Anayasa Mahkemesi'ne bireysel başvuru ve kararların Medenî Usûl Hukukuna etkileri

Individual application to the Constitutional Court and the effects of decisions on Civil Procedure Law

PDF İndir

Tez No: 767878
Yazar: MEHMET EMİN ALPASLAN
Danışmanlar: PROF. DR. YAŞAR HAKAN PEKCANITEZ
Tez Türü: Doktora
Konular: Hukuk, Law
Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
Yıl: 2022
Dil: Türkçe
Üniversite: Galatasaray Üniversitesi
Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
Ana Bilim Dalı: Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
Sayfa Sayısı: 725

Özet

Bireysel başvuru yolu ile temel haklarının kamu gücü tarafından ihlâl edildiği iddiasında olan kişilere, bu iddialarını Anayasa Mahkemesi önünde ileri sürebilme imkânı tanınmış olup bu yolun kabulü ile birlikte anayasa yargısı ile medenî yargı arasındaki etkileşim yoğunlaşmıştır. Medenî usûl hukuku çerçevesinden bireysel başvuru yolu, temel haklarının medenî yargıda yer alan mahkemeler tarafından ihlâl edildiği iddiasında olan kişilere bu iddialarını doğrudan Anayasa Mahkemesi önünde ileri sürebilme imkânı tanımaktadır. Medenî usûl hukuku açısından bakıldığında bireysel başvuru yolunun konusu, medenî yargıda yer alan mahkemelerin bireysel başvuru kapsamında olan temel hakları ihlâl eden işlemleri, ihmâlleri ve özellikle kararlarıdır. Bireysel başvuru yolunun iki temel fonksiyonu bulunmaktadır. Bunlardan ilki kişilerin temel haklarının korunması iken ikinci fonksiyon ise objektif anayasa hukukunun korunması, yorumlanması ve geliştirilmesidir. İlk fonksiyon sübjektif işlev, ikinci fonksiyon ise objektif işlev olarak da ifade edilmektedir. Bireysel başvuru yolunun hukukî niteliği konusunda doktrinde görüş birliği bulunmamaktadır. Çoğunlukla, bireysel başvuru yolunun temel hakların korunması için öngörülen bir hukukî çare olduğu kabul edilmektedir. Mukayeseli hukukta bireysel başvuru yolu çok farklı şekillerde düzenlenmiştir. Almanya'da anayasa şikâyetinin kapsamı oldukça geniş olup bu kapsama yasama, yürütme ve yargı işlemleri girmektedir. İsviçre'de de ikincil anayasa şikâyeti olarak anılan geniş kapsamlı bir anayasa şikâyeti müessesesi vardır. Belçika'da yalnızca bazı düzenleyici işlemler bakımından bireysel başvuru benzeri bir mekanizma öngörülmüş olmakla birlikte, medenî yargı kararları üzerine bu yola müracaat mümkün değildir. Avusturya'da ise idare mahkemelerinin kararlarına karşı anayasa şikâyetine müracaat edilebilmektedir. Medenî usûl hukuku çerçevesinden bakıldığında bireysel başvurunun temel konusu kesin hükümlerdir. Ara kararları, geçici hukukî koruma kararları ve çekişmesiz yargıda verilen kararlara karşı kural olarak bireysel başvuru yoluna müracaat edilemez. Ancak özel bazı koşulların varlığı hâlinde bu kararlar da istisnaen bireysel başvuru yolunun konusu olabilirler. Alternatif uyuşmazlık çözümü süreçlerinde vuku bulan ihlâller ile yabancılık unsuru barındıran yargılamalarda ortaya çıkan ihlâller, ihlâlin kamu gücüne atfedilebileceği bir mahiyete büründüğü takdirde bireysel başvuru yolunun konusu olabilir. Başvurucuya ilişkin kavram ve müesseseler bireysel başvuru sürecinde ve medenî usûl hukukunda farklı şekillerde ifade edilmektedir. Bu çerçevede başvurucu olabilme ehliyeti, başvuru ehliyeti, başvuru yetkisi ve mağdur sıfatı; anlamları ve sınırları açık şekilde çizilmesi gereken kavramlardır. Keza başvuru arkadaşlığı, başvurucu değişikliği ve başvurucunun temsilinin gösterdiği özellikler de incelenmelidir. Davanın tarafları bireysel başvuru yoluna müracaat edebilirler. Taraflar dışında; çekişmesiz yargıda ilgililer, geçici hukukî koruma talep eden ve aleyhine geçici hukukî koruma talep edilen kişiler, dava yetkini, aslî müdahil, fer'i müdahil, davanın ihbar edildiği kişi, yargılamaya katılan diğer kişiler ve yargılama neticesinden etkilenen üçüncü kişiler bakımından da bireysel başvuru yoluna müracaat imkânının değerlendirilmesi gerekir. Bireysel başvuru yoluna başvurulmuş olması, başvuruya konu olan kararın şeklî anlamda kesinleşmesine engel olmayacağı gibi kararın icrasını da