Political compromise and coalitions in Turkey: The case of Milli Görüş
Türkiye'de siyasi uzlaşma ve koalisyonlar: Milli Görüş örneği
- Tez No: 659497
- Danışmanlar: PROF. DR. YILMAZ BİNGÖL
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Siyasal Bilimler, Political Science
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2020
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 399
Özet
Yönetimlerin en önemli meşruiyet kaynağı haline gelmiş olan demokrasi, yaşayabilmek için biçimsel kurumların yanında altyapı niteliğinde unsurlara da ihtiyaç duyar. Siyasi kültür, bu altyapının en önemli unsurlarından biri olarak kabul edilmektedir.“Siyasi uzlaşma kültürü”ise“demokrasiye elverişli siyasi kültür”ün kritik bir öğesini oluşturmaktadır. Türkiye'de siyasi uzlaşma kültürünün zayıf olduğuna dair görüş yaygındır. Bu görüşe göre, Türkiye, ideolojik, etnik ve dini ayrımlardan kaynaklanan kutuplaşmış-çatışmacı bir kültüre sahiptir. Bu kültür ülkenin demokrasisinin yanı sıra çok yönlü gelişimini yavaşlatmaktadır. Türkiye demokrasisi, birkaç yıl öncesine kadar esas olarak parlamenter sistemi uygulamıştır ve bu sistem koalisyonlar üretme eğilimindedir. Koalisyonların temelinde uzlaşma yattığına göre, koalisyonların incelenmesi, uzlaşma kültürünün analizi açısından önem taşımaktadır. Hâkim görüşe göre, Türkiye'nin koalisyon hükümetleri ve bu hükümetlerde yer alan siyasi partiler de, uzlaşmazlık kültürünün aynası olmuşlardır. Bu çalışmanın çıkış noktası bu genellemeye dair itirazdır. Çalışmanın temel varsayımı şudur: Milli Görüş hareketi Türk siyasi hayatında diğer siyasi aktörlere göre daha uzlaşmacı bir karaktere sahiptir ve bunu içinde yer aldığı koalisyonlardaki tutumuyla ortaya koymuştur. Çalışmanın araştırma sorusu şudur: "Milli Görüş hareketinin siyasi uzlaşma yönünden diğer siyasi aktörlerden farkı nedir ve bu farkı meydana getiren sebepler nelerdir? Bu temel problemin etrafında, siyasi uzlaşmanın demokrasiler için neden önemli olduğu, Türkiye'de siyasi uzlaşma kültürünün ne kadar gelişmiş olduğu, Milli Görüş hareketinin bu ortamda nasıl bir özellik/farklılık taşıdığı, bu farklılığın Milli Görüşün dört koalisyonunda nasıl ortaya çıktığı ve bu farklılığın hangi faktörlerden kaynaklandığı soruları da araştırılacak alt problemler olarak belirlenmiştir. Bu çerçevede, çalışmanın odağındaki Milli Görüş koalisyonları siyasi uzlaşma kavramı perspektifinden analiz edilmiş, bunun yanında diğer sorun alanları için geçerli cevaplar elde edilmeye çalışılmıştır. Çalışma, giriş ve sonuç bölümleri dışında altı bölümden oluşmuştur. Bu bölümlerin ilki çalışmanın üzerine inşa edildiği temel kavramlara; ikinci bölümü Milli Görüş'e; üç dört ve beşinci bölümleri Milli Görüş koalisyonlarına; son bölümü Milli Görüşün nasıl ve neden görece daha uzlaşmacı olduğuna özgülenmiştir. Böylece ilk bölümde kavramsal çerçeve oluşturulmuş, izleyen dört bölümde tezin temel verileri ortaya konmuş, son bölümde verilerin analizi ve değerlendirilmesi yapılmıştır. Çalışma verilerinin toplanmasında, doküman incelemesinin yanısıra, esas olarak ele alınan kavram ve dönemin kesişimini yansıtan Türkiye Büyük Millet Meclisi tutanakları, dönemin önde gelen medya organlarının haber ve yorumları ve Milli Görüş temsilcileriyle yapılan yarı yapılandırılmış mülakatlardan yararlanılmıştır. Mülakatlarla 1970'li yıllardan bu yana Milli Görüş'ün siyasi partilerinde başkanlık, başkan yardımcılığı, bakanlık, milletvekilliği, vs. görevlerde bulunmuş önemli isimlerin konuyla ilgili görüşleri irdelenmiştir. Çalışmada ortaya konan verilerden elde edilen sonuçlar, tezin temel varsayımıyla uyumlu görünmektedir. Milli Görüşün içinde yer aldığı koalisyonlar (1974 CHP-MSP Koalisyonu; 1975 AP-MSP-CGP-MHP Koalisyonu; 1977 AP-MSP-MHP Koalisyonu; 1996 RP-DYP Koalisyonu) bu hareketin siyasi uzlaşma tutumu bakımından ciddi bir farklılık taşıdığını göstermiştir. Bu koalisyonların kurulması, işleyişi ve sona ermesi sürecindeki birçok olay ve gelişme bu uzlaşmacı karakteri görmeyi mümkün kılmaktadır. Söz konusu uzlaşmacı karakteri yaratan faktörler olarak, liderin mizacı ve yetişme tarzı; hareketin benimsediği İslam anlayışı; rasyonel (gerçekçi ve faydacı) strateji ve milli birlik hassasiyetine sahip milliyetçilik anlayışı tespit edilmiştir.
