Çocuk yoğun bakım hastalarında hipofosfatemi ve ilişkili risk faktörleri
Hypophosphatemia and associated risk factors on the pediatric intensive care Unit
- Tez No: 406630
- Danışmanlar: PROF. DR. MEHMET BOŞNAK
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2015
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Gaziantep Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 75
Özet
Hipofosfatemi sıklığı hastaneye yatışta % 1-5 oranında iken, yoğun bakımda izlenen hastalarda % 80'lere varmaktadır. Bunun nedeni, yoğun bakımda hipofosfatemi gelişimine eğilim oluşturan risk faktörlerinin fazlalığıdır. Hipofosfatemi sık görülmesine karşın, klinik bulgular genellikle ciddi hipofosfatemide (< 1 mg/dl) ortaya çıktığı için tanı konulamayabilir. Klinik bulgular, hücreiçi adenozin trifosfat ve 2,3 difosfogliserat düzeyinin azalmasına bağlıdır. Akut solunum yetersizliği, kardiyomiyopati, osteomalazi, rabdomiyoliz, hemoliz gibi bulgulara yol açabilir. Diyafragma kasılmasında yetersizlik sonucu, mekanik ventilasyondan ayrılmayı güçleştirebilir. Çalışmamız Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Yoğun Bakım Ünitesi'nde (ÇYBÜ) Aralık 2013- Haziran 2014 tarihleri arasında yatmış olan 57 hastanın bilgilerinin prospektif değerlendirilmesi ile yapıldı. Hastaların yatışta ve takipteki 10 günlük süreçteki fosfor düzeyleri; PRISM (pediatrik mortalite risk skoru), P-MODS (pediatrik çoklu organ disfonksiyon skoru), PELOD (pediatrik organ disfonksiyon skoru) skorları; hastanede, yoğun bakım ünitesinde ve mekanik ventilasyonda kalış süreleri, yaşa uyan tartı Z skorları, risk faktörleri, total parenteral nutrisyonla (TPN) ya da oral beslenmeleri kayıt edildi. Gelişte olguların %28,1'inde hipofosfatemi görülürken, 3.gün sonunda olguların %66,7'sinde hipofosfatemi görülmekteydi. 7 gün boyunca izlenebilen olgular içerisinde ise %89,5'inde hipofosfatemi görülmekteydi. İzlem aralığı boyunca 57 olgunun 46'sında (%80,7) hipofosfatemi saptanmıştı. Yatışta hipofosfatemisi olan ve olmayan hastalarla; ve takipte hipofosfatemi gelişen ve takip boyunca hiç hipofosfatemi gelişmeyen hastalar arasında yaş, tartı Z skoru, PRISM, P- MODS ve PELOD skoru, risk faktörleri, mekanik ventilatöre bağlanma oranları ve mekanik ventilatörde kalış süreleri arasında istatiksel açıdan anlamlı ilişki bulunmadı. Yatışta, v 3. veya 7. güne kadar, serum fosfor düzeylerinden herhangi birinde hipofosfatemi bulunması ile yoğun bakımda kalış süresi arasında istatiksel açıdan pozitif bir korelasyon vardı. Yatışta malign solid tümöre sahip olan hastalarda daha sık hipofosfatemi görüldü. Kızlarda hem yatışta hem takipte erkeklerden daha fazla hipofosfatemi görüldü. TPN alan hastalarda hipofosfateminin daha sık oluştuğu görüldü. Başlangıçta fibrinojen düzeyi yüksek olan hastalarda daha fazla hipofosfatemi oluştuğu görüldü. Sonuç olarak hipofosfatemi malign solid tümörlü hastalarda, kız çocuklarında daha sık görülmektedir ve yoğun bakımda kalış süresini uzatmaktadır. Pediyatrik yoğun bakım ünitelerinde hipofosfatemi ve bununla ilişkili faktörlerin değerlendirilmesi için prospektif ve daha geniş çaplı araştırmaların yapılması gerekmektedir.
