Diyabetik ayak hastaları ve bakım verenlerine uygulanan eğitim ve izlemin tükenmişlik üzerine etkisi
The effect of education and follow-up on diabetic foot patients and patient's caregivers on burnout
- Tez No: 627362
- Danışmanlar: PROF. DR. GÜZEL DİŞCİGİL
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Aile Hekimliği, Family Medicine
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2020
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Adnan Menderes Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 83
Özet
Amaç:Diyabetik ayak yarası olan hastaya bakım verenler hastanın hareket yeteneğinde azalma, cerrahi girişim ve amputasyona bağlı olarak bakım yükü oluşturabilecek birçok rol ve sorumluluğu üstlenmek durumunda kalmaktadırlar. Bu durum da bakım verenin tükenmişliğine yol açabilmektedir. Çalışmanın amacı: diyabetik ayak hastalarına ve bakım verenlerine uygulanan eğitim ve izlemin, bakım verenlerde bakım işiyle ilişkili tükenmişlik düzeyine etkisinin araştırılmasıdır. İkincil amacımız ise diyabetik ayak hastalarına bakım verenlerde gözlenen tükenmişlik sendromuyla ilişkili faktörleri ortaya koymaktır. Yöntem:Araştırmamız tek merkezli, müdahale çalışması olarak planlanmıştır. 01.04.2019-31.05.2019 tarihleri arasında Adnan Menderes Üniversitesi Uygulama Ve Araştırma Hastanesi Kronik Yara ve Enfeksiyonlarım Bakım Ünitesine başvuran ve diyabetik ayak tanısıyla servise yatırılarak takip edilen hasta ve bakım verenleri müdahale (olgu) grubunu, 01.06.2019-31.07.2019 tarihleri arasında servise yatan hasta ve bakım verenleri kontrol grubunu oluşturdu. Ancak kontrol grubu yeterli sayıya ulaşmadığı için süre 09.08.2019 tarihine kadar uzatıldı. Olgu ve kontrol grubuna sosyodemografik ve tıbbi özgeçmiş veri formu (ek-4) ve Maslach tükenmişlik ölçeği uygulandı. Olgu grubundaki hastalara ve bakım verenlerine diyabetik ayak bakımı ve stresle başa çıkma yöntemleri ile ilgili yüz yüze eğitim (ek-1) verildi. Hastalar ve bakım verenleri iki ay süreyle iki haftada bir kez telefonla yapılandırılmış destek programı uygulanarak (ek-3) izlendi. İzlem sonunda bakım verenler telefonla aranarak anket ve 'Maslach Tükenmişlik ölçeği' tekrar uygulandı. Kontrol grubuna da hiçbir müdahale uygulanmayarak 2 ay sonra anket ve ölçek uygulandı. Veriler toplandıktan sonra istatistiksel analizi SPSS paket program aracılığıyla yapıldı. Çalışmanın gerekli etik kurul izinleri ise Adnan Menderes Üniversitesi Etik Kurul'undan alınmıştır. Bulgular: Uygulanan müdahale sonrasında olgu grubunda hem olgu hem kontrol gruplarında duygusal ve duyarsızlaşma alt boyutlarının düzeylerini anlamlı olarak azalmış saptadık. Kişisel başarı puan ortalamalarında istatistiksel fark mevcut değildi. Ayrıca, çalışmamızda DAE bulunan kişilere bakım veren bireylerdeki tükenmişliğin; hastanın cinsiyeti, hastanın çalışma durumu, DM tanısı aldıktan sonra geçen süre, hastanın tükenmiş hissetme durumu,bakım verme süresi, bakım verenin çalışma durumu, hastanın bakım işlerine yardımcı olması, bakım verenin ekonomik ve sağlık problemleri gibi faktörlerden etkilendiğini gözlemledik. Sonuç: DAE hastaları ve bakım verenlerine, hastalıklarıyla ve stresle başa çıkma yöntemleri ile ilişkili verilen eğitim ve sonrasında yapılan iki aylık izlemin bakım verenin tükenmişliği üzerine etkisini araştırdığımız çalışmamızda, hem olgu hem kontrol gruplarında duygusal ve duyarsızlaşma alt boyutlarının düzeylerini azalmış saptadık.
