Geri Dön

Tip-1 diyabetes mellitus tanısıyla takip edilen hastaların epidemiyolojik verilerinin, metabolik kontrollerinin, büyümelerinin değerlendirilmesi

Type-1 diabetes mellitus followed by diagnosis epidemiological data of patients, metabolic evaluation of their control and growth

PDF İndir

  1. Tez No: 620995
  2. Yazar: ELİF DENİZYARAN
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. ESRA DENİZ PAPATYA ÇAKIR
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Tip 1 DM, metabolik kontrol, büyüme
  7. Yıl: 2020
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
  10. Enstitü: İstanbul Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Çocuk Endokrinolojisi Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 98

Özet

Amaç: Tip 1 Diyabetes Mellituslu hastaların epidemiyolojik özelliklerini belirlemek, eşlik eden hastalıkları saptamak (Hipotroidi, Çölyak), metabolik kontrol durumunu belirlemek, tüm bu parametrelerin takipli hastalarda büyümeyi nasıl etkilediğini saptamaktır. Gereç ve Yöntem: Kasım 2014 ile Şubat 2018 tarihleri arasında hastanemiz çocuk endokrinoloji polikliniğinde tip 1 DM tanısı alan, 0-18 yaş arası 307 hasta dosyası başvuru yakınmaları, laboratuvar tetkikleri ve tedavileri retrospektif olarak incelenmiştir. 1 yıl ve üstü takipli hastaların başvuru ve yıllık vki-sds, boy-sds, büyüme hızı-sds ile metabolik kontrol düzeyi, eşlik eden hastalıklar, beslenme şekli ve tedavi şekli ile karşılaştırılmıştır. Bulgular: Çalışmamıza alınan 307 hastanın 155'i takipli, 152'si takipsizdi (1-2 kere gelen). Hastaların 165'i (%53,7) kız, 142'si (%46,3) erkekti. Çalışmaya alınan hastaların tanı yaşı ortalaması 7,9±4.2 yıldı. Her iki cinsiyette de en sık tanı yaş grubu 5-10 (%44,3, n=115) yaş aralığıdır. En sık tanı mevsimi kış (n=46, %31,5), 2.sık tanı mevsimi ilkbahardı (n=40, %27,4). En sık başvuru semptomu %66,7'si (n=106) polidipsiydi. En sık başvuru şekli diyabetik ketoasidoz (n=81, %48,8), 2.sık başvuru şekli ketoz (n=60, %36,10) du. C-peptid ortalaması 0,48±0,41 saptandı. Diyabetik ketoasidozla başvuranlardaki C-peptid düzeyi, ketoz ve hiperglisemi ile başvuranlara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük olarak tespit edildi. Tek otoantikor pozitifliğinde en sık olan ICA (n=22, %13,5)'dı. Sadece İAA pozitifliği olan 2 hasta vardı. 2'li otoantikor pozitifliğinde en sık ICA ve anti-GAD birlikteliği 58 hastada (%35,6) pozitif saptandı. Tüm diyabet otoantikorlarına bakıldığında ICA otoantikoru 120 hastada (%43), anti-GAD otoantikoru 109 hastada (%39,3), İAA otoantikoru 48 hastada (%17,3) pozitif saptandı. Tip 1 DM'li ve otoimmün troidit gelişen hasta sayısı 29 (%13,8 ) olarak saptanmıştır. Troid otoantikorlarında tek otoantikor pozitifliğinde en sık anti TPO (n=11, %5,2), tüm troid otoantikor karşılaştırmalarında her iki troid otoantikor birlikte pozitifliği 17 (%8,1) hasta ile en sık olandı. Otoimmun troidit olan 29 hastanın 19'u ötroid, 5'i subklinik hipotroidi, 3'ü klinik hipotroidi, 1'i hipertroidi olarak saptanmıştır. Tip 1 DM'li ve çölyak gelişen hasta sayısı 7 (%3,4 ) olarak saptandı. Tanı anı HbA1c ortalaması 11,54±2,48 saptandı. Tanı anı D-vit ortalaması 16,5±7,3 