Geri Dön

Kronik ürtikerli çocuk hastalarda tiyol- disülfit dengesi ve ürtikeryal aktivite skoru ile ilişkisinin değerlendirilmesi

Evaluation of the thiol-dissulfite balance and urticary activity score in children with chronic urticary

PDF İndir

  1. Tez No: 487266
  2. Yazar: SONGÜL AKDAĞ
  3. Danışmanlar: PROF. DR. SERAP ÖZMEN, DR. NAZLI ERCAN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Allerji ve İmmünoloji, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Allergy and Immunology, Child Health and Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2017
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
  10. Enstitü: Ankara Dr. Sami Ulus Çocuk Sağl. ve Has. Eğt. ve Arş. Hast.
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Çocuk Allerjisi Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 107

Özet

AMAÇ: Kronik ürtikerin patogenezi tam olarak anlaşılamamıştır. Yapılan son çalışmalarda, farklı irritanlara derinin kronik bir şekilde maruz kalmasının reaktif oksijen radikalleri üretimine ve bu şekilde derinin oksidatif strese maruz kalmasına neden olduğu gösterilmiştir. Ancak kronik ürtikerli çocuk hastalarda tiyol-disülfit dengesini araştıran çalışma literatürde bulunmamaktadır. Bu amaçla çalışmamızda ''Kronik ürtikerli çocuk hastalarda thiol-disulfide dengesini" ve bunun ürtiker şiddeti ile ilişkisini araştırmayı planlandık. METOD: Prospektif ve kesitsel olan Çalışmamıza 1-18 yaş arası 30 kronik ürtikerli hasta dahil edildi. Kontrol grubu sağlam çocuk polikliniklerine başvuran sağlıklı çocuklar arasından rastgele seçildi. 6 haftadan uzun süren ürtiker şikayeti olan ve altta yatan herhangi bir ek hastalığı olmayan hastalar çalışmaya dahil edildi. Demografik ve klinik özellikleri içeren hasta değerlendirme formu dolduruldu. Total tiyol, native tiyol ve disülfit seviyeleri plazmada otomatik spektrofotometrik bir yöntem kullanılarak değerlendirildi. Disülfid/total tiyol, disülfid/native tiyol ve native/total tiyol oranları hesaplandı. İskemi modifiye albumin düzeyleri spektrofotometrik bir yöntemle değerlendirildi. Tüm hastalara otolog serum deri testi (OSDT) ve alerji deri testi yapıldı. Hastalık şiddeti Ürtikeryal aktivite skoru -7 (ÜAS-7) ile değerlendirildi. Primer olarak kronik ürtikerli hastaların ve kontrol grubunun tiyol-disülfid dengesi karşılaştırıldı. Sekonder olarak hastaların tiyol-disülfid dengesi ile hastalığın klinik şiddeti arasındaki ilişki değerlendirildi. İstatistiksel analiz IBM SPSS 24 (IBM, Armonk, NY, ABD) kullanılarak gerçekleştirildi. BULGULAR: Kronik ürtikerli çocuk hastalarda native tiyol (375.56±56.22 µmol/L) ve total tiyol (415.69±54.75 µmol/L) seviyeleri kontrol grubuna (sırasıyla 475.20±71,87 ve 511.20 ±73.73 µmol/L) göre anlamlı olarak düşük saptandı (sırasıyla p=0.000, p=0,000). Hasta grubunda disülfid seviyesi 20.06±5.87 µmol/L iken, kontrol grubunda 18.00±5.49 µmol/L idi ve gruplar arasında disülfid seviyelerinde istatistiksel anlamlı farklılık bulunmadı (p=0.213). Hasta grubunda Disülfid/Native tiyol*100 (5.52±2.09) ve Disülfid/Total tiyol *100 (4.91±1.64) oranları kontrol grubuna göre (sırasıyla 3.85 ± 1.27, 3.55 ±1.09) anlamlı yüksekti (sırasıyla p=0.003 ve p=0.002). Native/Total tiyol *100 (90.17±3.28) oranları kontrol grubuna (92.89±2.18) göre hastalarda anlamlı olarak düşük saptandı (p=0.002). İskemi modifiye albümin (İMA), kontrol grubuna [ortanca 0.678 (aralık: 0.540-0.816) ABSU] göre hasta grubunda [ortanca 0.940 (aralık: 0.848-1.036) ABSU)] anlamlı olarak yüksek bulundu (p=0,000). Ailesinde otoimmun hastalık öyküsü olan hastalarda disülfid (25.59±7.64 µmol/L) düzeyleri, Disülfid/Native Tiyol*100 (7.81±3.01) ve Disülfid/Total Tiyol*100 (6.65±2.31) oranlarında ailesinde otoimmun hastalık olmayan hastalara göre (sırasıyla 18,65±4.56 µmol/L, 4.94±1.34, 4.47±1.11) istatistiksel olarak anlamlı artış saptandı (sırasıyla p=0.007, p=0.001, p=0.002). Native Tiyol/Total Tiyol * 100 oranlarında ailesinde otoimmun hastalık olan hastalarda (86.68±4.62), olmayanlara göre (91.04±2.22) anlamlı düşüklük saptandı (p=0.002). TARTIŞMA: Kronik ürtikerli çocuk hastalarda bozulmuş tiyol-disülfid dengesi ile artmış IMA düzeyleri hastalık patogenezinde oksidatif stresin de rol oynadığını düşündürmektedir. Çalışmamız kronik ürtikerli çocuk hastalarda oksidan-antioksidan durumu tiyol-disülfid dengesi ile değerlendiren ilk çalışmadır.

