Anesteziyoloji ve reanimasyon anabilim dalında çalışanlara yönelik olası mobbingin çalışanlar üzerindeki depresyona etkisi
The effect of possible mobbing on depression for employees in the department of anesthesiology and reanimation
- Tez No: 714865
- Danışmanlar: DOÇ. DR. İBRAHİM ÖZKAN ÖNAL
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Anestezi ve Reanimasyon, Anesthesiology and Reanimation
- Anahtar Kelimeler: Mobbing, Depresyon, Anesteziyoloji, Mobbing, Depression, Anaesthesiology
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Selçuk Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 82
Özet
Giriş: Leymann tarafından“psikolojik saldırı”veya“diğerleriyle çatışma”şeklinde tanımlanan mobbing kavramı çalışanlar üzerinde sistematik olarak yürütülen davranışların adaletsizliğine vurgu yapmaktadır. Giderek artış gösteren bu haksız ve ciddi davranışlar sağlık çalışanlarının önemli bir kısmını etkilemektedir. Amaç: Bu çalışmanın amacı, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Kliniği çalışanlarında mobbing sıklığını değerlendirmek, depresyon gibi mobbing ile ilişkili olabilecek faktörleri belirlemektir. Metod: Tüm Türkiye'deki üniversite hastaneleri, eğitim ve araştırma hastaneleri, devlet ve özel hastanelerdeki Anesteziyoloji ve Reanimasyon kliniklerinde çalışan uzman doktorlar, araştırma görevlileri ve anestezi teknisyenleri çalışmaya dahil edildi. Bu kesitsel çalışma 500 katılımcı ile gerçekleştirildi. Katılımcıların sosyodemografik özellikleri kaydedildi. Mobbing varlığı“Leymann'ın Uyarlanmış Psikolojik Yılgınlık Ölçeği (LUPYÖ)”ile değerlendirildi. Depresyon seviyesi ise“Beck Depresyon Envanteri (BDE)”ile ölçüldü. Bulgular: Katılımcılar ortalama yaşı 31.6 ± 7.1 yıldı (20-66 yaş aralığında). Katılımcıların %56'sı kadın, %44'ü erkekti. Katılımcıların %86.2'si mobbinge maruz kaldığını ifade etti. Uzman doktorların %80.3'ü, araştırma görevlilerinin %90.1'i, teknisyenlerinin %87.1'i mobbinge maruz kaldığı tespit edildi . Katılımcıların %6.8'inin çok sık (neredeyse her gün), %11'inin sık (haftada en az bir defa), %41'inin bazen (ayda en ez bir defa), %27.4'ünün nadiren mobbinge maruz kaldığı bulundu. En sık mobbing izlenen alanlar“başarıların görmezlikten gelinmesi, başarısızlıkların abartılması”,“bilgi ve becerilerin gösterilmesinin kısıtlanması”ve“sürekli eleştirilme”alanlarıyken, en az mobbing izlenen alanların“cinsel taciz”,“fiziksel zarar”ve psikolojik tedavi görme için baskı" olduğu görüldü. Mobbing varlığı bekar olma, düşük gelir, üniversite hastanesinde ve üçüncü basamak hastanelerde çalışma, psikolojik ve depresif semptom varlığıyla ilişkiliydi (tüm analizlerde p < 0.005). Katılımcıların %24.8'inde hafif depresif belirtiler, %18.8'inde orta şiddetli, %5'inde ise ağır şiddetli depresif belirtiler mevcuttu. BDE ile değerlendirilen depresyon şiddeti mobbing maruziyeti ile korele olarak tespit edildi. Sonuç: Çalışmamızda Anesteziyoloji ve Reanimasyon kliniği çalışanlarında mobbing sıklığının oldukça yüksek olduğu izlendi. Ek olarak mobbing maruziyetinin yüksek depresyon seviyesiyle ilişkili olduğu görüldü. Bu nedenle mobbingin önlenmesi ve kontrol edilmesi amacıyla müdahale programlarına ihtiyaç olduğu düşünüldü.
