Daily travel behavior of citizens aged between 12 and 42 years old in Istanbul metropolitan area
İstanbul metropolitan bölgesinde 12 ve 42 yaş arasında yaşayan vatandaşların günlük seyahat davranışı
- Tez No: 513407
- Danışmanlar: Prof. Dr. HÜSEYİN MURAT ÇELİK
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Şehircilik ve Bölge Planlama, Urban and Regional Planning
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2018
- Dil: İngilizce
- Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Şehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Şehir Planlama Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 94
Özet
Bu çalışma İstanbul'da yaşayan kişilerin seyahat ve yolculuk alışkanlıklarına odaklanmaktadır. Bu tezin amacı İstanbulluların günlük seyahat hareketlerini kavramaktır. Bu amaca ulaşmak için İstanbul Büyükşehir Belediyesi tarafından yapılan hane halkı anketleri kullanılmıştır. Bu çalışma altı bölümde yürütülmektedir. Giriş bölümü olan ilk bölüm araştırmayı tanıtmakta ve araştırmanın arka planı olarak altı bölümde araştırmanın genel bir bakışını, problemin ifadesini, çalışmanın mantığını, çalışmanın hedeflerini, çalışmanın hipotezini ve sınırlamalarını sunmaktadır. Çalışmanın ikinci bölümü literatür taramasıdır. Literatür taraması ile araştırmacı, araştırma için ihtiyaç duyulan bağımsız ve bağımlı değişkenler hakkında genel bir fikir edinmek için konuyla ilgili çalışmaların çoğunu araştırmıştır. Bu bölüm dört bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde genel seyahat davranışları incelenmiş, ikinci bölümde seyahat davranışları ile sosyo-demografik özellikler, üçüncü bölümde seyahat davranışları ve şehirlerin fiziksel özellikleri arasındaki ilişki ve son bölümde Türkiye'de ve özellikle İstanbul Metropol alanı içinde yapılan çalışmalar incelenmiştir. Üçüncü bölüm metodolojidir. Bu bölüm, araştırma için gerekli veri setleri için yöntemler ve analiz araçları da dahil olmak üzere, seçilmiş araştırma yöntemlerine geniş bir felsefi dayanak tanımlamaktadır. Bu kısımda araştırmacı çalışma grubunu ve verileri analiz etmek için yapılması gereken adımları belirlemiştir. Bu bölüm, çalışma grubunun nasıl seçildiğini ve etkili faktörlerin nasıl ele alındığını açıklamaktadır. Bir sonraki bölüm, İstanbul metropol alanı olan bu tezin örnek olay çalışması ile ilgilidir. Bu bölümde araştırmacı son on yılda kentin sosyo-demografik, arazi kullanım özellikleri ve ulaşım sistemi hakkında bilgi vermektedir. Mega ulaşım projelerinin kentin büyümesine olan etkisi de bu bölümde incelenmiştir. Beşinci bölümde analizin sonucu açıklanmaktadır. Söz konusu iki dönem için veriler, metodoloji kısmına göre analiz edilmiştir. İki dönem birlikte açıklanıp karşılaştırılmış ve sonuçlar üç bölüme ayrılmıştır; İlk bölüm, seçilen sekiz bağımsız değişken için ilk ulaşım modeli analizini göstermektedir. İkinci kısım ikinci ve üçüncü ulaşım modeli için analiz sonuçlarını açıklamaktadır. Son kısım ise gezilerin amacını açıklamaktadır. Son bölümde, tüm araştırmanın kısa bir özeti ve analizden elde edilen sonuçlar açıklanmıştır. Gelecekteki çalışmalar için tavsiye ve kentin seyahat davranışını anlamak için neler yapılabileceği açıklanmıştır. Yaşayanların davranışlarını incelemede katılımcıların çoğunluğunu seçmek, gerçeğe daha yakın ve güvenilir bir sonuç elde etmek için daha uygundur. Bu nedenle, çalışma grupları belirlenmiş ve araştırmada sayıca katılımcının fazla olduğu belirli bir çalışma gurubu seçilmiştir. Bu çalışma grubu 12 ve 42 yaş arasındaki katılımcıları içermektedir. 