Geri Dön

Diabetes insipiduslu hastalarda glukoz metabolizmasının değerlendirilmesi

Evaluation of glucose metabolism in patients with diabetes insipidus

PDF İndir

  1. Tez No: 707516
  2. Yazar: ZÜLFÜ ÇAYAN AKTAŞ
  3. Danışmanlar: PROF. DR. ALPASLAN KEMAL TUZCU
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: İç Hastalıkları, Internal diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2022
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Dicle Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 61

Özet

Giriş ve Amaç: Diabetes insipidus (Dİ), anormal derecede büyük hacimlerde seyreltik idrarın atılmasıyla karakterize bir hastalıktır. Güvenli ve etkili yönetim için ayırt edilmesi gereken temelde farklı 4 kusurdan herhangi biri buna neden olabilir. Bunlar yetersiz ADH salgılanması ve üretimi nedeniyle santral Dİ, plasentadan yapılan bir enzim tarafından ADH'ın yıkılmasına bağlı gestasyonel Dİ, AVP salgısının aşırı fazla sıvı alımıyla baskılanmasına bağlı primer polidipsi ve AVP'nin antidiüretik etkisine renal duyarsızlık nedeniyle nefrojenik Dİ. Tanı koymak için, öncelikle 24 saatlik idrar miktarına bakılmalıdır. Primer polidipsi ve osmotik diürez nedenleri (hiperglisemi, hiperkalsemi, renal hastalıklar gibi) poliüriye sebep olan diğer nedenler olarak dışlanmalıdır. Tanı için standart testimiz olan 'susuzluk testi' yapılır. Santral Dİ ve gestasyonel Dİ için desmopressin etkili ve güvenli olarak kullanabilir. Nefrojenik Dİ tedavisinde tiazid diüretikleri, düşük sodyum diyeti ve amilorid kullanımı semptom ve bulguları azaltabilir. İnsulin direnci (İD) dolaşımda bulunan insülinin biyolojik etkilerini gösterememesi olarak tanımlanır. İnsülin direncinin temelini dokuların insülin aracılı glukoz kullanımının azalması ve karacigerde glukoz yapımının artması şeklinde ortaya çıkan metabolik bozukluklar oluşturur. İnsülin direncinin birçok ölçüm yöntemi mevcuttur. İnsülin direnci ölçümü için bu çalışmamızda HOMA-IR yöntemi kullanıldı. Bu çalışma Dİ tanılı hastaların kontrol grubuna göre glukoz metabolizmasını karşılaştırmak için yapılmıştır. Materyal ve Metod: Retrospektif vaka kontrol tipinde olan bu çalışmaya Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Endokrin kliniğine başvuran Dİ tanılı 33 hasta ve 33 kontrol grubu dahil edilmiştir. Hasta ve kontrol gurubunun insülin direnci (HOMA-IR yöntemi ile hesaplandı), HbA1c, biyokimya paneli, hematokrit, idrar dansite değerlerine bakıldı. Başvuru anındaki antropometrik ölçümleri değerlendirildi. Başvuru anındaki bioempedans ölçümleri değerlendirildi. Verilerin analizi SPSS 24 (Statistical Package for the Social Sciences) paket programı kullanılarak yapılmıştır. Bulgular: Retrospektif vaka kontrol çalışmamıza toplam 33 Dİ ve 33 kontrol grubu alındı. Dİ grubunun yaş ortalama değeri 38.9±12.8 iken kontrol grubunun yaş ortalama değeri 40.9±12.6 yıldı. Dİ tanılı hastaların 10'u (%30.3) erkek, 23 ü (%69.7) kadındı. Dİ ve kontrol grubunun antropometrik ölçümleri arasında anlamlı farklılık izlenmedi. Çalışmamızda hastaların 10'u (% 30,3) postoperatif gelişen santral Dİ idi. Dİ ve kontrol grubunun HbA1c değerleri arasında istatistiksel anlamlı farklılık izlendi (p=0.011). Dİ tanılı hastaların HbA1c ortalama değeri 5.60±0.55 iken kontrol grubu ortalama değeri 5.24±0.41 idi. Dİ ve kontrol grubunun insülin düzeyleri arasında istatistiksel anlamlı farklılık izlendi (p=0.001). Dİ tanılı hastaların insülin ortalama değeri 12.6±6.57 iken kontrol grubu ortalama değeri 7.73±3.73 idi. Dİ ve kontrol grubunun insülin direnci düzeyleri arasında istatistiksel anlamlı farklılık izlendi (p

