Les expériences des jeunes femmes en col blanc dans l'espace urbain : Le cas de Kadıköy D'Istanbul

Genç beyaz yakalı kadınların kentsel mekân deneyimleri: İstanbul Kadıköy örneği

PDF İndir

Tez No: 677150
Yazar: HANDE BÜYÜKNİSAN
Danışmanlar: DOÇ. DR. HAKAN YÜCEL
Tez Türü: Yüksek Lisans
Konular: Siyasal Bilimler, Political Science
Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
Yıl: 2021
Dil: Fransızca
Üniversite: Galatasaray Üniversitesi
Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
Ana Bilim Dalı: Siyaset Bilimi Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
Sayfa Sayısı: 146

Özet

Araştırma, Kadıköy'de yaşayan genç, bekar ve beyaz yakalı kadınların kamusal mekân kullanımlarına dayanarak kentle olan ilişkilerini ve deneyimlerini incelemektedir. Literatürde kent yaşamı anonimleşme ve özgürleşme ile özdeşleştirilse de kadınların kent deneyimi saate ve mekanlara bağlı olarak belirli kısıtlamalar ve zorlukları da beraberinde getirir. Bu çalışmada kadınların kamusal alandaki görünürlükleri, hareketlilikleri ve güvenlik algıları feminist coğrafya literatüründeki mekanın kullanımını ve toplumsal cinsiyet teorilerine dayanılarak gözlemlenmiştir. Araştırmanın ilk bölümünde hem dünyada hem de Türkiye'de kadınların kamusal alana 'dahil edilme' tarihine ve bu geç kabulun yarattığı feminen korkuya odaklanılmıştır. Antik yunandan günümüze hem Batı coğrafyasında hem de Türkiye'de kadınların kentte erkekler kadar görünmesi hoş karşılanmamıştır. Kamusal alan özel alan dikatomisinin bir sonucu olarak erkekler kamusal alanla, kadınlar ise özel alanla yani ev ve ev işleriyle tanımlanmıştır. Erkekler tarafından cinsiyet körü olarak inşaa edilen ve kullanılan kentlerde kadınlar bedenleriyle yorumlanmıştır. Sürekli olarak toplumsal bakışı üzerinde hisseden ve dişil bedenleriyle yorumlanan kadınların kente duydukları aidiyet de aynı oranda problemli olmuştur. Feminen korku olarak tanımlanan kentte erkek şiddeti ve tacizine maruz kalmaya duyulan korku, kadınların kamusal alanı rahatça kullanmalarının önündeki en büyük engel olarak göze çarpmaktadır. Öte yandan Türkiye'de kadınların kamusal alanda görünür olmaları Osmanlı Devletinin son dönemlerinde batılılaşma hareketinin başlangıcı ile mümkün olmuştur. Erken cumhuriyet döneminde devam eden 'modernleşme' sürecinde ise kadınların kamusal alanda bulunmaları, çalışmaları ve kendilerini ifade edebilmeleri için tüm yasal engeller ortadan kaldırılsa da kadınlar evle, annelikle ve eş olmakla tanımlanmaya devam edilmiştir. Farklı kadın kimliklerinin görünür olması ve kamusal mekanları kendi problemlerini dile getirmek için kullanmaları 1980'lerde mümkün olabilmiştir. Cinsel şiddet ve taciz için ilk kez düzenlenen eylemler de bu döneme denk gelmektedir. Bu sürece kadar kadınların kamusal alan deneyimleri okul, işyeri ve ailenin temel ihtiyaçları için gidilen mekanlarla sınırlı kalmıştır. 2000lere kadar ise Türkiye'de mekan kullanımını toplumsal cinsiyet perspektifinden inceleyen sadece birkaç araştırma yapılmış ve bu alanın incelenmesi gerekliliğini beraberinde getirmiştir. Araştırmanın ikinci kısmında ise çalışmanın bulguları literatür ile bağdaştırılarak paylaşılmıştır. Saha araştırması hem nitel hem de nicel verilere dayandırılmıştır. Kadıköy'de yaşayan 18 kadınla gerçekleştirilen görüşme yarı yapılandırılmıştır. Görüşmelerden önce literatür taraması yapılmış, Kadıköy'e dair demografik grafikler, farklı semtler hem harita üzerinde hem de yerinde incelenmiştir. Feminist coğrafyanın 'güvenlik haritalandırması' ve 'feminen korku' gibi konseplerinden yararlanılarak ilçenin bu küçük odak grubun söylemlerine göre güvenlik haritası çıkarılmıştır. Araştırmanın sonucunda ise beyaz yakalı, genç ve bekar olan kadınların toplumsal cinsiyete dayalı baskıdan kaçmak için Kadıköy'ü tercih ettikleri saptanmıştır. Kadın görünürlüğünün günün her saatinde diğer semtlere göre fazla olduğu ve sosyal olanakların merkezinde bulunması nedeniyle Kadıköy kadın dostu ilçe kategorisine konulmuştur. Buna rağmen kadınlar kent içi hareketliliğinde aynı derecede güvende hissetmemektedir. Kullandıkları ulaşım aracından güzergahına, hareket saatinden kıyafetlerine kadar çeşitli kısıtlamalar ve stratejiler yaratmışlardır. Öte yandan Kadıköy güvenli ilçe olarak tanımlansa da haritadaki Kadıköy ile kadınların zihin haritasındaki yerin aynı olmadığı gözlemlenmiştir. Kadınlar gidilecek ve gidilemeyecek yerleri sosyo kültürel seviyesi ve fiziksel yapılandırılmasına göre kategorilere ayırmışlardır. Buna göre tacize/tecavüze uğrayabilecekleri yerler, saatler ve ulaşım araçları vardır. Şehrin aydınlatma, kaldırımlar, binalar gibi fiziksel yapılandırılması güvenlik duygusunun doğrudan bir göstergesi konumundadır. Bilinçli olarak veya olmayarak her an geliştirilen direnme ve kaçınma taktikleri kadınların kentteki gündelik hayatına ve aidiyetliklerine dair ciddi kısıtlamalar olduğunu gösterir. Mekansal olanın aynı zamanda toplumsal ve politik de olmasının bir sonucu olarak kent kullanımındaki ve kentle olan ilişkiyi yapılandıran feminen korku direkt olarak toplumdaki cinsiyet algısı ve politik ajandaya göre değişmektedir. Kadınlar hem kendi deneyimlerinden hem de haberler, başkalarından duyulanlar, gündemdeki sosyal politikalar gibi ikincil kaynaklara göre dinamik bir şekilde değişen mekan kullanımları ve stratejileri geliştirmektedir. Sonuç olarak kadınların kentle kurdukları çelişkili güvenli- güvensiz, ait-öteki, aktif-pasif, hareketli-hareketsizlik ilişkisi oldukça dinamik ve değişkendir. Geçmişte ve o anda yaşadıkları toplumsal, kültürel ve politik baskılar; fiziksel veya psikolojik şiddete bağlı olarak kadınların kentle kurduğu ilişki ve kent kullanımı, kentte özgür hissetme ve kenti deneyimleme şansını doğrudan etkiler.

