New York Sözleşmesi bağlamında usûlî tenfiz engelleri

Başlık çevirisi mevcut değil.

PDF İndir

Tez No: 415725
Yazar: MEHMET AKİF GÜL
Danışmanlar: DOÇ. DR. GÜRAY ERDÖNMEZ
Tez Türü: Yüksek Lisans
Konular: Hukuk, Law
Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
Yıl: 2015
Dil: Türkçe
Üniversite: Galatasaray Üniversitesi
Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
Ana Bilim Dalı: Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
Sayfa Sayısı: 170

Özet

Uluslararası hakem kararlarının tanınmasına ve tenfizinine dair 10 Haziran 1958 tarihli New York Sözleşmesi, mezkûr kararların tenfizi bakımından uluslararası ticaretin gereksinimlerini karşılamaya yönelik en önemli belgedir. Gerçekten, 154 devletin New York Sözleşmesi'ne taraf olduğu göz önüne alınırsa neredeyse tüm dünyada kabul gören bir antlaşma olduğunu söylemek mümkündür. Bu bağlamda, New York Sözleşmesi hükümlerinin ve tenfiz mahkemesi kararlarının incelenmesi önem arz etmektedir. Uluslararası hakem kararlarının tenfizine engel olabilecek sebepler New York Sözleşmesi'nin V. maddesinde düzenlenmektedir. Bu maddenin ilk fıkrası aleyhine tenfiz talebinde bulunulan tarafın iddia ve ispat etmesi hâlinde dikkate alınabilecek sebepleri düzenlemekteyken, ikinci fıkrası tenfiz mahkemesince kendiliğinden dikkate alınabilecek sebepleri düzenlemektedir. Tenfiz mahkemesinin kendiliğinden dikkate alabileceği yalnızca iki tenfiz engeli bulunmaktadır. Bu bakımdan, New York Sözleşmesi'nin uluslararası hakem kararlarının basit ve hızlı bir şekilde tenfiz edilmesini amaçladığı söylenebilir. New York Sözleşmesi hükümlerinin belirtilen bu amaç doğrultusunda yorumlanması gerekmektedir. Tenfiz mahkemesinin kendiliğinden dikkate alıp alamayacağı yönündeki sınıflandırma bir kenara bırakılırsa New York Sözleşmesi'nde düzenlenen tenfiz engellerini maddî hukuka ilişkin tenfiz engelleri ve usûl hukukuna ilişkin tenfiz engelleri olarak ele almak mümkündür. Maddî hukuka ilişkin tenfiz engelleri New York Sözleşmesi'nin V(1)(a) maddesinde düzenlenen tarafların ehliyetsizliği ve tahkim sözleşmesinin geçersizliği, V(2)(a) maddesinde düzenlenen uyuşmazlık konusunun tahkime elverişli olmaması ve V(2)(b) maddesinde düzenlenen hakem kararının tenfizi talep edilen ülkenin kamu düzenine aykırı olmasıdır. Bu sebeplerden ilki aleyhine tenfiz talep edilen tarafın iddia ve ispat etmesi hâlinde dikkate alınmaktayken, diğerleri tenfiz mahkemesince kendiliğinden dikkate alınabilir. Diğer yandan, usûlî tenfiz engellerinin tamamı New York Sözleşmesi'nin V(1). maddesinde düzenlendiğinden yalnızca aleyhine tenfiz talep edilen tarafın iddia ve ispat etmesi hâlinde dikkate alınabilir. Çalışmanın konusunu oluşturan usûlî tenfiz engelleri hukukî dinlenilme hakkının ihlâli, hakemlerin yetkilerini aşmaları, tahkimin tâbî olduğu usûl kurallarına aykırılık ve hakem kararının bağlayıcı olmaması, iptal edilmesi ya da icrasının geri bırakılmasıdır. Usûlî tenfiz engelleri bu şekilde tespit edildikten sonra, sözü edilen tenfiz engellerini ikili bir sınıflandırmaya tâbî şekilde ele almak mümkündür. Bu bağlamda, medenî usûl hukukuna ilişkin bazı ilkeler bakımından tenfiz engelleri ve tahkime ilişkin usûl kuralları bakımından tenfiz engelleri şeklinde bir ayırıma başvurulmuştur. Böyle bir sınıflandırmaya gidilmesinin temel sebebi, ulusal hukuk