saptanmıştır. Tip 1 DM'li hastalarda D-vit eksikliği olan hasta sayısı; 104 (%67,9), D-vit yetersizliği olan hasta sayısı 36 (%23,5), D-vit yeterli hasta sayısı 13 (%8,5) olarak saptandı. D-vit düzeyleri kız ve erkekte benzerdi. Yaş grubu olarak D-vit eksikliğinin en sık görüldüğü yaş grubu > 10 yaş, en az görüldüğü yaş grubu < 5 yaş altındaydı. Dislipidemi olan hasta sayısı 47 (%22,2) olarak saptandı. Hastalardan 5'inde (%2,1) mikroalbuminüri, 3 (%1,1)'ünde karaciğer enzim yüksekliği saptandı. Hastaların 8'i (%2,7) pompa kullanıyordu. Pompa kullanan hastaların 7'si (%2,4) kız, 1'i (%0,30) erkek olduğu tespit edildi. Karbonhidrat sayımı yaparak beslenen hasta sayısının 22 (%7,5) olduğu ve bunun 14'ünün (%4,8) kız, 8'inin (%2,7) erkek olduğu saptandı. Hastanemizde diyetisyene başvuran hasta sayısı 142 (%46,3) ve psikiyatriye başvuran hasta sayısı 62 (%20,2) olarak saptandı. Tip 1 DM ile başvuran hastaların %93,8 'inin uyruğu Türk, %4,2'si Suriye'liydi. Takibi 1 yıl ve üstü olan hastaların takip yıllarına göre ağırlık-sds, vki-sds, boy-sds, bh-sds ile HbA1c düzeyleri ve cinsiyetler arasında istatiksel olarak anlamlı ilişki saptanmadı. Takibi 1 yıl ve üstü olan hastalarda takip başlangıcında kızlarda puberte dönemi erkeklere göre daha ileri dönemdeydi. Puberte dönemleri ve cinsiyet arasında istatiksel olarak anlamlı ilişki saptandı (p=0,037). 1. yıl ve 2. yıl takiplerinde vki-sds kızlarda erkeklere göre daha yüksekti (p=0,030) (p=0,002). Takibi 1 yıl ve üstü olan otoimmun troidit eşlik eden, etmeyen ve çölyak eşlik eden, etmeyen Tip 1 DM hastalarında takip yıllarına göre; vki-sds, boy-sds, bh-sds'leri benzerdi. Takibi 1 yıl ve üstü olan pompa kullanan, çoklu doz insülin tedavisi alan ve karbonhidrat sayımı yapan, normal diyet ile beslenen Tip 1 DM hastalarında takip yıllarına göre; vki-sds, boy-sds, bh-sds'leri benzerdi. Pompa kullanan hastaların HbA1c ortalamasında 2. yılda 1. yıla göre anlamlı bir düşüş olduğu gözlendi ( 9,56±1,01'den 8,96±2,43'e). Çoklu doz insülin kullananlarda ise HbA1c ortalaması 1. yılda 9,33±2,02 ve 2. yılda 10,33±2,41 saptanmıştır. Karbonhidrat sayımı yapan hastaların HbA1c ortalaması 2. yılda, 1. yıla göre anlamlı bir düşüş olduğu gözlendi ( 11,13±2,51'den 9,63±1,69'e). Normal diyetle beslenen hastalarda 1. yıl HbA1c ortalaması 10,91±2,47 , 2. yıl HbA1c ortalaması 10,35±2,51 saptandı. Sonuç: Büyüme kompleks bir süreçtir. Tip 1 DM gibi kronik, metabolik ve ek hastalık gelişme zemini oluşturan bir hastalıkta büyümeyi tek bir etkenin etkilediğinden söz etmek mümkün değildir. Çalışmamızda metabolik kontrol düzeyi olarak kullanılan HbA1c ile büyüme parametreleri arasındaki ilişkiyi tam olarak açıklayamasak da bazı yıllarda HbA1c ile büyüme parametreleri negatif korele saptanmış, pompa kullanan ve karbonhidrat sayımı yapan hastalarda klasik yöntemlere göre HbA1c'de daha anlamlı bir düşüş gözlenmiştir. Tip 1 DM'de beklenen komplikasyonların önlenmesi ve sağlıklı bireylerde belirlenen standart büyüme değerlerini yakalayabilmeleri için iyi metabolik kontrolün sağlanması, beslenme ve tedaviye uyumun artması için düzenli eğitimler verilmesi, böylece toplum sağlığının geliştirilmesi gerekmektedir.