Özet (Çeviri)

The research examines the relationships and experiences of young, single and white-collar women living in Kadıköy, based on their use of public spaces. Although urban life is identified with anonymity and emancipation in the literature, the urban experience of women also brings certain restrictions and difficulties depending on the time and place. In this study, the visibility, mobility and security perceptions of women in the public sphere is observed based on space and gender theories in the feminist geography literature. The first chapter of the research focuses on the history of women's 'inclusion' in the public sphere, both across the world and in Turkey, and the feminine fear aspect of this presence. From ancient Greece to the present, both in Western geography and Turkey, women appearing in the city as much as men has not been welcoming. As a result of the dichotomy between public and private spheres, men have been defined by the public sphere while women by the private sphere, namely house, and housework. In gender-blind cities built and used by men, women have been interpreted by their bodies. The sense of belonging to the city for women, who constantly feel the public gaze on them and are observed with their feminine bodies, has been equally problematic. The fear of being exposed to male violence and harassment in the city, which is defined as feminine fear, stands out as the biggest obstacle for women to comfort in using public spaces. On the other hand, the visibility of women in the public sphere of Turkey has became possible with the beginning of the westernization movement over the last period of the Ottoman Empire. In the process of 'modernization' that took place in the early republican period, although all legal obstacles were abolished for women to be in the public sphere, to work and express themselves, they continued to be defined by their role as a wife, mother, and their presence at home. During the 1980s, different women's identities started to get more expressed, became visible and they used public spaces to express their problems. Protests and marches organized for the first time against sexual violence and harassment also started within this period. Until this period, women's public space experiences were limited to the places they went to for school, workplace, and family's basic needs. Until the 2000s, only a few studies were conducted examining space from a gender perspective in Turkey, which brought about the necessity of exploring this area. In the second chapter of the study, methodology and findings are shared in accordance with the literature. The field research was based on both qualitative and quantitative data collection methods. Semi-structured interviews with 18 women living in Kadıköy have been conducted. Before interviews, literature was reviewed, demographic graphics of Kadıköy and different districts were examined both on the map and in the field. By using the concepts of feminist geography such as 'mental mapping' and 'feminine fear', a security map of the district was drawn according to the discourses of this small focus group. As a result of the research, it was determined that white-collar, young, and single women prefer Kadıköy to avoid gender-based social pressure. Since the visibility of women is higher at all hours of the day compared to other districts and it is at the center of social opportunities, Kadıköy has been placed in the category of the women-friendly districts. Despite this, women do not feel as safe during urban activities. They have created various restrictions and strategies, from the means of transportation they use to their route, from the departure time to their clothes. On the other hand, although Kadıköy is defined as a safe district, it has been observed that Kadıköy on the map and the place on the women's mind map are not the same. Women have divided the places to go and places to avoid into categories according to the districts' socio-cultural construction and physical structure. Accordingly, they evaluate places, hours and means of transportation based on possibilities of potential harassment or sexually abused. The city's physical structure such as lighting, pavements, and buildings, is also a direct indicator of security. The tactics of resistance and avoidance developed at every moment, consciously or unintentionally, show severe restrictions on women's behavior during their daily life and sense of belonging to the city. As a result of the spatial being social and political at the same, feminine fear in the use of the city and structuring the relationship with the city directly changes according to the perception of gender in the society and the current political agenda. Women develop space uses and strategies that dynamically alter according to their own experiences and secondary sources such as news, heard from others, and social policies on the agenda. As a result, the contradictory secure-insecure, belongingotherness, mobile-immobile, active-passive relationship between women and the city is quite dynamic and variable. The social, cultural and political pressures they have experienced in the past and present; The relationship and use of the city by women due to physical or psychological violence directly affects the chance of feeling free and experiencing the city. Cette recherche examine les relations et les expériences des femmes jeunes, célibataires et cols blancs vivant à Kadıköy, en se basant sur leur utilisation des espaces publics. Bien que la vie urbaine soit associée à l'anonymat et à l'émancipation dans la littérature, l'expérience urbaine des femmes apporte également certaines restrictions et difficultés selon le moment et le lieu. Dans cette