sistemlerinde düzenlenen bazı ilkeler ile tahkimin niteliği gereği göz önüne alınması gereken usûl kurallarını ayrı ayrı değerlendirerek uluslararası tahkimin liberal bakış açısı ile ulusal hukuk sistemlerinin bu kavramlara yaklaşımını karşılaştırmalı olarak inceleme düşüncesidir. Medenî usûl hukukuna ilişkin bazı ilkeler bakımından tenfiz engelleri başlığı altında hukukî dinlenilme hakkının ihlâli ve taleple bağlılık ilkesinin ihlâli incelenmiştir. Tahkime ilişkin usûl kuralları başlığı altında ise, hakemlerin tahkim sözleşmesinin sınırlarını aşmaları, tahkimin tâbî olduğu usûl kurallarına aykırılık ve hakem kararının bağlayıcı olmaması, iptal edilmesi ya da icrasının geri bırakılması ele alınmıştır. Çalışmanın konusunu oluşturan tenfiz engelleri incelenirken tek bir ulusal hukuk sistemi referans alınmamış ve tenfiz mahkemelerinin verdiği kararlara olabildiğince değinilmeye çalışılmıştır. Bununla birlikte, New York Sözleşmesi hükümlerine karşılık gelen MÖHUK hükümlerine ilgili dipnotlarda yer verilmiştir. Üç bölüm hâlinde kaleme alınan bu çalışmanın ilk bölümünde New York Sözleşmesi'nin tarihçesi hakkında genel bir bilgi verilmiş ve hangi hakem kararlarının Sözleşme kapsamında ele alınabileceği incelenmiştir. Bu bağlamda, Cenevre Sözleşmeleri'nin uygulamada yarattığı sorunlara değinilmiş ve New York Sözleşmesi'yle bu sorunların ne şekilde giderilmeye çalışıldığı ele alınmıştır. Sonrasında, New York Sözleşmesi kapsamında tenfizi talep edilebilecek olan hakem kararları belirlenmiştir. Bu bağlamda, yabancı bir ülkede verilen hakem kararları ve tenfizi talep edilen ülkede ulusal sayılmayan hakem kararları ayrı başlıklar altında incelenmiştir. Kapsam başlığı altında taraf devletlerin ileri sürebilecekleri çekincelere de değinilmiştir. Bu çekincelerden ilki karşılıklılıktır. Diğeri ise, New York Sözleşmesi hükümlerinin yalnızca ticarî nitelikteki uyuşmazlıklara uygulanacağına yöneliktir. Tahkim usûlünün tâbî olduğu kuralların belirlenmesi başlığı altında ise, kurumsal tahkim kurallarına tâbî olarak verilen hakem kararlarının tenfizine ilişkin görüşler ortaya koyularak değerlendirilmiştir. Sözü edilen görüşlerin ilk bölümde değerlendirilmesinin sebebi, hakem kararının tenfizine engel olabilecek sebepler incelenirken özellik arz eden durumlarda kurumsal tahkim kurallarına tâbî olarak verilen hakem kararlarının ilgili başlıkla bağlantılı olarak ayrıca ele alınmış olmasıdır. Bu anlamda, sözü edilen görüşlerin en baştan değerlendirilmesinin bir bütünlük sağlayabileceği düşünülmüştür. Tahkim usûlünün kurumsal tahkim kurallarına tâbî olması konusunda klâsik görüş ve modern görüş incelenmiştir. Klâsik görüş tahkim usûlünün mutlaka bir ulusal hukuk sistemiyle bağlantılı olması gerektiğini ileri sürmekteyken, modern görüş herhangi bir ulusal hukuk sistemiyle bağlantılı olmayan ve kurumsal tahkim kurallarına tâbî olarak verilen hakem kararlarının New York Sözleşmesi kapsamında tenfiz edilebileceğini ileri sürmektedir. Bu bağlamda, klâsik görüşü benimseyenlerin modern görüşe yönelttiği itirazlar ayrıca ele alınmış ve değerlendirilmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde medenî usûl hukukuna ilişkin bazı ilkeler bakımından tenfiz engelleri incelenmiştir. Bu bağlamda, ele alınan ilk tenfiz engeli hukukî dinlenilme hakkının ihlâlidir. Hukukî dinlenilme hakkının