İstanbul'da günlük yaşam sahnelerinin Türk resim sanatına yansımaları

Reflections on the Turkish painting art of daily life scenes in Istanbul

PDF İndir

Tez No: 304352
Yazar: EVREN KARAYEL GÖKKAYA
Danışmanlar: PROF. AYDIN AYAN
Tez Türü: Sanatta Yeterlik
Konular: Güzel Sanatlar, Fine Arts
Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
Yıl: 2012
Dil: Türkçe
Üniversite: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi
Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
Ana Bilim Dalı: Resim Ana Sanat Dalı
Bilim Dalı: Resim Sanat Dalı
Sayfa Sayısı: 258

Özet

Son yapılan kazılarda 8000 yıllık bir geçmişe sahip olduğu ortaya çıkan İstanbul'un bugünkü yerinde üç ayrı kent olduğu bilinmektedir. Birisi bugünün Kadıköy'ü yerinde bulunan Kalkhedon, diğeri tarihi yarım ada olarak bilinen Sarayburnu'nda kurulmuş olan Byzantion, bir diğeri de Silivri sınırları içinde kalan Selymbria kentleridir. Ancak günümüz İstanbul'unun çekirdeğini Kalkhedon ve Byzantion kentleri oluşturmuştur. Bu kentler hakkında, günümüze pek bir şey kalmadığından, daha çok tahminlere dayalı bilgiler edinilebilmektedir. Daha somut olarak bilinen kent Roma imparatoru Constantinus tarafından M.S. 4. yüzyılın başında kurulmuş olan Konstantinopolis'tir. Doğu ve Batı arasında önemli bir kültürel ve ticari köprü konumunda olan Konstantinopolis'in günlük yaşamı, ticari ve kültürel hayatı seyahatnameler ve kalan tarihi eserlerden günümüze ulaşmıştır. Ancak Bizans'ın estetik tarihi tam olarak yazılmış ve sorunları çözülmüş değildir. Bizans'ın kültürünün temeli oluşturan felsefe, din ve sanatın bir bütün olarak algılanmış ve yaşanmış olması, bu bütünleşmiş yapıdan Bizans'ın estetik anlayışlarını ayırmayı zorlaştırmıştır. M.S. 6. yüz yıla, İmparator İustinianos dönemine tarihlendiği düşünülen, bugün Büyük Saray Mozaikleri Müzesi'nde bulunan mozaikler Bizans'ın günlük yaşamını bugüne taşıyan belgeler niteliğindedir.1453 yılında Fatih Sultan Mehmet'in İstanbul'u fethetmesiyle kent Osmanlı kimliğine uygun bir yönetim merkezi konumuna dönüştürülerek günlük hayat yeniden inşa edilmiştir. Tanzimat'ın ilanına kadar günlük hayatın sınırları mahalle ölçeğinde belirlenirken, bu hayatı şehir ölçeği ile birleştiren iki nokta ortaya konabilir; bunlar çarşı ve hanlarla sembolleştirilebilecek olan iktisadi kurumlar ve cami ve tekkelerden oluşan dini kurumlardır.Bu süreçte Türk resim sanatına bakıldığında, İslam'da tasvir yasağının getirdiği kısıtlamalar sonucunda insan ve hayvanların doğalcı bir gözlemle resmedilmesinin mümkün olmayışı nedeniyle minyatür sanatının gelişiminden söz edilebilir. Ancak, 17. yüzyıldan itibaren günlük hayat ağırlıklı olarak minyatürlerin konusu olmaya başlamıştır. Özellikle dönemin meslek gruplarını ve modasını günümüze taşıyan ?Çarşı Ressamları? o dönemde saray dışında da önemli bir sanat ortamı olduğuna işaret etmektedir.1721 yılında Sultan III. Ahmet'in özel elçisi olarak Fransa'ya giden Yirmisekiz Çelebi Mehmet Efendi'nin yurda dönüşü Batıya açılmanın en önemli adımı olarak görülmüştür. 1718-1730 yılları arasında yaşanmış olan Lale Devri Batı etkilerinin en çok hissedildiği dönemdir. Bu dönemin en önemli minyatür ustası Levni ve ardından Buhari bir ölçüde batılı ressamlardan etkilenmiş olsalar da, tek başına çağını temsil eden bu dönemin dünya görüşünü, görkemli yaşam tarzını yansıtan, Osmanlı kültüründe derin iz bırakmış ve dönemin sanatını yönlendirmişlerdir.18. yüzyıl Türk sanatı o yılların toplumsal yapısıyla paralel bir şekilde Doğu- Batı ikilemi içinde bulunmaktadır. Özellikle de ev yaşantısına ilgi artmıştır. 18. yüzyılın ikinci yarısında Osmanlı Sarayının hizmetine giren Refail ve Kapıdağlı Konstantin'in Osmanlı minyatür sanatının örneklerini ürettikten sonra tuval üzerine yağlı boya tekniğini kullanmaya başlamalarıyla Osmanlı tasvir sanatında yeni bir döneme girilmiştir.Ayrıca; 16. yüzyıldan itibaren Osmanlı topraklarını tanıtmayı amaçlayan gravür ustaları kenti ziyaret etmeye başlamış ve 19. yüzyılda Avrupa resminde Oryantalist akımın oluşmasına ve gelişimine katkı sağlamışlardır. 