durdurmaz. Bireysel başvuru yoluna müracaat edilebilmesi için yargılamanın iadesi yolunun tüketilmesine gerek bulunmamaktadır. Eş zamanlı olarak hem yargılamanın iadesine hem de bireysel başvuru yoluna müracaat edilip edilemeyeceği incelenmesi gereken bir meseledir. Bireysel başvuru sürecinin aşamalarına uygun olarak ön inceleme aşaması neticesinde, kabul edilebilirlik incelemesi neticesinde ve nihayet esas incelemesi neticesinde farklı türde kararlar ile karşılaşılacaktır. Ön inceleme neticesinde verilebilecek iki tür karar vardır. Bunlar idarî ret kararı ile başvurunun kabul edilebilirlik incelemesi yapılmak üzere komisyonlara sevk edilmesine ilişkin kararlardır. Bu iki ana karar tipi dışında bazı hâllerde başvurucuya eksiklikleri tamamlaması için süre verilmesi (eksiklik bildirimi) de söz konusu olabilmektedir. Başvurunun kabul edilebilirlik incelemesi yapılmak üzere komisyonlara sevk edilmesi hâlinde ise süreç, kabul edilebilirlik incelemesi ile devam etmektedir. Kabul edilebilirlik incelemesi prensip olarak komisyonlar tarafından yapılmakla beraber istisnaî hâllerde bu inceleme de bölümler tarafından yapılabilmektedir. Kabul edilebilirlik incelemesi neticesinde temelde iki tür karar verilebilir. Bu kararlar kabul edilebilirlik kararı ve kabul edilemezlik kararıdır. Öte yandan kabul edilebilirlik incelemesi neticesinde başvurunun reddi ve düşme kararları da verilebilecektir. Kabul edilebilirlik kriterleri başvurucu olabilme ehliyeti, başvuru ehliyeti, başvuru yetkisi, vekâlet ehliyeti (vekil ile temsil söz konusuysa), başvuru yollarının tüketilmiş olması, Anayasa Mahkemesi'nin yetkili olması, harcın ödenmiş olması, başvurunun başvuru usûlüne riayet edilerek yapılmış olması, başvuru süresine riayet edilmiş olması, anayasal önem veya kişisel önem taşıma ve açıkça dayanaktan yoksun olmamadır. Başvurunun kabul edilebilirlik koşullarından herhangi birini taşımadığının tespit edilmesi durumunda kabul edilemezlik kararı verilecektir. Başvuru hakkının kötüye kullanılmamış olması ve mükerrer başvuru bulunmaması ise kabul edilebilirlik kriterleri arasında sayılmamıştır. Başvuru yollarının tüketilmesi kriteri ve ikincillik prensibi bireysel başvuru yoluna karakterini veren kriterlerdendir. Şeklî ikincillik, başvurucunun yerel mahkeme kararına karşı mümkün olan tüm usûlî olanakları usûlüne uygun olarak tüketmesi manasına gelir. Maddî ikincillik ise anayasaya aykırılık iddiası ve bu iddiaya ilişkin vakıaların derece mahkemeleri önünde de ileri sürülmüş olması manasına gelir. Maddî ikincillik kriterinin katı şekilde uygulanmaması, bireysel başvuru yolunun yeni ve vatandaşların anayasal bilinç düzeyinin de gelişmekte olduğu sistemimizde daha uygun bir seçim olacaktır. Anayasa m. 148/3 hükmü gereği tüketilmesi gereken başvuru yolları olağan kanun yollarından ibarettir. Tüketilmesi gereken başvuru yolları yalnızca etkili başvuru yollarıdır. Açıkça dayanaktan yoksunluk da önemli bir kabul edilemezlik gerekçesidir. Başvurucunun ihlâl iddialarını kanıtlayamadığı (başvurunun temellendirilmemiş olduğu), iddialarının salt kanun yolunda gözetilmesi gereken hususlara ilişkin olduğu, karmaşık veya zorlama şikâyetlerden ibaret olan ya da temel haklara yönelik bir müdahalenin olmadığı veya müdahalenin meşru olduğu açık olan başvurular açıkça dayanaktan yoksun kabul edilebilir. Bir diğer önemli kriter ise anayasal önem veya kişisel önem bulunmasıdır. Anayasal önem ve kişisel önem taşımayan başvurular kabul edilemez bulunacak; kişisel önem veya anayasal önem taşıyan başvurular ise bu kriteri sağlayacaktır. Kabul edilebilirlik kriterlerinin tamam olması hâlinde başvurunun kabul edilebilir olduğuna ve esas incelemesi için ilgili bölüme tevdi edilmesine karar verilecektir. Başvuru hakkının açıkça kötüye kullanılması ve mükerrer başvuru hâllerinde başvurunun reddine karar verilecektir. Bireysel başvuru prosedüründe talep üzerine veya re'sen geçici hukukî koruma kararları verilmesi mümkündür. Geçici hukukî koruma kararı verilebilecek hâller, verilebilecek geçici hukukî koruma kararları ve bu kararların