ihlâli incelenirken alt unsurların sınıflandırılması bakımından Kara Avrupası hukuk sistemlerindeki eğilim dikkate alınmıştır. Bu bakımdan, hakem yargılamasının arz ettiği özellikler bilgilenme hakkı, açıklama hakkı ve dikkate alınma hakkı çerçevesinde incelenmiştir. Bununla birlikte, hukukî dinlenilme hakkının ihlâli tahkimin tâbî olduğu usûl kurallarına aykırılıkla ve kamu düzenine aykırılıkla karşılaştırılmıştır. Nitekim, bazı durumlarda sözü edilen tenfiz engellerinden hangisine başvurulacağı konusunda tereddüt oluşabilecektir. Bilgilenme hakkı başlığı altında bilgilendirme usûlü ve bilgilendirmenin kapsamı ele alınmıştır. Bu bağlamda, bilgilenme hakkı bakımından uluslararası tahkimde özellik arz eden meseleler incelenmiştir. Açıklama hakkının konusu başlığı altında vakıalar, talep ve hukukî sebepler yanında ispat hakkının kullanılması meselesi ele alınmıştır. Bu bağlamda, uluslararası tahkimde delillerin sunulması, değerlendirilmesi, sınırlandırılması ve hakemlerin hangi delillere başvurulabileceği konusundaki takdir yetkisi incelenmiştir. Açıklama hakkının kullanılması başlığı altında ise, duruşma talep edilebilmesi ve açıklama hakkından feragat ele alınmıştır. Son olarak dikkate alınma hakkı bağlamında gerekçesiz hakem kararlarının tenfizi ve sürpriz karar verme yasağı incelenmiştir. İkinci bölümde incelenen bir diğer tenfiz engeli taleple bağlılık ilkesinin ihlâlidir. Bu kısımda hakemlerin talep edilen fazlasına karar vermiş olmaları (ultra/extra petita), hakemlerin bazı talepler hakkında karar vermemiş olmaları (infra petita) ve hakemlerin dostane aracı (amiable compositeur) sıfatıyla hareket etmiş olmaları incelenmiştir. Çalışmanın üçüncü bölümünde tahkime ilişkin usûl kuralları bakımından tenfiz engelleri incelenmiştir. Bu bağlamda, hakemlerin tahkim sözleşmesinin sınırlarını aşmaları, tahkimin tâbî olduğu usûl kurallarına aykırılık ve hakem kararının bağlayıcı olmaması, iptal edilmesi ve icrasının geri bırakılması ele alınmıştır. Hakemlerin tahkim sözleşmesinin sınırlarını aşmış olmaları başlığı altında tahkim sözleşmesinin kapsamının ne şekilde yorumlandığı ve tahkim sözleşmesinin kapsamı hakkında karar verme yetkisi incelenmiştir. Nitekim, New York Sözleşmesi'nin V(1)(c) maddesi bağlamında hakemlerin yetkilerini aşmış oldukları iddiasıyla hakem kararının tenfizine itiraz edilen her davada tenfiz mahkemesinin tahkim sözleşmesini yorumlaması gerekmektedir. Her ne kadar ilk bakışta maddî hukuka ilişkin bir mesele olarak algılansa da sonuçlarını usûl hukuku alanında göstermesi bakımından tahkim sözleşmesi karma bir sözleşme niteliğindedir. Bu bakımdan, tahkim sözleşmesinin kapsamının ne şekilde yorumlanacağı meselesinin ele alınması faydalı görülmüştür. Tahkim sözleşmesinin yorumlanması bakımından genişletici yorum ve sınırlayıcı yorum yöntemleri incelenmiştir. Bununla birlikte, tahkim sözleşmesinin yorumlanmasında sözleşmenin genel esaslarının işlevi ve tahkim sözleşmesinin yorumlanmasına uygulanacak hukuk ele alınmıştır. Son olarak tahkim sözleşmesinin kapsamı hakkında karar verme yetkisi incelenmiştir. Tahkimin tâbî olduğu usûl kurallarına aykırılık başlığı altında hakem mahkemesinin oluşumunun tâbî olduğu usûl kurallarına aykırılık ve hakem yargılamasının tâbî olduğu usûl kurallarına aykırılık incelenmiştir.