Özet (Çeviri)
Democracy, which has become the unique source of legitimacy for governments, needs infrastructure elements as well as its formal institutions. Political culture is regarded as the critical element of this infrastructure. Similarly,“Political compromise”is a crucial element of the political culture that is“favourable for democracy.”The assumption that“Turkey has a weak culture of political compromise”is prevalent. According to this view, it has a confrontational and polarized culture resulting from ideological, ethnic, and religious distinctions. Turkey's democracy, until a few years ago, has implemented a parliamentary system that tends to produce coalitions. Since compromise lies at the heart of coalitions, the study of coalitions is convenient for analysing the culture of political compromise. According to the general view, Turkey's coalition governments are like the mirror of said culture of conflict. The starting point of this study is the objection to this generalization. The study's central assumption is that Milli Görüş has a distinctive compromising character compared to other political actors and has revealed it in the coalitions it took part in. The study's research question was developed as "What are the indicators and reasons for Milli Görüş movement to have a distinctive compromising character? Around this pivotal problem, other questions arose from it are identified as sub-problems to be investigated: Why political compromise is significant for democracies; to what extent has the culture of political compromise developed in Turkey; what kind of characteristic/difference does the Milli Görüş movement have in this cultural environment; how this difference manifested itself in the four coalitions of Milli Görüş; and which factors may count for this distinctive compromising character? In this context, the analysis of Milli Görüş coalitions from the perspective of political compromise was determined as the study's focal point, whereas valid answers were tried to be obtained for other problem areas. The study consists of six chapters apart from the introduction and conclusion sections. The first of these chapters is devoted to the basic concepts on which the study is built; the second part to Milli Görüş; three, four, and fifth chapters to Milli Görüş coalitions; the last part to the question of how and why Milli Görüş is of compromising character. Thus, a conceptual framework has been created in the first chapter, while the basic data of the thesis have been presented in the following four chapters, and the analysis and evaluation of the data have been made in the last chapter. In the collection of study data, alongside the literature search, it has been benefited mainly from the minutes of the Grand National Assembly of Turkey, the reports of the major media outlets, and interviews conducted with representatives of Milli Görüş. With these semi-structured interviews, the views and understanding of distinguished members of the movement who had served in various influential positions of the parties since the 1970s, including Chairman, minister, general secretary, deputy, were tried to be detected. The results obtained from the data presented in the study seem to be compatible with the basic assumption of the study. Coalitions in which Milli Görüş took part in (1974 CHP-MSP Coalition; 1975 AP-MSP-CGP-MHP Coalition; 1977 AP-MSP-MHP Coalition; 1996 RP-DYP Coalition) showed that this movement had a remarkable difference in terms of political compromise. Many events and developments in the process of establishment, functioning, and dissolution of these coalitions make it possible to see this compromising character. Meanwhile, one dimension of this compromising character is related to non-political actors, namely the military, and this dimension is mentioned as the occasion arose. As the factors that count for this compromising character, the temperament and upbringing milieu of the leader; the Islamic understanding of the movement; rational (realistic and pragmatic) strategy; and the understanding of nationalism with the sensitivity of national unity has been determined.
Benzer Tezler
- Karar birimlerinin dış politika yapım sürecinin işleyişine etkileri: Türk dış politikası örneği
Impacts on the functioning of the foreign policy making process at the decision units: The case of Turkish foreign policy
FATMA ANIL ÖZTOP
Doktora
Türkçe
2016
Siyasal BilimlerSakarya ÜniversitesiUluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ERTAN EFEGİL
- Kentsel mekanın, deprem risklerinin azaltılmasına yönelik yeniden organizasyonu ve bir toplumsal katılım süreci
Reorganization of urban space in order to mitigate earthquake risks, and a process for social participation
SÜLEYMAN BALYEMEZ
Doktora
Türkçe
2010
Şehircilik ve Bölge Planlamaİstanbul Teknik ÜniversitesiŞehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı
PROF. DR. LALE BERKÖZ
- Neoliberal subjectification through family medicine model in Turkey: An online ethnography
Türkiye'de aile hekimliği modeli ve neoliberal öznellik inşası
EMİNCAN FİDAN
Yüksek Lisans
İngilizce
2021
Siyasal BilimlerGalatasaray ÜniversitesiSiyaset Bilimi Ana Bilim Dalı
DR. CEMİL YILDIZCAN
- T.C. Hükümetlerinin çalışma hayatına ilişkin politikalarının mukayeseli analizi (1983-1998)
The Analyse of compare politics about labour life of Turkish Republic Government
FUNDA AKAR
Yüksek Lisans
Türkçe
1999
Siyasal BilimlerGazi ÜniversitesiÇalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. EYÜP BEDİR
- Jeopolitik açıdan sınır güvenliği: Uludere sınırı örneği
Border security from geopolitical perspective: The case of Uludere border
BÜLENT ÖZTÜRK