etkileri, üzerinde durulması gereken meselelerdir. Bireysel başvuru yargılamasının asıl ve en önemli kısmı esas incelemesidir. Esas incelemesinin kapsamı ve sınırlarının ortaya konulması, derece mahkemeleri ile Anayasa Mahkemesi'nin yetki sınırlarının somutlaşması bakımından son derece önemlidir. Bireysel başvuru yolu bir kanun yolu değildir ve bu yolda, kanun yolu denetiminde incelenmesi gereken alelâde hukuka aykırılıklar incelenmeyecektir. En yoğun şekilde ihlâl edilen temel haklar adil yargılanma hakkı ve mülkiyet hakkı olduğundan, bireysel başvuru yolu çerçevesinden bu haklar üzerinde de durulması gereklidir. Esas incelemesi sonunda Anayasa Mahkemesi hak ihlâli olmadığına veya ihlâl bulunduğuna karar verecektir. İhlâl tespit edilirse Anayasa Mahkemesi giderim yöntemi olarak tazminata hükmedebilir, genel mahkemelerde dava açılması yolunu gösterebilir veya yeniden yargılama yapılmak üzere dosyayı ilgili mahkemeye gönderebilir. Keza bazı hâllerde düşme kararı verilecektir. Anayasa Mahkemesi, ihlâlin bir mahkeme kararından kaynaklandığını tespit ederse, ihlâli ve sonuçlarını ortadan kaldırmak için yeniden yargılama yapmak üzere dosyayı ilgili mahkemeye gönderebilir. Ancak yeniden yargılama yapılmasında hukukî yarar bulunmadığı takdirde, başvurucu lehine uygun bir tazminata hükmedilebilir. Başvurucu lehine tazminata hükmedilebilmesi için başvurucunun bir zarara uğramış olması gerekmektedir. Ayrıca başvurucunun tazminat talebinde bulunması da icap etmektedir. Hükmedilecek tazminat, maddî veya manevî tazminat olabilir. Anayasa Mahkemesi kararlarında maddî tazminata hükmedilmesi oldukça nadirdir. Tazminat miktarının tespitinin daha ayrıntılı bir incelemeyi gerektirmesi hâlinde, Anayasa Mahkemesi bu konuyu kendisi karara bağlamaksızın, genel mahkemelerde dava açılması yolunu gösterebilir. Anayasa Mahkemesi'nin mümkün olduğu müddetçe tazminatı hesaplamasının daha hızlı ve etkili bir yol olduğu kuşkusuzdur. Pilot karar usûlü, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi uygulamasında yıllardır uygulanan ve önemli avantajları olan bir usûldür. Bireysel başvuru yolunda özellikli bir prosedür olan pilot karar usûlü, bu usûlde verilebilecek kararlar ve bu kararların etkileri özel bir öneme sahiptir. Zira pilot karar usûlü yakın gelecekte, medenî usûl hukuku açısından yönlendirici olabilecek kararlarda kullanılabilecektir. Anayasa Mahkemesi kararlarına karşı başvurulabilecek başkaca bir iç hukuk mekanizması olmayıp bu kararlar verildiği anda şeklî anlamda kesindir. Anayasa Mahkemesi'nin bireysel başvuru neticesinde verdiği esasa ilişkin kararları maddî anlamda da kesindirler. Anayasa Mahkemesi kararlarının asıl etkisi, kararların bağlayıcı gücünden kaynaklanmaktadır. Anayasa Mahkemesi kararlarının bağlayıcılığının çerçevesi hassas bir biçimde tespit edilmelidir. Bireysel başvuru sürecinde verilen kararların etkilerinin ayrı ayrı ele alınması gerekmektedir. İdarî ret kararının, kabul edilemezlik kararının, başvurunun reddi kararının ve düşme kararının en temel etkisi, iç hukuktaki başvuru yollarının tüketilmesidir. Bu kararların diğer önemli etkileri de ayrıca değerlendirilmelidir. Anayasa Mahkemesi'nin yeniden yargılama yapılmak üzere dosyayı ilgili mahkemeye göndermesi, olağanüstü kanun yolu olan yargılamanın iadesine benzetilebilir. Bu durumda ihlâl kararının önceki kesin hükme ve kesin hükmün icrasına etkileri olacaktır. Yeniden yapılacak yargılama bakımından ilk olarak ilgili mahkemenin hangi mahkeme olduğunun tespiti önemlidir. Yeniden yargılama yapılıp yapılmayacağı hususunda, dosyanın gönderildiği mahkemenin bir takdir yetkisi bulunmamakta olup bu zorunluluğa uyulmamasının önemli sonuçları vardır. Öte yandan yeniden yapılacak yargılamanın kapsamı ve sınırları, özellikle yeni dava malzemesi getirilip getirilemeyeceği ve mahkemenin incelemesinde riayet etmesi gereken prensipler hassasiyetle değerlendirilmelidir. Yeniden yargılama neticesinde verilebilecek kararlar ve bu kararlara karşı gidilebilecek hukukî çareler birçok ihtimale göre incelenmek zorundadır. Anayasa Mahkemesi'nin