Ekstrakorporeal fotoferez ilişkili DNA hasarlarının araştırılması
Investigation of extracorporeal photopheresis-related DNA damages
- Tez No: 669289
- Danışmanlar: PROF. DR. MUSA KARAKÜKCÜ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
- Anahtar Kelimeler: Ekstrakorporeal fotoferez, DNA hasarı, Genotoksisite, GvHD, Extracorporeal photopheresis, DNA damage, Genotoxicity, GvHD
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Erciyes Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 74
Özet
Giriş: Ekstrakorporeal Fotoferez (EKF), hastadan aferez ile elde edilen periferik kan mononükleer hücrelerinin in vitro psoralen ile etkileşime girip, ultaviyole-A ile ışınlandıktan sonra yeniden hastaya infüzyonunu içeren hücre bazlı bir immünoterapidir. Mevcut literatürde yüksek güvenlik profili olduğu vurgulansa da bakteri ve memeli hücrelerinde yapılan çalışmalarda fotofereze bağlı gelişen fotokimyasal reaksiyonların, psoralenli DNA'lara hasar verdiğini gösteren çalışmalar vardır. İnsanlarda ise yeterli bilgi yoktur. Bu çalışma ile Graft versus host hastalığı (GvHD) tedavisinde kullanımı hızla yaygınlaşan Ekstrakorporeal fotoferezin potansiyel bir genotoksik etkisinin olup olmadığının, standardize ve otomatize bir değerlendirme metodu olan AKLIDES sistemi ile araştırılması amaçlamıştır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışma 2020 yılında Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Kan Bankası'na kan bağışında bulunan 26 sağlıklı gönüllünün kanlarından elde edilen buffy coatlar kullanılarak yapıldı. Her üründe 50 ml buffy coat için 0.5 ml 8-MOP infüze edildikten sonra 2 joule/cm2 ultraviyole-A uygulandı. EKF öncesi ve sonrasında kan örneklerinin tam kan sayımları ve immünofloresan boyamaları yapıldı. Bu boyamalardan 6-diamidino-2- fenilindol (DAPI) ile boyanmış slaytlar lenfositlerin görselleştirilmelerini sağlarken, Fluorescein-isothiocyanate (FITC) boyaması hasarlanma odaklarını (γH2AX foci), Allophycocyanin (APC) boyaması ise tamir odaklarını (53BP1 foci) göstermek için kullanıldı. DNA hasarını belirlemede kullanılan parametrelerin hesaplamasında AKLIDES görüntüleme sistemiyle, (I) analiz edilen hücre sayısı; (II) foci sayısı; (III) foci floresan yoğunluğu/çapı (IV) foci eksprese eden hücre sayısı; (V) etkilenen hücre yüzdesi ve (VI) apoptotik hücre sayısı değerlendirildi. Bulgular: İşlem öncesi ve sonrası buffy coatlardan alınan örneklerin beyaz küreleri ve beyaz küre alt grupları arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Bu hücrelerdeki ortalama DNA kırık sayısı göstergesi olan, foci γ-H2AX miktarı, fotoferez öncesinde median 11.42, sonrasında 18,65 olarak ölçülmüştür. Ancak aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.153). Tamir mekanizmalarını gösteren foci 53BP1 miktarı, fotoferez öncesinde median 4.17, sonrasında 6.7 olarak ölçülmüştür. Aradaki fark yine istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.088). EKF sonrasında FITC floresan boyama ile %58 hücrede etkilenme olmasına rağmen genotoksisite parametreleri karşılaştırıldığında hiçbir parametrede istatistiksel fark bulunmadı (Toplam apoptotik hücre sayısı p=0.210, Foci γ-H2AX Floresan Yoğunluğu p=0.446, Ortalama foci γ-H2AX çapı p=0.913 ve Etkilenmiş Hücre Oranı p=0.661). Sonuç: Genotoksisite uzun dönem sonuçları olan önemli bir komplikasyondur. EKF'nin genotoksik etkileri bilinmemekle beraber, bu çalışmada DNA kırıklarının objektif göstergelerinden birisi olan foci γ-H2AX parametresinde EKF öncesine göre sonrasında artış mevcuttu. Benzer şekilde hasar sonrası tamir mekanizmalarının devreye girdiğini gösteren foci 53BP1 parametresinde EKF öncesine göre sonrasında artış mevcuttu. EKF öncesi ve sonrası arasındaki bu farklar istatistiksel olarak anlamlı olmamasına rağmen vaka sayısının çok daha fazla olduğu çalışmalarda fark anlamlı olabilir. Ek olarak, bu in vitro çalışmada sadece bir seans fototerapi kullanıldı. Tekrarlayan seanslarda DNA hasarı artabilir. Bu çalışma, GvHD ve çeşitli kutanöz malign hastalıklar için kullanılan ve hızla kullanım alanı genişleyen EKF tedavisinin DNA kırıklarına sebep olabileceğini düşündürmektedir.
