Understanding non-suicidal self-injury: Psychological and psychophysiological factors that distinguish self-injurers from non-injurers
Kendine zarar verme davranışını anlamak: Kendine zarar verenleri vermeyenlerden ayıran psikolojik ve psikofizyolojik faktörler
- Tez No: 481573
- Danışmanlar: PROF. DR. TÜLİN GENÇÖZ
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Psikiyatri, Psikoloji, Psychiatry, Psychology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2017
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Orta Doğu Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Psikoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 236
Özet
Bu çalışmanın amacı kendine zarar verme davranışı (KZVD)'nın sıklığı ve özellikleri ile kendine zarar veren ve vermeyen kişileri birbirinden ayıran psikolojik ve psikofizyolojik faktörleri Türkiye'de üniversite öğrencisi örnekleminde incelemektir. Çalışma 1'de üniversite öğrencilerinin KZVD için taranmasından sonra kendine zarar veren ve vermeyenler olmak üzere iki grup oluşturulmuştur. KZVD'nin sıklığı, özellikleri ve olası cinsiyet farklılıkları araştırılmış; ayrıca bu iki grup duygu düzenleme güçlükleri, öz-eleştiri, düşünceleri bastırma, olumlu ve olumsuz duygulanım, ve öz-şefkat değişkenleri üzerinde kıyaslanmıştır. Çalışma 2'de ise kendine zarar veren ve vermeyen katılımcılarda ağrı algısı ve strese bağlı olarak ağrı algısındaki değişiklikler incelenmiştir. Ayrıca, kendine zarar veren ve vermeyen kişilerin stres toleransı ile ağrı ve stres durumlarındaki fizyolojik uyarılma seviyeleri kıyaslanmıştır. Buna ek olarak stres sonrası uygulanan ağrı verici uyaran sonucu stres seviyelerindeki ve fizyolojik uyarılmalarındaki değişimler kıyaslanmıştır. Çalışma bulguları KZVD'nin çalışma örnekleminde yaygın, tekrarlayıcı ve çoğunlukla duygu düzenleme işlevine sahip bir davranış olduğunu göstermiştir. Bulunan tek cinsiyet farkı, KZVD yöntemlerinde olmuştur. Beklenildiği gibi, kendine zarar veren kişiler duygularını düzenlemede daha fazla güçlük çekmekte, düşüncelerini daha fazla bastırmakta, daha fazla olumsuz duygulanım yaşamakta, kendilerini daha çok eleştirmekte ve daha az öz-şefkat duymaktadırlar. Bu kişilerin ağrıya toleranslarının daha yüksek olduğu, fakat ağrı algısının stres manipülasyonu sonucu değişmediği bulunmuştur. Kendine zarar verenler stres uygulaması sırasında objektif ölçümlere göre zarar vermeyenlerle benzer fizyolojik tepkiler ve stres toleransı gösterse de, subjektif olarak daha fazla stres rapor etmişlerdir. Son olarak, kendine zarar veren ve vermeyen kişilerin ağrı uygulaması sırasındaki fizyolojik uyarılmaları arasında bir fark bulunamamıştır. Çalışmanın önemi, kısıtlılıkları ve olası klinik sonuçları ile gelecek çalışmalar için öneriler tartışılmıştır.
Özet (Çeviri)
The purpose of the present study was to explore the frequency, characteristics and functions of non-suicidal self-injury (NSSI), and to identify psychological and psychophysiological factors that distinguish self-injurers from non-injurers, in a sample of Turkish college students. In Study 1, frequency and characteristic features of self-injury were explored, and potential gender differences in NSSI were assessed. Next, self-injurers and non-injurers were compared on emotion dysregulation, self-compassion, self-criticism, positive and negative affect, and thought suppression variables. In Study 2, in a laboratory-based design, pain perception and changes in pain perception as a result of distress were explored. Furthermore, skin conductance levels were recorded to assess physiological reactivity of participants during painful and distressing stimuli. Findings suggested that NSSI is a frequent and repetitive behavior in the current sample, which commonly serves an emotion regulation function. The only gender difference was found in the methods of self-injury. As expected, NSSI group scored higher on emotion dysregulation, self-criticism, negative affect, and thought suppression; and lower on self-compassion as compared to non-injurers. Furthermore, self-injurers had higher tolerance to pain; however, pain perception did not change as a function of distress. Although self-injurers reported relatively more distress during a distressing task, both groups showed comparable levels of physiological reactivity and distress tolerance in objective measures. Moreover, self-injurers and controls did not differ in physiological reactivity during painful stimuli. Importance, limitations, and possible implications of the present study, as well as recommendations for future research were discussed.
Benzer Tezler
- Psikolojik belirtiler ile kendine zarar verme davranışı arasındaki ilişkide duygu düzenleme güçlüğü, ruminasyon, dürtüsellik ve öz şefkatin aracı rolü
The mediating role of difficulty in emotion regulation, rumination, impulsivity, and self-compassion in the relationship between psychological symptoms and self-harm behavior
TUĞBA AVCI
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
PsikolojiAnkara Yıldırım Beyazıt ÜniversitesiPsikoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ÖZDEN YALÇINKAYA ALKAR
- Kendine zarar verici davranışı olan ergenlerde ebeveyn duygusal erişilebilirliğinin intihar olasılığı ile ilişkisi
The relationship between parental emotional availability and suicide risk in adolescents with nonsuicidal self-injury
YAĞMUR ÖZGÜR KARABIYIKOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
PsikiyatriAnkara ÜniversitesiÇocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. DİDEM BEHİCE ÖZTOP
- Kendı̇ne zarar verı̇cı̇ davranışı olan ergenlerde duygu tanıma ve aı̇lelerı̇nde depresı̇f ve aleksı̇tı̇mı̇k özellı̇kler
Emotional recognition in adolescents with non-suicidal self injury and parental alexithymic and depressive characteristics
MEHMET TEKDEN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
PsikiyatriSağlık Bilimleri ÜniversitesiÇocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ALİ GÜVEN KILIÇOĞLU
- İntihar ve cinayet vakalarında tatuaj ve self mutilasyon değerlendirmesi
The evaluation of self-mutilation and tattoos in cases of suicide and homicide
HALİT DENİZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Adli TıpFırat ÜniversitesiAdli Tıp Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ABDURRAHİM TÜRKOĞLU
- Travmaya uğramış çocukların suçluluk-utanç duyguları ve bağlanma tarzlarının incelenmesi
Shame, guilt and attachment styles of traumatized children
BURCU GÖKALP ÖZCAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2015
Psikiyatriİstanbul ÜniversitesiÇocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. TÜRKAY DEMİR