“Tahkimin tâbî olduğu usûl hukukuna aykırılık”yerine“tahkimin tâbî olduğu usûl kurallarına aykırılık”başlığının tercih edilmesinin sebebi, hakem yargılamasının kurumsal tahkim kurallarına tâbî olarak da yürütülebilmesidir. Bu anlamda,“usûl hukuku”ifadesiyle hakem yargılamasının mutlaka belirli bir ulusal hukuk sistemine tâbî olarak yürütülmesi gerektiği algısı oluşturmak istenmemiştir. Hakem mahkemesinin oluşumunun tâbî olduğu usûl kurallarına aykırılık başlığı altında hakemlerin bağımsızlığı ve tarafsızlığı ele alınmıştır. Bu bağlamda, bağımsızlık ve tarafsızlık kavramlarından ne anlaşılması gerektiği, yaygın olarak kullanılan kurumsal tahkim kurallarındaki düzenlemeler, hakemlerin bildirim yükümlülüğü, hakemlerin bağımsızlığını ve tarafsızlığını bertaraf edebilecek durumlar ve tenfiz isteminin reddi talebinin kabul edilmemesini gerektiren hâller incelenmiştir. Hakemlerin bağımsızlığını ve tarafsızlığını bertaraf edebilecek durumlar başlığı altında hakemler ile taraflar arasındaki ilişkiler ve hakemler ile tarafların vekilleri arasındaki ilişkiler ayrı ayrı ele alınmıştır. Bu bağlamda, 23 Ekim 2014 yürürlük tarihli Uluslararası Tahkimdeki Menfaat Çatışmalarına Dair IBA Kuralları'nın uygulanabilirliğine de değinilmiştir. Son olarak hakem kararının bağlayıcı olmaması, iptal edilmiş olması ya da icrasının geri bırakılması incelenmiştir. Öncelikle, hakem kararının bağlayıcılığından ne anlaşılması gerektiği gerek ulusal hukuk sistemlerine gerekse kurumsal tahkim kurallarına tâbî olarak verilen hakem kararları bakımından ayrı ayrı incelenmiştir. Nitekim, Cenevre Sözleşmeleri'nde sözü edilen kavrama yer verilmediğinden bağlayıcılık terimiyle ne ifade edilmek istendiği belirlenmelidir. Akabinde, hakem kararının iptal edilmiş olması başlığı altında mezkûr kararı iptale yetkili makam, iptal sebepleri, kurumsal tahkim kurallarına tâbî olarak verilen hakem kararlarının iptali ve iptal edilen hakem kararlarının tenfizi ele alınmıştır. İptal edilen hakem kararlarının tenfiz edilip edilemeyeceği konusunda farklı görüşler bulunmaktadır. Bununla birlikte, bazı ulusal hukuk sistemlerinde mezkûr kararların tenfizine ilşkin düzenlemeler mevcuttur. Bu bakımdan, sözü edilen görüşler ve düzenlemeler New York Sözleşmesi hükümleri bağlamında değerlendirilmiştir. Son olarak iptale ilişkin mahkeme ilâmının tanınması ve tenfiz kararının iptal davası sonuçlanıncaya kadar bekletici mesele yapılması incelenmiştir. Hakem kararının icrasının geri bırakılması ise müteakip başlık altında ele alınmıştır. New York Sözleşmesi önceki durumla karşılaştırıldığında uluslararası hakem kararlarının tenfizi bakımından büyük bir ilerleme sağlamıştır. Bu anlamda, New York Sözleşmesi'ne taraf devlet sayısının son derece fazla olması en önemli gelişme olarak değerlendirilebilir. Gerçekten, uluslararası hakem kararlarının tenfizi neredeyse tüm dünyada New York Sözleşmesi kapsamında talep edilebilmektedir. Bununla birlikte, New York Sözleşmesi uluslararası hakem kararlarının basit ve hızlı bir şekilde tenfizini amaçlamaktadır. Hakem kararının tenfizine engel olabilecek sebepler bu amaç doğrultusunda sınırlandırılmış ve iki sebep haricinde mezkûr sebeplerin varlığını ispat yükü aleyhine tenfiz talep edilen taraf üzerinde bırakılmıştır. Bu bakımdan, New York Sözleşmesi hükümlerinin belirtilen amaca uygun şekilde yorumlanması gerekmektedir.