15. yüzyılın ikinci yarınsında Fatih Sultan Mehmed'in portresini yapmak üzere saraya davet edilmeye başlayan ressamların sayısının da 18 ve 19. yüzyıllarda, özellikle III. Ahmed dönemindeki artışları dikkat çekicidir. Van Mour, Melling, Presiosi, Leonardo de Mango, Zonaro, Ayvazovsky bu ressamların en önemlilerindendir. Bu sanatçıların eserleri, o dönemin İstanbul'unun günlük yaşamını günümüze taşıyan belgeler niteliğindedir.Tanzimat sonrası Osmanlı resmi Batı anlayışına yönelik eğitim veren askeri okullarda yetişmiş ressamlar ve ya sivil sanatçıların ürünü olarak ortaya çıkmıştır. Bu döneminde yetişen ve ?Kurucu Kuşak Asker Ressamlar? olarak adlandırılan Süleyman Seyyid, Şeker Ahmet Paşa ve Osman Hamdi Bey çağdaş Türk sanatının temellerini atmış ve pek çok konuda öncü olmuşlardır. Bu dönemde özellikle Osman Hamdi Bey'in resimlerinin temel konusunu günlük yaşam oluşturmaktadır. Onların ardından gelen ?14 Kuşağı? ressamları II. Meşrutiyet'i takip eden iki yılda bilgi ve görgülerini arttırmak üzere Avrupa'ya gönderilmiş, I. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla yurda döndüklerinde izlenimci üslupta işler üretmişlerdir. İstanbul görünümlerini son derece sık resmeden 14 Kuşağı ressamları bu konuya peyzaj türünde yaklaşmışlardır. Hatta imparatorluğun çöküşünün söz konusu olduğu, İstanbul'un işgal ordularının çizmesi altında zor günler geçirdiği bu dönemde İstanbul peyzajları yapmaları eleştiri konusu olmuştur. Diğer yandan bu dönemde Batılılaşma etkileri, Peyami Safa, Yakup Kadri Karaosmanoğlu ve Mahmut Şevket Esendal gibi edebiyatçıları yönlendirirken, Batı'dan yeni bir çığır iddiasıyla gelen bu genç ressamları etkilememesi imkânsızdır. Dolayısıyla 14 Kuşağı'nın resimlerine toplumsal değişmeler ve güncel gerçekler de yansımaktadır. Böylelikle portre, figür ve çıplak yeni konular olarak Türk Resim Sanatına girmiştir.İstanbul 1908-1923 arasındaki on beş yılda Meşrutiyet'in ilanı, büyük savaşlar, birbiri ardına çıkan büyük küçük yangınlar, mali krizler, imparatorluğun tasfiyesi ve nihayet 1923'te Cumhuriyet'in ilanı ile eski hüviyetini tamamen kaybetmiş ve 1930'lu yıllarda başta Atatürk olmak üzere, Cumhuriyet yöneticilerinin İstanbul'da ikamet etmeye başlamalarıyla, 1930-1950 yılları arasında eski hareketli günlerine geri dönmüştür.Cumhuriyet döneminin sanat anlayışını Cumhuriyet'in modernist ideolojisi belirlemiş ve bu doğrultuda eserler üretmiş olan sanatçıların oluşturduğu Cumhuriyet'in ilk sanatçı birliği Müstakil Ressamlar ve Heykeltraşlar Birliği olmuştur. Empresyonist renkçilikten çok resimde desene ve çizgisel kuruluşa önem vermelerinin dışında taşıdıkları ortak bir kaygı bulunmamaktadır. Yurtta sanatı yaygınlaştırmayı ve sevdirmeyi amaçlayan Müstakiller, bu amaç doğrultusunda yurdun çeşitli yerlerinde görev yapmışlardır. Bu nedenle bu dönemde çok sayıda İstanbul'da günlük yaşam sahneleri resimleriyle karşılaşılmamaktadır. Ancak Ali Çelebi ve Cevat Dereli diğer grup üyelerinden farklı olarak çok sayıda resimlerinin konusunu İstanbul'un günlük yaşamından seçmişlerdir.Müstakillerin ardından, 1933 yılında kurulan ?d Grubu? İstanbul'da açtıkları sergilerle burayı Paris, New York gibi bir sanat merkezi yapmayı amaçlamışlardır. Ancak bu dönemde konu olarak çok sayıda İstanbul'da günlük yaşam sahnelerine rastlanmaz.1940'lı yıllarda İstanbul'da günlük yaşam, her ne kadar fiilen Türkiye içinde bulunmasa da dünyada yaşanan savaşın etkilerinden payına düşeni almıştır. Karne ile alış verişin, karartma gecelerinin yaşandığı bu günler, hükümetin müttefiklerinin yanında yer aldığı 1943 yılına kadar sürmüş, ardından alınan Marshal yardımı ile Sovyetler Birliğine karşı soğuk savaşı sürdüren Batının bir ittifakı durumuna gelmiştir. Marshal yardımı bir yandan tarımsal üretimi arttırırken, diğer yandan da sanayi alanında etkinleşmeyi amaçlayan özel kesimlerin işine yaramış, fabrikaların gereksinim duyduğu işçi kesimi büyük gruplar halinde köylerden başta İstanbul olmak üzere, büyük kentlere göç etmişlerdir. Bu yılların zor şartları fikir ve sanat hayatında uyarıcı bir rol oynayarak, belli bir ölçüde renklendirmiş ve dönemin öncü hareketi çoğunu Léopold Lévy'nin atölyesinden mezun öğrencilerin oluşturduğu gençler gerçekleştirmiştir. Bu gençlerin kurduğu ?Yeniler Grubu? açtıkları ?Liman? sergisi ile İstanbul'un günlük yaşamından kesitler sergilemişler ve kendilerinden önceki kuşağın halktan kopuk işler üretmiş olmasını eleştirmişlerdir.İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Türk resim sanatında gelişen bir diğer grup etkinliği, kuruluş tarihi 1946 yılına rastlayan ve Bedri Rahmi Eyüboğlu'nun atölyesinde yetişen genç sanatçıların oluşturduğu ?Onlar Grubu?dur. Yeniler'le paralel olarak sanatı topluma sevdirme ve halkla iletişim kurabilme isteği içinde olan genç sanatçıların bu anlayışı geliştirmelerinde Bedri Rahmi'nin etkisi yadsınamaz. Grup üyelerinden özellikle Nedim Günsür'ün konu ile ilgili resimleri dikkat çekicidir.1950-1960 yılları arası İstanbul üzerine girişilen yenilenme eylemleri ile kentsel karakterin bozulmasına yönelik ilk adımlar atılmış ve nihayet 1950'li yıllarda bir milyonu bulan kent nüfusu, 1970'lere gelindiğinde dört milyonu aşmıştır. Buna bağlı olarak kentin dört bir yanını saran gecekondular ve bunun sonucunda oluşan kozmopolit yapı gereği oluşan kültür katmanları ve bunların oluşturduğu çelişkilerin günlük yaşama yansıması sanatın konusu olmaya başlamıştır.27 Mayıs 1960 Darbesi ardından siyasal tablosunda bazı değişmeler olan Türkiye'de sol partiler kurulmuş, sendikalar hareketlenmiş, ülkede ciddi bir kutuplaşma meydana gelmiştir. 1970'lerin sonunda akşam haberleri çok sayıda bombalama, yaralanma ve katliam haberleri vermektedir. Bu dönemde artan dış ilişkiler sonucu gelişen soyut sanatın yanında, bu politik ortamın doğurduğu özellikle 1968-1980 yılları arasında gelişen eleştirel, politik, figüratif bir sanattan da söz edilmelidir. 1980 darbesi ile aydınların tutuklanarak işkenceye maruz bırakılmaları, politik mülteci durumuna düşürülmeleri ve bunlara eşlik eden cehalete övgü politikaları Özal'lı yıllarda meyve vermeye başlamış ve holding, banker patlamaları, köşe dönücülük alıp başını gitmiştir. Bu yıllarda günlük yaşama damgasını vuran temel kavramlar; tüketim, iletişim, küreselleşmedir ve küçük Amerika olma yolunda gidilen bu sürecin motoru İstanbul'dur. Artık dünyanın her yerinden sergilere davet edilen, bienallere katılan, dünyada olup biteni anında takip edebilen sanatçılarımız, artık dünya ile eş zamanlı bir şekilde, çeşitli anlatım dilleri ile içinde bulundukları bu köksüz ve popülist kültürü eleştirmişlerdir. Öte yandan kentin kültür hayatında önemli roller üstlenen sermaye çevreleri birçok sanat merkezi, konser salonu inşa etmiş ve kent Avrupa ölçeğinde sanat festivallerinin, bienallerin düzenlendiği, fuarlar, moda gösterilerinin yapıldığı, sayısız, galeri, butik, alış veriş merkezi ve otelin bulunduğu renkli ve canlı bir megapole dönüşmüştür. Bu dönemde Türk resim sanatında bireysel olarak etkinliklerini sürdüren sanatçıların kendi bakış açılarıyla kentin günlük yaşamını tuvallerine yansıttıkları çok sayıda birbirinden farklılık gösteren örneğe rastlanmaktadır.Günümüzde dünya çapında önemli bir kültür ve sanat merkezi konumuna gelen İstanbul, özellikle son on yıldır dünya sanat çevrelerinin buluşma noktası halini almıştır. Ancak maalesef bu canlılığı paylaşabilenler halen nüfusunun sadece belli bir kesimidir.

Özet (Çeviri)

It is a known fact that there used to be three different cities spread across the area that comprises Istanbul today which has a history of 8000 years according to the recent excavations. One of those cities is Kalkhedon which existed in place of present day Kadıköy, second one is Byzantion which was established on present Sarayburnu, which is also known as is the historical peninsula, and the third one is Selymbria which used to be within the boundaries of Silivri. However it is the cities of Kalkhedon and Byzantion that constitute the root of present day Istanbul. Since there is not much remained of those cities, information available for them have largely been based on estimations. The knowledge that is based on more concrete evidence is that the city of Constantinople has been established by the Roman Emperor Contantinus at the beginning of the 4th Century A.D. Information available about the day to day, commercial and cultural life of Constantinople, which is regarded as a significant cultural and commercial bridge between East and West, have been evidenced by the travel books and historic artifacts that have survived to this day. However the history of the aesthetics of Byzantine has not been completely written, nor its problems have been fully solved. The fact that philosophy behind the foundation of Byzantine incorporates religion and arts in a holistic manner makes it difficult to separate the aesthetics