esasa ilişkin olarak yaptığı inceleme sonunda hak ihlâli olmadığına karar vermesinin de önemli sübjektif ve objektif etkileri olacaktır. Anayasa Mahkemesi'nin ihlâli tespit ederek başvurucu lehine maddî veya manevî tazminata hükmetmesi hâlinde, hükmedilen tazminatın Devlet tarafından herhangi bir icra takibine gerek olmaksızın ödenmesi gerekir. Bu kararın ve kararın gereklerinin yerine getirilmemesinin etkileri de oldukça önemlidir. Anayasa Mahkemesi'nin ihlâle karar vermesi ve giderim yöntemi olarak genel mahkemelerde tazminat davası açılması yolunu göstermesi durumunda, görevli mahkemenin tespiti ve yargılamada uyulacak esaslar başta olmak üzere çözümü gereken birçok mesele bulunmaktadır. Bireysel başvuru yolu sübjektif etkilerinin yanında objektif etkilere de sahiptir. Objektif etkinin en temel görünümü, ilgili kamu mercilerinin benzer meseleleri incelerken aynı ihlâli tekrar etmemeleri zorunluluğudur. Objektif etki kapsamında olan bir unsur da genel eğitici etkidir. Bu çerçevede bireysel başvuru yolu neticesinde verilen kararlar anayasal normların yorumuna ve gelişimine katkıda bulunacak, derece mahkemelerinin temel haklara daha fazla riayet etmesini sağlayacak ve bireylerin temel hakları konusunda bilinçlenmesini sağlayacaktır. Objektif etki; yasama, yürütme ve yargı erkleri bakımından ayrı ayrı tetkik edilmelidir.

Özet (Çeviri)

The individual application remedy provides the opportunity to put forward claims that the public power violates fundamental rights before the Constitutional Court. With the adoption of the individual application remedy, the interaction between the constitutional and civil jurisdiction has intensified. From the perspective of civil procedure law, the individual application remedy provides the opportunity to assert directly before the Constitutional Court the claims of fundamental rights violations by the civil courts. From the civil procedure law perspective, the subject of the individual application remedy is the actions, omissions and especially the decisions of the courts in the civil jurisdiction that violate fundamental rights. The individual application has two main functions. While the first function is the protection of the fundamental rights of individuals, the second function is the protection, interpretation, and development of objective constitutional law. The first function is also referred to as the subjective function and the second is the objective function. There is no consensus in the doctrine on the legal nature of the individual application. It is generally accepted that the individual application is a legal remedy for the protection of fundamental rights. In comparative law, individual application is regulated in many different ways. The scope of constitutional complaints in Germany is quite wide and includes legislative, executive, and judicial proceedings. There is a comprehensive constitutional complaint institution in Switzerland, which is also known as the secondary constitutional complaint. In Belgium, a mechanism similar to the individual application is foreseen against some regulatory norms, yet it is not possible to apply this mechanism against civil judicial decisions. In Austria, a constitutional complaint can be filed against the decisions of the administrative courts. From the perspective of civil procedure law, the main subject of the individual application is final judgments. As a rule, an individual application cannot be made against interim decisions, temporary legal protection decisions and decisions rendered in ex parte proceeding. However, in the presence of some special conditions, these decisions may also be the subject of individual application. Violations that occur in alternative dispute resolution processes and violations that occur in proceedings containing foreign elements may be the subject of individual application if the violation can be attributed to public power. Concepts related to the applicant are expressed in different ways in the individual application process and in civil procedure