Geri Dön

Aile hekimliği pratiğinde çocuklardaki hiperglisemiye yaklaşım ve birinci basamak sağlık kurumlarında tip 1 diyabet tanı tedavi izlem rehberinin yeri

Approach to hyperglycemia in children in family medicine practice and the place of type 1 diabetes diagnostic treatment follow-up guide in primary healthcare

  1. Tez No: 705375
  2. Yazar: SELAMİ BAYRAKDAR
  3. Danışmanlar: PROF. DR. MELTEM UĞRAŞ, DOÇ. DR. BELMA HALİLOĞLU
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2021
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Yeditepe Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 61

Özet

Giriş ve Amaç: Çocukluk çağında sıklıkla Tip 1 Diyabet görülmektedir ve bulgularının aileler tarafından erken fark edilmesi, hekimler tarafından daha hızlı bir şekilde teşhis edilip tanının konması ve erken tedaviye başlanması durumunda diyabetik ketoasidoz gibi ciddi komplikasyonlardan çocukların korunmasını sağlamaktadır. Bu çalışmada birinci basamak hekimleri bilgilendirmek amacıyla yazılan Birinci Basamak Sağlık Kurumlarında Tip 1 Diyabet Tanı Tedavi İzlem Rehberi'nin aile hekimleri tarafından ne derece takip edildiğinin araştırılması ve hiperglisemisi olan çocuklara yaklaşımlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı ve kesitsel tipte olan bu çalışma da, pandemi öncesi aile hekimliği kongrelerinde yapılan yüz yüze görüşmeler ile, pandemi sonrasında ise aile hekimliği dernekleri üzerinden uzaktan erişim ile anket çalışması yapılmıştır. Ankette tanımlayıcı soruların yanı sıra hekimlerin hiperglisemi tanımı ve yaklaşımlarını değerlendiren 5 soru sorularak değerlendirme yapılmıştır. 3 soru ve üzeri doğru cevap verenler başarılı sayılmıştır. Bulgular: Çalışmamıza 708 aile hekimi gönüllü olarak katılıp anket sorularımıza cevap verdiler. Katılımcıların 346'sı (%49) kadın, 362'si (%51) erkekti. Branşlar açısından incelendiğinde %66'sı Aile Hekimi (Pratisyen Hekim), %21,2'si Aile Hekimliği Asistanı, %12,4'ü Aile Hekimliği Uzmanı, %0,4'si Aile Hekimi (Diğer Branş Uzmanlarından Aile Hekimi) idi. Meslekteki süre ve uzman-pratisyen-asistan olma durumları değerlendirildiğinde başarılı ve başarısızlar arasında istatistiksel anlamlı bir fark saptanmadı (p>0.05). Pratisyen hekimlerinin %38,3, Aile hekimliği uzmanlarının %35,2, Aile hekimliği asistanlarının %28 i başarılı oldu. Mesleki tecrübelerine bakıldığında, 0-5 yıl %31,1 5-10 yıl %31,4 11-20 yıl %35,7 >20 yıl %40,4 'ü başarılı oldu (p>0.05). Birinci basamağa yönelik hazırlanan tanı tedavi izlem rehberini okuyanların okumayanlara göre, mezuniyet sonrası eğitim alanların da almayanlara göre daha başarılı olduğu gözlendi (p=0.004, p=0.027). Eğitimi iyi olanların branşları (p=0.071) ve tecrübeleri (p=0.206) arasında istatistikçe anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. İzlem rehberinden haberi olması durumuna göre bilgi tutum (p=0.004), tecrübe (p=0.003) ve branş (p

Özet (Çeviri)

Aim: Type 1 Diabetes is frequently seen in childhood, and it protects children from serious complications such as diabetic ketoacidosis, if its findings are noticed early by families, diagnosed and diagnosed more quickly by physicians, and early treatment is started. In this study, it was aimed to investigate the extent to which the Type 1 Diabetes Diagnosis and Treatment Follow-up Guide in Primary Health Care Institutions, which was written to inform primary care physicians, is followed by family physicians and to evaluate their approach to children with hyperglycemia. Materials and Methods: In this descriptive and cross-sectional study, a face-to-face interview was conducted at family medicine congresses before the pandemic and a remote access survey was conducted through family medicine associations after the pandemic. In addition to descriptive questions in the questionnaire, an evaluation was made by asking 5 questions evaluating the definition and approaches of physicians for hyperglycemia. Those who gave correct answers to 3 questions or more were considered successful. Findings: 708 family physicians voluntarily participated in our study and answered our survey questions. Of the participants, 346 (49%) were female and 362 (51%) were male. When examined in terms of branches, 66% were Family Physicians (General Practitioners), 21.2% were Family Medicine Assistants, 12.43% were Family Medicine Specialists, 0.42% were Family Physicians (Family Physicians from Other Branch Specialists). No statistically significant difference was found between successful and unsuccessful ones when the duration of the profession and the status of being a specialist-practitioner-assistant were evaluated (p>0.05). 38,3% of general practitioners, 35,2% of family medicine specialists and 28% of family medicine assistants were successful. Considering their professional experience, 0-5 years 31,1%, 5-10 years 31,4%, 11-20 years 35,7%, >20 years 40,4% were successful (p>0.05). It was observed that those who read the diagnosis and treatment follow-up guide prepared for primary care were more successful than those who did not, and those who received postgraduate education were more successful than those who did not (p=0.004, p=0.027). No statistically significant difference was found between the branches (p=0.071) and experience (p=0.206) of those with good education. A statistically significant difference was found between knowledge-attitude (p=0.004), experience (p=0.003) and branch (p

Benzer Tezler

  1. Aile hekimliği pratiğinde sık reçetelenen ilaçların ilaç-ilaç etkileşimi açısından değerlendirilmesi ve hekimlerin akılcı ilaç kullanımındaki farkındalıklarının arttırılması

    Evaluation of frequently recognized medicines in the practice of family medicine in terms of drug-drug interaction and increasing the awareness of physicians in rational drug use

    FATMA TÜRKYÖN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Aile HekimliğiSüleyman Demirel Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ FUNDA YILDIRIM BAŞ

  2. Aile hekimliği pratiğinde proton pompa inhibitörleri tedavisi farkındalık çalışması

    Family medicine practice proton pump i̇nhibitors treatment awareness study

    NAZAN KAPICI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    Aile HekimliğiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MURAT KEKİLLİ

  3. Kadınlarda saç dökülmesi ile TSH, ferritin ve B12 vitamin ilişkisinin değerlendirilmesi

    The evaluation of the relationship between hair loss and TSH, ferritin and vitamin B12 deficiency in women

    ŞÜKRAN YAŞAR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Aile HekimliğiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. OKCAN BASAT

  4. T.C.S.B. İzmir Ege Doğumevi ve Kadın Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde çalışan kadın hastalıkları ve doğum uzmanı hekimler ile asistanhekimlerin defansif tıp uygulamaları ile ilgiligörüşlerinin değerlendirilmesi

    Specialist and assistant gynecologists' views aboutdefensive medicine, working in İzmir Aegean Obstetric and Gynecological Disease Training and Education Hospital

    GİRAY KOLCU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    Aile HekimliğiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    DR. İSA ÖZELMAS

    DOÇ. DR. KURTULUŞ ÖNGEL