Özet (Çeviri)

The New York Convention of June 10, 1958 on the recognition and enforcement of foreign arbitral awards constitutes the principal document for the satisfaction of the needs of international commerce in respect of the enforcement of the said awards. In fact, given the fact that 154 states are state parties to the New York Convention, the convention may fairly be suggested to be recognized worldwide. In that regards, it is crucial for the provisions of the New York Convention and the judgments of the recognition and court of enforcement to be studied. The reasons, which may preclude the recognition and enforcement of foreign arbitral awards, are provided by Article V of the New York Convention. Whilst the first paragraph of the said article provides for the reasons that may be taken into consideration should the same be proven by party, against which a claim for recognition and enforcement is filed; the second paragraph provides for those reasons that the court of enforcement may take into consideration ex officio. Accordingly, there are only two restraints of enforcement that a court of enforcement may consider. In that respect, it would be fair to suggest that the New York Convention is intended for the foreign arbitral awards to be recognized and enforced in a plain and rapid manner. Thus, the provisions of the New York Convention should be interpreted in line with that objective. Leaving aside the classification on the basis of whether or not a restraint may be considered by a court of enforcement at its own initiative; the restraints of enforcement as provided by the New York Convention may be categorized into two groups, being the restraints of enforcement related to substantive law and those related to procedural law. The restraints of enforcement related to substantive law are the incapacity to act of the parties and the invalidity of the arbitration agreements as provided by Article V(1)(a) of the New York Convention, the ineligibility for arbitration of the subject matter of dispute as provided by Article V(2)(a), and the contradiction of the arbitral award to the public order of the country, where it is claimed to be recognized and enforced as provided by Article V(2)(b) of the Convention. Whilst the first reason above is considered should it be alleged and proven to exist by the party, against which the enforcement is claimed; the others may be taken into consideration by the court of enforcement at its own initiative and discretion. On the other hand; all procedural restraints of enforcement are provided by Article V(1) of the New York Convention, and thus, may be considered only if they are alleged and proven by the party, against which the enforcement is claimed. The procedural restraints of enforcement, being the subject matter of this study, are the violation of the right to lawful hearing, the act of ultra vires by the arbitrators, the breach of the rules of procedure governing the arbitral proceedings and the non-binding nature, nullity or adjournment of the enforcement of the arbitral award. Having so identified the procedural restraints of enforcement; the said procedural restraints of enforcement may be addressed through the classification of the same into two groups. Accordingly; the procedural restraints of enforcements are classified as those in respect of certain principles related to the law of civil procedure, and those in respect of the rules of procedure related to arbitral proceedings. The main reason for reference to such a classification is the intention to discuss certain principles provided by national legal systems and the rules of procedure to be considered due to the nature of arbitration separately, and to so study the liberal perspective of international arbitration and the approach of national legal systems toward such concepts on comparative basis. Through the said perspective were studied the violation of the right to lawful hearing and the breach of the principle of ultra petita prohibition as the restraints of enforcement in respect of certain principles related to the law of civil procedure. The restraints of enforcement in respect of the rules of procedure related to arbitral proceedings addressed, on the other hand, are the excess of jurisdiction provided pursuant to the arbitration agreement by the arbitrators, the breach of the rules of procedure governing the arbitral proceedings, and the non-binding nature, nullity or adjournment of the enforcement of the arbitral award. The study and discussion the restraints of enforcement, being the subject matter hereof, was not based on a single national legal system but efforts were rather made to refer to the judgments instituted by the courts of enforcement to the furthest extent possible. In addition, the provisions of the Code of International Private and Civil Procedure, which correspond to the provisions of the New York Convention, were mentioned in the footnotes. The first part of this paper, issued in three parts, provides an overview on the historical background of the New York Convention and discusses which arbitral awards are eligible to be considered under the Convention. In this context, the issues caused in practice by the Geneva Conventions are addressed, and the manner of handling such issued by the New York Convention is discussed. In furtherance; the arbitral awards, the recognition and enforcement of which may be claimed under the New York Convention, are identified. In this context; the arbitral awards made in a foreign country and those not considered national in the country, where they are claimed to be recognized and enforced, are discussed individually in separate categories. The reservations that the state parties may proclaim are also mentioned as part of the section regarding the scope. One of such reservations is reciprocity. Another one is related