Özet (Çeviri)
INVESTIGATION OF EXTRACORPOREAL PHOTOPHERESIS-RELATED DNA DAMAGES ABSTRACT Aim: Extracorporeal Photopheresis (ECF) is the irradiation of peripheral blood mononuclear cells that interact with psoralen with ultraviolet-A. ECF is emphasized that it has a high safety profile in the current literature, however, animal studies showing that photochemical reactions due to photopheresis-related DNA damage. There is no admissible studies based on human research. This study was aimed to investigate whether Extracorporeal photopheresis treatment has a potential genotoxic effect or not with a standardized and automated evaluation method, the AKLIDES system. Materials and Methods: Buffy coats were obtained from the blood of 26 healthy volunteers who donated blood to the Erciyes University Faculty of Medicine Blood Bank in 2020. (For each: 0.5 ml 8-MOP for 50 ml and 2 joules / cm2 ultraviolet-A). Blood counts and immunofluorescence samples before and after ECF were performed. All slides stained with DAPI for visualization of lymphocytes, FITC for visualization of damage foci marker (γH2AX), and APC for visualization of repair foci marker (53BP1). With the AKLIDES imaging system, (I) the number of cells analyzed; (II) number of foci; (III) foci fluorescence intensity (IV) cells expressing the foci; (V) Percentage of affected cells (VI) apoptotic cells were evaluated. Results: There was no significant difference between white blood cells and any other subgroups of samples. Foci γ-H2AX (damage biomarker) was measured as median 11.42 before and 18.65 after photopheresis. However, the difference was not statistically significant (p = 0.153). Foci 53BP1 (repair biomarker) was measured as median 4.17 before and 6.7 after photopheresis. The difference was also not statistically significant (p = 0.088). Despite the fact that 58% cells were affected by FITC fluorescent staining after ECF, no statistical difference was found in any genotoxicity parameter were compared (Apoptotic cell number p = 0.210, Foci γ-H2AX Fluorescence Intensity p = 0.446, Mean foci γ-H2AX diameter p = 0.913 and, Affected Cell Ratio p = 0.661). Conclusion: Genotoxicity is a crucial complication with long-term consequences. The genotoxic effects of ECF are not known, in this study, there was an increase in the foci γ-H2AX parameter, which is one of the objective indicators of DNA breaks, compared to before and after ECF. Similarly, there was an increase in the foci 53BP1 parameter, which indicates that the post-damage repair mechanisms were activated, compared to before ECF. These differences between before and after ECF are not statistically significant, however, the difference may be significant in studies with large samples. Additionally, only one session of phototherapy was used in this in vitro study. DNA damage may increase in repetitive sessions. This study suggests that ECF treatment used for GvHD and various cutaneous malign diseases may cause DNA breaks.
Benzer Tezler
- Akut ve kronik gvhd hastalarında ekstrakorporeal fotoferez tedavisinin sonuçları
Benefits of extracorporeal photopheresis therapy in acute and chronic gvhd patients
ELİF ISPARTA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
HematolojiErciyes Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MUZAFFER KEKLİK
- Allojeneik hematopoetik kök hücre transplantasyonu yapılan hematolojik maligniteli hastalarda kronik kutanöz graft-versus-host hastalığı gelişenlerin retrospektif incelenmesi
Retrospective analyzing of chronic cutaneous graft-versus-host disease in patient undergoing allogeneic hematopoietic stem cell transplantation which has hematologic malignancy
FATMA DOĞAN İPEK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
HematolojiBursa Uludağ Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. VİLDAN ÖZKOCAMAN
- Fotoferez işleminin immün sitokin profilinin çıkarılması
The elucidation of immune cytokine profile of extracorporeal photoimmunotherapy treatment
MEVLÜDE KURDAL
Yüksek Lisans
Türkçe
2008
HematolojiAnkara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. OSMAN İLHAN
- Ekstrakorporeal fotoimmunoterapinin graft versus host hastalığında sitokinler üzerine etkisi
The effect of extracorporeal photoimmunotherapy on serun cytokine levels in chronic graft-versus host disease
EROL AYYILDIZ
Yüksek Lisans
Türkçe
2004
HematolojiAnkara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ÖNDER ARSLAN
- Lateral epikondilitte ekstrakorporeal şok dalga tedavisi (ESWT), ultrason ve fonoforez tedavilerinin etkinliğinin karşılaştırılması: Randomize, kontrollü çalışma
Comparing the efficacy of extracorporeal shock wave therapy, ultrasound and phonophoresis treatments in lateral epicondylitis: A randomized controlled trial
ELİF UĞURLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Fiziksel Tıp ve RehabilitasyonBezm-i Alem Vakıf ÜniversitesiFiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. TEOMAN AYDIN
DOÇ. DR. OKAN KÜÇÜKAKKAŞ