Çocukluk çağında diyabet tanısı alan olguların dağılımı
The distribution of cases diagnosed with diabetes in childhood
- Tez No: 727221
- Danışmanlar: PROF. DR. FİLİZ TÜTÜNCÜLER KÖKENLİ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
- Anahtar Kelimeler: Çocuk, tip 1 diyabetes mellitus, tip 2 diyabetes mellitus, gençlik döneminin erişkin başlangıçlı diyabeti (MODY), Child, type 1 diabetes mellitus, type 2 diabetes mellitus, maturity-onset diabetes of the young (MODY)
- Yıl: 2022
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Trakya Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 65
Özet
Diyabetes mellitus (DM), insülin salgılanması, insülin etkisi ya da her ikisinde oluşan bozukluğa bağlı gelişen, hiperglisemi ile karakterize kronik endokrin ve metabolik bir hastalıktır. Çocukluk çağında en sık görülen tipi T1DM olup bunu daha az sıklıkla T2DM ve MODY tip diyabet izlemektedir. Bu çalışma, Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Endokrinolojisi Bilim Dalı'nda Ocak 2006-Aralık 2020 tarihleri arasında diyabet tanısı alan ve çalışma koşullarına uyan olguların diyabet tiplerine göre dağılımı, tanı anı klinik (hiperglisemi, ketoz, DKA) ve laboratuvar (biyokimyasal ve serolojik bulgular) bulguları ile grupların bu bulgular açısından karşılaştırılması amacıyla yapılmıştır. Çalışmaya alınan 381 olgunun 189(%49,6)'u erkek, 192(%50,4)'si kız olup ortalama tanı yaşı 9,0±4,2 yıl ve 155 (%40,7) olgu tanı anında pubertal idi. Olguların %87,4'ü T1DM, %4,8'i T2DM, %7,6'sı MODY ve %0,3'ü diğer tip (steroide bağlı) DM idi. Diyabet tipleri cinsiyet açısından benzer olmasın karşın ortalama tanı yaşı T2DM grubunda (12,8±1,4 yıl), T1DM (8,4±4,1 yıl) ve MODY grubuna (10,3±4,6 yıl) göre anlamlı yüksek, MODY grubunda da T1DM grubuna göre anlamlı yüksek bulundu. Diyabetin klinik belirti ve bulguları açısından poliüri ve polidipsi sıklığı T1DM grubunda (%93,7) diğer gruplara göre anlamlı fazla iken, rastlantısal hiperglisemi ise T2DM (%50) ve MODY grubunda (%72,4) T1DM grubuna göre anlamlı fazla idi. Tanı anında ortalama C-peptid düzeyleri T1DM grubunda (0,4±0,4 ng/ml) T2DM (2,9±2,7 ng/ml) ve MODY grubuna (1,7±1,8 ng/ml) göre anlamlı düşük olmasına karşın T2DM ve MODY grubunda benzerdi. Ortalama HbA1c düzeyi ise T1DM grubunda (%12,6±2,6) T2DM (%11,6±2,4) ve MODY grbubuna (%7,8±2,9) göre anlamlı yüksek, T2DM grubunda da MODY grubuna göre anlamlı yülsek idi. Diyabet otoantikorları T1DM grubunda sıklıkla, T2DM grubunda ise az sayıda olguda pozitifti. MODY grubunda antikor pozitif olgu yoktu. Tanı anında T1DM olgularının %52,6'sı, T2DM olgularının %11,1'i DKA kliniği ile başvurmuştu. MODY grubunda DKA olan olgu yoktu. MODY ve T2DM grubunun büyük bir çoğunluğu hiperglisemi klinik tablosu ile tanı almıştı. Olgular geliş klinik tablsosu açısından beşer yıllık dönemler halinde incelendiğinde son beş yıllık dönemde önceki beş yıllık döneme göre orta DKA ve ağır DKA sıklığında fark saptanmazken, hiperglisemi sıklığında anlamlı artma, buna karşın hafif DKA sıklığında anlamlı azalma saptandı. Genetik MODY tanısı alan olgular içinde literatüre benzer şekilde en sık bulunan GCK MODY idi. Çalışmamızda diyabet tanısı ile izlenen olguların çoğunluğu T1DM olup bunu MODY ve T2DM'nin izlediği saptanmıştır. T1DM olgularının yarısının hala DKA tablosu ile tanı alması aile hekimleri ve pediatristler arasında bu konuda farkındalığın arttırılması gerekliliğini düşündürmektedir.
