Geri Dön

Major depresif bozukluk tanılı hastalarda epizod sayısının remisyon sırasındaki nörokognitif fonksiyonlarla ilişkisi

The relatıon of epısode number wıth neurocognıtıve functıons ın remıtted patıents wıth major depressıve dısorder

  1. Tez No: 301534
  2. Yazar: SERCAN YILMAZ
  3. Danışmanlar: YRD. DOÇ. DR. GÖKHAN SARISOY
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Psikiyatri, Psychiatry
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2012
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Ondokuz Mayıs Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Psikiyatri Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 70

Özet

Amaç: Bu çalışmanın amacı, remisyondaki major depresyon hastalarının nörokognitif fonksiyonlarının değerlendirilmesi ve bu fonksiyonların geçirilmiş atak sayısı ile ilişkisinin incelenmesidir.Gereç ve yöntem: Bu çalışma Ondokuz Mayıs Üniversitesi Psikiyatri Polikliniğine başvuran ve DSM-IV tanı ölçütlerine göre tek depresif epizod geçirmiş olup şu an remisyon halinde olan 30 hasta, çok epizod geçirmiş olup şu an remisyonda olan 30 hasta ve bu hasta gruplarıyla yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilmiş 30 kişilik sağlıklı kontrol grubu ile yapılmıştır. Hastalar Hamilton Depresyonu Derecelendirme Ölçeği (HAM-D) ve SCID-1 ile değerlendirilmiştir. Her üç gruba Wisconsin Kart Eşleme Testi (WKET), Stroop Testi, Çizgilerin Yönünü Belirleme Testi (ÇYBT), Görsel Kopyalama Testi (GKT) ve İşitsel-Sözel Öğrenme Testi (İSÖT) uygulanarak grupların nörokognitif performansları karşılaştırılmıştır.Bulgular: WKET'de çok epizod geçirmiş hasta grubu toplam doğru sayısı, toplam yanlış sayısı, toplam perseveratif tepki sayısı, toplam perseveratif yanlış sayısı ve perseveratif hata yüzdeleri açısından kontrol grubundan daha düşük performans gösterirken, diğer gruplar arasında farklılık saptanmadı. Stroop testinde çok epizod geçirmiş hasta grubu tüm puanlarda, tek epizod geçirmiş hasta grubu ise yalnızca dördüncü ve beşinci kartların okuma sürelerinde kontrol grubuna göre düşük performans gösterdi. GKT'de çok epizod geçirmiş hasta grubu tüm puan türlerinde, tek epizod geçirmiş hasta grubu ise GKT'nin yalnızca 2. kısım puanlarında kontrol grubuna göre daha düşük olacak şekilde farklılık gösterdi. ÇYBT'de hasta gruplarının ikisi de kontrol grubuna göre düşük performans gösterdi. Son olarak İSÖT'de çok epizod geçirmiş hasta grubu tüm puanlarda, tek epizod geçirmiş hasta grubu ise anlık bellek ve sözel öğrenme puanlarında kontrol grubuna göre düşük olacak şekilde farklılık gösterdi. Tüm nörokognitif test skorları içinde iki hasta grubu arasında farklılık sadece İSÖT'deki hatırda tutma ve gecikmiş hatırlama puanlarında saptandı.Depresif epizod sayısı ile; WKET'in toplam yanlış sayısı, toplam perseveratif tepki sayısı, toplam perseveratif hata sayısı, tamamlanan kategori sayısı ve perseveratif hata yüzdesi puanları, Stroop Testi'nin tüm kartlarının okuma süreleri, GKT skorları (GKT-1 ve GKT-2) ve ÇYBT skorları, İSÖT'ün anlık bellek alt puanları orta derecede; İSÖT'ün sözel öğrenme, hatırda tutma ve gecikmiş hatırlama puanları güçlü derecede korelasyon gösterdi.Sonuç: Araştırmanın sonucunda depresif epizod sayısı arttıkça hastalarda yönetici işlev bozukluklarının ve perseveratif hataların arttığı, görsel-mekansal işlevlerin, psikomotor hızın, dikkat işlevlerinin, sözel ve sözel olmayan bellek süreçlerinin bozukluk gösterdiği saptanmıştır. Bu sonuçlar; depresyondaki kognitif defisitin ?durum-bağımlı? bir fenomen olmadığını göstermektedir.