law. In this context, the capacity to be an applicant, the capacity to apply, the authority to apply and the concept of the victim are the concepts whose meanings and boundaries should be clearly drawn. On the other hand, the joinder of applicants, change of applicant and representation of the applicant should also be examined. The parties may apply for an individual application. The application possibility of the other actors in the civil jurisdiction requires further examination. The individual application does not prevent the finalization of the decision and does not stop its execution. In order to apply for an individual application, it is not necessary to exhaust the remedy of retrial. It should also be examined whether it is possible to apply for both the retrial and the individual application at the same time. Different types of decisions will be made at the preliminary review stage, the admissibility stage, and the merits review stage. There are two types of decisions that can be made at the end of the preliminary examination. These decisions are the administrative refusal decision and the decision to refer the application to the commissions for admissibility examination. Apart from these two main decision types, in some cases, it may be possible to give the applicant time to complete the deficiencies (deficiency notification). If the application is sent to the commissions for admissibility review, the process continues with the admissibility review. In principle, admissibility review is done by commissions, but only in some exceptional cases, the Court sections can scrutinise the admissibility. At the end of the admissibility review, basically, two types of decisions can be made. These decisions are the admissibility decision and the inadmissibility decision. At this stage, the rejection of the application and non-suit decisions can also be made. Admissibility criteria are the capacity to be an applicant, the capacity to apply, the authority to apply, the power of attorney (in case of representation by a lawyer), exhaustion of the legal remedies, the competence of the Constitutional Court, the compliance with the application procedure, the compliance with the time limit, constitutional or personal importance and not be expressly bereft of any grounds. If it is determined that the application does not meet any of the admissibility conditions, a decision of inadmissibility will be made. Misuse of the right of the application and repeated applications are not counted among the admissibility criteria. The exhaustion of the remedies and the subsidiarity principle are the main principles of the individual application. Formal subsidiarity means that the applicant duly exhausts all possible procedural possibilities against the court decision. Material subsidiarity means that the claim of unconstitutionality and the facts related to this claim have also been put forward before the courts of instance. It would be appropriate not to strictly apply the criterion of material subsidiarity; because Turkish individual application system is quite new and the constitutional awareness level of the citizens is still in the development stage. According to Art. 148/3 of the Constitution, the remedies to be exhausted are ordinary legal remedies. Furthermore, only effective remedies shall be exhausted. Not be expressly bereft of any grounds is also an important ground of admissibility. If the alleged violations have not been proven, if the alleged violation concerns only matters that need to be observed by the courts of instance, if the complaint is complex or coercive, if there is no interference with fundamental rights or if it is clear that the interference is legitimate, these applications may be considered expressly bereft of any grounds. Another important criterion is the presence of constitutional or personal importance. Applications without constitutional and personal importance will be found inadmissible; applications with personal or constitutional significance will fulfil this