Özet (Çeviri)

AIM: The pathogenesis of chronic urticaria could not be fully understood. In the most recent study, a different form of chronic exposure to skin irritants to the production of reactive oxygen radicals and thus shown to cause skin exposure to oxidative stress. However, a study investigating the thiol-disulfide balance in children with chronic urticaria is not available in the literature. For this purpose, we aimed to investigate the thiol-disulfide balance in children with chronic urticaria and its relation to urticaria severity. METHOD: Prospective and cross-sectional study included 30 chronic urticaria patients aged 1-18 years. The control group was randomly selected from healthy children who were admitted to a healthy child polyclinics. Patients with complaints of urticaria longer than 6 weeks and without any underlying disease were included in the study. A patient evaluation form with demographic and clinical characteristics was completed. Total thiol, native thiol and disulfide levels were evaluated in plasma using a automated spectrophotometric method. Ratios of disulphides/total thiols, disulphides/native thiols and native thiols/total thiols were calculated. Ischemia modified albumin levels were assessed by a spectrophotometric method. Skin prick tests and autologous serum skin test (ASST) were also performed. Disease severity was assessed by the urticarial activity score-7 (UAS-7). The thiol-disulfide balance of the chronic urticaria patients and control group was compared as primer. the relationship between thiol-disulfide balance of patients and the clinical severity of the disease was assessed as secondary. RESULTS: In our study patients with chronic urticaria, the levels of native thiol (375.56 ± 56.22 μmol / L) and total thiol (415.69 ± 54.75 μmol / L) were significantly lower in the study group than the control group (475.20 ± 71.87 and 511.20 ± 73.73 μmol / L, respectively) ( p=0.000, p=0,000 respectively). The disulfide level was 20.06 ± 5.87 μmol / L in the patient group and 18.00 ± 5.49 in the control group, and there was no statistically significant difference in disulfide levels between the groups (p=0.213).The ratios of Disulfide / Native thiol * 100 (5.52 ± 2.09) and Disulfide / Total thiol * 100 (4.91 ± 1.64) in the patient group were significantly higher than the control group (3.85±1.27, 3.55±1.09, respectively) (p=0.003 and p=0.002, respectively). Rates of Native / Total thiol * 100 (90.17 ± 3.28) were significantly lower in patients than in the control group (92.89 ± 2.18) (p = 0.002). Ischemia-modified albumin (IMA) was significantly higher in the patient group [median 0.940 (range: 0.848-1.036) ABSU] than control group [median 0.678 [range: (0.540-0.816) ABSU] (p=0.000). A statistically significant increase in disulfide levels (25.59±7.64 µmol/L), Disulfide/Native Thiol*100 (7.81±3.01) and Disulfide/Total Thiol*100 (6.65±2.31) ratios was found in patients with autoimmune disease in their family compared to patients without autoimmune disease in their family (18,65±4.56 µmol/L, 4.94±1.34, 4.47±1.11, respectively) (p=0.007, p=0.001, p=0.002, respectively). Native Tiol/Total Tiol rates were significantly lower in patients with autoimmune disease in their family (86.68±4.62), compared to those without autoimmune disease (91.04±2.22) (p=0.002). CONCLUSION: Impaired thiol-disulfide balance and increased IMA levels suggest that oxidative stress also plays a role in the pathogenesis of the disease in children with chronic urticaria. Our study was the first study to evaluate the oxidant-antioxidant status of chronic urticaria in children and healthy controls by thiol-disulfide balance.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    468615

    Kronik spontan ürtikerli hastalarda intestinal parazitlerin değerlendirilmesi

    Evaluation of intestinal parasites in patients with chronic spontaneous urticaria

    SEDAT VEZİR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    MikrobiyolojiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Tıbbi Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ALİ KUDRET ADİLOĞLU

    DR. FİLİZ KAYA

  2. Tez No

    750272

    Kronik ürtikerli çocuklarda sistemik histaminerjik bulguların değerlendirilmesi

    Evaluation of sysmetic histaminergic findings in children with chronic urticaria

    NESLİHAN GÜCÜYENER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarıİstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. AYÇA KIYKIM

  3. Tez No

    843814

    Kronik ürtikerli çocukların retrospektif olarak değerlendirilmesi

    Retrospective evaluation of children with chronic urticaria

    BÜŞRA FATMA KILIÇ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıNecmettin Erbakan Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ŞÜKRÜ NAİL GÜNER

  4. Tez No

    8461

    Kronik ürtikerlerde besin deri-pencere testi ve besin özgül IgE düzeylerinin, prik deri testleriyle karşılaştırmalı incelenmesi ve tedaviye yanıt

    Başlık çevirisi yok

    M.AKİF SAĞLAM

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1990

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarıİstanbul Üniversitesi

    PROF. DR. SAİME ÜLKER ÖNEŞ

  5. Tez No

    604231

    Akut ürtikerli çocuklarda klinik izlem ve etiyolojik nedenlerin belirlenmesi

    Determination of clinical follow-up and etiologic factors in children with acute urticaria

    GÜLÇİN NİMET ÖZDEMİR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Allerji ve İmmünolojiİstanbul Medeniyet Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MUSTAFA ARGA

Geri Dön