Tip 1 diyabetli ergenlerin ve ebeveynlerinin hipoglisemi kaygılarının yaşam kalitesi ve komorbid psikiyatrik bozukluklarla ilişkisi
The effects of hypoglycemia anxiety on quality of life of adolecents with type 1 diabetes and their parents and its relationship with comorbi̇d psychiatric disorders
- Tez No: 689286
- Danışmanlar: DOÇ. DR. SEDA AYBÜKE SARI
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Psikiyatri, Psychiatry
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sivas Cumhuriyet Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 112
Özet
Bu çalışmada öncelikle Tip 1 Diyabetes Mellitus (T1DM) tanılı ergenlerin ve ebeveynlerinin hipoglisemi kaygı düzeylerini belirlemeyi ve bu kaygının yaşam kaliteleri üzerindeki etkisini incelemeyi amaçladık. Ayrıca bu ergenlerde eşlik eden psikiyatrik bozuklukların olup olmadığını belirlemeyi, ve varsa bu bozukluğun hipoglisemi kaygı düzeyleri arasındaki ilişkiyi ve yaşam kaliteleri üzerindeki etkisini bulmayı amaçladık. Çalışmaya Şubat 2021- Haziran 2021 tarihleri arasında Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Çocuk Endokrinoloji polikliniğine başvuran, en az 3 aydır T1DM tanısı ile takipli olan 79 ergen ve ailesi dahil edilmiştir. Ailelerin sosyodemografik verileri ve T1DM ile ilgili sorular araştırmacı tarafından oluşturulan anket formu ile sorgulandı. Ergenlerin hipoglisemi kaygılarını değerlendirmek üzere Virginia Üniversitesi Çocuk/Ergen Düşük Kan Şekeri Ölçeği, yaşam kalitelerini değerlendirmek için Çocuk Yaşam Kalitesi Ölçeği; ebeveynlerin hipoglisemi kaygılarını değerlendirmek için Virginia Üniversitesi Ebeveyn Düşük Kan Şekeri Ölçeği ve yaşam kalitesini değerlendirmek için Çocuklar için Yaşam Kalitesi Ölçeği Ebeveyn formu doldurtuldu. Ayrıca ergenlerin psikopatolojilerini değerlendirmek amacıyla tarafımızca Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi- Şimdi ve Yaşam Boyu Versiyonu- DSM- V (ÇDŞG-ŞY-DSM-5-T) uygulandı. Glisemik kontrol, son üç aydaki ortalama kan şekeri düzeyini temsil eden glikolize hemoglobin ile değerlendirildi. Olguların 41'i (%51,9) kız, 38'i (%48,1) erkekti. Yaş ortalamaları 13,48±0,22 bulundu. %38'inin (n=30) 5 yıldan uzun süredir diyabeti vardı. %46,8'inin (n=37) HbA1cseviyeleri 9'un üstündeydi. Son 15 günde hipoglisemi sıklığı ortalama 1,73±0,31, son 1 aydaki hipoglisemi sıklığı 3,25±0,5 ve son 3 aydaki hipoglisemi sıklığı ise ortalama 6,9±8,3 olarak tespit edildi. Ebeveynlere ve çocuklara uygulanan ölçeklerden alınan puanlar ile HbA1cdüzeyi, diyabet süresive hipoglisemi sıklığı karşılaştırılmıştır. Buna göre hipoglisemi kaygısının ve yaşam kalitesinin, HbA1cdüzeyi, diyabet süresi ve hipoglisemi sıklığı ile arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır (p>0.05). Fakat ergenlerin hipoglisemi kaygısı ve yaşam kalitesinin arasındaki ilişkiye bakıldığında negatif yönde anlamlı bir ilişki saptanmıştır (p0.05). Olguların %34,17'sinde (n=27) en az bir psikiyatrik bozukluk saptanmıştır. En sık saptanan psikiyatrik bozukluk anksiyete bozukluklarıdır (%13.9). Psikiyatrik bozukluklar ile hba1c düzeyleri arasında anlamlı ilişki bulunmuştur (p=0.024). Fakat hipoglisemi sıklığı ve hastalık süresi ile arasında anlamlı ilişki bulunamamıştır (p>0.05). Hipoglisemi korkusuyla psikiyatrik bozukluk tanısı alma oranının korele olduğu çalışmamızda gösterilmiş olup psikiyatrik bozukluğun yaşam kalitesi olumsuz yönde etkilediği bulunmuştur (p=0,001). Çalışmamızda T1DM tanılı ergenlerde hipoglisemi kaygısı yükseldikçe yaşam kalitesinin azaldığı ve psikiyatrik bozukluk eşlik etmesinin hem hipoglisemi kaygısını arttırdığı hem de yaşam kalitesini olumsuz yönde etkilediği gösterilmiştir. Bu yönden kronik hastalık olan T1DM'li ergenlerin psikiyatrik açıdan takibinin yapılmasının yaşam kalitesini arttırabileceği hem de kaygı yönetimini sağlayabileceği düşünülmektedir. Bu nedenle çalışmamız sonucunda T1DM tanılı ergenlerin ve ebeveynlerinin tanı anından itibaren psikososyal açıdan destek almalarının faydalı olacağı sonucuna varılmıştır.
