Keratokonus hastalarında korneal çapraz bağlama sonrası gözyaşı parametreleri ve meibomian bez morfolojisinin kornealtopografi ile değerlendirilmesi
Evaluation of tear parameters and meibomian gland morphology by corneal topography in keratoconus patients after corneal cross-linking
- Tez No: 675377
- Danışmanlar: DOÇ. DR. HÜSEYİN FINDIK, DR. ÖĞR. ÜYESİ MEHMET GÖKHAN ASLAN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Göz Hastalıkları, Eye Diseases
- Anahtar Kelimeler: Keratokonus, korneal çapraz bağlama, meibomian bez disfonksiyonu
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Göz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 114
Özet
Giriş ve Amaç: Keratokonus (KK) nedeni bilinmeyen, progresif ve noninflamatuar bir primer korneal ektazidir. Korneal şekil bozukluğu nedeniyle görme kalitesinde azalmaya yol açar. Korneal ektazinin ana nedeni stromal kollajen yapısının bozulmasından dolayı korneanın mekanik stabilitesinin azalmasıdır. Korneal çapraz bağlama (KÇB) tedavisi kollajen yapısının instabilitesini durdurmak ve kollajen yapısını güçlendirmek için kullanılır. Çeşitli çalışmalar daha önce KÇB'nin gözyaşı miktarı ve kuru göz semptomlarına etkisini incelemesine rağmen bunların hiçbiri KÇB tedavisinin meibomian bez morfolojisi üzerine olan etkisini araştırmamıştır. Bu çalışma KK hastalarında KÇB sonrası gözyaşı parametreleri ve meibomian bezlerdeki morfolojik değişikliklerin araştırılmasını ve bunlar arasında olası bir ilişkinin belirlenmesini amaçlamıştır. Gereç ve Yöntem: KÇB grubunu 1 Haziran 2020 - 1 Ocak 2021 tarihleri arasında KÇB tedavisi gören 38 keratokonus hastasının toplam 38 gözü oluşturdu. KK tanısı ön segment muayene ve kornea topografi bulgularına dayanıyordu. Amsler-Krumeich sınıflaması evre 1-2 KK olan, santral korneada derin skarı olmayan, en ince pakimetri değeri ≥400 μm olan hastalar KK ve KÇB gruplarına dahil edildi. Son 6 ayda progresyon göstermeyen 33 KK hastasının 33 gözü KK grubunu oluşturdu ve 35 sağlıklı gönüllünün 35 gözü kontrol grubunu oluşturdu. Tüm katılımcılar Schirmer I testi, başlangıç ve ortalama noninvaziv gözyaşı kırılma zamanı (NİGKZ), oküler yüzey hastalığı indeksi (OYHİ) anketi ve meibografi skorları ile değerlendirildi. KÇB yapılan hastalar ameliyat öncesi ve 1., 3. ve 6. aylarda ve herhangi bir müdahale yapılmayan katılımcılar (KK ve kontrol grupları) 0., 1., 3. ve 6. aylarda değerlendirildi. Bulgular: KÇB grubundaki hastalarda sadece preoperatif Schirmer test değeri ile 1. ay Schirmer test değeri arasında anlamlı fark vardı (p0.05). Hastaların farklı zaman aralıklarında OYHİ skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0.05). Ayrıca KÇB grubunda preoperatif ve postoperatif 1., 3. ve 6. ay meibograde skorları arasında da istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0.05). KK ve KÇB gruplarının üst ve alt kapak meibograde ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmamasına rağmen (p>0.05), değerler KÇB grubunda keratokonus grubuna göre daha düşüktü. Sonuç: KK hastalarında daha düşük NİGKZ, daha yüksek OYHİ skorları ve artmış meibomian bezi disfonksiyonu (MBD) olmasına rağmen, KÇB tedavisi gözyaşı miktarını, kuru göz semptomlarını ve meibomian bez morfolojisini önemli ölçüde etkilemedi.
