Comparison of butt-joint endocrowns and ferrule prepared endocrowns constructed with different CAD/CAM materials in terms of fracture strength and failure mode, an in vitro study
Farklı CAD/CAM materyallerden butt-joint ve ferrül preparasıonu ile hazırlanmış endokronların kırılma dayanımı ve kırılma tipi açısından karşılaştırılması
- Tez No: 683525
- Danışmanlar: PROF. DR. TEMEL KÖKSAL
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Diş Hekimliği, Dentistry
- Anahtar Kelimeler: Endokron, kırılma dayanımına, Butt-joint, Ferrül, CAD/CAM, Endocrown, Fracture strength, Butt-joint, Ferrule, CAD/CAM
- Yıl: 2021
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Yeditepe Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Protetik Diş Tedavisi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 120
Özet
Bu in vitro çalışmada farklı preparasyon tiplerinin ve farklı materyallerin, endokron restorasyonlarının kırılma dayanımına etkisi araştırılmıştır. Bu çalışmada çürüğü olmayan 70 mandibular molar diş kullanıldı. Preparasyon yapılmayan 10 tanesi kontrol grubu olarak seçildi. Geriye kalan 60 dişe (deney grubu) endodontik tedavi uygulandı ve preparasyon tipine göre 2 ana gruba ayrıldı: 1. Butt-joint endokron preparasyonu yapılan grup (n=30); 2. Ferrül oluşturularak endokron preparasyonu yapılan grup (n=30). Bu iki ana grup, kullanılan CAD/CAM restorasyon materyaline göre üçer alt gruba ayrıldılar. Birinci grup endokronlar (n=10) IPS e.max CAD (Ivoclar Vivadent Inc, NewYork, USA), ikinci grup endokronlar (n=10) monolitik zirkonya (GC Initial zirconia meiningen/Austria) ve üçüncü grup endokronlar (n=10) ise güçlendirilmiş kompozit (BRILLIANT Crios COLTENT) kullanılarak yapıldı. Tüm endokronlar self-adeziv rezin simanla (BisCem BISCO, USA) simante edildiler ve bir su banyosunda 5º C ile 55º C arasında 5000 döngü ile termal olarak yaşlandırıldılar. Kırılma dayanımı testi bir universal test cihazı kullanılarak yapıldı. Kırılma dayanımları Newton (N) olarak kaydedildi ve kırılma biçimleri sınıflandırıldı. Verilerin analizinde iki yönlü ANOVA ve Bonferroni post hoc (α = .05) testleri kullanıldı. Preparasyon tipleri ile ilgili olarak; butt-joint preparasyon uygulanan endokronların kırılma dayanımları (2754.6 ± 1268 N), ferrül oluşturularak yapılan endokronların kırılma dayanımlarından (1998.7 ± 1064.8 N) istatistiksel olarak önemli derecede yüksek bulundu. Kullanılan materyale göre ise zirkonyanın kırılma dayanımı (3703.6 ± 859.9 N), gerek IPS e.max (2119.7±768.8 N), gerekse güçlendirilmiş kompozitten (1306.6 ± 420.6) istatistiksel olarak önemli derecede yüksekti. IPS e.max'in kırılma dayanımı da güçlendirilmiş kompozitten istatistiksel olarak önemli derecede yüksekti. Kırılma biçimleri analiz edildiğinde butt-joint preparasyon grubunda uygun kırılma yüzdesi düşüktü ve kullanılan materyallere göre istatistiksel olarak önemli bir fark yoktu. Buna karşılık ferrül preparasyonu yapılan grupta zirkonya dışında uygun kırılma yüzdesi yüksekti. Zirkonya grubunun uygun kırılma yüzdesi ise diğerlerine göre istatistiksel olarak önemli derecede düşük bulunduSonuç olarak butt-joint preparasyonlu endokronların kırılma dayanımları ferrül preparasyonlu endokronlara göre daha yüksektir. Monolitik zirkonya materyali en yüksek, BRILLIANT Crios güçlendirilmiş kompozit de en düşük kırılma dayanımını göstermiştir.