étude, les perceptions de la visibilité, de la mobilité et de la sécurité des femmes dans l'espace public sont observées sur la base des théories de l'espace et du genre dans la littérature de la géographie féministe. Le premier chapitre de la recherche se concentre sur l'histoire de l'“inclusion”des femmes dans la sphère publique, à la fois dans le monde et en Turquie, et sur l'aspect de peur féminine de cette présence. De la Grèce antique à nos jours, tant en géographie occidentale qu'en Turquie, l'apparition des femmes dans la ville au même titre que les hommes n'a pas été accueillie favorablement. En raison de la dichotomie entre les sphères publique et privée, les hommes ont été définis par la sphère publique tandis que les femmes ont été définies par la sphère privée, à savoir la maison et les travaux ménagers. Dans les villes non sexistes construites et utilisées par les hommes, les femmes ont été interprétées par leur corps. Le sentiment d'appartenance à la ville des femmes, qui sentent constamment le regard du public sur elles et sont observées avec leurs corps féminins, a été tout aussi problématique. La peur d'être exposée à la violence et au harcèlement des hommes dans la ville, qui est définie comme une peur féminine, apparaît comme le plus grand obstacle à l'aisance des femmes dans les espaces publics. D'autre part, la visibilité des femmes dans la sphère publique de la Turquie est devenue possible avec le début du mouvement d'occidentalisation au cours de la dernière période de l'Empire ottoman. Dans le processus de“modernisation”qui a eu lieu au début de la période républicaine, bien que tous les obstacles juridiques aient été supprimés pour permettre aux femmes de participer à la sphère publique, de travailler et de s'exprimer, elles ont continué à être définies par leur rôle d'épouse, de mère et leur présence au foyer. Au cours des années 1980, les différentes identités des femmes ont commencé à s'exprimer davantage, sont devenues visibles et ont utilisé les espaces publics pour exprimer leurs problèmes. Les protestations et les marches organisées pour la première fois contre la violence et le harcèlement sexuels ont également débuté au cours de cette période. Jusqu'à cette période, les expériences des femmes dans l'espace public se limitaient aux lieux où elles se rendaient pour l'école, le lieu de travail et les besoins fondamentaux de la famille. Jusqu'aux années 2000, seules quelques études avaient été menées pour examiner l'espace dans une perspective de genre en Turquie, ce qui a rendu nécessaire l'exploration de ce domaine. Dans le deuxième chapitre de l'étude, les résultats de terrain sont partagés en accord avec la littérature. La recherche de terrain a été basée sur des méthodes de collecte de données qualitatives et quantitatives. Des entretiens semi-structurés avec 18 femmes vivant à Kadıköy ont été menés. Avant les entretiens, la littérature a été examinée, les graphiques démographiques de Kadıköy et des différents districts ont été examinés à la fois sur la carte et sur le terrain. En utilisant les concepts de la géographie féministe tels que la“ cartographie mentale ”et la“ peur féminine ”, une carte de sécurité du district a été dessinée en fonction des discours de ce petit groupe de discussion. Le résultat de la recherche a permis de déterminer que les femmes en col blanc, jeunes et célibataires préfèrent Kadıköy pour éviter la pression sociale liée au genre. Comme la visibilité des femmes est plus élevée à toute heure de la journée par rapport aux autres quartiers et qu'il est au centre des opportunités sociales, Kadıköy a été placé dans la catégorie des quartiers favorables aux femmes. Malgré cela, les femmes ne se sentent pas autant en sécurité pendant les activités urbaines. Elles ont créé diverses restrictions et stratégies, du moyen de transport qu'elles utilisent à leur itinéraire, de l'heure de départ à leurs vêtements. D'autre part, bien que Kadıköy soit défini comme un quartier sûr, il a été observé que Kadıköy sur la carte et l'endroit sur la carte mentale des femmes ne sont pas les mêmes. Les femmes ont divisé les lieux à fréquenter et les lieux à éviter en catégories selon la construction socioculturelle et la structure physique des quartiers. En conséquence, elles évaluent les lieux, les heures et les moyens de transport en fonction des risques de harcèlement ou d'abus sexuel. La structure physique de la ville, comme l'éclairage, les trottoirs et les bâtiments, est également un indicateur direct de la sécurité. Les tactiques de résistance et d'évitement développées à chaque instant, consciemment ou non, montrent de sévères restrictions sur le comportement des femmes dans leur vie quotidienne et leur sentiment d'appartenance à la ville. L'espace étant à la fois social et politique, la peur féminine dans l'utilisation de la ville et la structuration de la relation avec la ville change directement en fonction de la perception du genre dans la société et de l'agenda politique actuel. Les femmes développent des usages et des stratégies de l'espace qui changent de manière dynamique en fonction de leurs propres expériences et de sources secondaires telles que les nouvelles, ce qu'elles entendent des autres et les politiques sociales à l'ordre du jour. Par conséquent, la relation contradictoire sécurité-insécurité, appartenancealtérité, mobile-immobile, active-passive entre les femmes et la ville est assez dynamique et variable. Les pressions sociales, culturelles et politiques qu'elles ont subies dans le passé et le présent ; la relation et l'utilisation de la ville par les femmes en raison de la violence physique ou psychologique affectent directement la possibilité de se sentir libre et de vivre la ville.

