Geri Dön

Atatürk dönemi ve sonrasında tarım politikalarının gıda sanayiine yansımaları (1923-1960)

The reflections of agricultural policy to the food industry during the period of Atatürk and thereafter him.

  1. Tez No: 385672
  2. Yazar: AYNUR GÜL KARAHAN
  3. Danışmanlar: PROF. DR. BİGE SÜKAN
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Ekonomi, Türk İnkılap Tarihi, Economics, History of Turkish Revolution
  6. Anahtar Kelimeler: Tarım Politikası, Gıda Sanayi, Sanayileşme, Tarımsal Üretim, Agriculture Policy, Food Industry, Industrialization, Agricultural Production
  7. Yıl: 2015
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Ankara Üniversitesi
  10. Enstitü: Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 336

Özet

Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı İmparatorluğu'ndan dış borçlar, imalathane düzeyinde üretim yapan küçük işletmelerin ağırlıkta olduğu ve kapasitesi halkın gereksinimlerini karşılayamayan sanayi sektörü, geleneksel yöntemlerin kullanılması nedeniyle verimin ve üretim düzeyinin yetersiz olduğu tarım sektörü, %80'i köylü, eğitimli insanı ve teknik elemanı son derece az olan bir nüfus devraldı. Atatürk, Türk halkının sosyal hayatını düzenleyen devrimlerin yanı sıra tarıma dayalı ekonominin sorunlarını çözmek amacıyla tarımın ve tarıma dayalı sanayinin gelişmesini hedef alan yeni bir ekonomik model uyguladı. Bu modelle bir yandan çiftçinin modern yöntemlerle tarım yapmasına yönelik önlemler alınmış, diğer taraftan devletin kurduğu fabrikalarda ithal ikamesine yönelik sanayi mallarının üretimi gerçekleştirilmiştir. Tarıma dayalı önemli sanayi kollarından biri olan gıda sanayinin temeli bu dönemde önce pancar üretiminin teşvik edilmesi daha sonra şeker sanayinin kurulmasıyla atılmıştır. İkinci Dünya Savaşı'nın başlamasıyla sanayi yatırımları yapılamamış ve tarımsal üretim azalmıştır. Ekonomik bağımsızlıktan ödünlerin verilmeye başladığı savaş sonrası dönemde Türkiye dış güçler tarafından tarım ülkesi olarak tanımlanmış, hükümetler programlarında tarımın gelişmesine yönelik politikalara önemli yer vermiştir. DP iktidarı döneminde belirginleşen tarım politikalarından bazıları Marshall yardımıyla tarımda makineleşmenin desteklenmesi, devlet arazileri ve çayır-mera arazilerinin çiftçiye dağıtılması, kredilerin arttırılması ve tarımda dünya fiyatlarının üzerinde destekleme alımlarının yapılmasıdır. Bu politikalar tarımsal üretim artışı sağlamış ve gıda sanayinin gelişimini teşvik etmiştir. DP iktidarının ilk dört yılında özel sektörün gıda sanayi yatırımları artarken, ekonomik sorunların yaşandığı 1954 ve sonrasında ithal ikamesine yönelik devlet yatırımları yükselmiştir. Tarımsal üretimin desteklendiği ve hammaddesini tarımdan sağlayan gıda sanayinin temellerinin atıldığı Atatürk dönemindeki yatırımlarda ülke kalkınması ön planda tutulurken, tarım destekleri ve buna bağlı olarak gıda sanayine yatırımların arttığı DP döneminde yatırım kararlarında siyaset öncelik kazanmıştır. Bu da tarım ve gıda sanayinin istenilen düzeye ulaşmasını önemli ölçüde engellemiştir. Tarım ve gıda sanayinin bugünkü anlamda gelişmesi ise 1960'dan sonra planlı kalkınma döneminin başlamasıyla mümkün olmuştur, ancak üretim emperyalist ülkelerin kontrol ve istekleri doğrultusunda gerçekleştirildiğinden her iki sektörün sorunları halen sürmektedir.

