Türkiye'deki önemli balarısı (apis mellifera) ırk ve ekotiplerinin morfolojik özellikleri ve performanslarının belirlenmesi üzerinde araştırmalar
Determination of the performances and morphological characters of important honeybee races and ecotypes in Turkey
- Tez No: 38816
- Danışmanlar: PROF. DR. OSMAN KAFTANOĞLU
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Ziraat, Agriculture
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1995
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Çukurova Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 158
Özet
145 ÖZET Türkiye'deki önemli arı ırk ve coğrafik tiplerin morfolojik özelliklerini belirleme ve Akdeniz Bölgesinde göçer arıcılık koşullarında performanslarını katılaştırmak amacı ile 1991-1993 yıllan arasında yürütülen bu araştırmada, Orta Anadolu Bölgesi (Ankara- Beypazan), Kuzeydoğu Anadolu Bölgesi (Ardahan-Posof), Trakya Bölgesi (Tekirdağ- Saray), Marmara Bölgesi (Çanakkale-Gökçeada), Ege Bölgesi (Muğla-Femiye) ve Akdeniz Bölgesinde (İçel-Erdemli) yaygın yetiştiriciliği yapılan an genotipleri denemeye alınmışlardır. İki yıllık deneme süresi içerisinde Anadolu, Kafkas, Muğla, Gökçeada, Trakya ve Alata genotip gruplarının yaşama gücü oranlan sırasıyla % 100, % 80, % 100, % 100, % 80 ve % 100 olarak belirlenmiştir. Koloni populasyonu gelişimi olarak kabul edilen an ile kaplı ortalama çerçeve miktarı onbir dönem için Anadolu grubunda 7.54±0.37 adet, Kafkas grubunda 8.68±0.57 adet, Muğla grubunda 17.04±0.76 adet, Gökçeada grubunda 13.94±0.79 adet, Trakya grubunda 8.52±0.40 adet ve Alata grubunda 13.84±0.61 adet/koloni olduğu ve bu genotip gruplarında ortalama kuluçka üretim alanının sırası ile 1112.6*1 10.68 cm2, 1184.8±162.85 cm2, 2387.5±163.53 cm2, 2030.2±188.86 cm2, 1433.9±153.19 cm2 ve 1501.5±128.81 cm2/koloni olduğu saptanmıştır. Kolonilerin populasyon gelişimleri ile kuluçka üretim etkinlikleri, petek işleme etkinlikleri ve bal verimleri arasında pozitif ve yüksek (sırasıyla r=+0.S46, r=+0.917 ve r=+û.918) ilişkiler belirlenmiştir. Göçer analık koşullarında ortalama en yüksek kuluçka etkinliği Temmuz döneminde (3245.1 cm2), en düşük etkinlik ise Eylül (119.8) ve Ekim (157.7 cm2/koloni) dönemlerinde sağlanmıştır. Kolonilerin kuluçka etkinlikleri ile koloni populasyonu gelişimleri arasında r=+0.876 gibi pozitif yüksek ilişki saptanmıştır. Gruplarda altı dönemde belirlenen ortalama hırçınlık eğilimi testinde Kafkas ansının diğer gruplardan çok daha sakin olduğu belirlenmiştir. Kolonilerin populasyon gelişimleri ile hırçınlık eğilimleri arasında r=+0.539 gibi pozitif ve