Geri Dön

Donör azot atomlu yeni 2-sübstitüe 1,2,3-triazol N-oksit ligandlar ve Ni(II) kompleksleri: Sentez, karakterizasyon ve DNA etkileşimleri

Novel 2-substitue 1,2,3-triazol N-oxide ligands with nitrogen donor atoms and Ni(II) complexes: Synthesis, characterization and DNA interactions

  1. Tez No: 405104
  2. Yazar: OKTAY ERER
  3. Danışmanlar: PROF. DR. RAMAZAN GÜP
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Kimya, Chemistry
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2015
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi
  10. Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Kimya Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 144

Özet

Bu çalışmada 2,2-dipiridilketon'un isonitrosofenilhidrazin ve 4-metilisonitrosofenilhidrazin ile reaksiyonundan iki yeni triazol ligandı, 2-(di(piridin-2-il)metil)-4-fenil-2H-1,2,3-triazol 1-oksit (L1) ve 2-(di(piridin-2-il)metil)-4-(p-tolil)-2H-1,2,3-triazol 1-oksit (L2), ve bunların Ni(II) kompleksleri sentezlenmiştir. Sentezlenen ligand ve komplekslerin kristal yapıları X-ray diffraksiyon yöntemiyle karakterize edilerek 1H-NMR, 13C-NMR, FT-IR ve elementel analiz yöntemleriyle desteklenmiştir. N,N,N koordinasyon bölgelerine sahip 2-sübstitüe 1,2,3-triazol-N-oksit ligandlarının sentezi için basit ve yeni bir metot ilk kez bu tez kapsamında geliştirilmiştir. Karakterize edilen ligand ve komplekslerin DNA kesme ve bağlanma aktiviteleri incelenmiştir. Bileşiklerin CT-DNA ile bağlanma etkileşimleri UV-absorbsiyon ve viskozimetri ölçümleriyle belirlenmiştir. Bağlanma sonuçları, her iki ligandın ve komplekslerin DNA'ya minör oyuktan bağlandığını göstermektedir. Bileşikler arasında en yüksek bağlanma aktivitesini 6,00 x 103 M-1 bağlanma sabitiyle L1 ligandı göstermiştir. Bileşiklerin pBR322 plazmid DNA ile kesme aktiviteleri yatay jel elektroforez yöntemiyle oksidatif ve hidrolitik olarak gerçekleştirilmiştir. Ayrıca kesme reaksiyonlarına inkübayon süresi ve konsantrasyonun etkisi incelenmiştir. Genel olarak kesme aktivitelerinin konsantrasyona ve inkübasyon sürelerine bağlı olduğu belirlenmiştir. Hidrojen peroksit varlığında L1 ligandının düşük konsantrasyonlarda bile en iyi kesme aktivitesi gösterdiği gözlemlenmiştir. Bileşiklerin hidrojen peroksit yokluğunda da etkili kesme aktiviteleri gösterdikleri belirlenmiştir. Mekanizma çalışmaları ise hidroksil ve singlet oksijen radikallerinin kesme reaksiyonlarında sorumlu türler olduğunu göstermiştir.

Özet (Çeviri)

In this work, two novel triazole ligands from the reaction of 2,2'-dipyridyl ketone with isonitrosophenylhydrazine and 4-methylisonitrosophenylhydrazine, 2-(di(pyridin-2-yl)methyl)-4-phenyl-2H-1,2,3-triazole 1-oxide (L1) and 2-(di(pyridin-2-yl)methyl)-4-(p-tolyl)-2H-1,2,3-triazole 1-oxide (L2), and their Ni(II) complexes have been synthesized. Crystal structures of synthesized ligands and complexes have been defined by using crystal X-ray diffraction analysis corresponding to the proposed formulas of the compounds which are also supported by elemental analysis, FTIR, 1H NMR and 13C NMR. A new and simple method to prepare 2-substitued-1,2,3-triazole-N-oxide ligands with potential N,N,N coordination sites has been designed for the first time within this thesis. The DNA binding and cleavage activities of the characterized 1,2,3-triazole ligands and their nickel(II) complexes have also been studied. The binding interactions with calf thymus DNA have been determined by UV absorption spectroscopy and viscosity measurements. Binding results suggest that both ligands and complexes bind to DNA through minor groove. The L1 ligand with 6,00 x 103 M-1 binding constant. exhibits highest binding affinity among all compounds. Oxidative and hydrolitic cleavege activities of the compounds with pBR322 plasmid DNA have been carried out by using horizontal gel electrophoresis. The effects of complex concentration and incubation time on the DNA cleavage reaction have been also studied. It's been determined that cleavage activities, in general, depend on the concentration of the compounds and incubation time both in the presence and absence of H2O2. In presence of hydrogen peroxide it is observed that L1 ligand shows the highest cleavage activity even in low concentration. It has been noted that compounds show effective cleavage activities in absence of hydrogen peroxide as well. Mechanism studies exhibit that hydroxyl and singlet oxygen radicals are the responsible species for oxidative cleavage reactions.

Benzer Tezler

  1. Naftoksi veya kinolinoksi grupları içeren yeni hegzadeka sübstitüe ftalosiyaninler

    Novel hexadeca substituted phthalocyanines containing naphthoxy or quinolinoxy groups

    ÖZGE KURT

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    Kimyaİstanbul Teknik Üniversitesi

    Kimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MAKBULE KOÇAK

  2. Triarilpiridin grupları içeren ftalosiyaninlerin sentezi, fotofiziksel ve elektrokimyasal karakterizasyonu

    Synthesis, photophysical and electrochemical characterization of phthalocyanine containing triarypyride groups

    NAGİHAN BEBEK

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    KimyaSakarya Üniversitesi

    Kimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İLKAY ŞİŞMAN

  3. Dört yeni makrosiklik vic - dioksimin sentezi ve komplekslerinin incelenmesi

    Başlık çevirisi yok

    KEMAL KARADENİZ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    1983

    Kimyaİstanbul Teknik Üniversitesi

    PROF. DR. ÖZER BEKAROĞLU

  4. Benzimidazol çekirdeği içeren azol komplekslerinin sentezi ve katalitik özellikleri

    Synthesis and catalytic properties of azole complex containing benzimidazole core

    KENAN BULDURUN

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    Kimyaİnönü Üniversitesi

    Kimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İSMAİL ÖZDEMİR

  5. Tiyazol sübstitüe ftalosiyaninlerin sentezi ve biyosensör özelliklerinin incelenmesi

    Synthesis of thiazole substituted phthalocyanines and investigation of their biosensor properties

    FARUK DEMİR

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Kimyaİstanbul Teknik Üniversitesi

    Kimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ZEHRA BAYIR