Geri Dön

Kayısı çeşitlerinin SSR belirteçleriyle moleküler karakterizasyonu

Molecular characterization of apricot cultivars with SSR markers

  1. Tez No: 657241
  2. Yazar: FERHAT EHLİZ
  3. Danışmanlar: PROF. DR. YAŞAR KARAKURT
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Biyoteknoloji, Ziraat, Biotechnology, Agriculture
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2020
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Isparta Uygulamalı Bilimler Üniversitesi
  10. Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Tarımsal Biyoteknoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 43

Özet

Kayısı, Rosaceae (Gülgiller) familyasında yer almakta olup, Prunus armeniaca L. olarak isimlendirilmektedir. Türkiye dahil birçok ülkede ve farklı iklim koşullarında yaygın olarak yetiştirilen bir meyvedir. Bu çalışmada, Mersin Mut Topluca köyü çiftçi bahçelerinden temin edilen 7 farklı kayısı çeşidinde SSR belirteç tekniği kullanılarak kayısı çeşitleri arasındaki farklılıklar araştırılmıştır. SSR belirteçleri ile yapılan analizler sonucunda kayısı çeşitleri NTSYS-pc programı kullanılarak UPGMA yöntemi ile gruplandırılmıştır. Analiz sonucunda kayısı çeşitleri arasında iki ana grup ortaya çıkmıştır ve bu iki grubun benzerlik katsayıları 0.677-0.938 arasında değişim göstermiştir. İlk ana grup kendi içinde alt gruplardan meydana gelmiştir. Birinci alt grupta Iğdır Şalağı, Septik ve Şekerpare, ikinci alt grupta ise İtalyan Tokalı ve Çağataybey yer almıştır. İkinci ana grup 2 alt gruba ayrılmıştır. İlk alt grupta Al, ikinci alt grupta, Bebeko yer almıştır. Iğdır şalağı ve Septik çeşitleri birbirinden ayırt edebilecek polimorfizmler üretilememiş ve bu nedenle iki çeşit bir arada gruplanmıştır. Iğdır şalağı, Septik ve Şekerpare; İtalyan tokalı ve Çağataybey; Al ve Bebeko arasında yakın korelasyon olduğu gözlemlenmiştir. En düşük benzerlik değeri Al ile İtalyan tokalı arasında 0.677 olarak tespit edilmiştir. En yüksek benzerlik katsayısı değeri (0,9389) Septik ve Iğdır Şalağı çeşitleri arasında belirlenmiştir. Bu veriler ışığında, Türkiye'de yetiştirilen kayısı çeşitlerine ait olan SSR bulguları, ülkede yapılan ıslah çalışmaları için ebeveyn seçiminde önemli bir basamak oluşturabilir. Ayrıca, kayısı çeşitlerinin yayılım alanlarının belirlenmesi, genetik koleksiyonların karşılaştırılması, kayısı genotiplerinin karakterizasyonu için kullanılabilir.

Özet (Çeviri)

Apricot is in the Rosaceae (Rosaceae) family and is called Prunus armeniaca L. It is a fruit commonly grown in many countries including Turkey in different climatic conditions. In this study, the differences between apricot genotypes were investigated by using SSR marker technique in 7 different apricot varieties obtained from Mersin Mut Topluca Village private garden. As a result of the analysis with SSR markers, apricot cultivars were grouped with UPGMA method by using NTSYS-pc program. At the end of the analyses, two main groups emerged among apricot species and the similarity coefficients of these two groups varied between 0.677-0.938. The first main group consisted of subgroups within itself. Iğdır Şalağı, Septik and Şekerpare were in the first sub group, and Italian Tokalı and Çağataybey were in the second sub group. The second main group was divided into 2 sub-groups. Al was in the first sub-group and Bebeko was in the second sub-group. Polymorphisms that can distinguish the Iğdır Şalağı and Septik cultivars from each other could not be produced and therefore the two cultivars were grouped together. Close correlations were observed among Iğdır şalağı, Septik and Şekerpare, between İtalyan tokalı and Çağataybey; and between Al and Bebeko cultivars. The lowest similarity value was determined between Al and İtalyan Tokalı as 0.677. The highest similarity coefficient value (0,9389) was determined between the Septik and Iğdır Şalağı cultivars. In view of the data obtained, SSR findings belonging to the apricot cultivars grown in Turkey can make an important step in the parental choice for breeding activities in the country. In addition, they can be used to determine the spreading areas of apricot cultivars, to compare genetic collections and to characterize apricot genotypes.

Benzer Tezler

  1. Tescil edilmiş yeni şeftali çeşitleri ile bazı prunus tür ve çeşitlerinin SSR markırlarıyla moleküler karakterizasyonu

    Molecular characterization of registered new peach varieties and some prunus species and varieties with SSR brands

    MERVE NUR SERDENGEÇTİ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    ZiraatÇukurova Üniversitesi

    Bahçe Bitkileri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AYZİN KÜDEN

  2. Önemli erik (Prunus sp.) gen kaynaklarının SSRs (simple sequence repeats)'a dayalı genetik karakterizasyonu

    Genetic characterization of the important plum (Prunus sp.) germplasm based on SSR markers

    BURCU PELİN ÇELİKKOL

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    BiyolojiAnkara Üniversitesi

    Biyoloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. SÜMER ARAS

  3. Bazı şeftali ve nektarin melezlerinin ISSR ve SSR markırları ile moleküler karakterizasyonu

    Molecular characterization of some peach and nectarine hybrids by ISSR and SSR markers

    AYCAN BAYAV

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    BiyoteknolojiÇukurova Üniversitesi

    Biyoteknoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YILDIZ KAÇAR

  4. Şeftali, nektarin ve kayısılarda şarka hastalığına dayanıklılık ıslahı üzerine araştırmalar

    Researches on resistance breeding of sharka disease in peach, nectarine and apricots

    CEREN ÜNEK

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    BiyoteknolojiÇukurova Üniversitesi

    Bahçe Bitkileri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AYZİN KÜDEN

  5. Molecular mapping of quantitative trait loci conferring resistance to Verticillium wilt in cotton

    Pamukta Verticillium solgunluğuna dayanıklılık sağlayan kantitatif karakter lokusların moleküler haritalanması

    ASENA AKKÖSE

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2014

    Genetikİzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü

    Moleküler Biyoloji ve Genetik Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SAMİ DOĞANLAR