Özet (Çeviri)
Objectives: Keratoconus (KC) is a progressive and non-inflammatory primary corneal ectasia that has an unknown etiology. It leads to a decrease in visual quality due to the corneal shape deformity. The main cause of corneal ectasia is the decreased mechanical stability of the cornea due to the deterioration of stromal collagen structure. Corneal cross-linking (CXL) treatment is used to halt the instability and to strengthen the collagen structure. Although several studies had previously examined the effect of CXL on the amount of tears and ocular dryness symptoms, none of those had investigated the effect of CXL treatment on meibomian gland morphology. This study aimed to investigate the tear parameters and morphological changes in meibomian glands after CXL in keratoconus patients and to define a possible relationship between these parameters and the treatment . Materials and Methods: A total of 38 eyes of 38 KC patients who underwent CXL treatment between 1st of June 2020 and 1st of January 2021 formed the CXL group. The KC diagnosis was based on anterior segment examination and corneal topography findings. Patients who had Amsler-Krumeich classification stage 1-2 keratoconus, with no deep scar in the central cornea, thinnest pachymetry value ≥400 μm were included in the KC and CXL groups. There were 33 eyes of 33 KC patients who had no progression in the last 6 months formed the KC group and 35 eyes of 35 healthy volunteers were recruited as the control group. All participants were evaluated by Schirmer I test, first and average noninvasive tear break-up time (NITBUT), ocular surface disease index (OSDI) questionnaire and meibography scores. The CXL patients were evaluated preooperatively and at the 1st, 3rd and 6th months and participants without any intervention (KC and control groups) were evaluated at 0, 1st, 3rd and 6th months. Results: There was only a significant difference between the preoperative schirmer test value and the 1st month schirmer test value in CXL group patients (p0.05). There was no statistically significant difference between the ocular surface disease ındex (OSDI) scores of the patients at different any time intervals (p>0.05). Besides, there was no statistically significant difference between the preoperative and postoperative 1st, 3rd, and 6th months of meibograde scores in the CXL group (p>0.05). Although there was no statistically significant difference between the upper and lower lid meibograde averages of the KC and CXL groups (p>0.05), the values were lower in the CXL group than the KC group. Conclusion: Even though the KC patients had lower NITBUT, higher OSDI scores and increased meibomian gland disfunction, the CXL treatment did not significantly affect tear quantity, dry eye symptoms, and meibomian gland morphology.
Benzer Tezler
- Korneal çapraz bağlama sonrası yüksek ve düşük molekül ağırlıklı hyalüronik asit kullanımının gözyaşı matriks metalloproteinaz-9 ve kornea sinir rejenerasyonu üzerine etkisi
The effect of high and low molecular weight hyaluronic acid on tear matrix metalloproteinase-9 and corneal nerve regeneration after corneal cross-linking
GAMZE ÖZKAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Göz HastalıklarıMarmara ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. SEMRA AKKAYA TURHAN
- Modelling energy transfer and diffusion in the cornea during cross-linking treatment method
Korneada çapraz bağ tedavisinde enerji transferi ve difüzyonun modellenmesi
BUSE ÖZEN
Yüksek Lisans
İngilizce
2013
Fizik ve Fizik Mühendisliğiİstanbul Teknik ÜniversitesiFizik Mühendisliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. FATMA GÜLAY ACAR
- Keratokonus tedavisinde ıntacs uygulamasının uzun dönem refraktif sonuçları
Long term refractive results of intacs application in keratoconus treatment
ORKHAN ABBASLI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Göz HastalıklarıAnkara ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ÖZLENEN ÖMÜR GÜNDÜZ
- Keratokonuslu gözlerde kollajen çapraz bağlama tedavisi sonrası korneal aberasyondaki değişiklikler
Changes in corneal aberration after collagen crosslinking treatment in eyes with keratoconus
NESİME SETGE TISKAOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2016
Göz HastalıklarıBalıkesir ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. CENAP GÜLER
- İlerleyici keratokonus hastalarında korneal kollajen çapraz bağlama tedavisi sonrası korneal aberasyon sonuçları
Corneal aberrations after corneal collagen crosslinking treatment in patients with progressive keratoconus
ÜMİT KARAALP
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2016
Göz HastalıklarıDicle ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. HARUN YÜKSEL