Özet (Çeviri)

Objectives: To determine the epidemiological characteristics of patients with Type 1 Diyabetes Mellitus, to identify concomitant diseases (Hypothyroidism, Celiac), to determine metabolic control status, and to determine how all these parameters affect growth in patients under follow-up. Materials and Method: Between November 2014 and February 2018, 307 patient files between 0-18 years old who were diagnosed as type 1 DM in the pediatric endocrinology outpatient clinic of our hospital were examined retrospectively. The patients who were followed up for 1 year and over were compared with aDMission and annual bmi-sds, height-sds, growth rate-sds and metabolic control level, concomitant diseases, feeding style and treatment modality. Results: Of the 307 patients included in our study, 155 were followed-up and 152 were followed-up (1-2 times). 165 (53.7%) of the patients were female and 142 (46.3%) were male. The mean age of the patients included in the study was 7.9 ± 4.2 years. In both sexes, the most common age group was 5-10 years (44.3%, n = 115). The most common diagnostic season was winter (n = 46, 31.5%), and the second frequent diagnosis was spring (n = 40, 27.4%). The most common presenting symptom was polydipsia (66.7%). The most common application was diyabetic ketoacidosis (n = 81, 48.8%) and the second most common application was ketosis (n = 60, 36.10%). The mean C-peptide was 0.48 ± 0.41. The levels of C-peptide in patients with diyabetic ketoacidosis were significantly lower than those with ketosis and hyperglycemia. ICA (n = 22, 13.5%) was the most common single autoantibody positivity. There were only 2 patients with IAA positivity. The most common association of ICA and anti-GAD was found in 58 patients (35.6%). All diyabetes autoantibodies were positive for ICA autoantibodies in 120 patients (43%), anti-GAD autoantibodies in 109 patients (39.3%) and IAA autoantibodies in 48 patients (17.3%). The number of patients with type 1 DM and autoimmune thyroiditis was 29 (13.8%). In thyroid autoantibodies, anti TPO was the most common single autoantibody positivity (n = 11, 5.2%), and in the comparison of all thyroid autoantibodies, both thyroid autoantibodies were the most common with 17 (8.1%) patients. Of 29 patients with autoimmune thyroiditis, 19 had euthyroid, 5 had subclinical hypothyroidism, 3 had clinical hypothyroidism, and 1 had hyperthyroidism. The number of patients with type 1 DM and celiac disease was 7 (3.4%). The mean HbA1c was 11.54 ± 2.48 at the time of diagnosis. At the time of diagnosis, the mean D-vit was 16.5 ± 7.3. The number of patients with D-vit deficiency in patients with Type 1 DM; 104 (67.9%), the number of patients with D-vit insufficiency was 36 (23.5%) and the number of D-vit sufficient patients was 13 (8.5%). D-vit levels were similar in boys and girls. The age group with D-vit deficiency was the most common age group> 10 years and the least age group was

Benzer Tezler

  1. Tez No

    103398

    Üveitlerde etiyoloji

    Başlık çevirisi yok

    ALTAN KAMAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2001

    Göz HastalıklarıOndokuz Mayıs Üniversitesi

    Göz Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. YÜKSEL SÜLLÜ

  2. Tez No

    648890

    Tip 1 diyabetes mellitus tanısıyla takip edilen çocuklarda diyabetik nefropatinin erken belirteci olarak plazma ve idrarda betatrofin, asprosin, preptin düzeylerinin belirlenmesi

    Betatrophin, asprosin and preptin levels in plasma and urine as an early indicator of diabetic nephropathy in children with type 1 diabetes mellitus

    FATİH MEHMET ÜNLÜ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıFırat Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ASLIHAN KARA

  3. Tez No

    795031

    Tip 1 diyabetes mellitus tanısıyla takip edilen hastalarda otoimmün tiroidit hastalığı sıklığının ve kliniğinin değerlendirilmesi

    Evaluation of the frequency and clinic of autoimmune thyroiditis in patients followed with type 1 diabetes mellitus

    EVRİM KILIÇLI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSelçuk Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ FUAT BUĞRUL

  4. Tez No

    544295

    Tip 1 diyabetes mellitus hastalarında renal hasarı öngörmede yeni belirteçler

    New markers for previewing renal damage in patientswith TYPE 1 diabetes mellitus

    IRMAK TANAL ŞAMBEL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıBursa Uludağ Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ERDAL EREN

  5. Tez No

    659161

    Tıp 1 dıyabetes mellitus tanısı olan ergenlerde yatışı olan ve olmayan hastaların benlik saygısı ve aile tutumlarının karşılaştırlması

    Self-esteem and family attitudes in TYPE 1 DM adolescent patients with and without treatment compliance

    TELLI ZADEHGAN AFSHORD

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıBezm-i Alem Vakıf Üniversitesi

    Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ALİ GÜVEN KILIÇOĞLU

Geri Dön