Geri Dön

Crossing identities and the turkish military: Revolutionists, guardians and depoliticals

Türk ordusu ve kesişen kimler: Devrimciler, koruyucular ve apolitikler

  1. Tez No: 713193
  2. Yazar: HAKKI GÖKER ÖNEN
  3. Danışmanlar: PROF. DAVİD GALBREATH
  4. Tez Türü: Doktora
  5. Konular: Siyasal Bilimler, Political Science
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2016
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: University of Bath
  10. Enstitü: Yurtdışı Enstitü
  11. Ana Bilim Dalı: Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 443

Özet

ABD'li kıdemli bir denizci:“askeri kültürler büyük okyanus gemileri veya uçak gemileri gibidir, yön değiştirmek için muazzam bir çaba gerektirirler”demiştir. Gerçekten de, çoğu ulus, askeri kültüre karşı direnişleriyle tanınır. Mutlak itaat, hiyerarşi, kolektivizm ve fedakarlık gibi askeri kültürü oluşturan öğeler, askeri kültürün liberal ve demokratik değerleri benimsemesini zorlaştırır. Bu bağlamda Türkiye ilginç bir örnektir zira askeri kültür üç farklı kimlik arasında geçişler yaşamıştır. Bu farklı kimlikler, devrimciler, koruyucular ve apolitikler olarak isimlendirilebilir. İlk kimlik olan devrimcilik, modernist, ilerici ve güçlü bir biçimde laik; ikincisi daha muhafazakar, bireysel hak ve özgürlükler kavramına karşı daha az hoşgörülü ve statükocudur. Üçüncü kimlik ise, siyasi olarak tarafsız olmaya çalışan, sivil üstünlük ilkesine bağlı ve politikacılarla uyum içinde çalışması daha muhtemel bir yapıdadır. Gerçekten de, Kurtuluş Savaşı sırasında üstlendiği rol nedeniyle ordu, ulus inşacısı olarak askeri alanda yazılı olmayan bir meşruiyete sahip olmuştur. Halkın gözünde sahip olunan bu imtiyazlı durum, askeri kültürde yapılan herhangi bir değişikliğin siyaseti de doğrudan etkilemesini mümkün kılmıştır. Aslında, çoğu sivil-asker vakası gözlemlendiğinde, asker ve devlet arasındaki ilişkilerin demokratikleşme adına pozitif, negatif veya istikrarlı bir yol izlediği görülebilir. Fakat Türkiye örneğinde bu ilişki sabit bir çizgi çizmez. Aksine, zamana ve gelişmelere bağlı olarak farklı sonuçlar gösterebilir. Bu noktada bu tezin temel amacı, askeri kültür ile Türk siyaseti arasındaki ilişkiyi tespit etmek ve bunu yaparken öngördüğümüz beş temel model olan pozitif-demokratik olmayan, negatif-demokratik olmayan, pozitif-demokratik, negatif-demokratik ve değişken ilişkilerden yararlanmaktır.

Özet (Çeviri)

One US senior marine notes that“military cultures are like great ocean liners or aircraft carriers: they require an enormous effort to change direction”. Indeed, in most nations, military cultures are known for their resistance against change. The military ethos, which includes features such as absolute obedience, hierarchy, collectivism, and sacrificing oneself for all, makes military cultures less likely to adopt liberal and democratic values. In this regard, Turkey is in an interesting position in that military culture has constantly experienced transitions between three different identities: revolutionists, guardians, and depoliticals. The first identity is modernist, progressive, and staunchly secular; the second is more conservative, less tolerant of the notion of individual rights and liberties, and more likely to maintain the status quo; the third is being politically neutral, committed to civilian supremacy, and likely to work in harmony with the politicians. Indeed, because of the role it played during the Liberation War, the military has had an unwritten legitimacy in national politics as the nation builder. Related to this, the military's privileged position in the eyes of the people has enabled any change in military culture to make fundamental changes in politics. Yet, if one observes most cases of civil-military relations, one may see that the relationship between militaries and states tends to follow a stable, positive, or negative path regarding democratisation. But in the Turkish case this relationship does not draw a steady line. Rather, it can show very different results depending on time and developments. Hence, the main purpose of this thesis is to identify the relationship between military culture and Turkish politics regarding our five civil-military models: the positive-undemocratic, negativeundemocratic, positive-democratic, negative-democratic, and variable relationships

Benzer Tezler

  1. Makedonya sorunu (1903-1913)

    The Macedonian question (1903-1913)

    MELTEM BEGÜM SAATÇI

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2004

    TarihAkdeniz Üniversitesi

    Tarih Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İSRAFİL KURTCEPHE

  2. Interregional Relations: Perspectives on the Summit of South American-Arab Countries 'New' patterns of engagement

    Bölgelerarasi ilişkiler: Güney Amerika - Arap Ülkeleri zirvesindeki 'Yeni' angajman yapısı perspektifleri

    MARSHA MARİE HALL

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2015

    Uluslararası İlişkilerOrta Doğu Teknik Üniversitesi

    Ortadoğu Araştırmaları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MELİHA BENLİ ALTUNIŞIK

    DOÇ. DR. DERYA GÖÇER AKDER

  3. Türkiye'deki havayolu pilotlarının işten ayrılma niyetini etkileyen faktörlerin belirlenmesi ve analizi

    Determination and analysis of factors affecting turnover intentions of airline pilots in Turkey

    MUHAMMET ABDULHAK DEMİR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    Endüstri ve Endüstri Mühendisliğiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Endüstri Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FETHİ ÇALIŞIR

  4. Karkamış Geç Hitit ortostatlarında kıyafetler

    Clothing in the Late Hittite Orthostats

    JALE AYDİN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    ArkeolojiAydın Adnan Menderes Üniversitesi

    Arkeoloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ÖZLEM TÜTÜNCÜLER BİRCAN

  5. Erzurum Tortum ilçesinde bulunan mimari eserler

    Architectural works in Erzurum Tortum district

    HALİL İBRAHİM ÜN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Sanat TarihiAtatürk Üniversitesi

    Sanat Tarihi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HÜSEYİN YURTTAŞ