Sistemik lupus eritematozusda serum interlökin-1 ve interlökin-6 düzeyleri
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 31297
- Danışmanlar: PROF. DR. NURŞEN DÜZGÜN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Allerji ve İmmünoloji, Allergy and Immunology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1993
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 55
Özet
6. ÖZET ve SONUÇ: * Çalışma, 1991-1992 yılları arasında Ankara üniversitesi Tıp Fakültesi İbn-i Sina Hastanesi immünoloji Bilim Dalı klinik ve polikliniklerinde takip ve tedavi edilen 83 sistemik lupus eritematozus'lu (SLE) hasta (yaşlan ortalama 28.92+9.59 olan 63 kadın/ 6 erkek, 69aktif/ 43 remisyon) ile 25 sağlıklı kontrol (yaşları ortalama 30.21±9.43 olan 14 kadın/ 11 erkek) ve ayrıca“hasta kontrol grubu ”nu oluşturan 17 multiple myeloma'h (MM) (yaşları ortalama (î9.52±10.23 olan 10 erkek/ 7 kadın) ve 17 non-Hodgkm lenfoma'h (NHL) (yaş ortalamaları 34.12+11.14 olan 11 erkek/ 6 kadın) hastaları kapsamaktadır. * SLE'li hasta gruplarında (aktif ve remisyon dönemlerinde), sağlıklı kontrol grubunda ve hasla kontrol grubunu oluşturan MM ve NHL'lı hasta serumlarında ELISA yöntemiyle IL-la ve IL-6 düzeyleri ölçüldü. Ayrıca SLE nin laboratuvar aktivite kriterlerinden eritrosit sedimantasyon hızlan, antî-ds DNA, kompleman fraksiyonları (C3, C4), G-reaktif protein, a2-globulin düzeyleri takip edildi ve“SLE aktivite skoru”değerlendirildi. * SLEli hasta grubunda en sık görülen semptom halsizlik idi (%S9). Aktif SLE grubunda halsizlik görülme oranı %99 a çıkıyordu. İkinci sıklıkta görülen semptom poliartralji idi (%89.9). Aktif SLE'de poliartrit görülme oranı %43.5. cilt bulgusu %68J, serözit %\7A, renal tutulum % 49.3, hematolojik tutulum % 23.2. nörolojik tutulum % 13.5 oranında bulundu. * Serum IL-la düzeyleri, aktif SLE'li (8.92±6.05 pg/ml) ve remisyondaki SLE'li hastalarda (11.03±5.38 pg/ml), sağlıklı kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşük düzeylerde idi (p0.05, p>0.05). * Serum IL-la düzeyleri açısından aktif SLE (8.92±6.05 pg/ml) ve remisyondaki SLE'i olgular (11.03±5.38 pg/ml) arasında anlamlı fark bulunamadı (p>0.05). * SLE'li olgularda, serum IL-lo: düzeyleri ile aktivite kriterleri (eritrosit sedimartasyon hızı. anti-ds DNA C3, C4, C-reaktif protein, a2-globulin düzey leri) arasında anlamlı ilişki bulunmadı (p>0.05). * SLE'li hastalarda serum IL-loc düzeyleri ile organ tutulumları arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). * Kortikosteroid ve immünosupresif alan ve almayan SLE'li hastalar arasında serum IL-la düzeyleri açısından anlamlı farkbulunmadı (p>0.05). * Serum IL-6 düzeyleri, aktif SLEli hastalarda (88.87±207.03 pg/ml), sağlıklı kontrol grubuna (17.43+3.73 pg/ml) göre anlamlı olarak yüksek bulunurken (p0.05). * Aktif SLE'li hasta grubu ile, MM ve NHL grupları arasında serum IL-6 düzeyleri açısından anlamlı fark saptanmadı (p>0.05, p>0.05). Serum IL-6 düzeylerinin, remisyondaki SLE'li hasta grubunda, MM ve NHL grubuna göre 41anlamlı olarak düşük, olduğu saptandı (p0.05). * Kortikosteroid ve immünosupresif alan ve almayan SLEli hastalar arasında serum IL-6 düzeyleri açısından anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). * Sonuç olarak; aktif SLE'li olgularda anlamlı derecede yüksek düzeylerde bulunan serum IL-6 düzeylerinin, immün hiperaktivite ve bazı klinik bulgularla ilişkili olduğu saptanmıştır. Serum IL-la düzeylerinin hem aktif, hem de remisyondaki SLE olgularında düşük düzeylerde bulunması. IL-6 düzeylerindeki artışın, IL-1 üretimini suprese edebileceği görüşünü destekler görünmektedir. Hastalık aktivitesine bağlı olmadan serum IL-la düzeylerinin düşük bulunması, serum IL-la düzeylerinin ölçümünün hastalığın klinik ve laboratuvar aktivitesinin takibinde önemli olmadığını düşündürmüştür. Buna karşılık serum IL-6 düzeylerinin ölçümünün, SLE'de hastalık aktivitesinin değerlendirilmesinde ve hastalığın takibinde değerli bir ölçüt olabileceği kanısındayız. 42
Özet (Çeviri)
Özet çevirisi mevcut değil.
Benzer Tezler
- Development of mirna biomarkers for the differentiation between gingivitis and periodontitis: A pilot study
Gingivitis ve periodontitis ayrımı için mirna biyobelirteçlerinin geliştirilmesi: Pilot çalışma
DHAFIR LATIEF FAYADH FAYADH
Doktora
İngilizce
2023
BiyokimyaSüleyman Demirel ÜniversitesiKimya Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MUSTAFA CALAPOĞLU
- Sistemik lupus eritematozus hastalarında klinik bulgularla serum interlökin-17 ve interlökin-23 düzeylerinin incelenmesi
Serum interleukin-17 and interleukin-23 levels of systemic lupus erythematosus patients and the relation with clinical findings
ONUR KESKİN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2010
Allerji ve İmmünolojiAnkara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NURŞEN DÜZGÜN
- Sistemik lupus eritematozus hastalarında kallistatin, TNF-α, VEGF, ıl-6, MDA, katalaz ve sod ilişkisinin incelenmesi
Investişgation of the relationship between kallistatin, TNF-α, VEGF, IL-6, MDA catalase and sod in patients with systemic lupus erythematosus
ÖZLEM SAHİLOĞULLARI
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
BiyokimyaHatay Mustafa Kemal ÜniversitesiBiyokimya (Tıp) Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. SERDAR DOĞAN
- Ailevi akdeniz ateşi hastalarında serum interlökin 33 düzeyi ile hastalığın klinik özellikleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi
Asil demirezen, determining the relationship between seruminterleukin 33 levels and clinical features of the disease in patients with familial mediterranean fever
ASİL DEMİREZEN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2021
RomatolojiGazi Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ABDURRAHMAN TUFAN
- İdiopatik rekürren aftöz stomatit hastalarında serum zonulin seviyesi ve serum IL-8 düzeyi ile karşılaştırılması
İdiopatik rekürren aftöz stomatit hastalarında serum zonulin seviyesi ve serum IL-8 düzeyi ile karşılaştırılması
GÜLSÜN HAZAN BOZBEK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
DermatolojiHacettepe ÜniversitesiDeri ve Zührevi Hast. Ana Bilim Dalı
PROF. AYŞEN KARADUMAN