criterion. If the admissibility criteria are met, the application will be admissible and will be submitted to the relevant sections for merits examination. In cases of abuse of the right of the application and repeated applications, the application will be rejected. In the individual application procedure, it is possible to decide on temporary legal protection upon request or ex officio. The preconditions for temporary legal protection decisions, the types of temporary legal protection decisions, and their effects should be examined thoroughly. The most important part of the individual application proceedings is the examination of the merits. It is extremely crucial to reveal the scope and limits of this review to draw the line between the jurisdiction of the courts of instance and the Constitutional Court. In the individual application process, ordinary mistakes that should be examined exclusively by the courts of instance will not be examined. The most frequently violated fundamental rights are the right to a fair trial and the right to property, so these rights should be examined from the perspective of individual application. At the end of the merits review, the Constitutional Court may decide that there is no violation of rights or that there is a violation. If it is decided that there is a violation, the Constitutional Court may order compensation, instruct to file a lawsuit in the general courts, or send the file to the relevant court for retrial. In some cases, the Court can take a non-suit decision. If the Constitutional Court determines that the violation resulted from a court decision, it may send the file to the relevant court for retrial in order to resolve the violation and its consequences. However, if there is no legal interest in a retrial, appropriate compensation shall be awarded. For compensation to be awarded, the applicant must have suffered a loss. In addition, the applicant must claim compensation. Compensation can be material compensation or immaterial compensation. The Constitutional Court rarely awards material compensation. If the determination of the amount of compensation requires a more detailed examination, the Constitutional Court instruct to file a lawsuit in the general courts. Nevertheless, it is a faster and more effective way for the Constitutional Court to calculate the compensation itself, whenever possible. The pilot judgement procedure has been used for years in European Court of Human Rights and has important advantages. The pilot judgement procedure is a special procedure, which is also applied in individual applications to the Constitutional Court. The judgements made by such special procedures and their effects are of special importance. Hence, the pilot judgement procedure may be used in important decisions in terms of civil procedure law in the near future. There is no legal remedy against the decisions of the Constitutional Court. These decisions are final at the time they are made. Decisions on the merits are also material res judicata. The main importance of the decisions of the Constitutional Court is that the decisions are binding. The extent of this binding effect must be precisely determined. The effects of the decisions made during the individual application process should be handled separately. The most important effect of the administrative refusal decision, the inadmissibility decision, the rejection of the application, and the nonsuit decision is that they signify the exhaustion of domestic remedies. Other important effects of these decisions should be further considered. The decision of the Constitutional Court to send the file to the relevant court for a new trial can be compared to the retrial, which is an extraordinary legal remedy. In this case, the decision of violation will affect the concerning final judgment and its execution. First of all, it is important to determine the relevant court. The court to which the file is sent has no discretion as to whether or not a retrial will be held. Failure to comply with this