Özet (Çeviri)
The rate of hypophosphatemia during hospitalization is 1-5%, while it is by 80% for patients being monitored in intensive care units. The higher incidence rate in intensive care units is due to many risk factors that predispose to development of hypophosphatemia in these patients. Although hypophosphatemia is seen frequently, its diagnosis may not always be obvious because clinical signs are usually occured in severe hypophosphatemia (< 1 mg/dl). Clinical symptoms are associated with the decrease in the level of intracellular concentrations of adenosine triphosphate and 2,3 diphosphoglycerate which leads to acute respiratory failure, cardiomyopathy, osteomalacia, rhabdomyolysis, and hemolysis. Inadequate contraction of diaphragm may impede successful weaning from mechanical ventilation. This study was carried out prospectively on the patients who were hospitalized on the pediatric intensive care unit of Gaziantep University between december 2013 to june 2014.The phosphorus levels were recorded on the first day of hospitalization and for ten days of follow up. PRISM (pediatric risk of mortality), P-MODS (pediatric multiple organ dysfunction score), PELOD (pediatric logistic organ dysfunction) scores were recorded for every patient.; The duration of mechanic ventilation and hospitalization on intensive care, staying time on hospital and mechanical ventilation receiving, weight z scores,risk factors, feeding with TPN or enteral nutririon were recorded. The frequency of hypophosphatemia was found as 28.1% during admission, 66,7 % at day 3. hypophosphataemia was seen %89,7 of the patients who can be observed for 7 days. For all following periods hypophosphatemia was seen on 46 of 57 patients (%80,7). İn the comparison of the patients who were hypophosphatemic and non hypophosphtemic on admission and following period; there was no statistically difference on ages, weight z scores, PELOD, MODS and PRİSM scores, mechanical ventilation receiving rate and mechanical ventilation time. There was a positive correlation between the presence of hypophhosphatemia and time of intensive care vii duration. Hypophosphatemia seen higher on the patients who had malignant solid tumors on admission. Both on admission and following period hypophosphatemia seen more in girls than boys. Hypophosphatemia seen more on the patient who took TPN. Hypophosphatemia seen more on the patients who had higher fibrinogen levels on admission. As a result, hypophosphatemia is more commonly seen in patients with malignant solid tumors and girls and prolongs the length of stay in intensive care. Evaluation of hypophosphatemia and associated factors in pediatric intensive care units in larger prospective studies is required.
Benzer Tezler
- Çocuk yoğun bakım hastalarında hipofosfatemi ve ilişkili risk faktörleri
Hypophosphatemia and associated risk factors in pediatric intensive care unit patients
ÖMER KILIÇ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2008
Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarıİstanbul ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. RAİF ÜÇSEL
- Çocuk yoğun bakım ünitesinde hipomagnezemi; etyoloji, risk faktörleri ve mortalite ilşkisi
Hypomagnezemia in pediatric intensive care unit; etiology, risk factors and relationship of mortality
HASAN AVŞAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2017
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıGaziantep ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. METİN KILINÇ
- Çocuk yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda serum fosfor düzeyinin morbidite ve mortalite üzerine etkisi
The effect of serum phosphorus level on morbidity and mortality in patients hospitalized in the pediatric intensive care unit
YILMAZ AKBAŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2012
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık BakanlığıÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DR. NİLGÜN ERKEK
- Febril nötropenili çocuk lösemi hastalarında saptanan elektrolit bozukluklarının sıklığı ve klinik gidişe etkisi
The frequency of electrolyte disturbances in children with febrile neutropenia and it's i̇mpact on clinical outcome
SEDA SÖNMEZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıDokuz Eylül ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ŞEBNEM YILMAZ
- Çocuk yoğun bakım ünitesinde mortalitesi olan hastalarda kan fosfor düzeyi değerlendirilmesi
Evaluation of phosphorus levels in pediatric intensive care unit patients with mortality
NURGÜL PARLAK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıKahramanmaraş Sütçü İmam ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ SEVCAN İPEK