Özet (Çeviri)
Diabetes mellitus (DM) is a chronic endocrine and metabolic disease characterized by hyperglycemia, which develops due to defects in insulin secretion, insulin action, or both. The most common type of diabetes in childhood is T1DM, followed less frequently by T2DM and MODY type diabetes. This study was conducted in Trakya University Faculty of Medicine, Department of Pediatric Endocrinology, between January 2006 and December 2020, in order to compare the groups with diabetes diagnosis according to diabetes types, clinical and laboratory findings at the time of diagnosis. Of the 381 cases included in the study, 189 (49.6%) were male and 192 (50.4%) were female, mean age at diagnosis was 9.0±4.2 years, and 155 (40.7%) cases were pubertal at the time of diagnosis. 87.4% of the cases were T1DM, 4.8% T2DM, 7.6% MODY and 0.3% other type (steroid-induced) DM. Although the diabetes types were similar in terms of gender, the mean age at diagnosis was found to be significantly higher in the T2DM group (12,8±1,4 years), compared to the T1DM (8,4±4,1 years) and MODY groups (10,3±4,6 years), and significantly higher in the MODY group than the T1DM group. In terms of clinical signs and symptoms of diabetes, the frequency of polyuria and polydipsia was significantly higher in the T1DM group (93.7%), while incidental hyperglycemia was significantly higher in the T2DM (50%) and MODY group (72.4%) compared to the T1DM group. Although mean C-peptide levels at the time of diagnosis was significantly lower in the T1DM group (0.4±0.4 ng/ml) compared to T2DM (2.9±2.7 ng/ml) and MODY group (1.7±1.8 ng/ml) it was similar in the T2DM and MODY groups. The mean HbA1c level was significantly higher in the T1DM group (12.6±2.6%) than T2DM (11.6±2.4%) and MODY groups (7.8±2.9%)and also It was significantly higher in the T2DM group than the MODY group. Diabetes autoantibodies were frequently positive in the T1DM group and in a small number of cases in the T2DM group. There were no antibody positive cases in the MODY group. At the time of diagnosis, 52.6% of T1DM cases and 11.1% of T2DM cases presented with DKA clinic. There was no case with DKA in the MODY group. Most of the MODY and T2DM groups were diagnosed with the hyperglycemia. When the cases were evaluate in five-year periods in terms of the clinical presentation, there was no difference in the frequency of moderate DKA and severe DKA in the last five-year period compared to the previous five-year period, but a significant increase in the frequency of hyperglycemia and a significant decrease in the frequency of mild DKA was found. Similar to the literature, GCK MODY was the most common among the cases diagnosed with genetic MODY. In our study, the majority of the cases diagnosed with diabetes were T1DM, followed by MODY and T2DM. The fact that half of T1DM cases are still diagnosed with DKA suggests the need to raise awareness among family physicians and pediatricians on this issue.
Benzer Tezler
- Metabolik sendromun belirginleştiği vücut kitle indeksi sınırı nedir?
What ıs the body mass ındex threshold value for children that metabolic syndrome develops?
TUBA PEKACAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2009
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıAnkara ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. PELİN BİLİR
- Tip 1 diyabetes mellitus tanılı olgularda çölyak hastalığı sıklığının araştırılması
Investigation of the prevalence of celiac disease in cases with type 1 diabetes mellitus
FUNDA YILDIZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıTrakya ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FİLİZ TÜTÜNCÜLER
- Juvenil idiopatik artritli hastalarda metabolik sendrom gelişiminin değerlendirilmesi
Evaluation of the metabolic syndrome occurance rates in patients with juvenile idiopathic arthritis
NURHAYAT YAKUT
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2013
Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarıİstanbul Medeniyet ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MÜFERET ERGÜVEN
- Tip 1 diyabetes mellituslu çocuklarda Tp-e aralığı, Tp-e/QT oranı ve Tp-e/QTd oranı
Tp-e interval, Tp-e/QT ratio and Tp-e/QTc ratio in pediatric patients with type 1 diabetes mellitus
ESRA KARABIYIK YÜKSEL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıklarıİstanbul Üniversitesi-CerrahpaşaÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYŞE GÜLER EROĞLU