Geri Dön

Yenidoğan yoğun bakım ünitesi kan kültür sonuçlarının değerlendirilmesi

Evaluation of newborn intensive care unit results blood cultures

  1. Tez No: 394035
  2. Yazar: AHMET YILDIRIM
  3. Danışmanlar: YRD. DOÇ. DR. İLYAS YOLBAŞ
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Yenidoğan sepsisi, kültür antibiyogram, kan kültürü pozitif, antibiyotik direnci, Neonatal sepsis, culture antibiogram, blood culture positive, antibiotic resistance
  7. Yıl: 2015
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Dicle Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 71

Özet

Giriş ve Amaç: Yenidoğan sepsisi, yenidoğanların önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir. Yenidoğan yoğun bakım ünitesi'nin (YYBÜ) sepsis etkenleri ve antibiyotik duyarlılıkları zaman içinde ve kullanılan antibiyotiklere bağlı olarak değişir. Çalışmamızda mikroorganizmaların kültür antibiyogram sonuçları, risk faktörleri, antibiyotik direnci, rutin laboratuar parametreleri ve prognozu değerlendirildi. Gereç ve Yöntem: Ocak 2011-Aralık 2013 tarihleri arasında hastanemiz YYBÜ'de herhangi bir nedenle veya enfeksiyon şüphesiyle yatırılmış ve kan kültürü alınmış olan 904 hastadan kan kültüründe üreme olan 206 olgu çalışmaya dahil edildi. Kan kültürü pozitif olan hastaların yatış tanıları, cinsiyet, gebelik haftası, doğum ağırlığı, risk faktörleri, laboratuvar sonuçları, erken ve geç sepsis oranları, kültürde üreyen mikroorganizmaların dağılımı, antibiyotik direnci ve mortalite kaydedildi. Bulgular: Kan kültürü alınan 904 hastadan 206 (% 22,7) olguda kültür pozitifliği bulundu. %55,8'i erkek idi. % 9,7'si ≤ 27 hafta, % 58,6'sı ≥ 37 hafta olup bunlarında % 9,2'si < 1000 gr, % 59,5'i > 2500 gr idi. Kan kültürü (+) olguların % 57,7'si erken başlangıçlı sepsis, % 30,5'i geç başlangıçlı sepsis , % 11,6'sı çok geç başlangıçlı sepsis olarak değerlendirildi. Eşlik eden diğer tanılar Respiratuar distres sendromu % 37,4, Prematürite % 29,6, Sarılık % 27,7 oranında bulundu. Postnatal risk faktörlerinden Total parenteral beslenme % 58,5, Uzamış yatış süresi (>15 gün) % 54,2, Mekanik Ventilasyon % 51,8 oranında idi. Olguların % 58'inde gram (+)'ler, % 38'inde gram (-)'ler, % 4'ünde Candida türleri bulundu. Bunların % 47,6'sı Staphylococcus'lar(% 43,6'sını KNS'lar oluşturuyor), % 16'sı Klebsiella pneumoniae, % 10,7'si Acinetobacter baumanni, % 4,9'ü Pseudomonas aeruginosa, % 4'ü Streptococcus'lar idi. Antibiyotiklerden en çok direnç gelişenler Penisilin-G'de % 97,6, Ampisilinde % 91, Metsilinde ( MRSA) % 78 en az direnç gelişenler ise Kolistinde % 0, Teikoplaninde % 0, Vankomisinde % 1,9 idi. Gram (+)' ler de ençok direnç gelişen antibiyotikler Amipisilin ve gentamisin, en az direnç gelişenler Teikoplanin, Linezolid ve Vankomisin bulundu. Gram (-)'lerde ise en çok direnç gelişenler Amipisilin, Gentamisin ve Seftriakson, en az direnç gelişenler Meropenem, Amikasin ve Sefoperazon/Sulbaktam bulundu. Mekanik ventilatör desteği verilenlerde, Respiratuar distres sendromda, Prematürlerde, Hidrosefalilerde, Konjenital Kalp Hastalığı olanlarda en sık tespit edilen etkenler gram (-)'ler olup, bu bakteriler Klebsiella pneumoniae ve Acinetobacter baumanni idi. Gram (+)'lerden ise Staphylococcus epidermidis bulundu. Exitus olan 53 (% 25,7) olgunun 32'sinde (% 15,4) gram (-)'ler tespit edildi. Bunlar Acinetobacter baumanni (% 5,3), Klebsiella pneumoniae (% 5,3) ve Pseudomonas aeruginosa (% 1,9) bulundu. 21 (% 10,3) vakada ise Gram (+)'lerin ürediği görüldü. Büyük kısmından (% 9,2) KNS'lar sorumluydu ve en sık görülen üyeside Staphylococcus epidermidis (% 5,3) bulundu. Sonuçlar: Gram negatif sepsis etkenleri günümüzde hala en sık görülen ve en yüksek direnç oranlarına sahip mikroorganizmalar olmaya devam etmektedirler. Bu nedenle sepsis şüphesiyle YYBÜ'ye yatırılan bebeklerin tedavileri planlanırken, YYBÜ'nün florası ve bu mikroorganizmaların antibiyotik dirençleri göz önüne alınarak uygun antibiyotik tedavisinin başlanmasının, tedavi başarısını arttıracağını, mortralite ve morbiditeyi azaltacağını düşünmekteyiz.