to the applicability of the New York Convention solely to such disputes that are of commercial nature. As a part of the identification and establishment of the rules governing the arbitration procedure; the views regarding the recognition and enforcement of the arbitral awards made under the rules of institutional arbitration are set forth and discussed. The reason for the discussion of such views within the first part is that the arbitral awards made under the rules of institutional arbitration are discussed also in connection with the relevant heading in special circumstances through the course of the examination of the reasons that may preclude the recognition and enforcement of arbitral awards. It is, thus, believed that discussion at the first instance of the said views would contribute to the holistic approach. The classical view and the modern view about the governance of the arbitration procedure by the rules of institutional arbitration are examined. Whilst the classical view argues that the arbitration procedure should strictly be connected to a national legal system; the modern view proclaims that such arbitral awards that are not connected to any national legal system and are instituted under the rules of institutional arbitration may be recognized and enforced pursuant to the New York Convention. In this context; the points of objection raised by the advocates of the classical view toward the champions of the modern view are also addressed and discussed. The second part of the paper studies the restraints of enforcement in respect of certain principles related to the law of civil procedure. The first restraint of enforcement addressed in this context is the violation of the right to lawful hearing. Examining the violation of the right to lawful hearing; due consideration is given to the propensity of the legal systems within the framework of the Continental Law in respect of the classification of the subsidiary elements. In that regards, the features of arbitral proceedings are studied within the framework of the right to information, right to clarification and the right to be taken into consideration. In addition; the violation of the right to lawful hearing is compared to the breach of the rules of procedure governing the arbitral proceedings and the contradiction to the public order. As a matter of fact, hesitation might emerge in certain cases as to which of the mentioned restraints of enforcement should be referred. As a part of the discussion of the right to information; the procedure of information as well as the scope of information are also addressed. In this context; the matters of special nature in international arbitration with respect of the right to information are examined. As a part of the discussion of the right to clarification are addressed the facts, the claim and the legal reasons as well as the exercise of the right to evidence. In this context; the submission, evaluation and limitation of evidence in international and the discretionary power vested in arbitrators as to the evidence, to which reference may be made. As a part of the discussion of the exercise of the right to clarification; the right to apply for a hearing and waiver from the right to clarification are addressed. Finally; the recognition and enforcement of unreasoned arbitral decisions and the prohibition to make unexpected judgments were discussed in the context of the right to be taken into consideration. Another restraint of enforcement discussed in the second part is the violation of ultra petita prohibition. In this section are examined the cases, where arbitrators make ultra/ extra petita awards, infra petita awards and act as amiable compositeur. The third section of the paper discusses the restraints of enforcement in respect of the rules of procedure related to arbitral proceedings. In this context; the excess of jurisdiction provided pursuant to the arbitration agreement by the arbitrators, the breach of the rules of procedure governing the arbitral proceedings, and the non-binding nature, nullity or adjournment of the enforcement of the arbitral award are examined and discussed. As a part of the discussion of the excess of jurisdiction provided pursuant to the arbitration agreement by the arbitrators were discussed the manner of interpretation of the scope of the arbitration agreement and the power to make a judgment on the scope of applicability of the arbitration agreement. As a matter of fact; according to the provisions of Article V(1)(c) of the New York Convention, the court of enforcement should institute a construction of the arbitration agreement in each case, through the course of which the recognition and enforcement of the arbitral award is contested on the basis of the allegation that the arbitrators acted beyond their jurisdiction. Even though the matter may, at the first instance, be considered to be one of substantive law; an arbitration agreement poses the nature of a mixed contract in the respect that its outcomes are reflected also in the field of procedure law. In that respect, it is believed to be expedient to address the matter of interpretation of the scope of applicability of an arbitration agreement. The extensive interpretation and the restrictive interpretation methods were discussed in respect of the interpretation of arbitration agreements. In addition; the function of the general provisions of the agreement through the course of the interpretation of an arbitration agreement and the law to be applied for such interpretation are addressed. Finally, power to make a judgment on the scope of applicability of the arbitration agreement is examined and discussed. As a part of the discussion of the breach of the rules of procedure governing the arbitral proceedings; the breach of the rules of procedure governing the composition of the arbitration