonu tarafından uyumsuzlukla örtülür. Oligo?Miyosen yaşlı karasal Gökdağ Formasyonu diğer temel kayaçları açısal uyumsuzlukla örter. Örtü birimleri Pliyosen yaşlı gölsel Cihanbeyli Formasyonu ile Pleyistosen yaşlı karasal Tuzgölü Formasyonu ile başlar ve temel birimlerini açısal uyumsuzlukla örter. Alüvyal yelpazeler, yamaç molozları ve alüvyonlar ile Bolluk Gölü çevresindeki sodyum sülfatlar ve traverten konileri de önemli güncel çökellerdir. KB?GD gidişli ve güneye eğimli düzlemlere sahip Cihanbeyli fay zonu, batıda Sülüklü'den başlar ve doğuda Cihanbeyli'ye kadar devam eder. Gökdağ ve Cihanbeyli formasyonları ile güncel alüvyal çökellerde yapılan ayrıntılı saha çalışmaları ve kinematik analizler Cihanbeyli fay zonunun normal fay karakterli birbirine paralel fay serilerinden oluştuğunu ortaya koyar. Yeniceoba fay zonu, batıda Günyüzü ile doğuda Yeniceoba arasında yüzeylenir. Bu zon, KB?GD doğrultulu kuzeye eğimli faylardan oluşur ve hem temel hem de örtü birimlerini keser. Fay düzlemleri üzerinde üst üste binik şekilde gözlenen iki fay çiziği seti eski sağ yönlü doğrultu atımlı bir faylanmayı, ve daha genç olan sağ yanal bileşenli normal bir faylanmanın varlığına işaret eder. Bu iki fay zonu arasındaki KB?GD doğrultulu yükselim Kelhasan horstu olarak adlandırılmış olup, horstun üzerinde Yeniceoba fay zonundan ayrılan fay kolunun oluşturduğu Kuşça yarı grabeni yer alır. Cihanbeyli fay zonunun doğusunda Kelhasan horstu tarafından sınırlanan BKB?DGD gidişli Cihanbeyli grabeni bulunur. Fay düzlemlerinin kinematik analizi, bölgenin gerilme rejiminin etkisi altında olduğunu ve genişlemenin KKB?GGD doğrultusunda geliştiğini gösterir. Yeniceoba ve Cihanbeyli fay zonları üzerinde yer alan yatay konumdaki güncel taraça çökellerini kesen oldukça dik eğimli, az miktarda doğrultu atım bileşenine sahip normal faylar, her iki fay zonunun da Kuvaterner'de aktif olduğunu ve KKD? GGB doğrultulu bir açılmanın etkisinde olduklarını belirtir. Kinematik analizlerle elde edilen açılma doğrultusu, etkin genişlemenin devam ettiğini gösteren güncel faylanmaların sadece bölgenin doğu ve güneydoğusunda yer almaları, bu iki zona ait fayların doğrultuları ve geometrileri incelendiğinde bölgenin güneydoğusunun, kuzeybatısına göre daha fazla açıldığı görülür. Bu durum Isparta Büklümü'ndeki açılmadan kaynaklanır ve büklümün kuzeydoğusunda kalan bölgenin saat yönünde dönmesine yol açar. Yeniceoba ve Cihanbeyli fay zonlarının doğudaki açılmaları serbestleşme (accomodation) fayı özellikleri taşıdığı düşünülen Altınekin fay zonu tarafından kontrol edilir. Dış merkezleri fay zonu üzerinde yer alan depremlerin varlığı ise sismik etkinliğin günümüzde de devam ettiğinin işaretleridir.