Özet (Çeviri)

After the collapse of the Ottoman Empire, the Republic of Turkey inherited an unenviable legacy. Firstly, a very high level of foreign debt. Secondly, manufacturing plants of small businesses that did not meet the requirements of the people. Thirdly, an industrial sector with an extremely low output level because of the inefficient traditional methods that had been used. The situation was further exacerbated with the insufficient levels of agricultural sector, a population of a nation which consisted of 80% illiterate peasants, remarkably few trained people and very few skilled technical staff. Alongside the social reformations that he had brought forward to bring the country into 20th century and, in order to solve the economic problems borne out of agriculture, Atatürk, set out a new economic plan which targeted agriculture and agro-based industry. In this model, farmers were directed to apply modern methods as well as the State built and run factories were able to produce industrial goods which were once imported. The foundation of one of the important agriculture dependent industries was laid down in the food industry and during that era, firstly the production of sugar-beet was encouraged and then the establishment of sugar production industry realized. With the start of the World War II adequate investments to industry could not made and the output of agricultural production were decreased. When the economic concessions were beginning to be given during the post-war period for the economically independent nations, as Turkey was recognized as an agricultural country and the development of agriculture-orientated Government policies were given an important place. During the years when the DP (Democratic Party) was in power, with Marshall aid, some of the policies supported the mechanization of agriculture, distribution of State lands and some grazing postures to low income farmers, increasing of their credit and also buying off by the State their products above the market price. These policies enabled increased agricultural production and encouraged the growth and development of food production industry. As during the first four years of DP government, although the investments to the private sector's food industry increased, during the austerity years of 1954 and beyond, the government's import orientated investments also increased. In contrast to the era of Atatürk when the foundation of food industry was laid down for which the raw material was supplied by the farmers of the country and when the development of the country came first, unfortunately, during the DP government era politics dominated the decisions that were made with regard to investments to the food industry. This, in turn, seriously prevented the food industry from reaching the desired levels. The developments of much neglected agriculture and food industry have become only possible after 1960 when planned development era started. The problems of these sectors still persist because this plan is realized under the control and the demands of imperialist countries.

Benzer Tezler

  1. Turkey's role in Afghanistan in the post 9/11 era

    11 Eylül'den günümüze Türkiye'nin Afganistan'daki rolü

    CANAN BAYRAM ÇUBUK

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2014

    Uluslararası İlişkilerOrta Doğu Teknik Üniversitesi

    Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. IŞIL ANIL

  2. The transformation of agricultural structures through government policies in Edirne province between 1939 and 1960

    1939 ve 1960 yılları arasında Edirne ilindeki tarımsal yapıların devlet politikaları aracılığıyla dönüşümü

    OKAN CEYLAN

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2015

    EkonomiBoğaziçi Üniversitesi

    Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET ASIM KARAÖMERLİOĞLU

  3. Atatürk'ün sosyo-kültürel politikaları (1931-1938)

    Atatürk's sociocultural politics (1931-1938)

    SEDA BAYINDIR

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2004

    Siyasal Bilimlerİstanbul Üniversitesi

    Tarih Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. CEZMİ ERASLAN

  4. Atatürk dönemi Türk dış politikası: Kemalist dış politikanın tarihi

    Foreign policy of Ataturk period: History of Kemalist foreign policy

    EFE SIVIŞ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Türk İnkılap TarihiİSTANBUL TOPKAPI ÜNİVERSİTESİ

    Tarih Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ ENVER EMRE ÖCAL

  5. Devlet adamı kimliği ile İsmet İnönü'nün düşünce ve uygulamalarının değerlendirilmesi

    Evaluation of İsmet İnönü's ideas and actions

    SEVDA MUTLU

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2007

    Siyasal BilimlerCumhuriyet Üniversitesi

    Sosyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. ALİ ERKUL