Modern Türk romanında parodi
Parody in modern Turkish novel
- Tez No: 550220
- Danışmanlar: PROF. DR. AYŞE EMEL KEFELİ
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Türk Dili ve Edebiyatı, Turkish Language and Literature
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2019
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Marmara Üniversitesi
- Enstitü: Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Yeni Türk Edebiyatı Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 357
Özet
Parodi, ilk olarak Aristoteles tarafından taklitçi şiirleri nitelemek için kullanılır. Orta Çağ Avrupa kültür hayatında, folklorunda önemli bir halk eğlence ve mizah biçimi haline gelen parodi, bayram şölen, karnaval gibi özel günlerde halkı eğlendirmek amacıyla üretilen taklide dayalı gülünç metinlere verilen addır. Ciddi metinlerin alaycı dönüşümüne dayanan parodik metinler tragedya, destan gibi epik türlerle komedyanın harmanlandığı bir nesir edebiyatın ve romanın doğuşunda etkilidir. Bu nedenle romanın kökleri Orta Çağ karnaval yaşamına uzanır. Parodinin temeli bir metin, tür veya söylemin başka edebi metinler içinde taklit edilerek yeniden üretilmesine dayanır. Antik Yunan'daki yazarlık okullarından bu güne taklit özgün bir edebiyatın doğmasında etkilidir. Türk edebiyatında romanın doğuşu, Batı edebiyatının taklit edilmesi kadar, meddahlık, orta oyunu vb. gibi geleneksel halk hikâyelerinin parodik bir anlayışla taklit edilmesine veya yeniden yazımına dayanır. Bu iki yönlü etki ilk dönem romancıları olarak nitelenebilecek Namık Kemal, Ahmet Mithat Efendi, Recaizade Mahmut Ekrem, Hüseyin Rahmi vb. yazarlarda ortaya çıkar. Modern ve postmodern dönemde de Batı romanı ve geleneksel halk hikâyeciliğinden parodi, pastiş, alaycı dönüştürüm vb. metinlerarasılık yöntemleriyle faydalanılır. Türk romanı, bir yandan geleneksel türler ve Batı romanının izleri üzerinde yükselirken diğer taraftan Ahmet Hamdi Tanpınar, Oğuz Atay, Adalet Ağaoğlu, Tahsin Yücel, Orhan Pamuk vb. yazarların elinde yeni kurgu ve anlatım yöntemleri arayışına girişerek özgünleşir. Bu süreçte parodi yazınsal eleştiri, yeniden üretim ve mizah vb. işlevleriyle önemli bir yazınsal yöntem olarak öne çıkar.
Özet (Çeviri)
Parody was used for the first time by Aristotle in order to define imitative poetry. As an important kind of folk entertainment and humor in the European cultural life and folklore in the Middle Ages, parody stands for imitation-based texts with comic effect produced to entertain the folk on special occasions such as festivals, feasts and carnivals. Parodic texts, which are based on ironic transformation of serious texts, have played role in the birth of the novel and prose literature blending epic genres like tragedy and saga with comedy. For this reason, the roots of the novel go back to the carnival life of the Middle Ages. Parody is based on reproducing a text, genre or discourse by imitation in other literary texts. Since the time of writing schools in Ancient Greece, imitation has been effective in the rise of original literatures. The birth of the novel in the Turkish literature is based on the parodic imitation or rewriting of traditional folk stories like meddahlık, orta oyunu and so forth, as well as on the imitation of the Western literature. This two-way influence was reflected by Namık Kemal, Ahmet Mithat Efendi, Recaizade Mahmut Ekrem, Hüseyin Rahmi and so on who can be defined as early-period novelists. Also in the modern and post-modern periods, the Western novel and traditional folk story-telling were made use of by intertextuality methods such as parody, pastiche, and ironic transformation. While Turkish novel developed on the traces of the traditional genres and the Western novel, it became originalized by the authors like Ahmet Hamdi Tanpınar, Oğuz Atay, Adalet Ağaoğlu, Tahsin Yücel, Orhan Pamuk who were in search of new fiction and narration methods. In this process, parody became prominent as an important literary method with its functions such as literary criticism, reproduction, humor and so forth.
Benzer Tezler
- Oğuz Atay'ın eserlerinde Mesiyanik Umutlar: Tutunamayanlar ve 'Beyaz Mantolu Adam'da İsa peygamberin temsilleri
Messianic hopes in Oğuz Atay's works: Representations of Jesus in Tutunamayanlar and 'Beyaz Mantolu Adam'
YASİR İSLAM KAPLAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Türk Dili ve EdebiyatıBoğaziçi ÜniversitesiTürk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ OLCAY AKYILDIZ
- Türk romanında jakobenizm Yakup Kadri Karaosmanoğlu
Turkısh novel jacobinism Yakup Kadri Karaosmanoğlu
AYSEL KAYA
Yüksek Lisans
Türkçe
2012
SosyolojiUludağ ÜniversitesiSosyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HÜSAMETTİN ARSLAN
- Uluslaşma süreci Türk romanında (1935-1942) İslam algısı
The perception of Islam in Turkish novel of nation building process (1935-1942)
GÜLBAHAR ÖZTİNAR
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Türk Dili ve EdebiyatıAkdeniz ÜniversitesiTürk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. BEDİA KOÇAKOĞLU
- Oğuz Atay'da manzara'nın keşfi
The discovery of landscape in Oğuz Atay's novel: The disconnected
KORAY KIRMIZISAKAL
Yüksek Lisans
Türkçe
2016
Türk Dili ve EdebiyatıMarmara ÜniversitesiRadyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ARTUN AVCI
- Tutunamayanlar romanının metinlerarasılık bağlamında Ulysses, Bozkırkurdu, Solgun ateş ve Sebastıan Knight'ın Gerçek Yaşamı romanlarıyla biçimsel ilişkisi
Formal relation of the Disconnected to Ulysses, Steppenwolf, Pale Fire and the Real Life of Sebastian Knight in the context of intertextuality
SEMA VATANSEVER
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
Türk Dili ve EdebiyatıMarmara ÜniversitesiTürk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FATMA NÜKHET ŞEHNAZ ALİŞ