Özet (Çeviri)
The effect of possible mobbing on depression for employees in the Department of Anesthesiology and Reanimation Thesis in Anesthesiology and Reanimation, Faculty of Medicine, Selçuk University, Konya, 2021 Introduction: The concept of mobbing is defined by Leymann as“psychological harassment”or“conflict with others”, emphasizing the injustice to employees caused by these unfair behaviors carried out systematically. These behaviors are a serious, growing problem, which affects a significant proportion of health care professionals. Aim: To evaluate frequency of mobbing and factors associated with mobbing such as depression in healthcare workers in Anesthesiology and Reanimation Department. Methods: Specialist doctors, research assistants, and technicians who work in anesthesiology and reanimation department employees at university, training and research, public hospitals and private hospitals throughout Turkey were included in the study. Sociodemographic characteristics of the participants were recorded. Mobbing was assessed with Adapted Leymann's Inventory of Psychological Terror scale, (LIPT). Depression level measured with Beck Depression Inventory (BDI). This cross-sectional study was performed with 500 participants. Results: The average age of the participants was 31.6 ± 7.1 years (20-66 years old). 56% of the participants were women and 44% were men. 86.2% of the participants (n = 431) stated that they were exposed to mobbing. 80.3% of specialist doctors, 90.1% of research assistants and 87.1% of technicians were exposed to mobbing. Mobbing frequency is very often (almost daily) in 6.8%, frequently (once a week) in 11%, sometimes (once a month) in 41%, and rare in (less than once a month) 27.4% of participants. The most common areas of mobbing were“ignoring successes, exaggerating failures”,“inhibiting from showing skills/ knowledge”and“constantly being criticized”. The least mobbing areas were“being sexually attacked”,“ being psychically attacked ”and“pressure for psychological treatment”. The presence of mobbing was associated with being single, low income, working in university hospitals, working in tertiary health institution, dissatisfaction with his job, presence of psychological and depressive symptoms (p < 0.05 in all analyses). Mild depressive symptoms were observed in 24.8%, moderate symptoms in 18.8% and severe depressive symptoms in 5.0% of the participants. Depression severity assessed by BDI correlated with exposure to mobbing. Conclusion: This study identified a high prevalence of mobbing among health professionals in anesthesiology and reanimation department. Moreover, mobbing exposure is associated with a high level of depression, hence a program to is needed for prevent and control this phenomenon
Benzer Tezler
- Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı' nda rotasyoner olan sağlık personelinin erişkin hastalarda hava yolu gereçlerini tanıma ve kullanabilme, rotasyon sürecinde eğitim beklentilerinin karşılanabilme düzeylerinin değerlendirilmesi
An evaluation of the levels of meeting the expectations of the non anesthesiologists subjected to rotation programmes in their getting acquainted with and applying airway devices in adult patients
EZGİ DENİZCİ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2015
Anestezi ve ReanimasyonHacettepe ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İSMAİL AYDIN ERDEN
- Elektif cerrahi planlanan hastaların anestezi bilgisi ve anestezi korkularının değerlendirildiği anket çalışması
The Survey About the Patients Knowledge and Anxiety Which Undergo Elective Surgery
ESİN EREN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2012
Anestezi ve ReanimasyonCelal Bayar ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GÖNÜL TEZCAN KELEŞ
- Lobektomi olgularında uyguladığımız tek akciğer ventilasyonunun değerlendirilmesi
Evaluation of one-lung ventilation in lobectomies
BORA DİNÇ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
Anestezi ve ReanimasyonAkdeniz ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. TÜLİN TİTİZ AYDOĞDU
- Oswestry Dısabılıty İndeks skorlama sisteminin Türkçe versiyonunun lomber disk hernisi tanılı olgularda geçerlilik ve güvenilirliğinin saptanması
The validity and reliability of the Turkish version of Oswestry Dısabılıty İndex scala at the hernie nucleus pulposus patients
HÜSEYİN DAŞÇI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2008
Anestezi ve ReanimasyonCelal Bayar ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İDİL TEKİN MİRZAİ
- 2 yaş altı genel anestezi alan çocukların davranışsal değişikliklerinin ve okul başarılarının anket yöntemi ile değerlendirilmesi
Evaluation of behavioral changes and school achievement in children receiving general anesthesia under 2 years of age with questionnaire method
DENİZ GÜNCEL TURAL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Anestezi ve ReanimasyonAdnan Menderes ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FERAY GÜRSOY