mentality of Byzantine from that intertwined structure. The mosaics which are thought to date back to the 6th Century AD, the era of Emperor Iustinianos, and are displayed in the present day Grand Palace Mosaics Museum constitute documentation as to the daily life of Byzantine.When the city was conquered by the Mehmet the Conqueror in 1453 it was transformed into an administration center consistent with the Ottoman identity thus the daily life was reconstituted. While the boundaries of daily life had been determined within the scale of districts until the Edict of Tanzimat, it is possible to point out two points that might associate that life with that of city scale; economically-oriented institutions that might be characterized with bazaars and passages and the religious institutions that is consisted of mosques and Islamic monasteries.When the Turkish painting arts are observed in that period it is possible to speak of the development of a miniature art due to the prohibition imposed by Islam on drawing the likenesses of humans and animals through a naturalistic approach. However, from 17th century onwards daily life has become more and more the subject matter of the miniatures. A group called ?Bazaar Painters?, in particular, who helped bring the professional groups and fashion of that period to this day suggests that there might have been a significant artistic environment outside the palace in those days.The return of Yirmisekiz Çelebi Mehmet Efendi back home -who had been sent to France in 1721 as the personal envoy of the Sultan Ahmet the 3rd ? is considered as the most significant step taken towards opening up to West. The period between 1718 and 1730, which is called as the Tulip Period, is the one when the influence of West was felt the most. Despite the fact that the most significant miniaturists of that era, Levni and Buhari, have been, to an extent, influenced by the western painters, they have left significant art works that largely depicted grandeur and the world view of that particular period and have been instrumental in leaving deep mark in the Ottoman culture and giving direction to arts of the period.Turkish art of the 18th century seems to be in a dilemma between East and West in parallel to the social structure of that period. Interest in domestic life has intensified in particular. 18. The Ottoman representation art has been ushered into a new period through the application of oil paint technique on canvas of the Ottoman miniature art samples by Refail and Kapıdağlı Konstantin who have entered the service of the Ottoman Palace in the second half of the 18th century.Moreover; the wood engraving artist aiming at introducing Ottoman lands started to visit the city from 16th century onwards and they have been influential in the forming and development of the Orientalist approach in European painting in the 19th century. It is also worth nothing that the number of painters ? who had been initially invited to the palace in the second half of the 15th century to draw the portrait of Mehmet the Conqueror- increased during the 18th and 19th century, and particularly during the reign of Ahmet the 3rd. The most significant of such painters included Van Mour, Melling, Presiosi, Leonardo de Mango, Zonaro, Ayvazovsky. The works of such artists document as to the daily life of Istanbul during that period.The Ottoman painting in the post Tanzimat era have been largely a product of the painters who were educated in the Western mentality oriented military schools or the civilian artists. Süleyman Seyyid, Şeker Ahmet Pasha and Osman Hamdi Bey, who grew up during that period and were known as“Founding Generation of Military Painters”, have laid the foundations of modern Turkish art and become pioneers in many respects. Especially the paintings of Osman Hamdi Bey during that period have largely dwelled on the daily life. The painters known as ?Generation of 14? that followed them were sent to Europe to further their knowledge and experience in the two years that followed the Second Constitutionalist Period, and they produced their work through impressionist approach on their return home with outbreak of the First World War. The Generation of 14 painters who frequently represented the images of Istanbul have approached