Bipolar bozukluk I tanılı ötimik hastalar ve hastalıktan etkilenmemiş birinci derece akrabalarda tepki ketleme ve bozucu etkiyi kontrol edebilme becerisi
Response inhibition and interference control in patients with bipolar disorder I and first degree relatives
- Tez No: 388572
- Danışmanlar: PROF. DR. AYŞEGÜL ÖZERDEM
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Psikiyatri, Psikoloji, Psychiatry, Psychology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2014
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Temel Nörolojik Bilimler Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 76
Özet
Nörobilişsel yeti yitimi bipolar bozukluğun ötimi dönemlerinde dahi hastaları etkilemektedir. Tepki ketleme bipolar bozukluk için üzerinde çalışılması gereken güncel bir konudur. Bu çalışma bipolar bozukluk tanısı almış ötimik hastalar (BB-H) ve hastalıktan etkilenmemiş birinci derece akrabalarda (BB-A) endofenotip adayı olarak tepki ketleme ve bozucu etkiyi kontrol edebilme becerisini sağlıklı kontroller (SK) ile karşılaştırmalı olarak incelemeyi amaçlamıştır. Çalışmaya en az altı aydır ötimik olan 35 BB-H, hastalık belirtileri göstermeyen 30 BB-A ve hasta/akrabalar ile yaş, cinsiyet ve eğitim bakımından eşleştirilmiş 33 SK katılmıştır. Tepki ketlemeyi değerlendirmek için Dur İşareti Testi, bozucu etkiyi kontrol edebilme becerisini değerledirmek için Stroop testi kullanılmıştır. Gruplar ortalama tepki süresi (oTS), dur işareti gecikmesi (DİG), dur işareti tepki süresi (DİTS), Stroop bozucu etki süresi ve Stroop hata sayısı bakımından karşılaştırılmıştır. Hastaların klinik özellikleri ve aldıkları tedavi ile test sonuçları arasındaki ilişki ve ayrıca tüm gruplarda iki test arasındaki ilişki incelenmiştir. Dur İşareti Testi'nde BB-H ve BB-A birbirine benzer ve SK'den anlamlı olarak daha kısa oTS ve DİG, aynı zamanda uzamış DİTS göstermişlerdir. BB-H ve BB-A, SK ile karşılaştırıldığında daha fazla Stroop hatası yaparken, gruplar arasında Stroop bozucu etki süresi bakımından farka rastlanmamıştır. Her üç grupta da Stroop testi ile DİT arasında anlamlı ilişkiye rastlanmamış, hastaların klinik özellikleri ve tedavileri ile test sonuçları arasında anlamlı bir ilişki gözlenmemiştir. Tepki ketleme ve Stroop testi hata sayısındaki artış ile tanımlı bozucu etkiyi kontrol edebilme becerisindeki bozulmanın hastalarda belirti, klinik özellikler ve tedaviden bağımsız olarak gözlenmesi, ayrıca hastalık belirtisi göstermeyen akrabalarda da var olması, tepki ketlemedeki bozulmanın bipolar bozukluk için endofenotip adaylığını desteklemektedir.
Özet (Çeviri)
The current study aimed to assess both response inhibition (RI) and interference control (IC) in euthymic patients with bipolar disorder (BD-P) as well as asymptomatic first degree relatives (BD-R) and healthy controls (HC) in order to measure as a trait as opposed to illness-associated features of these components. BD-P (N=35) who met strict criteria for being in the euthymic state for at least six months, BD-R (N=30) and HC (N=33) completed a Stop Signal Task (SST) and Stroop task to assess RI and IC, respectively. Groups were compared on the stop-signal reaction time (SSRT), stop signal delay (SSD), mean reaction time on go trials (Go-RT), Stroop interference score (S-interference) and number of errors on the color-word naming trial (S-error). Relationships between clinical features and RI and IC in BD-P; between treatment and RI and IC in BD-P; between RI and IC in each group were investigated. BD-P and BD-R had similar and significantly shorter go-RT and SSD, and longer SSRT compared to HC. Also both BD-P and BD-R made significantly more S-error than HC whereas S-interference score was not significantly different between groups. There were no significant correlations between Stroop task and SST scores within each group and also between clinical features and RI and IC in BD-P; between treatment and RI and IC in BD-P. Overall, impairment in RI and IC as carachterized by increased S-error score is present in both patients and relatives and persist in the absence of symptoms. Findings may be indicative of deficits in response inhibition representing a strong candidate endophenotype for bipolar disorder.
Benzer Tezler
- Bipolar bozukluk tanılı ötimik hastalar ve birinci derece akrabalarında dürtüsellik: Sağlıklı kontrollerle karşılaştırmalı bir çalışma
Impulsivity in euthymic patients with bipolar disorder and their first-degree relatives: A comparative study with healthy controls
CEREN HIDIROĞLU
Yüksek Lisans
Türkçe
2009
PsikiyatriDokuz Eylül ÜniversitesiSinir Bilimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYŞEGÜL ÖZERDEM
- Bipolar bozukluğu olan hastalar ve birinci derece akrabalarında proinflamatuar ve antiinflamatuar sitokin düzeylerinin karşılaştırılması
Comparison of proinflammatory and antiinflammatory cytokine levels in patients with bipolar disorder and their first degree relatives
ERDAL EKİNCİ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2015
Psikiyatriİzmir Katip Çelebi ÜniversitesiPsikiyatri Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. AYBALA SARIÇİÇEK AYDOĞAN
- Bipolar bozuklukta karakter özelliği ve endofenotipik özellik olarak dürtüsellik
Impusivity in bipolar disorder as a trait marker and endophenotypic marker
ÇAĞLA BİLGİN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2016
Psikiyatriİzmir Katip Çelebi ÜniversitesiPsikiyatri Ana Bilim Dalı
UZMAN SERHAN IŞIKLI
- İki uçlu bozukluk tanılı hastalar ve birinci derece akrabalarında nörobilşşsel işlevler: Kontrollü bir çalışma
Neuropsychological performance among bipolar disorder patients, their unaffected first degree relatives and healthy controls
ÖZLEM DEMİRCİ ESEN
Yüksek Lisans
Türkçe
2010
NörolojiDokuz Eylül ÜniversitesiSinir Bilimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYŞEGÜL ÖZERDEM
- Remisyon dönemindeki bipolar bozukuk tanılı hastalar ile sağlıklı kardeş ve kontrol grubunda dürtüsellik, biyolojik ritim ve affektif mizaç özellikleri
Impulsivity, biological rhythm andaffective temperaments in bipolar patients in remission, healthy siblings and healthy controls
NERİMAN FİDANLI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
PsikiyatriSağlık Bilimleri ÜniversitesiRuh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EROL GÖKA
DR. HASAN KAYA