Periton diyalizi uygulanan hastalarda peritoneal transport değişikliklerinin mortalite üzerine etkisi
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 742692
- Danışmanlar: PROF. DR. FUNDA SARI
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Nefroloji, Nephrology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2022
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Akdeniz Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 92
Özet
Giriş: Evre 5 KBH son dönem böbrek hastalığının (SDBH) ifadesi olup, GFH 1.73 m² başına 15 ml/dakika'dan daha azdır ve bu durum diyaliz ve/veya böbrek nakli gibi renal replasman gerektiren aşamadır. Periton diyalizi SDBH'nda uygulanabilecek renal replasman tedavilerinden biridir. Periton diyalizi hastalarında diyaliz yeterliliği; klinik, biyokimyasal ve kinetik göstergeler (yeterli solüt klirensi, sıvı dengesinin korunması) ile ölçülmektedir. Periton zarının effektif yüzey alanı ve geçirgenliği bireylerde farklılıklar göstermektedir. Bu farklılıklar bireylerde kronik periton diyaliz uygunluğunu, diyaliz süresini, rejimini, komplikasyonları ve sıklığını etkilemektedir. Bunu standartize etmek için peritoneal eşitleme testi (PET) uygulanmaktadır. PET ile solüt ve su geçirgenliği tespit edilir. Periton diyaliz yeterliliğinin değerlendirilmesinde kullanılır. PET ile diyaliz yeterliliği, membran geçirgenliği hesaplanabilmekte ve ultrafiltrasyon yetersizliği saptanabilmektedir. Amaç: Bu çalışmada peritoneal eşitlenme testi ile hastadan uzaklaştırılan osmolal yükün değerlendirilmesi, periton zarının yıllar içinde değişimine etki eden faktörlerin belirlenmesi, bunların periton diyalizinden çıkış ve ölüm üzerine etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: KBH tanısı ile PD uygulanan hastaların 0. 2. ve 3. yıllardaki periton zarı değişiklikleri belirlenmeye çalışılıp, bu hastaların PD süreleri, peritonit varlığı, VKİ, KAH, Tip 2 DM, SVO varlığı, idrarın kesilmesi-devamlılığı, RAS blokör kullanımı, EPO kullanımı, PD modalitesi, boy/kilo, alkol kullanımı, sigara kullanımı, laboratuar tetkikleri (hemoglobin, albümin, fosfor, PTH, glukoz, bikarbonat, sodyum, potasyum, ferritin, trigliserit), PDGC varlığının mortalite ve periton diyalizinden çıkış üzerine etkileri retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Analizler için verileri yeterli olan 99 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Bu çalışmada PD başlanan 99 hastanın 67'si (%67,7) hayattadır. Hastaların medyan sağkalım süresi 138,8 (%95 GA: 84,5-193,1 ay) olarak tespit edilmiştir. Yapılan univariate analizler sonucunda exitus olan ve sağkalan grupta yapılan karşılaştırma analizleri sonucunda; KAH, MI, PD öncesi renal nakil olma, PD başlama yaşı, PD başlandıktan sonra peritonit gelişme süresi, dropout gelişmesi, PZ geçirgenliğinde 3. yıldaki değişim gözlenmesi, CAPD ile başlanıp APD'ye geçilme durumu, bazal albümin, bikarbonat ve glukoz düzeyleri gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklı çıkmıştır (p
Özet (Çeviri)
Introduction: Stage 5 KBH, which is expressed last term of nephropaty (SDBH), and GFH 1,73 per m2 is less than 15 ml/minute. This situation requires renal replacement stage such as dialysis or kidney transplantation. Peritoneal dialysis is on of the renal replacement cure which can be implantable on SDBH. Dialysis efficiency on peritoneal dialysis patient is measured with clinical, biochemical kinetical markers (enough solute clearance, saving liquid balance). Effective surface area of peritoneal membrane shows up differences among individuals. These differences affect individuals chronic peritoneal adaptness, duration of dialysis, regime, complications and frequencies. Peritoneal equilibration test (PET) is carried out to standartize this situation. Solute and permeability is fixed and used evaluation of peritoneal dialysis clearance. Dialysis clearance membrane permeability can be measured with PET and detected inadequacy of ultrafiltration. Aim: In this study with PET, it is aimed that evaulation of detracting the patient from osmolal charge, specifying of changing peritoneal membrance within years, dropping out of peritoneal dialysis and effective factors of death. Materials and Methods: The patients, who are practiced with the KBH diagnosis, are tried to obtain the differences on their peritoneal mebrana during the years 0.