Yoğun bakım hastalarında deliryum tedavisinde kullanılan ajanların etkinliğine retrospektif bakış
Retrospective view of the effects of the agents used in the delirium treatment in intensive care unit
- Tez No: 507658
- Danışmanlar: PROF. DR. PERİHAN ERGİN ÖZCAN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Anestezi ve Reanimasyon, Anesthesiology and Reanimation
- Anahtar Kelimeler: delirium, intensive care unit, haloperidol, atypical antipsychotics
- Yıl: 2018
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 66
Özet
Deliryum Amerikan Psikiyatri Birliğinin Mental Bozuklukların Tanı ve İstatistiği Kılavuzu, 4. Revizyonu (DSM IV) tarafından; dikkatsiz bilinç bozukluğu kognitif veya algısal durumda kısa sürede (saatler ya da günler) meydana gelen değişiklik ve zaman içinde dalgalanma şikâyeti olarak tanımlamıştır[1]. Deliryumun semptomatik tedavisinde yoğun bakım tıp topluluğu ve Amerikan psikiyatri derneği kılavuzlarında haloperidol ilaç tedavisi olarak ilk seçenek gösterilmektedir[2, 3]. Ayrıca atipik antipsikotik (olanzapine, risperidone, ketiapin, ziprasidone) ajanlar deliryum tedavisinde kullanılmaktadır[4]. Bu çalışmada amacımız, yoğun bakım ünitemizde deliryum gelişen hastaların tedavisinde kullanılan ilaçların deliryum süresi, mekanik ventilasyon süresi, yoğun bakım ve hastane yatış süresi ve mortalite üzerindeki etkilerini araştırmaktır. Araştırmamız 24 saatten uzun süre yoğun bakımda kalan, sedasyon ihtiyacı olan, 18 yaş üstü hasta grubunu kapsayan retrospektif bir çalışmadır. 180 hasta çalışmaya dahil edilirken hastaların 60'ında (%33,3) deliryum gelişmiş; 120'sinde (%66,6) deliryum gelişmemiştir. Yapılan çalışma sonucunda yoğun bakım takipleri sırasında deliryum gelişen hastalara tedavi olarak ketiapin verilirken ek olarak haloperidol infüzyonu açılmasının herhangi bir anlamlı fayda sağlamadığı gösterilmiştir. Ancak deliryum gelişen hastalarda mekanik ventilasyon, hastane ve yoğun bakım yatış süreleri anlamlı olarak uzamış bulunmuştur. Anahtar Kelimer: deliryum, yoğun bakım, haloperidol, atipik antipsikotikler
Özet (Çeviri)
The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, fourth edition (DSM-IV), defines delirium as a disturbance of consciousness with inattention accompanied by a change in cognition or perceptual disturbance that develops in a short period (hours to days) and fluctuates over time [1]. For symptomatic treatment of delirium, the American Psychiatric Association (APA) and the Society of Critical Care Medicine (SCCM), recommend the use of the typical antipsychotic haloperidol as the drug of first choice [33, 34]. Atypical antipsychotics (for instance, risperidone, ziprasidone,quetiapine, and olanzapine) may also be helpful in the treatment of delirium[35]. Our study focuses on delirium medication that is used at patients who developed delirium during their stay in our intensive care unit. It analyzes the effects of this medication on duration of delirium, mechanical ventilation, intensive care and hospital admission and mortality. This paper is a retrospective study that targets patients over 18 years old who stay in ICU for longer than 24 hours and need sedation. While 180 patients were included in this study, delirium was only developed in 60 people (33.3%). According to the result of this study, quetiapine medication was applied to the patients that developed delirium during their stay at ICU. However, it was demonstrated that haloperidol infusion with quetiapine has no more benefit to the delirium treatment. Besides, delirium substantially increases the duration of mechanical ventilation and hospitalization and ICU admission for patients with delirium.
Benzer Tezler
- Yoğun bakım hastalarında magnezyum düzeyleri ve deliryum gelişmesi üzerine olan etkileri
Effect of magnesium level to the development of delirium in patients in intensive care unit
ZÜMRÜT ELA ARSLAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
Anestezi ve Reanimasyonİstanbul ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FİGEN ESEN
- Yoğun bakımda noninvaziv mekanik ventilasyon uygulanan hastalarda deksmedetomidin sedasyonunun uygulamanın başarısı üzerine olan etkileri
The effects of dexmedetomidine sedation on success of noninvasive mechanical ventilation application in intensive care unit patients
SERDA SÖZKES
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2010
Anestezi ve ReanimasyonSağlık BakanlığıAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
DR. ASU ÖZGER ÖZGÜLTEKİN
- Yoğun bakım ünitesinde konfüzyon değerlendirme metodu (CAM-ICU) ve yoğun bakım deliryum tarama kontrol listesi (ICDSC) testleri ile deliryum insidansının belirlenmesi ve risk faktörlerinin saptanması
Determining the incidence of delirium and the detection of risk factors using the confusion assessment method for the intensive care unit (CAM-ICU) and intensive care delirium screening checklist (ICDSC)
AYŞE İNCEKARA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Anestezi ve ReanimasyonPamukkale ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SİMAY SERİN
- Psikiyatrik komorbiditenin sol ventrikül destek cihazı takılan hastalarda morbidite ve mortalite üzerine etkisi
The effect of psychiatric comorbidities on morbidity and mortality in patients with left ventricular assist device
RUSLAN ALIYEV
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
PsikiyatriEge ÜniversitesiPsikiyatri Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MUKADDES AYŞİN NOYAN
- Yoğun bakım hastalarında deliryum risk faktörleri ve tedavi yöntemlerinin değerlendirilmesi
Evaluation of delirium risk factors and treatment methods in intensive care patients
SELİN EREL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
Anestezi ve ReanimasyonGazi ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. LALE KARABIYIK