requirement has important consequences. The scope and limits of the retrial and the principles regarding the scrutiny of the Court during the retrial process should be evaluated. The decisions that can be made as a result of this trial and the legal remedies that can be applied against these decisions should be also examined. The decision of non-violation of a fundamental right has important subjective and objective effects. If the Constitutional Court decides on compensation, the compensation must be paid by the State without requiring any enforcement proceedings. The effects of this decision are also very important. In case the Constitutional Court shows the way to file a compensation lawsuit in the general courts many issues need to be resolved, especially the determination of the competent court and the principles to be followed in the trial. Individual application remedy has objective effects as well as subjective effects. The most elementary aspect of the objective effect is the obligation of the relevant public authorities not to repeat the same violation. Another element within the scope of the objective effect is the general educational effect. Individual application decisions will contribute to the interpretation and development of constitutional norms, will ensure that the courts of instance comply more with fundamental rights, and will raise the awareness of individuals about their fundamental rights. Hence, the objective effect should be examined separately in terms of legislative, executive, and judicial power. Le recours individuel direct offre la possibilité de faire valoir devant la Cour constitutionnelle les prétentions découlant de violations des droits fondamentaux par la puissance publique. Avec l'adoption du recours individuel direct, l'interaction entre la justice constitutionnelle et la justice civile s'est intensifiée. Du point de vue du droit de la procédure civile, le recours individuel direct offre la possibilité de faire valoir directement devant la Cour constitutionnelle les prétentions découlant de violations des droits fondamentaux par les juridictions civiles. Du point de vue du droit de la procédure civile, l'objet du recours individuel direct sont les actions, les omissions et surtout les décisions des tribunaux de la juridiction civile qui violent les droits fondamentaux. Le recours individuel direct a deux fonctions principales. Alors que la première fonction est la protection des droits fondamentaux des individus, la deuxième fonction est la protection, l'interprétation et le développement du droit constitutionnel objectif. La première fonction est aussi appelée en tant que « fonction subjective » et la seconde comme « fonction objective ». Il n'y a pas de consensus dans la doctrine sur la nature juridique du recours individuel direct. Il est généralement admis que le recours individuel direct est un remède juridique pour la protection des droits fondamentaux. En droit comparé, le recours individuel direct est réglementée de nombreuses manières différentes. Le champ d'application du recours constitutionnel en Allemagne est assez large et comprend les procédures législatives, exécutives et judiciaires. En Suisse, il existe un mécanisme de recours constitutionnel qui a un large champ d'application et est appelé comme « le recours constitutionnel subsidiaire ». En Belgique, un mécanisme similaire au recours individuel direct est prévu contre certaines normes réglementaires, en revanche il n'est pas possible de recourir à ce mécanisme contre des décisions judiciaires civiles. En Autriche, un recours constitutionnel peut être déposé contre les décisions des tribunaux administratifs. Du point de vue du droit de la procédure civile, le sujet principal du recours individuel direct est les jugements définitifs. En règle générale, aucun recours individuel ne peut être formé contre les décisions intermédiaires, les décisions des mesures provisoires et les décisions rendues dans le cadre d'une procédure ex parte. Toutefois, en présence de certaines