tribunal and the breach of those governing the arbitral proceedings. The reason for the preference of“the breach of the rules of procedure governing the arbitral proceedings”rather than“the breach of the procedural law governing the arbitral proceedings”is that arbitral proceedings may also be conducted under the rules of international arbitration. Therefore, it is intended, by not preferring the term“procedural low,”to avoid leading to the perception arbitral proceedings should strictly be conducted under a specific national legal system. The independence and impartiality of arbitrators are discussed as a part of the discussion of the breach of the rules of procedure governing the composition of the arbitration tribunal. In that context; it is discussed how the meanings of the notions of independence and impartiality should be construed, along with the discussion and examination of the provisions of the rules of institutional arbitration, to which reference is commonly made, the obligation of the arbitrators to notify, the situations that may impair and obviate the independence and impartiality of arbitrators and the cases, in which the claim for the dismissal of a claim for recognition and enforcement. As a part of the discussion of the situations that may impair and obviate the independence and impartiality of arbitrators were addressed individually and separately the relations between arbitrators and the relations between arbitrators and the attorneys of the parties. In this context; the applicability of the IBA Guidelines on Conflicts of Interest in International Arbitration, which were brought into force on October 23, 2014, is also addressed. Finally, the non-binding nature, nullity or adjournment of the enforcement of the arbitral award is discussed and examined. In that scope; it is discussed how the binding nature of an arbitral award should be construed in respect of both such awards that are made under national legal systems and those that are made under the rules of institutional arbitration, separately. As a matter of fact; the intended implication of the term binding nature needs to be clearly identified and established as it is not mentioned within the Geneva Conventions. In furtherance; the authority competent to annul an arbitral award, the annulment of the arbitral awards made under the rules of international arbitration and the recognition and enforcement of annulled arbitral awards are discussed as a part of the discussion of the nullity of an arbitral award. There are varying views as to whether or not an annulled arbitral award may be recognized and enforced. On the other hand, certain national legal systems do include provisions regarding the recognition and enforcement of such awards. Thus, the said views and provisions are discussed and assessed in the context of the provisions of the New York Convention. Finally, the matter of recognition of the court judgment on annulment and the order of execution to be rendered a prejudicial question until the conclusion of the action for annulment. Adjournment of the enforcement of arbitral award is addressed within the following sub-section. The New York Convention has introduced a considerable progress in respect of the recognition and enforcement of international arbitral awards, comparing to the previous state. In that sense, the vast number of the state parties to the Convention could be suggested to be the most crucial progress. Indeed, any international arbitration award may be claimed to be recognized and enforced in almost all countries worldwide under the New York Convention. On the other hand, the New York Convention intends and contemplates for the foreign arbitral awards to be recognized and enforced in a plain and rapid manner. The restraints that may preclude the recognition and enforcement of an arbitral award are, thus, limited in line with such intention, and the burden of proof of the existence of the said restraints, excluding two restraints, is charged upon the party, against which the enforcement is claimed. In that respect, the provisions of the New York Convention should be interpreted in line with its objective as set forth by the provisions therein.

Benzer Tezler

Tez No
440941
Türk ve Arnavutluk hukukunda milletlerarası hakem kararlarının tanınması ve tenfizi
Recognition and enforcement of foreign arbitral awards in Turkish and Albanian law
FATMIRA MULAJ
Yüksek Lisans
Türkçe
2016
Hukuk Gazi Üniversitesi
Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FERİHA BİLGE TANRIBİLİR
Tez No
205721
Ad hoc tahkim (UNCITRAL Tahkim Kuralları)
Ad hoc arbitration (UNCITRAL Arbitration Rules)
RESUL ŞAHİNOL
Yüksek Lisans
Türkçe
2006
Hukuk Gazi Üniversitesi
Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
PROF.DR. VAHİT DOĞAN
Tez No
603627
Normatif paradigma bağlamında soykırım yasağı normu oluşum süreci ve The New York Times haberlerinin analizi
The formation process of the genocide ban norm within the framework of normative paradigm and the analysis of The New York Times news
BİLAL SÜSLÜ
Doktora
Türkçe
2019
Gazetecilik Ege Üniversitesi
Radyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GÜLİZ ULUÇ
Tez No
502951
Mülteci Hukuku bağlamında Avrupa Birliğinde mülteci ve sığınmacı politikaları
Refugees and asylum seekers policies of European Union inthe context of Refugee Law
MEHMET ARİF TÜRKDOĞAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2018
Uluslararası İlişkiler Abant İzzet Baysal Üniversitesi
Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET DALAR
Tez No
800786
Cenevre Sözleşmesi (Mültecilerin Hukuki Durumuna Dair Sözleşme) ve AİHS kapsamında geri göndermeme ilkesi
Başlık çevirisi yok
İLKNUR GÜNGÖRDÜ
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Hukuk İstanbul Kültür Üniversitesi
Kamu Hukuku Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ SAKİNE NİLÜFER BİLGİN

Geri Dön