Uluslararası hukukta kültürel mirasın korunması ve UNESCO örneği
Safeguarding cultural heritage in international law and the UNESCO case
- Tez No: 519487
- Danışmanlar: DOÇ. DR. CAVİD ABDULLAHZADE
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Hukuk, Law
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2018
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Kamu Hukuku Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 305
Özet
Kültürel mirasın korunması, konunun çok disiplinli doğası nedeniyle, kapsamlı ve çok boyutlu bir çabayı gerektirir. UNESCO'nun Kültür Sözleşmeleri; yüzün üzerinde taraf devlet sayılarıyla alanın uluslararası düzeyde kabul edilmiş hukuk belgelerini teşkil eder. UNESCO'nun kültürel mirasın korunmasına ilişkin Türkiye'nin taraf olduğu 4 Sözleşmesi çalışmanın temel konusunu teşkil etmektedir: 1954 Silâhlı Bir Çatışma Hâlinde Kültür Mallarının Korunmasına dair Sözleşme, 1970 Kültür Varlıklarının Kanunsuz İthal, İhraç̧ ve Mülkiyet Transferinin Önlenmesi ve Yasaklanması İçin Alınacak Tedbirlerle İlgili Sözleşme, 1972 Dünya Kültürel ve Doğal Mirasının Korunması Sözleşmesi, 2003 Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi. Kültürel mirasın korunmasında gelinen noktada, Sözleşmeleri doğuran ihtiyaçların ve Sözleşmelerin kabulüne giden süreçte alınan kararların sürdürülebilir şekilde akılda tutulması gereklidir. Sözleşmelerin incelenmesi hem mevcut kaygı ve yönelimlere uygulamada nasıl cevap verildiğinin görülmesine hem de güncel tartışma ve yaklaşımların anlamlandırılmasına katkı sağlar. UNESCO'nun kendi sürecinin ve onu ortaya çıkaran ihtiyaçların görülmesi çerçeveyi tamamlayarak bütünsel bir bakışa hizmet eder. Bu çalışmanın amacı bilginin sürdürülebilirliğine ve hatırlanmasına yardımcı olacak şekilde Sözleşmeleri doğuran süreçleri ve süreç içerisinde kabul edilen yaklaşımlar üzerinden Sözleşmelerin amaçlarını ortaya koymak; böylece günümüzde ve gelecekte Sözleşmelerin uygulanmasına katkı sağlamaktır. Bu çerçevede 1954, 1970 ve 1972 Sözleşmeleri mevcut ve kabul görmüş koruma ihtiyacının temel unsurlarını düzenleyen Sözleşmeler olarak birlikte; farklı kültürlerce değer verilen“yaşayan ve aktarılan”kültürel miras unsurların koruma kapsamı dışında kalmasının neden olduğu paradigma değişimiyle ortaya çıkan 2003 Sözleşmesi ise değişimi anlatabilmek üzere ayrı olarak ele alınmaktadır.
Özet (Çeviri)
Safeguarding cultural heritage, due to its multidisciplinary nature, requires comprehensive and multi-dimensional efforts. Cultural Conventions of UNESCO are the main internationally recognized normative instruments, each with more than hundred States-Parties. UNESCO's four conventions on the safeguarding of the cultural heritage which Turkey ratified, namely; 1954 Convention for the Protection of Cultural Property in the Event of Armed Conflict, 1970 Convention on the Means of Prohibiting and Preventing the Illicit Import, Export and Transfer of Ownership of Cultural Property, 1972 Convention Concerning the Protection of the World Cultural and Natural Heritage, 2003 Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage, constitute the main subject of this study. Where safeguarding of cultural heritage stands today it is essential to constantly keep in mind the concerns giving raise to the Conventions and decisions taken in the process. Analyzing these conventions would contribute to both understanding how concerns and aims are reflected into practice and comprehending current debates for and approaches to safeguarding. Studying the foundation of UNESCO in this context, serves for a holistic approach, completing the framework. The motivation of this work is to explain the processes giving raise to these Conventions and, through the approaches and methods endorsed, to introduce the main purposes of these Conventions, with the aim to contribute their better and sustainable implementation today and in the future. In this context, 1954, 1970 and 1972 Conventions are elaborated together as the conventions regulating the main elements of a known and well-accepted need for safeguarding. 2003 Convention is elaborated separately in order to explain the paradigm shift due to“living and transmitted”cultural heritage being excluded from the scope of protection, and the nature of this new type of cultural heritage.
Benzer Tezler
- Uluslararası hukukta kıyı devletinin su altı kültürel mirası üzerindeki yetkileri
The jurisdiction of coastal state on the underwater cultural heritage in international law
MERVE TAŞ
- Uluslararası Hukukta taşınmaz kültür varlıklarının korunması ve Türkiye
The protection of immoveable cultural property in International Law and Turkey
CANSU ATILGAN
- Uluslararası silahlı çatışmalarda kültürel varlıkların özel olarak korunması
Special protection of cultural property in international armed conflicts
MUAEED MAJEED HAMEED
Yüksek Lisans
Türkçe
2017
HukukSüleyman Demirel ÜniversitesiKamu Hukuku Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. SÜLEYMAN DOST
- Türkiye'de kıyı alanları yönetimi ve hukuksal rejimi
Coastal zone management in Turkey and legal regime
MEHMET ALİ AKKAYA
- Refugee problem in terms of international human rights (Case of refugees in Sudan)
Uluslararası insan hakları koşullarda mülteci sorunu (Sudan'da mülteci örneği)
SHIMA ISMAİL
Yüksek Lisans
İngilizce
2019
SosyolojiKocaeli ÜniversitesiUluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. AYŞEGÜL GÖKALP KUTLU