Myastenia gravis hastalarının klinik ve laboratuar özellikleri ve eşlik eden diğer otoimmun hastalıkların araştırılması
Investigating the clinical and laboratory characteristics of Myasthenia gravis patients and the frequency of other autoimmune diseases accompanying
- Tez No: 501509
- Danışmanlar: PROF. DR. CAVİT BOZ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Nöroloji, Neurology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2017
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Karadeniz Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Nöroloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Nöroloji Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 72
Özet
Giriş ve Amaç: Myastenia gravis nöromusküler bileşkedeki asetilkolin reseptörlerine karşı antikorların neden olduğu, yorulmakla artan ve dinlenmekle kısmen düzelen kas güçsüzlüğü ile karakterize otoimmun bir hastalıktır. Otoimmun hastalığı olanlarda ikinci bir otoimmun hastalık görülme sıklığının normal popülasyondan daha fazla olduğu bilinmektedir. Biz de çalışmamızda polikliniğimizde myastenia gravis tanısıyla takip ettiğimiz hastalarımızın klinik, laboratuar ve sosyodemografik özelliklerini ortaya koymak ve myastenia gravis hastalığına en sık eşlik eden otoimmun hastalıkları belirlemek, ve bununla birlikte myastenia gravis hastalığı ile birlikte ek otoimmun hastalığı olan hastaların özelliklerini incelemeyi amaçladık. Ayrıca sağlıklı kontrol grubu ile MG hastaları karşılaştırıldı. Bulgular: Polikliniğimizde 2007-2017 yılları arasında takip edilen, yaşları 16-94 (ortalama 50.65 ) arasında değişen ve 92'si kadın, 67'si erkek olan 159 MG hastasının, 104'ünün otoantikor kan sonuçlarına ulaşılmıştır. Bu nedenle otoimmun hastalık değerlendirmesi 104 hasta üzerinden yapılmıştır. Yaş ve cinsiyet açısından farklılık izlenmeyen kontrol grubunda 157 hasta incelemeye alındı. Çalışmamızda 104 MG hastasının %46'sında (48 hastada) ve kontrol grubundaki 157 hastanın %16.6'sında (26 hastada) otoimmun hastalık izlenmiştir. Otoimmun hastalıklar içinde en sık olan; MG hastalarında %31.7 (33 hastada), kontrol grubunda ise %12.7 (20 hastada) görülen hashimoto hastalığıdır. Bunun yanı sıra MG hastalarının 8'inde graves hastalığı, 3'ünde SLE, 3'ünde sjögren sendromu, 2'sinde otoimmun gastrit, 2'sinde ankilozan spondilit ve diğer nadir otoimmun hastalıklar izlenmiştir. Eşlik eden diğer otoimmun hastalığı olan MG hastaları daha çok jeneralize MG grubundandır. MG hastalığına eşlik eden otoimmun hastalık; kadın cinsiyette, erken başlangıçlı MG'de ve AChR antikoru pozitif olanlarda daha sık görülmesine rağmen istatistiksel olarak anlamlı farklılık izlenmemiştir. Tartışma: Literatürde MG'e eşlik eden diğer otoimmun hastalıkları inceleyen birçok çalışma ve olgu sunumu vardır. Bu çalışmaların çoğunda en sık eşlik eden otoimmun hastalığın hastimoto ve ikinci sıklıkla da graves hastalığı olduğu gösterilmiştir. Çalışmamızda MG hastalarında ek otoimmun hastalık sıklığının ve hashimoto hastalığının sıklığının literatürden daha fazla olması dikkati çekmektedir. MG hastalarının klinik bulgusu olmasa dahi, serolojik olarak tiroid fonksiyonlarına ve tiroid otoantikorlarına bakılması, hastaların ilerde gelişebilecek hipotiroidi veya hipertiroidiye karşı önlem alınabilmesini ve klinik kötüleşmeyi engellemeyi sağlayacaktır. Diğer otoimmun hastalıklar da başlangıçta asemptomatik seyredebileceğinden, MG hastalarında sürekli akılda bulundurulmalı ve multidispliner bir yaklaşımla hastalar takibe alınmalıdır.