Özet (Çeviri)
THE EFFECT OF EDUCATİON AND FOLLOW-UP ON DİABETİC FOOT PATİENTS AND PATİENT'S CAREGİVERS ON BURNOUT Objective: Caregivers of the patient with diabetic foot wound have to undertake many roles and responsibilities that may create a care burden due to the patient's mobility reduction, surgical intervention and amputation. This situation may lead to burnout of the caregiver. The aim of this study is to investigate the effect of education and follow-up applied to diabetic foot patients and caregivers on the level of burnout associated with care work in caregivers. Our secondary aim is to reveal the factors associated with burnout syndrome observed in caregivers of diabetic foot patients. Method:Our research is planned as a single-center, intervention study. Patients and caregivers who applied to Adnan Menderes University Practice and Research Hospital Chronic Wounds and Infections Care Unit between 01.04.2019-31.05.2019 and followed up with a diagnosis of diabetic foot formed the intervention group. Between 01.06.2019-31.07.2019, patients and caregivers who were hospitalized formed the control group. However, the period was extended until 09.08.2019 as the control group did not reach the sufficient number. Sociodemographic and medical history data form (appendix-4) and Maslach burnout scale were applied to the case and control group. In the case group, patients and caregivers were given face-to-face training (Annex-1) on diabetic foot care and methods of dealing with stress. Patients and caregivers were monitored by phone call for two months, once every two weeks by applying a structured support program (Annex -3). At the end of the follow-up, the caregivers were called by phone and 'Maslach Burnout Inventory' was applied again. No intervention was applied to the control group, and a questionnaire and scale were applied 2 months later. After the data were collected, statistical analysis was done through SPSS package program. The necessary ethics committee permits were obtained from the Adnan Menderes University Ethics Committee. Results:After the intervention, we found that emotional and depersonalization subscales decreased significantly in both case and control groups. There was no statistical difference in personal achievement score averages. In addition, the burnout in individuals who care for people with DAE in our study; we observed that the caregivers were affected by factors such as gender, working status of the patient, the time elapsed after the diagnosis of DM, patient's feeling of exhaustion, duration of care, working status of the caregiver, patient's contribution in care, economic and health problems of the caregiver. Conclusions: In our study, where we investigated the effect of training and the two-month follow-up of RIA patients and caregivers on their diseases and methods of coping with stress, we found that the levels of emotional and depersonalization subscales decreased in both case and control groups.
Benzer Tezler
- Diyabetik ayak hastalarının yakınlarındaki bakım yükü: Bir hastane örneği
Caregiver burden of the diabetic foot patients caregivers: A hospital example
YİĞİTHAN ÜNDEY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2017
Aile HekimliğiAdnan Menderes ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SERPİL DEMİRAĞ
- Assessment of nurses' knowledge about diabetic foot care management in iraq
Irak'taki hemşirelerin diyabetik ayak bakımı yönetimine ilişkin bilgilerinin değerlendirilmesi
ARSHED NAHEDH ABBAS ALFOUDI
Yüksek Lisans
İngilizce
2023
HemşirelikÇankırı Karatekin ÜniversitesiHemşirelik Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ MÜJGAN ONARICI
- Diyabetik ayak gelişen bireylerin bağımlılık durumu ve aileye olan bakım yükünün belirlenmesi
Dependence status of the individuals with diabetic foot development and determining the burden of care to the family
DERYA KAYA
Yüksek Lisans
Türkçe
2017
Hemşirelikİstanbul ÜniversitesiCerrahi Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. TULUHA AYOĞLU
- Ayaktan takip edilen diyabetes mellituslu hastaların ayak bakımı ile ilgili davranışlarının ve mevcut ayak durumlarının saptanması
Başlık çevirisi yok
ZÜLEYHA ÖZTÜRK
Yüksek Lisans
Türkçe
2000
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıPamukkale ÜniversitesiHalk Sağlığı Hemşireliği Ana Bilim Dalı
Y.DOÇ.DR. NEVİN KUZU
- Tip 2 diyabetes mellitus hastalarında diyabetik ayak bilgisinin ve özetkililiğinin araştırılması
Research of diabetic foot knowledge and self-effi̇cacy of TYPE 2 diabetes mellitus patients
ASLI KIR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ERKAN ŞENGÜL