Özet (Çeviri)

Aim: This study aims to investigate neurocognitive function of the patients with major depressive disorder in remission and to evaluate association of these results with the previous episode number.Materıal and methods: According to DSM-IV diagnosis criterias, 30 patients with remitted depression who had a single depressive episode, 30 patients with remitted depression who had two or more depressive episodes and 30 health subjects, selected as suitable with regard to age, gender and education enrolled in this study at Ondokuz Mayıs University faculty of medicine psychiatry clinic. The patients evaluated with Hamilton Depression Scala (HAM-D) and SCID-I. Neurocognitive functions of all three groups was compared with Wisconsin Card Sorting Test (WCST), Stroop test, judgement of line orientation test (JLOT), Visuel Reproduction Test (VRT) and Auditory-Verbal Learning Test (AVLT).Results: Althougth patient group had two or more depressive episodes had lower performance in terms of total correct number, total errors, total perserevative responses, total perseverative errors and percent of perseverative errors points in comparison with control group, no differences were found between the other groups in WCST. In Stroop test, patient group had two or more depresive episodes had lower performance in terms of all points, patient group had a single depresive episode had lower performance only in terms of the times of reading the fourth and the fifth cards compared with the control group. In VRT, patient group had two or more depressive episode had lower performance in terms of all points however patient group had a single depressive episode had lower performance only in second part points of VRT, compared with control group. Both of the patient groups had lower performance in JLOT. Finally in AVLT, patient group had two or more depressive episodes had lower performance in terms of all points however patient group had a single depressive episode had lower performance in terms of immediate recall and verbal learning compared with the control group. Among all of the neurocognitive test scores, thle differences between both of the patient groups were found only in delayed recall and delayed recognition of AVLT points.Also in correlations of neurocognitive test performance with the previous depressive episode number, total errors in WCST, total perseverative responses, total perseverative errors, finished category number and percent of perseverative errors, reading time of all card in Stroop test, VRT points (VRT-1 and VRT-2) and JLOT points were middle correlated; verbal learning, free recall and delayed recall points in AVLT were high correlated.Conclusion: Results of this study show that neurocognitive deficits of patients during remission increase and patients have perseveration tendency and have distinct defisits in visuo-spatial function, attention, verbal and non-verbal memory with recurrent episodes. These results show that cognitive defisits in depression are not due to ?state-dependent? phenomena.

Benzer Tezler

  1. Remisyon dönemindeki bipolar bozukuk tanılı hastalar ile sağlıklı kardeş ve kontrol grubunda dürtüsellik, biyolojik ritim ve affektif mizaç özellikleri

    Impulsivity, biological rhythm andaffective temperaments in bipolar patients in remission, healthy siblings and healthy controls

    NERİMAN FİDANLI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    PsikiyatriSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. EROL GÖKA

    DR. HASAN KAYA

  2. Depresif bozukluk tanılı hastalarda bağlanma biçimleri ve çocukluk çağı olumsuz yaşantılarının zihin kuramı becerileri ve hastalık seyri üzerine etkileri

    The effects of attachment styles and adverse childhood events on theory of mind skills and the course of the disease in depressive patients

    AYŞE GÜNAY ARIKAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    PsikiyatriGazi Üniversitesi

    Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. RUKİYE FİLİZ KARADAĞ

    ÖĞR. GÖR. DR.İREM EKMEKÇİ ERTEK

  3. Celal Bayar Üniversitesi Hastanesi Psikiyatri Polikliniğine başvuran depresif bozukluklu hastalarda içselleştirilmiş damgalanma ve ilişkili değişkenler

    Internalized stigma and associated variables in depressive disorder patients that refer to Psychiatry Clinic of Celal Bayar University

    PINAR ÇELİK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    PsikiyatriCelal Bayar Üniversitesi

    Psikiyatri Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ORYAL TAŞKIN

  4. Majör depresif bozukluk tanılı hastalarda serum S100-B ve vılıp-1 düzeylerinin değerlendirilmesi

    Evaluation of serum S100-B and vilip-1 levels in patients with major depressive disorder

    NAGİHAN AYAZ NAYCI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    PsikiyatriSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. HASAN KAYA

    DOÇ. DR. AYBENİZ CİVAN KAHVE

  5. Depresyonda bağlanma, duygu düzenleme ve anhedoni ilişkisinin incelenmesi

    Investigating the relationship between attachment, emotion regulation, and anhedonia in depression

    TURCEUN İLERİ AKDOĞAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    PsikiyatriSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. RABİA NAZİK EKİNCİ