2006 yılında yapılan anketlerdeki katılımcıların % 64ü ve 2012 yılındaki katılımcıların ise %56.6sı, 12 ve 42 yaş aralığındadır. Neredeyse tüm katılımcılar birinci yolculuklarını yapmıştır. İkinci yolculuğunu yapanların oranı 2012 yılında 6.6'e ve 2006 yılında 7.1'ye azalmaktadır. Üçüncü yolculuğunu yapanların yüzdesi 2012 yıllında 1.4'ye ve 2006 yılında 1.8'e düşmüştür. Üçten fazla yolculuk yapan katılımcıların yüzdesi neredeyse ihmal edilebilirdir. Bu nedenle, bu çalışmanın odak noktası ilk üç yolculuğunu yapan kişiler ile sınırlıdır. Bu araştırmada yürüme, servis, özel araç ve toplu taşıma olmak üzere dört farklı ulaşım modeli incelenmiştir ve literatür taraması ışığında sekiz bağımsız değişken belirlenmiştir. İlk üç yolculuk için seçilen değişkenlere göre katılımcıların ulaşım araçları seçim eğilimi incelenmiştir. Ayrıca, bu yolculukların amacı da incelenmiştir. Çalışma, 2012 ve 2006 yıllarındaki iki veri setini analiz etmekte ve bunları birbirleri ile karşılaştırmaktadır. Bu kapsamda iki veri setinin bulguları: genel özellikler, benzerlikler ve farklılıklar olarak 3 temel konu çerçevesinde incelenmiştir. Newbold vd. (2005) Kanada'nın genç ve yaşlı vatandaşlarının Seyahat Davranışları arasındaki farklılıkları incelemişlerdir. Yaşlı insanların özel arabaya daha fazla güven duydukları sonucuna varmışlardır. Buna ek olarak, yaptıkları araştırmada, kadınların erkeklerden daha fazla kamu ve aktif taşımayı kullandıklarını göstermişlerdir. İstanbul için yapılan bu çalışmada, kişilerin yaşlandıkça özel araç sahipliğinin yüzdesinin arttığı görülmektedir. 36 yaşından sonra yaş artışı ile yürüyüş ve toplu taşıma araçlarının kullanım oranının azaldığı gözlenmiştir. Ayrıca, 12 ila 17 yaş arasındaki insanlar için yürüyüş en yüksek olan ulaşım yöntemidir. Bunun yanı sıra, toplu taşıma ve yürüyüş oranın kadınlarda daha yüksek olduğu ve erkeklerde özel araç sahipliği oranının daha yüksek olduğu sonucuna varılabilir. Kadınların bu davranışı için bir neden olarak, iş yerlerinin çoğunlukla erkeklere kıyasla evlerine daha kısa mesafelerde olduğu ve işsizlik oranının kadınlar arasında daha yüksek olduğu ve tek aracın bulunduğu ailelerde erkeklerin kullandığı ve kadınların araba kullanma eğilimlerinin düşük olduğu söylenebilir. Bu nedenle, genellikle kadınlar toplu taşıma araçlarını kullanmaya ya da yürümeye eğilimlidirler. Ryley (2005) finansal durum ve ulaşım türü seçimi arasındaki ilişkiyi incelemiştir. İstihdam durumunun, gelir düzeyinin ve çocuk sahibi olmanın katılımcıların ulaşım türü seçiminde önemli bir etkisi olduğu sonucuna varmıştır. Bu tezde, ulaşım türü tercihi gelir düzeyine ve istihdam durumuna göre farklılaştığı görülmektedir. Örneğin, 2012 yılında, düşük gelirli kişilerin ulaşım türü seçimi eğilimi (ilk üç grup), yüksek gelirli kişilerden (ikinci üç grup) farklıdır. Yüksek gelirli katılımcılar için ise ilk ulaşım türü özel araçtır. Genel olarak İstanbul'da, gelir artışı ile özel araç kullanımının artması, yürüyüş ve toplu taşıma kullanımı sıklığının azaldığı sonucuna varılabilir. Analiz, eğitim düzeyindeki artışla, özel otomobil sıklığının arttığını ve yürüyüş sıklığının azaldığını göstermektedir. İlkokul ve ilkokul gibi daha düşük eğitim düzeyine sahip kişilerin yürüyüş sıklığının yüksek olduğu, bu gruplar için tercih edilen eğitim kurumlarının kendi evlerine yakın olanlarının olduğu ve evden okula yürüyerek gittikleri açıklanabilir. Genel olarak, yüksek eğitim düzeyine ve iyi bir gelire sahip olan ve çoğunlukla çalışan kişilerde ulaşım türü seçimi farklılık göstermektedir ve bu kişiler toplu taşıma yerine özel araç kullanmaktadır. Çalışma aynı zamanda, çalışmayan kişiler ile karşılaştırıldığında çalışan kişilerin özel araç kullanımlarının daha çok olduğunu ve çalışmayanların toplu taşıma araçlarını daha fazla kullanmalarına rağmen daha fazla yürümediklerini göstermektedir. Çalışmayan katılımcıların, ulaşım aracı olarak özel araç kullanımını karşılayamadıkları veya daha fazla zamanları olduğu için toplu taşıma araçlarını ve yürümeyi tercih ettikleri söylenebilir. Hollanda'da, Dielman vd. (2002) seyahat davranışı ve gelir düzeyi hakkında bir çalışma yapmıştır. Yüksek gelir düzeyine sahip ailelerin büyük oranda özel araca bağımlı oldukları sonucuna varılmıştır. İstanbul'da özel araç sahipliği yüksektir ve en az bir araca sahip olanların birinci ulaşım tercihi özel araç kullanımıdır. 