Özet (Çeviri)
Our in-vitro study aimed to estimate the influence of different preparation designs and types of constructed material on fracture resistance of endocrown restorations. Seventy intact human mandibular molar teeth were utilized in our study. Ten of them with no preparation considered as the control group. The remaining 60 teeth (experimental group) were root canal treated and were divided into 2 major groups based on preparation design: 1. Butt-joint endocrown preparation performed group (n=30); 2. Endocrown preparation was performed with the ferrule group (n=30). The two main groups were further divided into 3 subgroups based on the type of CAD/CAM restoration materials used. The first subgroup (n=10) of endocrowns were made with IPS e.max CAD (Ivoclar Vivadent Inc, NewYork, USA), the second subgroup (n=10) of endocrowns were made with monolithic zirconia (GC Initial zirconia meiningen/Austria), and the third subgroup (n=10) of endocrowns were made by reinforced composite (BRILLIANT Crios COLTENT). All endocrowns were cemented by self-adhesive resin cement (BisCem BISCO, USA) and thermally aged with 5000 cycles in a water bath between 5º C and 55º C. The fracture strength test was done by using a universal testing machine. Fracture resistances were measured in Newton (N), and failure modes were classified. The data were analyzed using two-way ANOVA and Bonferroni post hoc (α = .05) tests. Concerning the preparation designs, fracture resistance in butt-joint design (2754.6 ± 1268 N), was higher than that of ferrule design (1998.7 ± 1064.8 N) with a statistically significant difference. Concerning the materials used, the fracture resistance in zirconia (3703.6 ± 859.9 N) was statistically significantly higher than those of both IPS e.max (2119.7±768.8 N) and BRILLIANT Crios composite (1306.6 ± 420.6). The fracture resistance of IPS e.max CAD was statistically significantly greater than composite. The fracture mode analysis showed a lower percentage of favorable failure in butt-joint design groups with no significant difference, while ferrule design groups had a higher percentage of favorable failure except the zirconia group with a statistically significant difference. In conclusion, the butt-joint design endocrowns had higher fracture strength than ferrule design endocrowns; the monolithic zirconia material had the highest fracture strength while the BRILLIANT Crios reinforced composite had the lowest fracture strength.
Benzer Tezler
- Aşırı kron harabiyetli endodontik tedavili premolarlarda iki farklı fiber ile güçlendirilen direkt kompozit endokronların basma dayanımlarının karşılaştırılması
Comparison of compression strength of direct composite endocrowns that reinforced with two different fibers in endodontic treatment premolars with exremely crown damage
DERSİM GÖKCE
Diş Hekimliği Uzmanlık
Türkçe
2022
Diş HekimliğiDicle ÜniversitesiProtetik Diş Tedavisi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EMRAH AYNA
- Kaynaklı parçaların sonlu elemanlar yöntemi ile analizi
Analysis of welded parts by finite elemant method
AYŞEGÜL YILDIZ
Yüksek Lisans
Türkçe
2011
Makine MühendisliğiUludağ ÜniversitesiMakine Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NURETTİN YAVUZ
- Demiryollarında ray birleştirme yöntemlerinin incelenmesi, alüminotermit ve yakma alın kaynak yöntemlerinin karşılaştırılması
Investigation of rail joining methods, comparison of aluminothermic and flash-butt welding methods in railways
FATİH ÖZKUL
Yüksek Lisans
Türkçe
2014
İnşaat Mühendisliğiİstanbul Teknik Üniversitesiİnşaat Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ZÜBEYDE ÖZTÜRK
- Galvanizli sacların lazer kaynağı ve gazaltı kaynağı ile birleştirilmesinde kaynak parametrelerinin kaynak kalitesine etkisi
The effect of welding parameters on welding quality in combining galvanized steel sheet with laser welding and gas metal arc welding
BAŞAR YAVUZ
Doktora
Türkçe
2021
Makine Mühendisliğiİstanbul Teknik ÜniversitesiMakine Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MURAT VURAL
- The effects of different edge joint angle, geometrical and welding parameters on butt welded plates of construction
Alın kaynaklı levhalarda levha düzlemine göre farklı birleşme açısı, geometrik ve kaynak parametrelerinin kaynaklı yapıya etkileri
GÜRCAN YILMAZ
Yüksek Lisans
İngilizce
2010
Makine MühendisliğiMarmara ÜniversitesiMakine Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ZAFER GÜL