Geri Dön

Yapısal realizm ve dış politika: Sistem düzeyinde Türkiye'nin genel davranış eğilimleri

Structural realism and foreign policy: General behaviour tendencies of Turkey at systemic level

  1. Tez No: 615837
  2. Yazar: BAYBARS ÖĞÜN
  3. Danışmanlar: PROF. DR. SOYALP TAMÇELİK
  4. Tez Türü: Doktora
  5. Konular: Uluslararası İlişkiler, International Relations
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2020
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Gazi Üniversitesi
  10. Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 338

Özet

Bu çalışma; Yapısal Realizmin varsayımlarından hareketle, uluslararası politik sistemdeki konumlanma düzeylerine göre ve yapısalcı sınıflandırma itibariyle ikincil bir devlet olan Türkiye'nin 'genel dış politika davranış eğilimlerini', sisteme sosyalizasyon ile göreli güç rekabetinden kaynaklanan başarılı pratikleri taklit etme yeteneklerini, çok, iki ve tek kutuplu güç dağılımlarında ortaya çıkan motivasyonlarını, otonomi ile karşılıklı bağımlılık seviyelerini ve yapısal teşviklerden kaynaklanan kazanımlarını araştırmaktadır. Devletlerin genel dış politika davranış eğilimlerini açıklayabilmek için 'dış politika' yerine 'dış politika davranışı' kavramı kullanılmaktadır. Ayrıca birey ve devlet düzeyleri yerine, sistem düzeyi tercih edilmektedir. Bunun yanında Yapısal Realizmde dolaylı olarak vurgulanmakta olan güç veya yetenek eşitsizliğinin, yapısal bir yönlendirici olarak teoriye dâhil edilmesi gerektiği ileri sürülmektedir. Buna göre sistemin anarşik yapısının tüm devletleri sosyalizasyon ve rekabet aracılığı ile benzer düzeyde yönlendirdiği, güç eşitsizliğinin ise farklı konumlanma düzeylerindeki devletleri farklı şekilde kısıtladığı ortaya konulmaktadır. Ayrıca Yapısal Realizmde anarşik sisteme dâhil edilmeyen 'eklemlenme' (bandwagoning) davranış biçiminin de teoriye dâhil edilmesiyle, ikincil devletlerin davranış eğilimlerini açıklayabilmenin mümkün olabileceği değerlendirilmektedir. Sistemdeki konumlanma düzeylerine göre birincil ve ikincil devletlerin davranış biçimlerinin yapısal sebeplerden ötürü farklılaştığı ortaya konulmaktadır. Buna göre ikincil devletlerin birincil devletleri dengeleyemedikleri, ancak onlara eklemlenebildikleri veya sistemde tarafsız kalabildikleri iddia edilmektedir. Bununla birlikte aynı sistemik konumdaki devletlerin birbirlerini dengeleyebildikleri, birincil devletlerin yapısal olarak eklemlenmeye eğilimli olmadıkları, ikincil devletlerin ise hem birincil devletlere hem de diğer ikincil devletlere eklemlenebildikleri ortaya konulmaktadır. Türkiye'nin uluslararası politik sisteme uyum ve taklit etme pratiklerini başarıyla gerçekleştirebildiği oranda sistemin yapısal baskılarından kurtulabildiği ve varlığını güçlendirebildiği, buna karşılık başarısız uygulamalarından dolayı yapısal kısıtlamalara maruz kaldığı ileri sürülmektedir. Çalışmada Türkiye'nin birincil devletlere eklemlenerek tehditleri bertaraf edebildiği, eklemlendiği birincil devlete dayanarak ikincil devletleri dengeleyebildiği, ikincil devletlere eklemlenmediği, tarafsız kalamadığı, çok ve tek kutuplulukta yapısal teşviklere dayalı fırsatları sıklıkla bulabildiği, iki kutuplulukta otonomi düzeyinin oldukça azaldığı, iki kutupluluktan tek kutupluluğa geçişe rağmen eklemlenme yöneliminin değişmediği gibi sonuçlara varılmaktadır.