Özet (Çeviri)
Introduction and Objective: Myasthenia gravis is an autoimmune disease characterized by muscle weakness which can increase with fatigue or be partially restored with rest that is caused by antibodies to the acetylcholine receptors in the neuromuscular junction. It is known that the possibility of a second autoimmune disease in patients with autoimmune disease is higher than in the normal population. We aimed to investigate the clinical, laboratory and sociodemographic characteristics of our patients with myasthenia gravis in our clinic, to identify the most common autoimmune diseases that accompany myasthenia gravis disease and to investigate the features of myasthenia gravis patients with additional autoimmune disease. The control group was compared with MG patients. Results: 104 at 159 MG patients' autoantibody results were obtained. 159 MG patients were aged between 16-94 (mean 50.65) and 92 female and 67 male and were followed up between 2007-2017. For this reason, an autoimmune disease evaluation was performed on 104 patients. In the control group conisting of 157 patients, no difference was observed in terms of age and gender. In our study, autoimmune disease was observed in 46% (48 patients) of 104 MG patients and in 16.6% (26 patients) of 157 patients in the control group. The most common autoimmune disease is; Hashimoto's disease as seen in 31.7% (33 patients) of MG patients compared to 12.7% (20 patients) in the control group. Besides MG, 8 patients had graves disease, 3 patients had SLE, 3 patients had sjören's syndrome, 2 patients had autoimmune gastritis, 2 patients had ankylosing spondylitis and other rare autoimmune diseases. MG patients with accompanying autoimmune diseases are more generalized MG group. Autoimmune disease accompanying MG disease; showed no statistically significant differences in female gender, early onset MG and AChR antibody positive cases although it was more frequent in early onset MG and AChR antibody positive cases. Conclusion: There are many studies and case reports in the literature that have examined other autoimmune diseases accompanying MG. In the majority of these studies, the most common autoimmune disease has been shown to be hastimoto and secondly graves disease. It is notable that the frequency of additional autoimmune diseases and hashimoto disease in MG patients is higher in our study than found in the literature. Serologic examination of thyroid functions and thyroid autoantibodies, regardless of clinical findings in MG patients, will enable prevention of future hypothyroidism or hyperthyroidism and prevent clinical worsening. Other autoimmune diseases may also be asymptomatic at baseline, for this reason this should be taken into consideration when following MG patients and should be followed up with a multidisciplinary approach.
Benzer Tezler
- Nörolojik tanısı olan hastalarda disfajinin (Yutma güçlüğü) Türkçe eat-10 anketi ile değerlendirilmesi
Evaluation of dysphagia (Swallowing difficulty) in patients with neurological diagnosis with the Turkish eat-10 questionnaire
ŞEYMA SÖZGÜN
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
FizyolojiDicle ÜniversitesiFizyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. CİHAT GÜZEL
PROF. DR. MEHMET UĞUR ÇEVİK
- Çocukluk çağı miyasteniya gravis hastalarının klinik ve laboratuvar sonuçlarının retrospektif değerlendirilmesi
Retrospective evaluation of clinical and laboratory results of childhood myasthenia gravis patients
ANAR TAGHIYEV
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıHacettepe ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FATMA BANU ANLAR
- Myasthenia Gravis Hastalarında Otonomik Tutulumun Elektrofizyolojik Olarak Araştırılması
Electrophysiological Investigation for Autonomic Dysfunction in Patients with Myasthenia Gravis
MECBURE NALBANTOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2013
Nörolojiİstanbul ÜniversitesiNöroloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET ALİ AKALIN
- Myastenia gravis hastalarında alt gruplar ve komorbid hastalıkların klinik sonuca etkisi
The effects of subgroups and comorbid diseases on clinical outcome in patients with myasthenia gravis
HÜSEYİN NEZİH ÖZDEMİR
- Meme kanserli hastaların 1. derece ve diğer yakınlarındaki otoimmün hastalık sıklığı
The frequency of autoimmune disease in the first degree and other relatives of the breast cancer patients
ALİ ATAY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2017
RomatolojiGazi Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BERNA GÖKER