Geri Dön

Türk romanında gülmece: 1950'den günümüze

Humour in Turkish novel: From 1950 to today

  1. Tez No: 469293
  2. Yazar: ESRA KARLIDAĞ
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. GÜZİN GONCA GÖKALP ALPASLAN
  4. Tez Türü: Doktora
  5. Konular: Dilbilim, Türk Dili ve Edebiyatı, Linguistics, Turkish Language and Literature
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2017
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
  10. Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Yeni Türk Edebiyatı Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Türk Dili ve Edebiyatı Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 675

Özet

Gülmece; dilin sınırlarını kaldıran, dili değiştirerek, dönüştürerek, ona farklı bir kimlik kazandıran bir anlatım biçimidir.Ele aldığı sorunu, okurun önüne çıkartır; ancak farklı bir yoldan bunu yapar. Doğal olarak da gülmeceyi yaratmada, birçok dil uyumsuzluğu ve bu uyumsuzlukların ortaya çıkardığı gülmece türleri kendini gösterir. Türk Romanında Gülmece: 1950'den Günümüze adlı bu tezde de karşımıza çıkan dil uyumsuzlukları ve bu uyumsuzlukların bir araya gelerek doğurduğu gülmece türleri ele alınmıştır. Tez; Orhan Kemal'in Murtaza (1952), Salȃh Birsel'in Dört Köşeli Üçgen (1957), Rıfat Ilgaz'ın Hababam Sınıfı (1957), Yusuf Atılgan'ın Aylak Adam (1959), Aziz Nesin'in Zübük (1961), Ahmet Hamdi Tanpınar'ın Saatleri Ayarlama Enstitüsü (1961), Sevgi Soysal'ın Tante Rosa (1968), Oğuz Atay'ın Tutunamayanlar (1971), Muzaffer İzgü'nün Halo Dayı ve İki Öküz (1973), Adalet Ağaoğlu'nun Bir Düğün Gecesi (1979), Sulhi Dölek'in Geç Başlayan Yargılama (1980), Erhan Bener'in Macellos Da Vinci'nin Serüvenleri (1981), Latife Tekin'in Berci Kristin Çöp Masalları (1984), Leyla Erbil'in Karanlığın Günü (1985), Esen Yel'in Demokrasi Sakız Çiğniyor (1987) Emre Kongar'ın Hocaefendi'nin Sandukası (1989), Metin Kaçan'ın Ağır Roman (1990), Vüsat Bener'in Bay Muannit Sahtegi'nin Notları (1991), Tahsin Yücel'in Bıyık Söylencesi (1995), İhsan Oktay Anar'ın Kitab-ül Hiyel (1996) adlı romanları üzerinden ilerlemiştir. 1950 ve 2000 arasından seçilen bu romanlarda, gülmecenin günümüze nasıl taşındığı, roman üzerinde hangi dönüşümlerden geçtiği ya da içerisinde nelerin aynı kaldığı üzerinde durulmuştur.Sonuç olarak gülmece her dönem var olmuştur; kimi dönüşümlerden geçse de, hatta postmodern sanatın içerisine sızıp evrimleşse de, çağdaş Türk romanının içerisindeki dil zenginliklerinden biridir.

Özet (Çeviri)

Humour is a style of discourse that breaks down language barriers, placing a different identity on language by changing and transforming it. It shows the reader the subject matter it dwells upon by using a different route. Therefore, the creation of humour involves a great deal of language incongruence and different genres of humour begotten by said incongruence appear. In this Doctoral Dissertation named Humour in Turkish Novel: From 1950 to Today, the language incongruences that we come across and the many different kinds of humour they beget when they converge are analysed. The thesis proceeds by evaluating the following novels: Murtaza (1952) by Orhan Kemal, Four Angled Triangle (1957) by Salah Birsel, The Class of Hababam (1957) by Rıfat Ilgaz, The Idle Man (1959) by Yusuf Atılgan, Zübük (1961) by Aziz Nesin, The Institute of Clock Adjustments (1961) by Ahmet Hamdi Tanpınar, Aunty Rosa (1968) by Sevgi Soysal, The Disconnected (1971) by Oğuz Atay, Uncle Halo and Two Oxen (1973) by Muzaffer İzgü, A Wedding's Night (1979) by Adalet Ağaoğlu, Delayed Impeaching (1980) by Sulhi Dölek, The Adventures of Macellos Da Vinci(1981) by Erhan Bener, Berci Kristin Litter Stories (1984) by Latife Tekin, The Day of Darkness (1985) by Leyla Erbil, Democracy is chewing a piece of gum (1987) by Esen Yel, The Treasure Chest of Hocaefendi (1989) by Emre Kongar, Heavy Novel (1990) by Metin Kaçan, The Notes of Mr. Muannit Sahtegi (1991) by Vüsat Bener, Mustache Discourse (1995) by Tahsin Yücel, The Book of Deceit (1996) by İhsan Oktay Anar. In these novels culled from the period between 1950 and 2000, the topics of how the concept of humour has been transmitted to today, what kinds of transformations it has gone through in novels or what has been maintained within it unchanged are discussed. Consequently, even if it underwent certain transformations, not to mention it evolved by infiltrating postmodern art, humour has always existed; adding to the richness and variety of language in the modern Turkish novel.

Benzer Tezler

  1. Karikatürün tarihi ve karikatürün grafik sanatlarla ilişkisi

    Başlık çevirisi yok

    BORA ÖZEN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2003

    Güzel SanatlarMarmara Üniversitesi

    Grafik Ana Sanat Dalı

    YRD. DOÇ. DR. GÜRBÜZ DOĞAN EKŞİOĞLU

  2. II. Meşrutiyet Dönemi romanında mizah

    In the novel of II. Constitutional Period humour

    MEHMET YALÇINKAYA

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Türk Dili ve EdebiyatıAnkara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi

    Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ CENGİZ KARATAŞ

  3. Canan Tan'ın romanları ve hikâyeleri üzerine bir inceleme

    A review on Canan Tan's novels and stories

    CANAN UĞURDAĞ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Türk Dili ve EdebiyatıGazi Üniversitesi

    Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AYFER YILMAZ

  4. Türk romanında Paris, başlangıcından 1908'e kadar

    The Paris at Turkish novels from the begining to 1908

    MAKSUT YİĞİTBAŞ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    1999

    Türk Dili ve EdebiyatıAtatürk Üniversitesi

    Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı

    Y.DOÇ.DR. MEHMET TÖRENEK

  5. Türk romanında kronotop kavramı (1870-1928)

    The chronotope in Turkish novel (1870-1928)

    GÜLBEN SEVGİ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Türk Dili ve EdebiyatıHacettepe Üniversitesi

    Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SIDDIKA DİLEK YALÇIN ÇELİK