Özet (Çeviri)

This study is based on the specific assumptions of Structural Realism. The basic aim of this study is to explain the general tendencies of foreign policy behaviours of Turkey, as a secondary state with reference to the level of positioning in the international political system. In this study, it is explored that Turkey's ability to adapt or imitate successful practices via socialization and relative power competition within the system, its motivations in multipolar, bipolar, and unipolar power distributions, its level of autonomy, and interdependence, and its gains due to structural incentives. The concept of 'foreign policy behaviour' is used in order to explain the general tendencies of foreign policy behaviours of states, rather than 'foreign policy'. In addition, 'systemic level' is preferred instead of individual and state levels. Furthermore, it is suggested that the inequality of power or capability should be included in the theory as the structural router that is indirectly emphasized in Structural Realism. Accordingly, it is shown that the anarchic structure of the system directs all states at a similar level through socialization and competition, while power inequality restricts states differently. Furthermore, by considering on the bandwagoning behaviour in anarchic structure, which is not included by Structural Realism, the possibility to explain the behaviour tendencies of secondary states by incorporating the 'bandwagoning' behaviour style into the theory is assessed on this manner. It is shown that the behaviours of primary and secondary states differ due to structural reasons according to the level of positioning in the system. Accordingly, it is claimed that secondary states cannot balance against primary states but can bandwagon with them or remain neutral at the system. However, it is found that states in the same systemic position can be able to balance against each other, primary states are not structurally inclined to bandwagoning, and secondary states can bandwagon with both primary and other secondary states. It is argued that Turkey can escape from the structural pressures of the system and strengthen its existence if it is able to successfully implement the practices of adaptation and imitation of the international system, while subjecting to structural constraints due to its failed practices. Finally, the results demonstrate that Turkey has ability to eliminate threats by bandwagoning with primary states, to balance against secondary states by bandwagoning with primary states, not to bandwagon with secondary states. Besides, Turkey does not remain neutral in the system, and can find some structural opportunities frequently in multipolarity and in unipolarity. It is argued that the level of autonomy of Turkey in bipolarity is quite low; the bandwagoning orientation has not changed despite the transition from bipolarity to unipolarity.

Benzer Tezler

  1. AKP Dönemi Türk dış politikasının analizi: Bölgesel çatışmalarda dış politika söylemi

    Turkish foreign policy analysis of JDP Period: Discourse of foreign policy in regional conflicts

    CANSU GÜLEÇ ARAS

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    Uluslararası İlişkilerMarmara Üniversitesi

    Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AYŞEGÜL SEVER

  2. Türkiye-Kırgızistan ilişkilerinde dönüşüm: Kimlik, siyaset ve ekonomi

    Transformation in Türkiye-Kyrgyzstan relations: Identity, politics and economy

    HAKKI PULAŞLI

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Uluslararası İlişkilerKapadokya Üniversitesi

    Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. BURAK SAKAL

  3. Doğu-batı ilişkileri ve nükleer güç

    Başlık çevirisi yok

    KADRİ KEMAL GÜNEŞ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    1987

    Uluslararası İlişkilerAnkara Üniversitesi

    Kamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ORAL SANDER

  4. Neorealist teori bağlamında Çin dış politika stratejilerinin değerlendirmesi

    Evaluation of Chinese foreign policy strategies in the context of Neorealist theory

    MUHAMMET ENES DOĞANLAR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Uluslararası İlişkilerBaşkent Üniversitesi

    Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ HALUK KARADAĞ

  5. Neoklasik realizm bağlamında soğuk savaş sonrası Balkanlar'da dış politikanın dönüşümü (Bulgaristan örneği)

    Transformation of foreign policy in the post-cold war Balkans in the context of neoclassical realism (the case of Bulgaria)

    MUSTAFA IŞIK

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Uluslararası İlişkilerSakarya Üniversitesi

    Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. SİBEL AKGÜN