2012 ve 2006 yılları için farklı sosyo-demografik grupların ulaşım türü kullanımı dağılımları karşılaştırılarak, ulaşım türü seçimi eğilimlerinin bazı değişkenler için önemli ölçüde değişmediği, ancak bazılarının değiştiği sonucuna varılabilir. Bu iki yıl arasındaki benzerlikler ve değişiklikler açıklanmıştır. İki ayrı yıl için yapılan karşılaştırmanın sonucunda yaş, cinsiyet, sektör, araba ve eğitim düzeyi gibi bağımsız değişkenlerde anlamlı bir fark gözlemlenmemiştir. Araştırma sonuçları, çalışma durumu, istihdam durumu ve gelir seviyesi değişkenlerinin 2012 ve 2006 yıllarındaki ulaşım türü seçimlerinde önemli farklılıklar yarattığını göstermiştir. Sonuç olarak, bu üç bağımsız değişken açısından ulaşım türü seçimi söz konusu iki yılda önemli değişiklikler göstermiştir. Analiz sonuçları, 2006 yılında öğrenci olmayanların, 2012 yılında öğrenci olmayan katılımcılara göre, özel araç kullanma oranlarının daha düşük olduğunu göstermektedir. Çalışma aynı zamanda iş statüsüne dayalı ulaşım türü seçiminin değiştiğini ve 2012 yılındaki katılımcıların istihdam statülerine bakılmaksızın özel araç kullanma eğiliminin 2006 yılı katılımcılarından daha fazla olduğunu göstermektedir. Bu grup için özel araç kullanımı 2006 yılında en son tercih edilen ulaım türü iken, 2012 de kullanım sıklığı önemli ölçüde artmış ve toplu taşımadan sonra daha yüksek frekansa sahip olmuştur. Son olarak, analiz sonuçları, gelir gruplarında ulaşım türü seçiminin, 2012 yılında 2006 yılına göre değiştiğini göstermektedir. 2006 yılında, yüksek veya düşük gelir olmasına bakılmaksızın tüm gelir grupları için ulaşım türü seçimi eğilimi neredeyse aynıydı. 2012 yılı için, ilk üç grubun ulaşım türü seçimi eğilimi (düşük gelir), ikinci üç grubun (yüksek gelir) ulaşım türü seçiminden farklıdır. Aslında, yüksek gelirli grupların ulaşım türü seçimi değişmiştir. 2006 yılında, tüm gruplar için birinci yüksek frekanslı tercih edilen ulaşım türü yürüme ve ikinci yüksek frekanslı tercih edilen ulaşım türü toplu taşıma iken, 2012 yılında yüksek gelirli gruplar için yüksek frekanslı tercih edilen ulaşım türü özel araç kullanımı ve düşük gelirli gruplar için yürümedir. Araştırmacı, gelecekteki çalışmaların, seçilen her sosyo-demografik değişken grubunun ulaşım şekli seçim eğiliminin dramatik farklılıklarının araştırılmasını önermektedir. Dahası, gelecek çalışmalar 2006'dan 2012'ye kadar olan dramatik değişimlere odaklanmalıdır. Söz konusu değişiklikler arasında, özel araç kullanımındaki artış, söz konusu sosyo-demografik gruplara yönelik toplu taşımada düşüş ve azalmanın yanı sıra bu değişikliklerin nedenlerinin ortaya çıkarılması yer almaktadır. Değişikliklerin ulaşım üzerindeki etkileri ve politikaların ve planların etkilerini nasıl iyileştirebileceğine değinilmiştir. Kesin olmak gerekirse, gelecekteki çalışmalar, bu artışın nedenlerini anlamak için, 2012 yılı için yüksek gelirli gruplara yönelik özel araç kullanımındaki artışı 2006 yılına göre araştırmalıdır. Ayrıca, son yıllarda ulaşım modeli olarak yürüyüşteki düşüşe, kadınların neden toplu taşıma araçlarını erkekler kadar kullanmadıkları ve toplu taşıma araçlarını günlük ulaşım aracı olarak kullanmaya teşvik etmek için nelerin uygulanması gerektiği sorulmalıdır. Vatandaşların seyahat davranışını anlayarak, araştırmacı gerçek duruma dayalı verimli ulaşım planlaması yapmanın yararlı olacağını düşünmektedir.