that issue in the landscaping style. Those painters have been criticized for having engaged in drawing Istanbul landscapes in a period when the decline of the Empire was imminent and Istanbul was having hard time under occupation. On the other hand, while the influence of Westernization was shaping up such men of literature as Peyami Safa, Yakup Kadri Karaosmanoğlu and Mahmut Şevket Esendal, it was impossible for those young painters who came from the West with a claim of new era to be influenced by it. Therefore social transformation and daily realities are also reflected in the paintings of the Generation of 14. Thus portraits, figures and new naked subjects are also included in the Turkish Painting.Istanbul lost much of its previous identity during the fifteen years between 1908 and 1923 that saw huge historic transformations including the introduction of Constitution, major wars, successive small and great fires, financial crises, decline of the Empire and the establishment of Republic in 1923, but it went back to its old hectic days during the years between 1930 and 1950 with particularly Atatürk?s and other Republican administrators' taking residence in Istanbul at the beginning of 1930s.The artistic mentality of the Republican age was determined by the modernist ideology of the Republic and the first artists association of the Republic comprising the artists that produced artistic works in that way has been the Association of Independent Painters and Sculptors. Those painters do not share a common concern other than their emphasis on pattern and linear foundation in the painting rather than impressionist colorism. Independents who have strived for making art common and liked in the country have been assigned to various parts of the country to that end. For this reason we do not see that many daily Istanbul life pictures during that period. However unlike the members of that group, Ali Çelebi and Cevat Dereli have picked the subject matters of their many paintings from the daily life of Istanbul.After Independents, the ?d Group?, formed in 1933, have set the goal of making Istanbul a center of arts like Paris and New York with the exhibitions they have opened in Istanbul. However this period did not see that many pictures of Istanbul?s daily life either.Although Turkey did not take part in the war, the daily life of Istanbul in the 1940s had its fair share of the affects of war that went on in the world. The days of ration cards and the nights of blacking outs have lasted until 1943 when the government declared its stance with the allies, and through the Marshal Aid, it became an ally of the West against the cold war waged on the Soviet Union. While the Marshal Aid increased the agricultural production, it also became beneficial for the private sector that aimed at being more effective in the industrial aspect, and thus the labor required for factories has underpinned a mass migration from villages to cities and particularly to Istanbul. Difficult conditions of those years have played a reviving and colorful role in the intellectual and artistic life and the leading movement of the period has been formed mostly by the students that graduated from the artist workshop of Leopold Levy. The group formed by those young people, known as ?Group of the New? has exhibited sections of Istanbul?s daily life in the ?Liman? exhibition they opened and they criticized the previous generation for producing works aloof from people.Another group interaction that developed in Turkish painting in the post Second World War period is that of the“Group of Them”which was formed in 1946 by the young artists raised in the artistic workshop of Bedri Rahmi Eyüboğlu. The influence of Bedri Rahmi on those young artists in their effort to make art likeable to society and establishing interaction with people in parallel to that of the New is undeniable. The group member Nedim Günsür?s paintings in this case is particularly noteworthy.Renewal measures taken with respect to Istanbul during the years between 1950 and 1960 have marked the first steps towards the deterioration of the urban character, and thus the city of one million in the 1950s reached four million at the beginning of the 1970s. The arts thus started to take interest in such matters including shanty houses which began to surround the city due to mass migration and the cultural layers and the conflicts that it brought about and reflected on everyday life as a result of the cosmopolitan structure that was consolidated with shanty houses.Having undergone a number of changes in its field of politics after the Coup d?