Çocukluk yaş grubu üriner enfeksiyonlarında profilaktik antibiyotik tedavisinin değerlendirilmesi
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 44105
- Danışmanlar: PROF.DR. AYFER GÜVEN (GÜR)
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1995
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Akdeniz Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 81
Özet
ÖZET Akdeniz Üniversitesi, Tıp Fakültesi Çocuk Kliniğinde Nisan 1983-Nisan 1994 anısında 11 yıllık süre içinde Ü.E tanısı alan ve minimum 1 ay takip edilen %61.8'i kız, %38.2'si erkek 217 çocuk 66 parametreli bir form uygulanarak retrospektif olarak analiz edildi. Hastaların %43.8'inin 0-2 yaş arasında, %19.4'ünün 0-6 ay arasmda olduğu ve bu yaş gruplarında erkek çocukların daha yüksek risk altında olduğu gözlendi. Her üç hastadan birinin ailesinde üriner sistem patolojisi olduğu öğrenildi. İzlenen hastaların %50.8'inde enfeksiyon tekrarladı. Enfeksiyon etkeni olarak %63.7 E.Coli, %20.7 Proteus, %7.4 Klebsiella, %4.8 Pseudomonas, %1.4 Enterobakter, %1.2 Stafilokok saptandı. Bu bulgular literatür bilgileri ile uyumlu idi. 38 hastada (%17.5) komplike Ü.E olduğu görüldü. Profilaksi tedavisi, Komplike Ü.E'u olan 25, olmayan 36 (toplam 61) hastaya, 3 aylık takip sûresi içinde en az 2 enfeksiyon atağı göstermeleri nedeni ile uygulandı. Profilaktik ajan olarak 105 girişimden %53.3'üne Tmp-Smx (3 mg/kg, geceleri tek doz), %46.7'sine nitrofurantoin (1 mg/kg, geceleri tek doz) kullanıldı. Bu oran komplike Ü.E'larda %60 ve %40, komplike olmayanlarda %50 ve %50 sekimde dağılım gösterdi. Profilakside amaçlanan, hastamn enfeksiyon kriterlerinin kaybolması, komplike olmayanlarda (%98.6) ve olanlarda (%94.3) benzer oranlarda sağlandı (P>0.05). Tmp-Smx ile komplike olmayanlarda %98, komplike olanlarda %90.5 oranında basan sağlandı. Elken Klebsiella olduğunda bu ajanm başarısı %80 olarak saptandı. Nitrofurantoin ile tüm hastalarda ve tüm ajanlarda %100 başarı sağlandı. Her iki ajanm uygulanmasında belirgin yan etki gözlenmedi. Profüaksinin ikinci amacı olan 1 yıl süre ile hastada enfeksiyon saptanmaması öngörüsü uygulama süreleri ile karşılaştırıldı. Profilaksi suresinin 1 ay olmasının, 3 aylık süreye göre anlamlı derecede yetersiz olduğu, 6 ay profilaksi uygulanmasının 3 aylık sürenin başarısından farksız olduğu (PX).05) saptandı. 6 ay süreli uygulama yapılan grupta hasta sayısının az olmasının, sonucu etkilediği düşünüldü. Profilaktik ajanlar gözönüne alındığında bir aylık tedavide aynı derecede etkili oldukları, tedavi süresi uzadıkça Tmp-Smx'un, 1 yıllık enfeksiyonsuz süre sağlama oranının aritmetik olarak arttığı gözlendi. Sert normal sınırları aşan; komplike O.E'lu 3 hastada profilaksi uygulanan ort.30.6 ay süre içinde Serînde yükselme gözlenmez iken; komplike patolojisi olmayan, profilaksi verilmeyen 4 hastamn ort.20.5 aylık takibinde tümünün Ser değerlerinde (ortl.25 mg/dl) yükselme saptandı. H.Tu olup, Scr*i normal olan 3 hastamn takibinde de, profilaksi almayan hastanın böbrek fonksiyonlarının hızla bozulduğu gözlendi. Profilaksi uygulanan 61 hastamn, tedavi sırasında ve takiplerinde DMSA ve DTPA gibi testlerin yeterince uygulanmadığı saptandı. Sonuç olarak Ü.E'un ilk 2 yaşta gözardı edilmemesi, radyolojik incelemelerin gerektiği şekilde uygulanması, komplike Ü.Elarm da profilaktik tedaviden etkin bir şeküde yarar göreceği, profilakside her iki ajanm da yeterince başarılı olduğu, bir aylık profilaksi süresinin yetersiz olduğu, 3 aylık sürenin uygulanıp, gözlemde gerekirse daha uzun süreli tedavi yapılmasının daha uygun olduğu, Serî normal sınırları aşan, H.Tu olan ve/veya piyelonefritak bulguları olan hastalarda, idrar kültürîerinin daha özenli takip edilmesi gerektiği; idrarın steril olduğu koşullarda da, böbrek fonksiyonlarını koruyucu diğer yöntemlerin gözönüne alınmasının gerektiği, profilaksi tedavisinin bu hastalarda uygulamaya değer olduğu kanılarına varıldı. 68
Özet (Çeviri)
Özet çevirisi mevcut değil.
Benzer Tezler
- Çocukluk çağı idrar yolu enfeksiyonlarında geniş spektrumlu beta-laktamaz gelişimine neden olan risk faktörleri
Risk factors contributing to extended spectrum beta-lactamase development in childhood urinary tract infections
EMİNE AYÇA CİMBEK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık BakanlığıÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. BANU ÇELİKEL ACAR
- Tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonunda profilaktik amaçlı antibiyotik kullanan çocuklarda antibiyotik direnç gelişimi 'Retrospektif bir kohort analizi'
Development of antibiotics resistance in children using prophylactic antibiotics for recurrent urinary tract i̇nfections. A retrospective cohort analysis
KAZIM KARAGÖZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2014
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıBülent Ecevit ÜniversitesiÇocuk Sağlığı Bölümü
YRD. DOÇ. DR. MEHMET KARACI
- Çocukluk çağı üriner sistem enfeksiyonlarında saptanan mikroorganizmalar ve bu etkenlerin antibiyotik duyarlılık durumlarının araştırılması.
Microorganisms detected in childhood urinary tract infections and investigation of antibiotic susceptibility of these agents.
ZEYNEB İREM YÜKSEL SALDUZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2009
Aile HekimliğiBezm-i Alem Vakıf ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
UZMAN ÖZGÜL YİĞİT
- Pediatrik üriner sistem enfeksiyonlarında etken olan enterobacteriaceae ailesi üyelerinde GSBL ve karbapenemaz üretim sıklığının ve enzim tiplerinin araştırılması ve klinik yansıması
The investigation and clinical reflection of the production frequency of ESBL and carbapenemase and enzyme types in enterobacteriaceae family members mediated pediatric urinary tract infections
AYŞE TUBA GÜRLEN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıAkdeniz ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. BİLGE ALDEMİR KOCABAŞ
- Tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonlarında genetik yatkınlığın rolünün araştırılması
The investigation of genetic susceptibility to recurrent urinary tract infections
MELTEM AKSU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2012
NefrolojiGazi ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SEVCAN A. BAKKALOĞLU EZGÜ