Multipl skleroz hastalarının klinik formlarında proinflamatuar süreçte rol oynayan bazı plazma biomarkerlarının çalışılması
Study of some plasma biomarkers acting in the proinflammatory process in the clinical forms of multiple sclerosis patients
- Tez No: 440067
- Danışmanlar: PROF. DR. MEHMET UFUK ALUÇLU
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Nöroloji, Neurology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2016
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Dicle Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Nöroloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 105
Özet
Amaç: Multipl Skleroz (MS); genellikle genç erişkin yaşta başlayan, tekrarlayan nörolojik fonksiyon bozukluklarıyla seyreden, etyolojisi çok iyi bilinmeyen, kronik, inflamatuar ve demiyelinizan bir Santral Sinir Sistemi (SSS) hastalığıdır. MS'in patofizyolojisinde kemokin ve sitokinlerin inflamasyonda önemli rolleri vardır. MS'te doku hasarı; kemokin ve sitokinlerin kontrol ettiği kan beyin bariyerini (KBB)spesifik geçen lökosit alt gruplarının rol oynadığı kemotaktik etkileşim sonucudur. CCL2 (monosit kemoatraktan faktör-1)'nin MS lezyonlarında infiltre lökositlerle beraber arttığı görülmüştür. CCL7 (monosit kemoatraktan faktör-3) genetik poliformizme sahip hastalarda MS rölatif riskinin arttığı yapılan bir çalışmada gösterilmiştir. IL2 (interlökin-2) lenfokin salınımını uyararak inflamasyon kaskadına, immunoglobulin sentezi ve anjiogenezis sürecine katılır. Bu çalışmamızda MS'in proinflamasyonunda rol oynayabilecek IL2, CCL2 ve CCL7 plazma biomarkerlarının RRMS(relapsing remitting multiple skleroz) klinik formu üzerindeki olası etkilerini araştırmayı planlamaktayız. Gereç ve Yöntemler: Çalışmamıza Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Nöroloji kliniğinde takip edilen, 2010 McDonald kriterlerine göre kesin klinik MS tanısı alan 45 hasta ve 45 sağlıklı kontrol alındı.RRMS tanısı almış remisyon dönemindeki hastalardan ve sağlıklı kontrol grubundan bir kez kan örneği alındı. RRMS hastalarında remisyon döneminde ve sağlıklı kontrol grubunda ölçülen CCL2, CCL7 ve IL 2 düzeyleri karşılaştırıldı. Çalışılan parametreler hastanın yaşı, cinsiyeti, hastalık süresi, atak sıklığı, EDSS (Expanded Disability Status Scale), laboratuar testleri, uygulanan tedavi ve MRG(Manyetik Rezonans Görüntüleme) lezyon yükü ile karşılaştırıldı. Bulgular: RRMS remisyon dönemindeki hastalarda CCL2 düzeyi sağlıklı kontrol grubuna göre düşüktü ve bu anlamlı bir fark olarak değerlendirildi (p=0,02). Hasta grubu ve sağlıklı kontrol grubu serum CCL7 ve IL2 düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilmedi (p>0,05). Hastalar tedavi ajanı açısındanyapılan karşılaştırmada CCL2 (p=0,523), CCL7 (p=0,871) ve IL2(p=0,479) düzeyleri açısından anlamlı fark bulunmadı. Hastaların aldığı tedavilere göre VEP (görsel uyarılmış potansiyel)'te uzama, OKB (oligoklonal band) pozitifliği, CCL2, CCL7 ve IL2 düzeyleri açısından anlamlı farklılık bulunmamıştır(p >0,05). Yapılan korelasyonlardaMRGlezyon sayısı ve atak sıklığı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki yoktu (p >0. 05). MS hasta grubunda; CCL2, CCL7 ve IL2 arasında güçlü pozitif ilişki vardı ve istatistiksel olarak anlamlı korelasyon vardı (p
Özet (Çeviri)
Objectives: Multiple sclerosis (MS), although its etiology is not well known, is a chronic, inflammatory and demyelinating disease of central nervous system (CNS),whichusually begins in young adults and proceeds with the defects of recurrent neurological functions. In the pathophysiology of MS, chemokines and cytokines have an important role during inflammation. Tissue injury in MS is the result of chemotactic interaction in which leukocyte subsets transferring specifically to blood brain barrier controlled by chemokines and cytokines play a significant role. It hasbeen reported that CCL2 (monocyte chemoattractant protein 1)increases along with leukocyte infiltration in MS lesions. In a study carried out earlier, it has been shown that the relative risk of MS increases among those patients who have CCL7 (monocyte