Özet (Çeviri)
The İnönü-Eskişehir Fault System is one of the most important fault systems in Central Anatolia and composed of series of NW?SE-to WNW?ESE trending fault zones, extending from Uludağ (Bursa) in the northwest to Sultanhanı in the southeast. Eskişehir fault zone is the western branch of this system where Ilıca, Yeniceoba, Cihanbeyli and Sultanhanı fault zones are the eastern branches from Sivrihisar to the east. Neotectonic characteristics, evolution and seismicity of the Cihanbeyli and eastern part of Yeniceoba fault zones form the main subject of this research. Rock units experiencing in the study area are divided into two main groups: basement and cover rocks. Kütahya-Bolkardağı Metamorphics and Central Anatolian Ophiolitic Melánge form the basement rocks. They are unconformably overlain by Upper Cretaceous?Middle Paleocene terrestrial Kartal and Paleocene? Lower Eocene shallow marine Çaldağ formations. Oligo?Miocene terrestrial Gökdağ Formation overlies the other basement rocks with an angular unconformity. Cover units commence with Pliocene lacustrine Cihanbeyli and Pleistocene terrestrial Tuzgölü formations that covers older basement rocks with an angular unconformity. These units are overlain by recent deposits. Alluvial fans, talus, alluvium, sodium sulphate deposits around Bolluk Lake and travertine cones are examples of recent deposits. NW?SE-trending Cihanbeyli fault zone comprises south-dipping fault planes and is well exposed between Sülüklü in the west and Cihanbeyli in the east. Different segments of the Cihanbeyli fault zone affects the sediments of Gökdağ and Cihanbeyli formations, as well as the alluvial deposits, attesting their activity. The detailed fault plane data and their kinematic analysis are consistent with normal faulting. Yeniceoba fault zone lies between Günyüzü in the west and Yeniceoba in the east. It is composed of NW?SE-trending and north-dipping fault segments which cut both the basement and the cover rocks. Along this fault zone, two superimposed sets of slickenlines indicate an early phase of pure right-lateral strike-slip faulting and a normal faulting with minor right lateral component. The NW?SE-trending ridge between the two fault zones is named as Kelhasan horst; Kuşça half graben, bounded by a fault which branches off the Yeniceoba fault zone, is also located along the fault zone. Cihanbeyli graben bounded by the Kelhasan horst lies at the eastern part of the Cihanbeyli fault zone. The kinematic analyses of fault-slip data clearly indicate that the area has been experiencing an extensional deformation in NNE?SSW direction. The recent horizontal terrace deposits cut by series of steeply-dipping normal faults with minor strike-slip component, which are located on Yeniceoba and Cihanbeyli fault zones, indicate the activity of both fault zones during the Quaternary under the control of NNE?SSW directed extension. Extension direction obtained from kinematic analysis, presence of recent faulting located only at the eastern and sourtheastern part of the study area which are the indicators of active extension, trends and geometry of the faults clearly show that the southeastern part of the study area is more widen than nortwestern. This situation is the reason of the Isparta Angle and results with counter-clockwise rotation of the northeastern area. Eastern extensions of Yeniceoba and Cihanbeyli fault zones are controlled by Altınekin fault zone which is considered to be an accomodation fault. The distribution of the earthquake epicenters along various segments attest the recent activity of the fault zone.
Benzer Tezler
- İnönü-Eskişehir fay sisteminin Günyüzü (Eskişehir)-Yeniceoba (Konya-Türkiye) arasındaki bölümünün yapısal evrimi
Structural evolution of İnönü-Eskişehir fault system between Günyüzü (Eskişehir) and Yeniceoba (Konya-Turkey)
BÜLENT AKIL
Doktora
Türkçe
2008
Jeoloji MühendisliğiHacettepe ÜniversitesiJeoloji Mühendisliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. R. KADİR DİRİK
- Sivrihisar-Kayakent (Eskişehir) arasındaki bölgenin neojen-kuvaterner tektoniği (KB Orta Anadolu, Türkiye)
Neogene-quaternary tectonics of the region between Sivrihisar-Kayakent (Eskişehir) (NW Central Anatolia, Turkey)
SELAHATTİN KAHRAMAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2010
Jeoloji MühendisliğiHacettepe ÜniversitesiJeoloji Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. KADİR DİRİK
- Mihalıççık ve Sivrihisar (Eskişehir, Türkiye) arasında kalan bölgenin neojen yapısal evrimi
Neogene structural evolution of the area between Mihaliccik and Sivrihisar (Eskisehir, Turkey)
BURCU KAHRAMAN
Doktora
Türkçe
2018
Jeoloji MühendisliğiHacettepe ÜniversitesiJeoloji Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. RAMAZAN KADİR DİRİK
- Mahmudiye-Çifteler-Emirdağ (Eskişehir güney doğusu) havzasının neotektoniği
Neotectonic of Mahmudiye-Çifteler-Emirdağ basin (southeast of Eskişehir)
AZAD SAĞLAM SELÇUK
Doktora
Türkçe
2009
Jeoloji MühendisliğiAnkara ÜniversitesiJeoloji Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. Y. ERGUN GÖKTEN
- EMAG2 manyetik anomalileri ile Tuz Gölü ve civarının kabuk içi çizgiselliklerinin görüntülenmesi
Imaging of subsurface lineaments from EMAG2 magnetic anomalies of Tuz Lake basin and surrounding
MUAMMER ÇELİK
Yüksek Lisans
Türkçe
2018
Jeofizik MühendisliğiKocaeli ÜniversitesiJeofizik Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BÜLENT ORUÇ