Benzer Tezler

Tez No
26441
La Vie artistique litteraire culturelle et sociale l'Izmir en langue Française (du XVII'eme siecle a nos jours)
Fransızca'da İzmir'in sanatsal edebi kültürel ve toplumsal yaşamı (XVII'inci yüzyıldan günümüze)
HASAN ZORLUSOY
Doktora
Fransızca
1993
Fransız Dili ve Edebiyatı Dokuz Eylül Üniversitesi
Fransız Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EROL KAYRA
Tez No
822409
Pince double: Effet du Coronavirus et de la crise economique sur la durabilité des agriculteurs
Çifte kıskaç: Koronavirüs ve ekonomik krizin tarım üreticilerinin sürdürülebilirliğine etkisi
ENGİN KIRAL
Yüksek Lisans
Fransızca
2023
Siyasal Bilimler Galatasaray Üniversitesi
Siyaset Bilimi Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ CEMİL YILDIZCAN
Tez No
666572
Les impressions de voyages en Turquie de Claude Farrère
Claude Farrère'in Türkiye'deki seyahat izlenimleri / Claude Farrère's impressions of his journey to Turkey
KIYMET AVCI
Yüksek Lisans
Fransızca
2021
Fransız Dili ve Edebiyatı Selçuk Üniversitesi
Fransız Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GALİP BALDIRAN
Tez No
707128
Diasporanın sembolik sermayesi: Atina'da yaşayan İstanbullu Rumların aile fotoğrafları
The symbolic capital of the diaspora: Family photographs of the Rum Istanbulites of Athens
CEREN ACUN
Doktora
Türkçe
2021
Antropoloji Galatasaray Üniversitesi
Radyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ Ö. MURAD ÖZDEMİR
Tez No
907932
Les inégalités et les variations dans la profession d'avocat : une étude sur la socialisation professionnelle et les trajectoires des jeunes avocats
Avukatlık mesleğinde eşitsizlikler ve varyasyonlar: Genç avukatların mesleki sosyalizasyonu ve kariyer yolları üzerine bir araştırma
FURKAN ESEN
Yüksek Lisans
Fransızca
2024
Sosyoloji Galatasaray Üniversitesi
Sosyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. KAMİL CEM ÖZATALAY

Geri Dön