Kronik böbrek yetersizliğine bağlı sekonder hiperparatiroidinin tedavisinde değişik dozlarda 1,25 dihydroxycholecalciferol ve renal transplantasyonun karşılaştırmalı etkileri
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 7481
- Danışmanlar: Belirtilmemiş.
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Üroloji, Urology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1989
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 82
Özet
ÖZET Kronik böbrek yetersizliğine bağlı sekonder hiperparatiroidinin teda visinde değişik dozlarda calcitriol ve renal transplantasyonun etkilerini kar şılaştırmayı amaçlayan prospektif bir çalışma düzenlenmiştir. Bunun için, çalışma kapsamına alınan 70 hasta, kronik düzenli hemodiyaliz tedavisi gö renler (n=24), ve canlı vericiden veya kadavradan böbrek transplantasyonu yapılanlar (n=46) olarak iki ana gruba ayrılmıştır. Her iki grup hastada ay rıntılı anamnez alınarak klinik muayeneler yapılmış, bazal ve tedavi uygu lamalarının değişik aşamalarından sonra serum iPTH, Ca, P, AP, Mg, CT parametreleri tayin edilmiş, ortalama ve standart sapmalar hesaplanmıştır. Kronik düzenli hemodiyaliz tedavisi gören hastalarda klinik düzelme ancak 1 jıg/gün dozunda calcitriol uygulamasından sonra gözlenmiştir. Biyo kimyasal parametrelerin incelenmesinde 0.25 jıg/gün dozunda calcitriol teda visi parametrelerde anlamlı değişiklik meydana getirmemiş, 0.5 jıg/gün do zunda uygulama ortalama serum iPTH ve P düzeylerinde anlamlı azalmala ra yol açmış, 1 jıg/gün dozunda calcitriol ise, bir önceki değişikliklere ek olarak ortalama serum Ca düzeylerini de anlamlı şekilde yükseltmiştir. Bulguların açıklamasında, 0.25 jıg/gün dozunda calcitriolün yetersiz kaldığı varsayılmıştır. 0.5 jıg/gün dozunda calcitriol uygulamasının kabul edilebilir düzeyde tedavi edici etkiye sahip olduğu düşünülmüş, I jıg/gün do zunda calcitriolün ise en etkin doz olduğu kanısına varılmış, ancak bu has taların kan biyokimyasının yakından takib edilmesinin gerekli olduğu vurgu lanmıştır. Kadavradan transplantasyon yapılan ve haftalık peryodik biyokimya sal kontrolları yapılan hastalarda, ortalama serum iPTH ve CT düzeylerin de, allograftın ekskresyon fonksiyonundan bağımsız, P ve Mg düzeylerinde ise allograftın ekskresyon fonksiyonuna bağımlı anlamlı azalmalar saptan- mıştır.Söz konusu değişikliklerin canlı vericiden yapılan transplantasyonlarda- 67 daha erken ortaya çıktığı dikkati çekmiştir. Transplantasyon öncesi bazal değerler ile transplantasyon sonrası değerlerin karşılaştırılmasında ortalama serum iPTH, Ca, P, Mg ve CT düzeylerinin transplantasyondan sonra tama men normal düzeylere geldiği veya normale çok yaklaştığı gözlenmiş ve transplantasyonun etkin bir tedavi metodu olduğu kanısına varılmıştır. Uzun süreli poliklinik izlemelerinde, ortalama serum iPTH düzeyleri dışında, can lı vericiden ve kadavradan böbrek alan hastalar arasında anlamlı bir fark saptanmamıştır. Non-fonksiyone allograftları bulunan hastaların ortalama se rum iPTH düzeyleri, transplantasyon öncesi bazal değerlere göre anlamlı o- larak düşük bulunmuş, ve bu bulguya dayanılarak, allograftların D vitamini veya PTH metabolizmasındaki rolünün ekskresyon fonksiyonu ile tamamen paralellik göstermediği kanısına varılmıştır. Kronik düzenli hemodiyaliz tedavisi gören ve 1 ^ıg/gün dozunda cal- citriol alan hastalar ile, transplantasyon uygulanan hastalara ait biyokimya sal parametrelerin karşılaştırılmasında, 2. grup hastalara ait verilerin daha fizyolojik düzeylerde olduğu saptanmıştır. Sonuç olarak; kronik böbrek yetersizliğine bağlı sekonder hiperparati- roidinin tedavisinde, transplantasyonun, calcitriol uygulamasına göre daha etkin bir tedavi metodu olduğu kanısına varılmıştır.
Özet (Çeviri)
Özet çevirisi mevcut değil.
Benzer Tezler
- Nutrisyonel osteomalasili hastalar ve gluten enteropatisine bağlı osteomalasili hastalarda oral kalsiyum yükleme testine üriner cAMP ve üriner kalsiyum yanıtlarının değerlendirilmesi
Başlık çevirisi yok
MURAT AKYILDIZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2002
Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıklarıİstanbul Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Prediyaliz ve hemodiyaliz dönemlerindeki üremik ve böbrek transplantasyonlu hastalarda renal osteodistrofinin tanısı ve izlenmesinde kemik dansitometresinin yeri
Başlık çevirisi yok
HÜLYA ERGİN (KARADAYI)
- Amiloidozu olan ve olmayan hemodiyaliz hastalarının arteriovenöz fistül yetersizliği yönünden karşılaştırılması
Comparison of hemodialysis patients with and without amyloidosis in terms of arteriovenous fistula failure
MEMDUH CAYMAZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2010
NefrolojiSelçuk Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HALİL ZEKİ TONBUL
- Kronik hemodiyaliz tedavisi gören hastaların yaşam süreleri ve buna etki eden faktörler
Survival of patientsunder chronic hemodialysis treatment and factors affecting this survival
DÜRİYE DEREN OYGAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2001
Nefrolojiİstanbul Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF.DR. KAMİL SERDENGEÇTİ
- Kronik renal yetersizlikte kemik yoğunluğu ölçümü (DEXA), kemik parametreleri, elektrolit ve tiroid fonksiyonlarının Mart 2003-2004 süresi içinde değerlendirilmesi
Başlık çevirisi yok
AYNUR METİN TERZİBAŞIOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2004
Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyonİstanbul ÜniversitesiFiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ÜLKÜ AKARIRMAK