yüksek ilişki saptanmıştır. Deneme süresince Gökçeada genotipini temsil eden koloniler dışında doğal oğul veren koloni olmamıştır. Gökçeada genotipinin ise % 30 düzeyinde oğul verdiği ve oğula eğilimli olduğu belirlenmiştir.146 Kolonilerin yıllık ortalama bal verimleri Muğla, Alata, Gökçeada, Kafkas, Anadolu ve Trakya gruplarında sırasıyla 50.16±4.30 kg, 43.48±3.46 kg, 41.21±5.18 kg, 26.56±5.51 kg, 20.57±3.60 kg ve 15.94±3.40 kg/koloni olarak belirlenmiştir. Genotip grupların yaz sezon boyunca işledikleri temel petek ortalamalarına göre Muğla (7.55±1.256) ve Gökçeada (6.50±1.229) genotip grupları en yüksek, Anadolu grubu ise (0.75±0.364 adet/koloni) en düşük etkinliği göstermiştir. Ayrıca kolonilerin temel petek işleme etkinlikleri ile bal verimleri arasında r=+0.764 gibi pozitif yüksek ilişki bulunmuştur. Kışlama yeteneği Anadolu grubunda % 75.59±3.89), Kafkas grubunda % 69.33±7.25, Muğla grubunda % 64.25±2.90, Gökçeada grubunda % 72.90±3.66, Alata grubunda % 62.63±3.51 ve Trakya grubunda ise % 41.47±6.87 olarak saptanmıştır. Genotip gruplarda morfolojik özelliklerin karakterize edilmesi ve populasyonun genel tanımı için 41 karakterin belirlenmesi ve 31 karaktere uygulanan diskriminant analizde dördüncü tergit keçe bant genişliği, kıl uzunluğu, mumaynaları arası mesafe, cubital b damar uzunluğu, üçüncü tergit genişliği, tibia uzunluğu, kanat A4, B4, D7, Gl2, L13 ve 026 damar açı karakterlerinin gruplandırmada önemli oldukları belirlenmiştir. İlk iki diskriminant fonksiyonun toplam varyansın % 93.72 düzeyinde ayırım sağladıkları saptanmıştır. Genotip gruplar gerek ortak sınır ve gerekse ikinci en yüksek ihtimale göre yapılan sınıflandırılmalarında; Anadolu ile Muğla, Kafkas ile Muğla, ve Trakya ile Alata genotipleri birbirleriyle ilişkili bulunmuşlarsa da genotip gruplara ait örneklerin tümünün % 100 düzeyinde isabetle gruplandırıldıkları ve iç içe geçme (overtlaping) olmadığı belirlenmiştir. Genotip gruplara ait en küçük ve en büyük kanonik (canonical) diskriminant fonksiyon katsayılarının Anadolu genotipi için -1.9944 ile 2.0772, Kafkas genotipi için 0.0861 ile 3.3860, Muğla genotipi için -1.8313 ile 4.2487, Gökçeada genotipi için - 3.3215 ile 7.5392, Trakya genotipi için -5.6136 ile 0.2627 ve Alata genotipi için -7.0949 ile 1.3241 olduğu belirlenmiştir. Bu fonksiyonlar tarafından belirlenen merkezi (centroid) noktalar yardımıyla gelecekte Türkiye'de yetiştiriciliği yapılan önemli balansı (Apis meUifera L.) ırk ve ekotipleri kolonilerinin hangi genotip gruba ait olabileceklerinin tahmin edilebileceği bir sistem geliştirilmiştir.
