Geri Dön

Çeşitli muayene maddelerinden etken olarak izole edilen Enterococcus cinsinden bakteri türlerinin tanısı ve antibiyotik duyarlılıkları

Identification and susceptility of Enterococcus species isolated as pathogens from varius specimens

  1. Tez No: 48147
  2. Yazar: ZERRİN AKTAŞ
  3. Danışmanlar: Y.DOÇ.DR. ZEHRA GÜVENER
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Mikrobiyoloji, Microbiology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 1996
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 83

Özet

69 ÖZET İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı Bakteriyoloji Laboratuvarma gönderilen, çeşitli muayene maddelerinden etken olarak izole edilen 101 enterokok cinsinden bakteri incelenerek, tür tanıları yapılmış ve çeşitli muayene maddelerine göre dağılımı gösterilmiştir. İzole edilen 101 susun: 81'i (%80.1) idrardan, dördü (%3.9) sonda ucundan, dördü (%3.9) dren mayiinden, üçü (%2.9 balgamdan, üçü (%2.9) üretra salgısından, ikisi (%1.9) vajina salgısından, biri (%0.9) ejekulattan, biri (%0.9) E.P.S.'den, biri (%0.9) abseden ve biri (%0.9) yaradan izole edilmiştir. Suşlann 64'ü E. faecalis, 37'si E. faecium olarak identifiye edilmiştir. E. faecalis suşlarının 52'si (%51.4) idrar, üçü (%2.9) balgam, ikisi (%1.9) dren mayiinden, ikisi (%1.9) üretra salgısından, ikisi (%1.9) vajina salgısından, biri (%0.9) ejekulat, biri (%0.9) E.P.S.'den ve biri (%0.9) yaradan izole edilmiştir. E. faecium olarak belirlenen suşlann; 29'u (%28.7) idrardan, dördü (%3.9) sonda ucundan, ikisi (%1.9) dren mayiinden, biri (%0.9) üretra salgısından ve biri (%0.9) abseden izole edilmiştir. İzole edilen 101 enterokok susu; penisilin G, ampisilin, ampisilin/sulbaktam, amoksisilin/klavulanik asit, azidosilin, mezlosilin ve imipenem gibi beta-laktam antibiyotiklere %32.7-74.2 arasında duyarlı bulunmuştur. Vankomisine %100, eritromisine %46.6 duyarlı bulunmuştur. Gentamisin, tobramisin, amikasin, netilmisin ve streptomisin gibi aminoglikozid grubu kemoterapötiklere %0-52.4 arasında duyarlı olarak belirlenmiştir. Kloramfenikole %73.3, tetrasikline %20.8 duyarlı olarak70 saptanmıştır. Ofloksasin, siprofloksasin, norfloksasin ve pefloksasin gibi kinolon grubu kemoterapötiklere %2 1.8-56.5 arasında duyarlı olarak belirlenmiştir. Nitrofurantoine duyarlı suş oranı ise %98.1 olarak saptanmıştır. İzole edilen 101 enterokok susunun hiçbirinde beta-laktamaz akti vitesi saptanmamıştır. İzole edilen 101 enterokok susu için yüksek düzeyde penisilin G direnci (200, 100 mcg/ml.) sırasıyla %17.8 ve %30.6; yüksek düzeyde ampisilin direnci (100, 50 mcg/ml.) ise sırasıyla %19.8 ve %26.7 olarak saptanmıştır. Yüzbir enterokok susu için yüksek düzeyde aminoglikozid direnci, gentamisin için (500, 1000, 2000 mcg/ml.) sırasıyla %39.6, %38.6 ve %36.6, streptomisin (2000 mcg/ml.) için ise %24.7 olarak saptanmıştır.

Özet (Çeviri)

71 SUMMARY In this study, 101 enterococcus strains isolated from several specimens and submitted to the Bacteriology Laboratory of the Department of Microbiology, Medical Faculty of Istanbul, Istanbul University were investigated. All strains were identified to the level and grouped with respect to the kinds of specimens. Of the 101 strains, 81 (80.1%) were isolated from urine, four (3.9%) from drainage tubes, four (3.9%) from drainage fluid, three (2.9%) from sputum, three (2.9%) urethral secretion, two (1.9%) from vaginal secretion, one (0.9%) from ejaculate, one (0.9%) from EPS, one (0.9%) from abscess, and one (0.9%) from a wound specimen. The enterococcus isolates (n=101) were found susceptible to the following beta-lactam antibiotics: penicillin G, ampicillin, ampicillin/sulbactam, amoxicilline/clavulanic acid, azidocillin, mezocillin and imipenem. The susceptibility rates varied between 37.7% and 74.2%. The strains were found susceptible to vancomycin (100%) and erythromycin (46.6%). The susceptibility rates of strains to some aminoglycosides such as gentamycin, tobramycin, amykacin, netilmycin and streptomycin ranged between 0% and 52.4%. The susceptibility to chloramphenicol and tetracycline were 73.3% and 20.8%, respectively. The susceptibility rates to the quinolones such as ofloxacin, ciprofloxacin, norfloxacin, and pefloxacin were 21.8%-56.5%. No beta-lactamase activity was detected in the isolated 101 strains. For the enterococcus isolates, the high-level penicillin G resistance (200 and 100 ug/ml) was found as 17.8% and 30.6%, respectively; the72 high-level ampicillin resistance (100 and 50 ug/ml) as 19.8% and 26.7%; high-level aminoglycoside resistance for gentamicin (500, 1000, 2000 ug/ml) as 39.6%, 38.6%, and 36.6%, respectively; and high-level aminoglycoside resistance for streptomycin (200 ug/ml) as 24.7%.

Benzer Tezler

  1. Enterokoklarda glikopeptid direncinin PCR yöntemiyle araştırılması

    Detection of glycopeptide resistance in enterococci by the PCR method

    ZERRİN AKTAŞ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2002

    Mikrobiyolojiİstanbul Üniversitesi

    Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. Z. ÇİĞDEM BAL

  2. Çeşitli muayene maddelerinden etken olarak izole edilen staphylococcus cinsinden koagülaz negatif bakteri türlerinin tanısı

    Başlık çevirisi yok

    HAYRİYE KIRKOYUN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    1992

    Mikrobiyolojiİstanbul Üniversitesi

    Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. RAHMİYE BERKİTEN

  3. Sefalosporinlere in-vitro duyarlı bulunan metisiline dirençli s.aureus suşlarında sefalosporinlere ve vankomisine tolerans araştırılması

    Antibiotic tolerance for cephalosporins and vancomycin in methicillin-resistant stophylococcus aureus strains

    ZİYA SALMAN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    1991

    Mikrobiyolojiİstanbul Üniversitesi

    PROF.DR. KURTULUŞ TÖRECİ

  4. Muayene maddelerinden izole edilen Bacteroides cinsi bakterilerin tiplendirilmesi

    Başlık çevirisi yok

    NEZAHAT GÜRLER

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    1986

    Mikrobiyolojiİstanbul Üniversitesi

    Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ENVER TALİ ÇETİN