-2. and 3. These patients' PD duration, peritonit existence, VKI, KAH, type 2 DM, SVO existences inability to urinate, usage of RAS blocker, usage of EPO, PD modality , height/ weight, alcohol abuse, smoking, labrotary tests ( hemoglobşn, albümin, phosphore, PTH, glucose, bicarbonate, sodium, potassium, ferritin, triglyseride), mortality of PDGC existence and dropping out of peritonal dialysis were analyzed as retrospective. Findings: 99 patients are included in this study whose data are enough for analyses. In this study, starting PD to 67 of 99 patients (67.7% percent) are alive. Patients' median survival duration is confirmed as 138,8 (95% percent GA: 84,5 – 193,1 month). Both results of performed univariate analyses and comparative analyses between exitus and survival groups; KAH, MI, renal transplantation pre PD , age of starting PD, progress of dropout, observing change within 3. years P2 permeability, starting cure with CAPD after passing APD, level of basal albümin, bicarbonate and glucose came out significant different as statiscal among the groups. Average survival duration was found out 138,8=10,6 in the group weren't KAH. Median survival was found out 76,5 (84,5-193,1 month) in the group who were KAH. According to this result, the group with KAH's duration of survival was found out significant less than the group without KAH (p:0,033). Similar to this; observed MI, not practiced renal transplantation pre PD, happened peritonit, after started to PD in 2. years, not dropout, rising PZG in 3. years and started with CAPD and passed APD in their first year, duration of their survival period was found out significant less with the log-rank-tests (p
Benzer Tezler
- Sürekli periton diyalizi hastalarında periton geçirgenlik gruplarının yeniden tanımlanması ve önceki sonuçlarla karşılaştırılması
Redefining of solute transport groups in continuous peritoneal dialysis patients and comparison with previous reports
BÜLENT TOKGÖZ
Tıpta Yan Dal Uzmanlık
Türkçe
2002
NefrolojiErciyes Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. CENGİZ UTAŞ
- Sürekli ayaktan periton diyalizi uygulanan çocuklarda periton transport parametreleri ve diyalizat CA125 deeğerleri
Peritoneal transport parameters and dialysate CA125 levels in children undergoing peritoneal dialysis
PINAR TURHAN
Tıpta Yan Dal Uzmanlık
Türkçe
2001
Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarıİstanbul ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. LALE SEVER
- Periton diyalizi hastalarında periton eşitleme testinin yıllar içerisinde değişimi ve bu değişime etki eden faktörlerin tespiti
Changes of peritoneal equalization test in years at peritoneal dialysis patients and determination of factors affecting this change
HASAN SÖZEL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2014
NefrolojiAkdeniz ÜniversitesiDahili Tıp Bilimleri Bölümü
PROF. DR. FETTAH FEVZİ ERSOY
- Periton diyalizi hastalarında plazma homosistein düzeyini etkileyen faktörler ve kardiyovasküler hastalık göstergeleri ile ilişkisi
The factors that affect the plasma homocysteine levels and their relationship with cardiovascular risk factors in peritoneal dialysis patients
SİBEL ERTEK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2005
NefrolojiAnkara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF.DR. KENAN ATEŞ
- Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde takipli periton diyalizli hastalarında gelişen periton enfeksiyonlarının analizi
Analysis of developing peritoneal infections in patients under peritoneal dialysis in Aydin Adnan Menderes University Faculty of Medicine
ÖZGÜL ÖZBEK
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
HemşirelikAydın Adnan Menderes ÜniversitesiHastane Enfeksiyonları Hemşireliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SERKAN ÖNCÜ