Özet (Çeviri)
147 SUMMARY This study was conducted to determine performances and the morphological characters of some important honeybee (A. mellifera L.) races and ecotypes in Turkey. Experimental colonies were collected from 6 different regions such as Central Anatolia Region (Ankara-Beypazan), North Eastern Anatolia Region (Ardahan-Posof), Marmara Region (Çanakkale-Gökçeada); Thrace Region (Tekirdağ-Saray), Aegean Region (Muğla-Fethiye) and Mediterranean Region (İçel-Erdemli). The survival rates of Anatolian, Caucasican, Muğla, Gökçeada, Thrace and Alata bees were found to be 100 %, 80 %, 100 %, 100 % 80 % and 100 % respectively during 2 years of experiment. The average number of frames covered with, bees were found to be 7.54±0.37, 8.68±0.57, 17.04±0.76, 13.94±0.79, 8.52±0.40 and 13.84±0.61 frames/colony; and the average amount of brood were found to be 1112.6ill0.68, 1184.8±162.85, 2387.5Ü63.53, 2030.2±188.86, 1433.9±153.19 and 1501.5Ü28.81 cm2/colony respectively. The mean brood rearing activity was found to be highest in Jury (3245. 1±1 76.65) and the lowest in September (119.8±18.72 cmVcolony). High and positive correlations were found between colony development and brood rearing activity, wax building and honey production (r=+0.546, r=+0. 917 and r=+0. 918 respectively). The average agressiveness of Anatolian, Caucasican, Muğla, Gökçeada, Thrace and Alata genotypes were also determined and the caucasican bees were found to be the most gentle ecotype among the others. A Positive and high correlation (r=+0.539) was found between the development of colony population and agressiveness. Only the Gökçeada genotype had a high swarming tendency (30 %) and other groups did not show any swarming activity, during 2 years of experiment. The average honey yields of Muğla, Alata, Gökçeada, Caucasican, Anatolian and Thrace genotypes were found to be 50.16±4.30, 43.48±3.46, 41.21±5.18, 26.56±5.51, 20.57±3.60 and 15.94±3.40 kg/colony respectively. Wax secretion and comb building was found to be different in different genotypes; the average wax building activities of Anatolian, Caucasican, Muğla, Gökçeada, Thrace and Alata were found to be 0.7S±0.364, L5(MMS> 7.3&1.25& ÜG±İ.229\148 2.28±0.563 and 4.37±0.459 combs/colony respectively. High and positive correlation (r=+ft 764) was found between wax building and honey production. The wintering ability of Anatolian, Caucasican, Muğla, Gökçeada, Thrace and Alata genotypes were found to be 75.59±3.89, 69.33±7.25, 64.25±2.90, 72.90±3.66, 41.47±6.87 and 62.63±3.51 % respectively. Total of 41 morphological characters measured biometrically in order to determine the characteristics of honeybee populations in Turkey. It was found that length of hair on tergite 5, width of tomentum on tergite 4, width of tergite 3, distance betwen wax mirrors, lenght of cubital vein b, angels on front wing venation (A4, B4, D7, G12, Li3 and 026) were significiantiy (P
Benzer Tezler
- Ergin balarısı (apis mellifera L.) hastalığı nosema apis'in dağılımı ve enfeksiyon oranı üzerine bir araştırma
Başlık çevirisi yok
MEHMET ALİ KUTLU
Yüksek Lisans
Türkçe
1988
Veteriner HekimliğiÇukurova ÜniversitesiZootekni Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. OSMAN KAFTANOĞLU
- Prevalence of pathogens and other associated microorganisms in turkish honey bee subspecies and differential responses to nosema ceranae infection
Türkiye' deki arı ırklarında patojen ve ilgili mikroorganizmaların yaygınlığı ve nosema ceranae enfeksiyonuna karşı gösterdiklerı farklı tepkiler
CANSU ÖZGE TOZKAR
Doktora
İngilizce
2015
BiyolojiOrta Doğu Teknik ÜniversitesiBiyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYKUT KENCE
DOÇ. DR. MERAL KENCE
- Farklı coğrafi bölgelerdeki bal arısı ırkı ve ekotiplerinden (Apis mellifera L.) elde edilen arı zehirlerinin kanser hücreleri üzerine etkisinin araştırılması
Investigation of the effect honey bee venoms obtained from different geographical regions and bee races on cancer cells
AYŞE DİLA ÇAĞLAR
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
BiyomühendislikEge ÜniversitesiBiyomühendislik Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYŞE NALBANTSOY
- Türkiye ve Cezayir'deki Nosema Spp. enfeksiyon oranlarının çevresel ve arıcılık parametreleri açısından karşılaştırılması
Comparison of Nosema Spp. infection levels in Turkey and Algeria in terms of environmental and bee management parameters
HALIMA SAADIA TAMALI
- Implementing successful enterprise systems
Entegre sistemlerin başarılı kurulumları
İBRAHİM ŞENER
Yüksek Lisans
İngilizce
2002
İşletmeMarmara Üniversitesiİşletme Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. GÖKSAN ERDOĞAN