état of May 27th, 1960, such as founding of leftist parties, dynamism in the trade unions, Turkey thereby experienced a serious polarization. At the end of 1970?s, evening news broadcasts were swarmed with lots of bombings, injuries, and killings. Beside the abstract art, having developed thanks to the escalation in the foreign relations of the period, development of a critical, political, and figurative art, having nourished from the aforementioned political environment in between the years of 1968-1980, should also worth mentioning. Following the Coup d?état of September 12th, 1980, arresting and torturing of intellects became routine, they were forced to become political refugees, and under the prime ministerial rule of Özal, politics blessing the ignorance yielded its fruits, the number of holdings and bankers, racketeering boomed. Essential notions, having left their marks on those years, were consumption, communication, and globalization, meanwhile Istanbul became the steam engine of that way to become the little America. As long as they were being invited to exhibitions, attending biennials all over the world, following what was going on worldwide instantly from then on, our artist began criticizing the rootless, populist culture surrounding them simultaneously with their peers around the world. On the other hand, the capitalist circles that assumed important roles in the cultural life of the city has built a number of artistic centers and concert halls, and thus the city has turned into a colorful and vivid metropolis where art festivals of the European scale, biennials, fairs, fashion shows have been organized and a great number of galleries, boutiques, shopping centers and hotels were built. This period saw a great number of different examples of the city?s daily life reflected on the canvas through the personal points of view of the artists who have maintained their own works on individual basis in Turkish painting.Having become one of the significant cultural and artistic centers of the world today, Istanbul especially has become a meeting point of the artistic circles of the world in the last ten years. However those who are able to appreciate that dynamism are still a certain minority of the population.

Benzer Tezler

Tez No
41182
İstanbul askeri müze ve kültür sitesinde bulunan ressamı bilinen yağlıboya tablolar
Başlık çevirisi yok
HÜR KAMİL BİÇİCİ
Yüksek Lisans
Türkçe
1995
Sanat Tarihi Gazi Üniversitesi
Sanat Tarihi Ana Bilim Dalı
PROF.DR. H. ÖRCÜN BARIŞTA
Tez No
455393
Cihangir Mahallesi ve Art Deco
Cihangir District and Art Deco
NAZ GÜMÜŞELİ
Yüksek Lisans
Türkçe
2016
Mimarlık İstanbul Teknik Üniversitesi
Mimarlık Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET MURAT GÜL
Tez No
496406
Reclaiming the city square; social production of public space- Sultanahmet–Beyazit–Taksim Republican squares
Şehir meydanı savunusu; kamusal mekanın toplumsal üretimi-Sultanahmet–Beyazıt–Taksim Cumhuriyet meydanları
MERİÇ DEMİR KAHRAMAN
Doktora
İngilizce
2017
Şehircilik ve Bölge Planlama İstanbul Teknik Üniversitesi
Şehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HANDAN TÜRKOĞLU
Tez No
282785
İstanbul'da kamu kontrolünde yaptırılan toplu konut alanlarının yeşil alan kriterleri açısından değerlendirilmesi: Ataşehir-Esenkent-Halkalı örnekleri
Assessment the mass housing areas in istanbul developed by public control in terms of green space criteria: Examples of Ataşehir-Esenkent-Halkali mass housing settlements
BETÜL ATAKAN ÖZNAM
Doktora
Türkçe
2010
Peyzaj Mimarlığı İstanbul Üniversitesi
Peyzaj Mimarlığı Ana Bilim Dalı
PROF. DR. T. HAKAN ALTINÇEKİÇ
Tez No
506235
The effect of social media in marketing activities of SMEs in Turkey
Türkiye'deki KOBİ'lerin pazarlama aktivitelerinde sosyal medyanın yeri
SERHAT KARATUM
Yüksek Lisans
İngilizce
2018
İşletme İstanbul Ticaret Üniversitesi
İşletme (İngilizce) Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. FİGEN YILDIRIM

Geri Dön