Özet (Çeviri)
This thesis carries out study on Travel Behavior of Istanbul Metropolitan citizens aged between 12 and 42, which are the majority of daily passengers in the city, for years 2012 and 2006. The focus of the study is on mode choice trend of the respondents. The study aims to comprehend the relationship between different socio-demographic variables and mode choice of the citizens. The purpose of this study is to understand daily travel behavior of Istanbul's citizens. Understanding the travel behavior of citizen will provide ground for more efficient transportation planning and policies in the future. The study implements descriptive analysis to achieve the objectives of the research. Age, gender, education level, study status, employment status, employment sector, income and car ownership are the independent variables studied in the research. The researcher presume that socio-demographic variables have significant influence on mode choice of the citizens more than spatial characteristics of the city. Four transportation modes including Walk, Service, Private Car and Public Transportation are the main modes in the study. The study explores the first three trips made by the citizens and studies the frequency and mode distribution of the citizens based on the independent variables. The researcher does the analysis for two data sets from two different years and at the end, she does compare the change trend in mode choice of the citizens by the pass of time. Based on the results gained form the analysis in the study, the researcher recommends that future researches investigate the cause of changes in mode trend of the groups that Private Car usage has been increased among them and those groups that do not use active or sustainable transportation frequently. Besides, she does recommend that future planning decision take the analysis of mode choice of the citizens into consideration to result in more efficient and successful planning. The researcher recommends that future studies should investigate the increase in private car usage for high-income groups in year 2012 compared to 2006, to understand the causes of this increase. As well, walk decrease in recent years, specially it should be investigated that why men do not use public transportation as much as women do and what should be implemented to encourage them to use public transportation as a daily transportation mode. By understanding the travel behavior of the citizens the researcher suppose that it will be useful to make efficient transportation planning based on the real situation.
Benzer Tezler
- Kentsel doku ile otomobil bağımlılığı ilişkisinin sürdürülebilir ulaşım açısından değerlendirilmesi
Evaluation of the relationship between urban pattern and car dependency in terms of sustainable urban mobility
KÜBRA KALOŞ ERDOĞAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Şehircilik ve Bölge Planlamaİstanbul Teknik ÜniversitesiŞehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. HASAN SERDAR KAYA
- İstanbul Kadıköy C bölgesinde meydana gelen trafik kazalarının coğrafi bilgi sisteminde incelenmesi
Evaluation of traffic accidents in İstanbul Kadıköy C region in details in a geographic information system
BARIŞ BURÇAK TOPRAKÇI
Yüksek Lisans
Türkçe
2007
UlaşımYıldız Teknik Üniversitesiİnşaat Mühendisliği Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. İSMAİL ŞAHİN
- Barla Dağı Kuşağı'nda moloz akması duyarlılığının ampirik yaklaşımla bölgesel ölçekte değerlendirilmesi
Debris flow susceptibility assessment at regional scale based on an empirical approach in the Barla Mountain Belt
FURKAN KARABACAK
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Coğrafyaİstanbul Teknik ÜniversitesiKatı Yer Bilimleri Ana Bilim Dalı
PROF. DR. TOLGA GÖRÜM
- Ticari banka yönetimi ve Türk ticari bankalarının temel yönetim sorunları
The management of the commercial bank and the basic problems of the Turkish comercial bank
AYŞE ÇİĞDEM ÖNAL
- Investigating public transit daily travel behavior using smart card data: A case study of Konya
Toplu taşıma günlük seyahat davranışlarının akıllı kart verileriyle araştırılması: Konya örneği
MAJED AL KRDY
Yüksek Lisans
İngilizce
2022
UlaşımOrta Doğu Teknik Üniversitesiİnşaat Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HEDİYE TÜYDEŞ YAMAN