chemoattractant protein 3) genetic polymorphism. IL2(interleukin 2) participates in the inflammatory cascade, immunoglobulin synthesis, andthe process of angiogenesis by stimulating lymphokine oscillation. In our study, we investigated the likely effects of plasma biomarkers, such as IL2, CCL2, and CCL7, which might be playing a role in the proinflammatory of MS, onclinical form of RRMS (relapsing remitting multiple sclerosis). Material and Methods: Into our study, 45 patients and 45 healthy controls,who had been diagnosed as clinically definite MS according to 2010McDonald criteria,and followed up in Education and Research Hospital,Faculty of Medicine,Dicle University, were included. Blood sample was taken once from those patients who were diagnosed as RRMS and in remission and from the healthy control group. The levels of CCL2, CCL7, and IL 2 measured in the patientswith RRMS and in remission and those of the healthy control group were compared.The studied parameters were also compared with each otherin terms of patient's age, gender, period of disease and frequence of attack, EDSS (Expanded Disability Status Scale), laboratory tests, applied treatment, and MRI(magnetic resonance imaging) lesion load. Results: The level of CCL2 in those patients who were in RRMS remission period was low in comparision tothatin the healthy control group,which was evaluated as a significant difference (p=0,02). Between the patient group and healthy group,statistically,any significant difference was notdeterminedat the levels of CCL 7 and IL2 serum (p>0,05). In the comparison performed in terms of therapeutic agents, any statistically significant difference was not found for the levels of CCL2 (p=0,523), CCL7 (p=0,871) and IL2 (p=0,479) betweenthe patients. Also, any significantdifference was not determinedfor the extension at VEP (visuel evoked-potential), OKB (oligoclonal band) positiveness, and for the levels of CCL2, CCL7, and IL2 in terms of treatments received by patients (p>0,05). In the correlations performed, no statistically significant relationship existed between MRG lesion counts and attack cyclic (p>0.05). In MS group, however, there was a strong positive relationship between CCL2, CCL7, and IL2, and a statistically significant correlation (p
Benzer Tezler
- Multipl sklerozda hastalık aktivasyonu ve şiddeti ile serum glial fibriler asidik protein düzeyi ilişkisi
Relationship between disease activation and severity and serum glial fiber acidic protein level in multiple sclerosis
ŞEYMA ERDOĞAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
NörolojiKocaeli ÜniversitesiNöroloji Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ SENA DESTAN BÜNÜL
- Multipl skleroz hastalarının klinik, laboratuvar ve tedavi yanıtlarının incelenmesi
Analysis of clinical, laboratory and treatment responses of multiple sclerosis (Ms) patients
ŞEVKET OZAN DÖRTKOL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Nörolojiİstanbul ÜniversitesiNöroloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MURAT KÜRTÜNCÜ
- A linkage analysis and a genome-wide association study on familial multiple sclerosis
Ailesel multipl skleroz'da bağlantı analizi ve genom çapı ilişkilendirme çalışması
ELİF EVEREST
Yüksek Lisans
İngilizce
2015
Genetikİstanbul Teknik ÜniversitesiMoleküler Biyoloji-Genetik ve Biyoteknoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. EDA TAHİR TURANLI
- Multipl skleroz klinik tiplerine göre uyku özelliklerinin polisomnografik olarak incelenmesi
Polysomnographic investigation of sleep characteristics in multiple sclerosis clinical types
ZEHRA YALÇINDAĞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
NörolojiPamukkale ÜniversitesiNöroloji Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. SELMA TEKİN
- Farklı multipl skleroz formlarının ayırıcı tanısında biyobelirteç olarak nöronal ve glial yıkım ürünlerinden adipokin panelinin araştırılması
Investigation adipokin panels from the value of neuronal and glial destruction products as biomarkers in differential diagnosis of different forms of ms.
BERNA DÜZEL ARSLAN