Yeni kavramı çerçevesinde 1990 sonrası Türkiye sinemasında yönetmen üslupları
The concept of 'new' and styles of directors in post-1990s Turkish cinema
- Tez No: 375715
- Danışmanlar: PROF. DR. OĞUZ ADANIR
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Sahne ve Görüntü Sanatları, Performing and Visual Arts
- Anahtar Kelimeler: İ 1- Yeni 2- Üslup 3- 1990 sonrası 3 4- Türkiye sineması 5- Yönetmen 5- Directo, New, Style, Cinema of Turkey, Directo
- Yıl: 2014
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
- Enstitü: Güzel Sanatlar Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Sinema Televizyon Ana Sanat Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 267
Özet
Türkiye Sineması'nda 1990ların ortasından itibaren iki yönlü bir canlanma gözlemlenmiştir. Bu canlanmanın ilk kanadını Yavuz Turgul'un Eşkıya filmi ile popüler sinema oluştururken; ikinci kanadını Derviş Zaim'in Tabutta Rövaşata (1996) filmi ve izleyen yıllarda Zeki Demirkubuz, Nuri Bilge Ceylan ve Yeşim Ustaoğlu filmlerinin şekillendirdiği, önemli festivallerde dikkat çekmeye başlamış alternatif üretimler oluşturmuştur. 'Yeni Türk Sineması', 'bağımsız sinema', 'sanat sineması' gibi isimlerle anılmaya başlanan bu sinemanın öncü yönetmenlerinin filmlerinde ilk göze çarpan, kişisel konu seçimleri ve konuları ele alış yöntemlerindeki farklılıklar olmuştur. Metnin amacı 1990 sonrası Türkiye sinemasını üslup bakımından yönlendiren yönetmen sinemalarının biçim ve içerik yönünden değerlendirilerek dönüşüm ve yeniliklerin tespit edilmesidir. Metin çerçevesinde değerlendirmeye alınacak öncü kuşağa dâhil yönetmenler Nuri Bilge Ceylan, Zeki Demirkubuz, Derviş Zaim, Reha Erdem, Ümit Ünal, Semih Kaplanoğlu ve Yeşim Ustaoğlu olarak belirlenmiştir. Bunun temel sebebi, yönetmenlerin sinemasında izlerini sürmenin mümkün olduğu kişiselliğin yanı sıra günümüze dek uzanan film üretimlerinde meydana gelen dönüşümler ve kısmen kesişen ya da bambaşka noktalara ulaşan üslup kurma deneyimleridir. Metinde estetik, sinema kuramları ve sinema tarihi alanlarına bağlı inceleme yöntemleri izlenmekte ve söz konusu kriterler üzerinden günümüzün sinemasında 'yeni' anlayışına ilişkin yeni değerlendirmeler hedeflenmektedir. Türkiye sinemasının 1990 sonrası üslup kurma çabasındaki kişisel yönetmenleri için 'yeni' ifadesinin kullanılması görülen değişimle ilgilidir. 1990ların ortasından günümüze dek takip edilebilecek sinemanın tamamen yeni ve tümüyle özgün olduğu iddiasında bulunmak mümkün olmasa da barındırdığı yeni unsurlarla kendi içerisindeki önemi göz ardı edilemeyecek bir aşamaya ulaşmıştır. Türkçe
Özet (Çeviri)
There has been a two-way revival in the cinema of Turkey by mid 1990s. First part of this revival came out of popular cinema identified with Yavuz Turgul's film, Eşkiya (The Bandit); and the other part have been formed in a group of filmmakers experimenting alternative approaches and drawing attention at major national and international film festivals. The period starting with Derviş Zaim's Tabutta Rövaşata (Somersault in a Coffin, 1996), including directors like Nuri Bilge Ceylan, Yeşim Ustaoğlu and others, pioneered and formed a cinema referred under the titles such as 'New Turkish Cinema', 'independent cinema' or 'art cinema'. The most striking differents in their films have been the individuality of their subject matters and differences on dealing with them. The main purpose of this work is to identify new aspects and transformations in cinema of Turkey through examining directors' cinema in terms of style, form, and content. The directors to be taken under review are decided as Nuri Bilge Ceylan, Zeki Demirkubuz, Derviş Zaim, Reha Erdem, Ümit Ünal, Semih Kaplanoğlu and Yeşim Ustaoğlu. They've been the first generation of the directors that is possible to trace their developing and evolving individual styles. Theoretical frame of the work covers aesthetical, film theories and history oriented approaches. By means of these approaches it is aimed to make evaluations on the 'new' in contemporary cinema. The usage of 'new' for the directors who have been on the way of establishing their individual styles after 1990, wishes to emphasize certain transformations in contemporary cinema of Turkey. Although it is hard to maintain that it is an entirely unique and brand new cinema, it can be easily seen the new and valuable aspects within. İngilizce
Benzer Tezler
- 1990 sonrası Türk sinemasında yabancılaşma olgusu
Alienation in post 1990 Turkish cinema
ARZU ERTAYLAN
Doktora
Türkçe
2007
Radyo-TelevizyonEge ÜniversitesiRadyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
PROF.DR. SEYİDE PARSA
- Kayıp yaşamlara tanıklık: Türkiye'de belgesel fotoğraf ve yoksulluğun belgelenmesi
Testimony to the lost lives: documentary photograph in Turkey and documentation of poverty
SEMRA DURSUN
Yüksek Lisans
Türkçe
2020
Sosyolojiİstanbul Bilgi ÜniversitesiKültürel İncelemeler Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ZEYNEP TALAY TURNER
- Soğuk savaş sonrası değişen güvenlik kavramı çerçevesinde;terörizm ve NATO
Terrorism and NATO in relation with changing security concept of post-cold war era
ERCAN PEKCAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2007
Uluslararası İlişkilerKaradeniz Teknik ÜniversitesiUluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. GÖKHAN KOÇER
- Soğuk savaş sonrası dönemde Türkiye'nin Filistin algısı: Konstrüktivist bir yaklaşım
Turkey's perception of Palestine in the post-cold war period: A constructivist approach
FATMA HATAP
Yüksek Lisans
Türkçe
2020
Uluslararası İlişkilerİstanbul Medeniyet ÜniversitesiUluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ FATİH BAYRAM
- 1990 sonrası dönemde Güney Kafkasya'da yaşanan gelişmeler: Aktörlerin güvenlik anlayışlarının neorealizm çerçevesinde analizi
Developments in the South Caucasus in the post-1990 period: An analysis of the actors' understanding of security within the framework of neorealism
OSMAN GÜNDÜZ
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Uluslararası İlişkilerSakarya ÜniversitesiUluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. SİBEL AKGÜN