Enterokoklarda yüksek düzey aminogıikozid direnci
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 615661
- Danışmanlar: DOÇ. DR. PAŞA GÖKTAŞ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Mikrobiyoloji, Microbiology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2002
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bakanlığı
- Enstitü: İstanbul Haydarpaşa Numune Eğt. ve Arş. Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 57
Özet
Enterokoklar diğer birçok bakteri türünde var olan virülans faktörlerine sahip olmamalarına rağmen, çevre şartlarına dayanıklı olmaları, çeşitli antibiyotiklere intrinsik dirençli olmaları ve yeni direnç geliştirme yeteneklerinden dolayı son on yılda hastane infeksiyonlarının ve süperinfeksiyonların önemli nedeni arasında yer almaktadır. Enterokoldar insanlarda başta üriner sistem infeksiyonları olmak üzere, yara ve yumuşak doku infeksiyonları, endokardit, bakteriyemi, intraabdominal infeksiyonlar, neonatal sepsis ve menenjit gibi birçok infeksiyona neden olmaktadır. Son yıllarda enterokoklarda, antibiyotiklere karşı giderek artan oranda kazanılmış tipte direnç gelişimi gözlenmektedir. Bu bakterilerde özellikle YDAD varlığı tedavide önemli bir sorun olmaktadır. Bu çalışmada yatan hastaların klinik örneklerinde izole· edilen 49 enterokok suşu kullanılmıştır. Bu enterokok suşlarının 19'u yara, 11 'i idrar, 9'u kan,3'ü apse, 3'ü periton sıvısı, l'i trakeal aspirasyon sıvısı, l'i de vajen kültürlerinden izole edilmiştir. Bu suşlara APİ 20 strep kiti kullanılarak tür tanımlaması yapılmıştır. Tüm suşlarda standart agar dilüsyon tarama yöntemi kullanılarak YDAD, yüksek içerikli disk difüzyon yöntemi . kullanılarak da YDGD araştırılmıştır. Bu iki yöntem uyumluluk açısından karşılaştınlmıştır. Kontrol suşu olarak E. faecalis ATCC 29212 kullanılmıştır. Enterokoklann 31 (% 63.3)'i E. faeca1is, 15 (% 30.6)'i E. faecium, 2 (% 4)'si E. durans, 1(% 2)'i E. avium olarak tanımlanmıştır.E. faecalis türlerinin 10 (% 32.2)'unda YDGD, 15 (% 48.3)'inde YDSD, E. faecium türlerinin 10 (% 66)'unda YDGD, 10 (% 66)'unda da YDSD saptanmıştır. Tüm suşların 18 (%36.7)'inde, EJaecalis suşlarının 6 (% 29)'unda, E. faecium suşlarının 8 (% 53)'inde 2 E. ve tespit edilmemiştir . Aynı sonuçlar yüksek içerikli disk difüzyon yönteminde de saptanmıştır. Yüksek içerikli disk difüzyon testi ile standart agar tarama yöntemi karşılaştınlmış, tam bir uyumluluk saptanmıştır.
Özet (Çeviri)
Enterococcİ haven't many virulance factors as most of the other bacteria. Theyare able to grow and survive under harsh conditions. They have intrinsİc resistant to various antibiotics and able to acquire new mechanisms of resistance. For these reasons, enterococci are important cause of superinfections and nosocornial infections in recent years. Drinary tract infections are the most common clinical disease produced by enterococci. W ound and tissue infections, bacteremia, endocarditis, intraabdominal infections, neonatal sepsis and menengitis are the other clinical diseases produced by enterococci. in recent years, acquired type resistance to various antibiotics are being increased among enterococcİ. in the treatment of enterococcal infections, especia11y high level amionoglycoside resistance (HLAR) is an important problem. in this study, 49 enterococci strains isolated from clinical materials of hospita1ised patients were included. 19 of 49 enterococci strains were isolated from wound, 11 were from urine, 9 were from blood, 3 were from abscesses' materials, 3 were from peritonea! lavage, one was from thrachea1 aspirate, one was from vaginal cu1ture. API 20 Strep kit was used to identify the enterococcus species. :I-aAR was investigated by using . standart agar dilution screen method and high level gentamicine resistance (:I-aGR) was investigated by using high content disc diffüsion method. These two methods were compared. E. faecalis ATCC 29212 was used as control strain. 31(63.3 %) of 49 enterococci were detennined as E. faeca1is, 15(30.6 %) as E. faecium, 2 (4%) as E. Durans, 1( 2 %) as E. avium. 21 of 49 Enterococcİ strains have both HLGR and high level resistance ( 32.2%) E. faeca1is strains of aLL enterococcİ straıns both HLGR and HLSR was detected. Both HLGR and HLSR was detected in 6 (29%) of E. faeca1is strains, in 8 (53%) of E. faecİum strains, in one of 2 E. durans strains. The same results· were detected with the high content disc diffüsİon method. When the two methods were compared, these results were completely correlated.
Benzer Tezler
- Enterokoklarda yüksek düzey aminoglikozid direnci
Başlık çevirisi yok
MİNE HOŞGÖR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1996
Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon HastalıklarıEge ÜniversitesiMikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. MEHMET ALİ ÖZİNEL
- İdrardan izole edilen enterokoklarda vankomisin ve yüksek düzey aminoglozid direncinin araştırılması
Assessment of vancomycin and high-level aminoglycide resistance on urinary isolates enterococci
TUĞBA GÜRLERTOP
Yüksek Lisans
Türkçe
2005
MikrobiyolojiAtatürk ÜniversitesiMikrobiyoloji Ana Bilim Dalı
Y.DOÇ. ÜLKÜ ALTOPARLAK
- Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde izole edilen enterokoklarda yüksek düzey aminoglikozid direncinin araştırılması ve moleküler analizi
İnvestigation and molecular analysis of high level aminoglycoside resistant enterococci isolated from Medical Faculty Hospital of Gaziantep University
ASEF BOZKUŞ
Yüksek Lisans
Türkçe
2017
MikrobiyolojiGaziantep ÜniversitesiTıbbi Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YASEMİN ZER
- Enterokoklarda vankomisin ve aminoglikozid direncinin araştırılması
Survey of vancomycin and aminoglycoside resistance in enterococci
TAHİR ZEKEY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2000
Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon HastalıklarıGATAEnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. ŞABAN ÇAVUŞLU
- Enterekokların identifikasyon yöntemleri antibiyotik duyarlılıkları ve beta laktamaz aktivitelerinin değerlendirilmesi
Başlık çevirisi yok
YEŞİM ÖZTÜRK
Yüksek Lisans
Türkçe
1997
Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon HastalıklarıGATAMikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı