Geri Dön

Burial customs in west-central anatolian early bronze age: New evidence from Demirci Sarıket (Eskişehir)

Erken Tunç Çağında batı ve orta anadolu'da mezar gelenekleri: Demirci Sarıket'ten (Eskişehir) yeni kanıt

  1. Tez No: 747461
  2. Yazar: MICHELE MASSA
  3. Danışmanlar: PROF. DR. ANDREW BEVAN
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Arkeoloji, Archeology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2008
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: University of London - University College London
  10. Enstitü: Yurtdışı Enstitü
  11. Ana Bilim Dalı: Arkeoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Arkeoloji Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 42

Özet

Eskişehir vadisindeki Demirci Sarıket'te bulunan ünlü EBA nekropolü, tüm bölgedeki yayını yapılmış mezarlarla ilgili en büyük toplama sayesinde, M.Ö. 3. binyılda Anadolu ölü gömme geleneklerinin panoramasını gözden geçirme konusunda istatistiksel analiz yapmak bakımından ideal bir alanı yansıtmaktadır. Burada kullanılan farklı teknikler iki genel hususu izlemektedir: bir taraftan cenaze törenine ait dini geleneklerin yeniden tesisi, diğer taraftan Demirci topluluğunun sosyal karmaşıklığına ilişkin bazı genel hipotezleri göstermek üzere, temsili olarak cenaze töreni kanıtının kullanımı. Bölüm ı, araştırmanın arkeolojik arka planını vermektedir ve bu tezin amaçlarını açıklamaktadır. Bölüm 2, daha ileri analiz için temel adım olarak gömülen kişilerin cinsiyeti ve yaşı ile ilgili bilgilerin yeniden tesis olunmasına ayrılmıştır. Bölüm 3'te mezardan elde edilen eşyalar, cinsiyet-yaş sınıfları ve mezar tiplerine göre birleşimleri itibarıyla ve buluntu toplulukların standardizasyon derecesi itibarıyla incelenmiştir. Mezar eşyalarındaki metal varlığı/ çeşitlilik derecesi çokluğu da sosyal eşitsizlik göstergesi olarak analiz edilmektedir. Bölüm 4, metallerin - özellikle değerli metallerin - konulmasındaki artış, hekropol alanlarının veya belirli mezar türlerinin kullanımı, yeni sanat eseri biçimlerinin ortaya çıkması gibi, kronolojik çerçevenin tanımını ve nekropolde aktif bulunan tarihi kalıpların bireyselleşmesini ele almaktadır. Bölüm 5, önceki analizlere dayanarak bazı ön sonuçlar çıkarmakta ve sosyal karmaşıklık çerçevesi içinde verileri yorumlamaya çalışmaktadır. Bölüm 6, Turan Efe tarafından 1988-1995 yılları arasında yapılan araştırmaları kullanarak Erken Bronz Çağı esnasında düzenlerindeki tarihi değişimleri vurgulamak ve araştırma ışığında bunları açıklamaktır.

Özet (Çeviri)

The well-known EBA necropolis of Demirci Sarıket in the Eskişehir valley, tlıanks to the largest corpus of published graves in the 'Yhole region, represents an ideal arena to use statistical analysis for revisiting the panorama of Anatoliaıı burial customs in the third millennium BC. The different techniques here employed follow two general foci: on one side the reconstruction of the funerary rituals, on the other side the use of funerary evidence as proxy to infer some general hypotheses on the social complexity of the Demirci community. Chapter 1 gives the arclıaeological background of the research and states the aims of tlıis dissertation. Clıapter 2 is dedicated to the reconstruction of information on gender and age of the interments, fundamental step for furtlıer analysis. In clıapter 3 the grave goods are investigated with respect to their association to genderage classes and grave types, and to the degree of standardisation of the assemblages. Presence/abundance of metal and degree of variety in tlıe grave goods are also analysed as indicators of social inequality. Chapter 4 deals with the defınition ofa chronological frame and the individuation of diachronic patterns active in the necropolis, suclı as increase in the deposition of metal-especially precious-, use of burial areas or specifıc types of graves, appearance of new artefacts forms. Chapter 5 draws some preliminary conclusions based on previous analysis and tries to interpret the dara in the scheme of social complexity. Chapter 6 extends the analysis to the dynamics of the Eskişehir arca during the Early Bronze Age using the surveys done by Turan Efe between 1988 and 1995. The main goal is to higlılight diachronic changes in the settlemeııt patterns and explain them in the light of recent research done by Efe himself. Clıapter 7 presents tlıe final conclusions.

Benzer Tezler

  1. Türklerde mezarlara at gömme geleneği sanat tarihi açısından bir bakış

    Horse burial in tombs tradition of Turks in perspective of art history

    OĞUZ ERTEN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2006

    Sanat TarihiMimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi

    Sanat Tarihi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. YAŞAR ÇORUHLU

  2. Göller bölgesi (Burdur - Isparta illeri) demir çağ arkeolojik verileri

    Archaeological datas of the iron age of the lakes region (Burdur - Isparta provinces)

    BÜŞRA KAVAK

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    ArkeolojiMehmet Akif Ersoy Üniversitesi

    Arkeoloji Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. FEYZULLAH ERAY DÖKÜ

  3. Batı Kazakistan'daki Sarmat topluluklarının ölü gömme gelenekleri

    Burial customs of the Sarmat communities in Western Kazakhstan

    MUZAFFER GURSOY

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    ArkeolojiGazi Üniversitesi

    Arkeoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SÜLEYMAN YÜCEL ŞENYURT

  4. Erken tunç çağı Güneydoğu Anadolu ve Kuzey Suriye Bölgesi ölü gömme gelenekleri ışığında Oylum Höyük mezarları

    Oylum Höyük burials in the light of early bronze age burial customs in Southeastern Anatolia and Northern Syria

    HATİCE KÜBRA ENSERT

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    1995

    ArkeolojiHacettepe Üniversitesi

    Arkeoloji ve Sanat Tarihi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ENGİN ÖZGEN

  5. Hierapolis kuzey nekropolü (159d nolu tümülüs) anıt mezar ve buluntuları

    Monumental tomb and finds in Hierapolice north necropolis (tumulus no 159d)

    MEHMET OKUNAK

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2005

    ArkeolojiPamukkale Üniversitesi

    Arkeoloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. CELAL ŞİMŞEK