Çocuk hekimi gözüyle sosyal öykü ve sosyal öyküye engeller: Nitel bir araştırma
Social history and barriers from the pediatricians' viewpoint: A qualitative research
- Tez No: 462469
- Danışmanlar: PROF. DR. SIDDİKA SONGÜL YALÇIN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2016
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 170
Özet
Sosyal öykü, hekimin savunuculuk rolü adına eşsiz bir olanak yaratır. Sosyal öykü uygulamasının bu önemli işlevine rağmen, çocuk hekimliği pratiğinde gerektiği değeri görmediği ve uygulamalarının sınırlı olduğu söylenebilir. Bu çalışmayla, sosyal öykü uygulamalarını çocuk hekimlerinin deneyimleri ışığında ele almak ve sosyal öykü uygulamalarının kısıtlı olmasının nedenlerine ilişkin bütüncül ve derin bir kavrayış geliştirmek amaçlanmıştır. Araştırma yöntemi olarak yorumsamacı nitel yaklaşım seçilmiş, 12 hekim ile derinlemesine görüşmeler ve 6 hekim ile odak grup çalışması gerçekleştirilmiştir. İçerik analizinin ortaya koyduğu sonuçlara göre, görüşmeye katılan çocuk hekimlerinin tanımladığı sosyal öykünün odağında öncelikle çocuğun ilişkileri, sosyoekonomik durumu ve gündelik hayatı bulunmaktadır. Diğerlerinden farklı olarak, sosyoekonomik durum doğrudan sorulmaksızın, gözlem ve tahminlerle anlaşılmaktadır. Görüşmecilerin tanımladığı sosyal öykü kavramı oldukça geniş olsa da, uygulamalarının çoğu zaman son derece kısıtlı olduğu öğrenilmiştir. Çocuk hekimlerinin ifadeleri, uygulamaların kısıtlı olmasının nedenlerinden en önemlisinin, biyomedikal sağlık anlayışı olduğunu göstermektedir. Bu anlayış, hekimlerin sağlığın yalnız biyolojik boyutunu görev olarak benimsemesine ve tanı koyucu-tedavi edici bir rol almasına neden olmakta; bu da, sosyal öykünün koruyucu ve savunucu olarak kullanılmasının önüne geçmektedir. Sosyal öykü uygulamalarının kısıtlılığına yol açan diğer nedenlerin, zaman kısıtlılığı, eğitim yetersizliği, disiplinlerarası çalışma ve yönlendirme olanaklarının azlığı ve bilinmemesi olduğu görülmüştür. Saptanan bu sorunların çözümü için gerek sağlık sistemi gerek tıp-uzmanlık eğitimlerindeki biyomedikal yaklaşımın sorgulanması, hekime hastaya ayırabileceği yeterli zamanın tanınması, sosyal öykünün sağlığın sosyal belirleyicilerinin ışığında ve disiplinlerarası çalışma ortamı içinde öğretilmesi ve etkili yönlendirme sistemleri geliştirilmesi için çalışılması gerekmektedir.
Özet (Çeviri)
As part of the patient anamnesis, social history provides an opportunity to pediatricians for fulfilling their advocacy duties. Despite its significant capacity for such an assistance, social history remains underappreciated with its limited utilization in clinical practice. The purpose of this study was to evaluate the social history in the light of pediatricians' experiences, and to develop a deeper insight into the reasons limiting the use of social history. With this regard, a qualitative research method with an interpretivist approach was used. In-depth interviews were done with 12 physicians, 11 of whom were pediatricians (residents and specialists). Additionally a focus group study was conducted with 6 residents. According to the content analysis, focuses of the social history are (1) relationships, (2) socioeconomic status and (3) everyday life of the child. It has been found that, direct questions, regarding the socioeconomic status are not addressed adequately. Instead, interviewed pediatricians prefer to observe and estimate the socioeconomic status of the family. Although the social history concepts of interviewees are quite wide, they have stated limited implementation in daily clinical routine. Biomedical approach seems to be the main reason for that limited use of social history. Biological view of health leads pediatricians to solely focus on“diagnose and treat”, which hinders them from preventive and advocacy services. Other causes seem to be time consraints, lack of education and inadequate interdisciplinary work as well as problems with the referrals. We believe, there is an urgent need to question the biomedical approach in order to ensure enough time for patient visits, to teach the social history in the context of social determinants of health with interdisciplinary work and to develop effective referral strategies.
Benzer Tezler
- Çocuk diş hekimliğinde diş hekimi korkusunun değerlendirilmesi
Evaluation of dental fear in pediatric dentistry
ÖZGE ÖZÜŞ
Diş Hekimliği Uzmanlık
Türkçe
2016
Diş HekimliğiKaradeniz Teknik ÜniversitesiPedodonti Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ÖZGÜL BAYGIN
- Yenidoğanlarda skrotal pigmentasyonun hekim gözü yanı sıra spektrometre ile değerlendirilmesi ve sonuçların 17-hidroksiprogesteron kan düzeyi ile korelasyonunun incelenmesi
Evaluation of scrotal pigmentation in infants with spectrometry in addition to physical examination and their correlation with 17-hydroxyprogesterone blood levels
ABDURRAHMAN ERDEM BAŞARAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2014
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıAkdeniz ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. SEVTAP GÜNEY
- Çocuk sağlığı ve hastalıkları asistan ve uzman hekimleri arasında akılcı ilaç kullanımının değerlendirilmesi
Evaluation of rational drug use in pediatric assistants and specialists
LEYLA ERKUŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıGazi ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. İLYAS OKUR
- Çocuk hekimlerinin ağrı hakkındaki görüşleri ve ağrıdaki tedavi yöntemlerinin değerlendirilmesi
Başlık çevirisi yok
GÜLFER BİÇEN
- İstanbul ilinde çalışan çocuk hekimlerinin hiperbilirubinemi tanı, tedavi ve izlemine yaklaşımı
Başlık çevirisi yok
BİLGE DEMİREL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2008
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıMarmara ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HÜLYA SELVA BİLGEN
PROF. DR. MELDA KARAVUŞ