Özet (Çeviri)

Introduction and Aim: Diabetes insipidus (DI) is a disease characterized by the excretion of abnormally large volumes of dilute urine. It can be caused by any of 4 fundamentally different defects that must be distinguished for safe and effective management. These are central DI due to insufficient secretion and production of ADH, gestational DI due to degradation of ADH by an enzyme made from the placenta, primary polydipsia due to suppression of AVP secretion by excessive fluid intake, and nephrogenic DI due to renal insensitivity to the antidiuretic effect of AVP. To make a diagnosis, first of all, 24-hour urine volume should be checked. Primary causes of polydipsia and osmotic diuresis (such as hyperglycemia, hypercalcemia, renal diseases) should be excluded as other causes of polyuria. The 'thirst test', which is our standard test for diagnosis, is performed. Desmopressin can be used effectively and safely for central DI and gestational DI. In the treatment of nephrogenic DI, the use of thiazide diuretics, a low sodium diet, and amiloride may reduce symptoms and signs. Insulin resistance (ID) is defined as the inability of circulating insulin to exert its biological effects. The basis of insulin resistance is metabolic disorders that occur in the form of decreased insulin-mediated glucose use by tissues and increased glucose production in the liver. There are many measurement methods of insulin resistance. The HOMA-IR method was used in this study to measure insulin resistance. This study was conducted to compare the glucose metabolism of patients with DI and control group. Material and Methods: This retrospective case-control study included 33 patients with DI who applied to the Endocrine Clinic of the Dicle University Medical Faculty Hospital and 33 control groups. Insulin resistance (calculated by HOMA-IR method), HbA1c, biochemistry panel, hematocrit, and urine density values of the patient and control group were evaluated. Anthropometric measurements at the time of admission were evaluated. Bioimpedance measurements at the time of application were evaluated. Data analysis was performed using the SPSS 24 (Statistical Package for the Social Sciences) package program. Results: A total of 33 DI and 33 control groups were included in our retrospective case-control study. The mean age of the DI group was 38.9±12.8 years, while the mean age of the control group was 40.9±12.6 years. Ten (30.3%) patients with DI were male and 23 (69.7%) were female. No significant difference was observed between the anthropometric measurements of the DI and control groups. In our study, 10 (30.3%) of the patients had central DI that developed postoperatively. A statistically significant difference was observed between the HbA1c values of the DI and control groups (p=0.011). The mean HbA1c value of the patients with DI was 5.60±0.55, while the mean value of the control group was 5.24±0.41. A statistically significant difference was observed between the insulin levels of the DI and control groups (p=0.001). The mean insulin value of the patients with DI was 12.6±6.57, while the mean value of the control group was 7.73±3.73. There was a statistically significant difference between the insulin resistance levels of the DI and control groups (p

Benzer Tezler

  1. Tez No

    284679

    Diabetes insipidus'lu hastalarda AQP-2 , AVP-NP II ve AVPR2 gen mutasyonlarının araştırılması

    Investigation of mutations in aqp-2 , AQP-2 , AVP-NP II and AVPR2 genes in patients with diabetes insipidus

    DUYGU DÜZENLİ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    BiyolojiHacettepe Üniversitesi

    Biyoloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. HATİCE MERGEN

  2. Tez No

    435770

    Santral diabetes insipiduslu pediatrik hastaların retrospektif değerlendirilmesi

    The retrospective rewiew of pediatric patients with central diabetes insipidus

    MERVE TOPÇU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıUludağ Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. HALİL SAĞLAM

  3. Tez No

    846871

    Hipopitüiter, obez ve sağlıklı bireylerde oksitosin, leptin, vaspin ve melatonin düzeylerinin karşılaştırılması

    Comparison of oxytocin, leptin, vaspin and melatonin levels in hypopituitary, obese and healthy individuals

    ECEM PARS UYGUR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    İç HastalıklarıPamukkale Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. GÜZİN FİDAN YAYLALI

    PROF. DR. YAVUZ DODURGA

  4. Tez No

    153810

    Diabetes insipidus

    Başlık çevirisi yok

    MÜZEYYEN TANAYDIN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1991

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bakanlığı

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. SADİ VİDİNLİSAN

  5. Tez No

    60059

    Parsiyel Santral Diabetes İnsipidus'ta İndapamid'in antidiuretik etkisi

    Başlık çevirisi yok

    TAMER TETİKER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1997

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıÇukurova Üniversitesi

    Endokrinoloji Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. MUSTAFA KOÇAK

Geri Dön