Özet (Çeviri)

Introduction and Purpose: Neonatal sepsis is a major cause of morbidity and mortality in neonates. Sepsis agents and antibiotic susceptibilities of intensive care unit of newborns (NICU) change by time, dependent to the used antibiotics. In our study, culture antibiogram results, risk ractors, antibiotiotic resistance, routin laboratory parameters and prognosis of microorganisms were evaluated. Materials and Methods: Among 904 patients, who had admitted to NICU of our hospital with any reason or infection suspicion and blood culture had taken, 206 cases with reproduction in blood culture have included for this study between January 2011-December 2013. Diagnosis, gender, pregnancy week, birth weight, risk factors, laboratory results, early and late sepsis rates, distribution of propagated microorganisms through culture, antibiotic resistance and mortality of patients with positive blood culture were recorded. Findings: Culture positivity was found at 206 (%22,7) cases among 904 patients, whose blood culture was taken. %55,8 of those cases were male. Among those cases, %9,7 were ≤ 27 weeks old, % 58,6 were ≥ 37 weeks old, %9,2 were < 1000 gr and %59,5 > 2500 gr. Positive blood culture cases were evaluated as % 57,7 as early started sepsis, % 30,5 as lately started sepsis and % 11,6 as very lately started sepsis. Accompanied other diagnosis were found as % 37,4 respiratory distress syndrome, % 29,6 prematurity and % 27,7 jaundice. Postnatal risk factors were % 58,5 total parenteral nutrition, %54,2 length duration of hospitalization (> 15 days) and % 51,8 mechanic ventilation. Among the cases, It was found agents as % 58 gram (+), % 38 gram (-) and % 4 candida ,% 47,6 staphylococcus (composed of % 43,6 KNS), % 16 Klebsiella pneumoniae, % 10,7 Acenitobacter baumanni, % 4,9 Pseudomonas aeruginosa and % 4 Streptococcus. The most common antibiotics resistance were % 97,6 Penicilin-G, % 91 Ampiciline and % 78 Methicilline (MRSA) and The least common antibiotics resistance were % 0 Colistine, % 0 Teicoplanin and % 1,9 Vancomycin. Among gram (+) species, The most common antibiotics resistance were Amphiciline and Gentamicina and the least common antibiotics resistance were Teicoplanin, Linezolid and Vancomycin. Among gram (-) species The most common antibiotics resistance were Amphicilin, Gentamicin and Ceftriaxon and the most common antibiotics resistance were Meropenem, Amikacin and Cefoperazome/Sulbactam. Among the cases that were given mechanic ventilator support, have respiratory distress syndrome, prematures, hydrocephalus and have congenital cardiac disease, the most common agents were gram (-), whereas those agents were Klebsiella pneumoniae and Acinetobacter baumanni. Beside, Staphylococcus epidermidis was the most frequent among gram(+). Among 53 cases (% 25,7) that have Exitus, gram (-) were detected at 32 (% 15,4). Those were Acinetobacter baumanni (% 5,3), Klebsiella pneumoniae (% 5,3), Pseudomonas aeruginosa (% 1,9). It was observed that gram (+) were propagated at 21 cases (% 10,3). KNS varients were responsible from the huge part (% 9,2) of those, where the most frequently observed member was Staphylococcus epidermidis (% 5,3). Results: Gram negative sepsis agents have still continued to be most frequent and highest resitant frequency microorganisms in the present days. For this reason, we think that antibiotic selection due to flora of the NICU and antibiotic resitance of this microorganisms will increase the success of treatment and decrease the morbidity and mortality rate in newborns admitted to NICU with sepsis suspicion.

Benzer Tezler

  1. Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi çocuk kliniklerinde alınan kültür sonuçlarının değerlendirilmesi

    Evaluation of culture samples in pediatric clinics of Sisli Etfal Training and Research Hospital

    NURŞEN CİĞERCİ GÜNAYDIN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bakanlığı

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FEYZULLAH ÇETİNKAYA

  2. SDÜ Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı yataklı servislerinde hastane enfeksiyonlarının epidemiyolojik özelliklerinin ve klinik bulgularının incelenmesi

    An evaluation of the epidemiology and clinical findings of the nosocomial infections at The Department of Pediatrics, Suleyman Demirel University Medical School Hospital

    ABDÜLKERİM ELMAS

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSüleyman Demirel Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. METEHAN ÖZEN

  3. Pediatri servislerinde yatan vakalarda hastane enfeksiyonlarının epidemiyolojik özelliklerinin 2012-2013 yıllarında prospektif olarak incelenmesi

    A prospective investigation of epidemiology of the nosocomial infections in the pediatric wards in 2012-2013

    CEYHUN CURA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSüleyman Demirel Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. METEHAN ÖZEN

  4. Yenidoğan yoğun bakım ünitesi ve çocuk hematoloji-onkoloji kliniğinde yatan hastalarda hastane enfeksiyonları: Bir yıllık sürveyans çalışması

    Nosocomial infections in neonatal intensive care unit and pediatric hematology-oncology department

    AYŞEN SUMRU KAVURT

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2009

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıUludağ Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MUSTAFA HACIMUSTAFAOĞLU

  5. Yenidoğan yoğun bakım ünitesi ve çocuk yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda sağlık bakımı ilişkili enfeksiyonlar, dört yıllık sürveyans çalışması

    Neonatal intensive care unit and pediatric intensive care unit hospital infections, 4-years evaluation

    LÜTFİYE NİLÜFER YEĞİN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıUludağ Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MUSTAFA KEMAL HACIMUSTAFAOĞLU