Özet (Çeviri)
To determine the hypoglycemia anxiety levels of adolescents diagnosed with Type 1 Diabetes Mellitus (T1DM) and their parents and to examine the effect of hypoglycemia anxiety on the quality of life. We also aimed to determine whether there are comorbid psychiatric disorders in these adolescents and to find the relationship between hypoglycemia anxiety levels and the effect of this disorder, if any, on their quality of life. 79 adolescents who applied to Sivas Cumhuriyet University Pediatric Endocrinology outpatient clinic between February 2021 and June 2021 and were followed up with the diagnosis of Type 1 DM for at least 3 months and their families were included in the study. Sociodemographic data of the families and questions about Type 1 DM were gathered using a questionnaire created by the researcher. University of Virginia Child/Adolescent Low Blood Sugar Scale to assess hypoglycemia anxiety of adolescents, Child Quality of Life Scale to assess their quality of life; The University of Virginia Parental Low Blood Sugar Scale was completed to assess the hypoglycemia anxiety levels of the parents, and the Quality of Life Scale for Children Parent form was completed to assess the quality of life. In addition, we applied the Affective Disorders and Schizophrenia Interview Schedule for School-Age Children-Now and Lifetime Version- DSM-V (CDSG-SY-DSM-5-T) in order to evaluate the psychopathology of adolescents. Glycemic control was assessed by glycosylated hemoglobin, which represents the mean blood glucose level over the past three months. 41 (51.9%) of the patients were female and 38 (48.1%) were male. The mean age was 13.48±0.22 years. Of all patients, 30 (38%) had diabetes for more than 5 years. HbA1c levels of 46.8% (n=37) were above 9%. The average frequency of hypglycemia in the last 15 days was 1.73±0.31, the frequency of hypoglycemia in the last 1 month was 3.25±0.5, and the average frequency of hypoglycemia in the last 3 months was 6.9±8.3. The scores obtained from the scales administered to the parents and children were compared with the HBa1c level, year of diagnosis, and the frequency of hypoglycemia. Accordingly, no statistically significant correlation was found between hypoglycemia anxiety and quality of life, HBa1c level, diagnosis year, and hypoglycemia frequency (p>0.05). However, a significant negative correlation was found between hypoglycemia anxiety and the quality of life of adolescents (p0.05). At least one psychiatric disorder was found in 27 (34.17%) of the patients. The most common psychiatric disorder was Anxiety Disorders (%13.9). A significant relationship was found between psychiatric disorders and HBa1c levels (p=0.024). However, no significant correlation was found between the frequency of hypoglycemia and the duration of the disease (p>0.05). In this study, the fear of hypoglycemia and the rate of being diagnosed with a psychiatric disorder were correlated, and we found that the psychiatric disorder affected the quality of life negatively (p=0,001). In this study, we observed that as hypoglycemia anxiety increases in adolescents with T1DM, quality of life decreases, and comorbid psychiatric disorders both increase hypoglycemia anxiety and negatively affect the quality of life. Therefore, psychiatric follow-up of adolescents with T1DM, which is a chronic disease, can improve their quality of life and provide anxiety management. In conclusion, it would be beneficial for adolescents with T1DM and their parents to receive psychosocial support immediately after the diagnosis
Benzer Tezler
- Tip 1 diyabetli bireylerin ve ebeveynlerinin fiziksel aktivite ile ilgili görüşlerinin ve fiziksel aktivitenin glisemik kontrol üzerine etkisinin incelenmesi
Analysing the effects of physical activities on glycaemic control and opinions of individuals with type-1 diabetes and their parents about physical activities
TAMER CİVİL
Doktora
Türkçe
2019
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıAnkara ÜniversitesiSpor Bilimleri Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. NEVİN GÜNDÜZ
PROF. DR. GÜLFEM ERSÖZ
- Tip 1 diyabetli çocuk ve ergenlerin ebeveynlerinde kovid-19 pandemi sürecinde anksiyete, algılanan stres, stresle başa çıkma tutumları, duygu düzenleme ve psikolojik dayanıklılık ilişkilerinin incelenmesi
Examination of the relationship between anxiety, perceived stress, strategies of coping with stress, emotion regulation and psychological resilience in parents of children with type 1 diabetes during covid-19 pandemic
ÖZGE MERVE TÜRK
- Tip 1 diyabetes mellitus tanılı ergenlerde psikopatoloji, yaşam kalitesi ve ebeveyn tutumlarının değerlendirilmesi
Assessment of psychopathology, quality of life and parental attitudes in adolescents with type 1 diabetes mellitus
NİLFER ŞAHİN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2010
PsikiyatriErciyes ÜniversitesiÇocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. DİDEM BEHİCE ÖZTOP
- Tip 1 diyabetli ergenlerin diyabet bakımında ebeveyn izlemi ile diyabetin aileye etkisinin sosyal hizmet bakış açısıyla incelenmesi
Investigation of the effect of diabetes on the family from a social work perspective with parental monitoring in diabetes care of adolescents with type 1 diabetes
SEVDA TATAR
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Sosyal HizmetBaşkent ÜniversitesiSosyal Hizmet Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ARZU İÇAĞASIOĞLU ÇOBAN
- Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu tanılı çocuklarda yaşam kalitesinin değerlendirilmesi, tip 1 diyabetes mellitus ve sağlıklı kontrol gruplarıyla karşılaştırılarak yaşam kalitesine etki eden faktörlerin belirlenmesi
Assessment of life quality in the children with attention deficit hyperactivity disorder, investigation of the factors affecting life quality by comparison with type1 diabetes mellitus and healthy control groups
NİHAL YURTERİ ÇETİN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2013
PsikiyatriDokuz Eylül ÜniversitesiÇocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYNUR AKAY