conditions particulières, ces décisions peuvent également faire l'objet d'un recours individuel direct. Les violations qui se produisent dans les modes alternatifs de résolution des conflits et les violations qui se produisent dans les procédures comportant des éléments d'extranéité peuvent faire l'objet d'un recours individuel direct si la violation revêt un caractère imputable à la puissance publique. Les concepts et les institutions liés au requérant sont exprimés de différentes manières dans le recours individuel direct et dans le droit de la procédure civile. Dans ce contexte, la capacité d'être requérant, la capacité de présenter un recours, le pouvoir de présenter un recours et la notion de victime sont les notions dont les sens et les limites doivent être clairement définies. D'autre part, la jonction de requérants, le changement de requérant et la représentation du requérant devraient également être examinés. Les parties peuvent présenter un recours individuel. Pour les autres acteurs de la juridiction civile, la question doit être évaluée séparément. L'application au recours individuel direct n'empêche pas que le jugement devienne définitif et elle n'arrête pas l'exécution de la décision. Pour présenter un recours individuel direct, il n'est pas nécessaire d'épuiser le recours en révision. Il convient également d'examiner s'il est possible de demander à la fois recours en révision et recours individuel direct. Différents types de décisions seront prises à l'étape de l'examen préliminaire, à l'étape de la recevabilité et à l'étape de l'examen au fond. Deux types de décisions peuvent être prises à l'issue de l'examen préliminaire. Ces décisions sont le refus administratif et la décision de renvoi de la demande aux commissions d'examen de la recevabilité. En dehors de ces deux principaux types de décision, dans certains cas, il peut être possible de donner au requérant le temps de combler les déficits (notification de déficit). Si la demande est transmise aux commissions pour l'examen de la recevabilité, le processus se poursuit avec la phase de recevabilité. L'examen de la recevabilité est en principe fait par des commissions, dans certains cas exceptionnels cet examen peut être fait par les sections. À la fin de l'examen de recevabilité, deux types de décisions peuvent être prises. Ces décisions sont la décision de recevabilité et la décision d'irrecevabilité. A ce stade, le rejet du recours et le non-lieu peuvent également être prononcés. Les critères de recevabilité sont la capacité d'être requérant, la capacité de présenter un recours, le pouvoir de présenter un recours, la procuration (en cas de représentation par un avocat), l'épuisement des voies de recours, l'autorité de la Cour constitutionnelle, le respect de la procédure de recours, le respect du délai, l'importance constitutionnelle ou personnelle et ne pas être expressément dépourvu de tout motif. S'il est déterminé que la demande ne satisfait pas l'une des conditions de recevabilité, la décision d'irrecevabilité est rendue. L'abus du droit de recours et les recours répétées ne comptent pas parmi les critères de recevabilité. Le critère de l'épuisement des voies de recours et le principe de subsidiarité sont les principes de base du recours individuel direct. La subsidiarité formelle signifie que le requérant doit épuiser toutes les possibilités procédurales contre la décision de justice. La subsidiarité matérielle signifie que la demande d'inconstitutionnalité et les faits liés à cette demande ont également été présentés devant les tribunaux d'instance. Il conviendrait de ne pas appliquer strictement le critère de subsidiarité matérielle; parce que en Turquie, le système du recours individuel direct est assez nouveau et que le niveau de conscience constitutionnelle des citoyens est encore en phase de développement. Selon l'art. 148/3 de la Constitution, les voies de recours à épuiser sont les voies de recours ordinaires. Les recours qui doivent être épuisés ne sont que des recours efficaces. Le critère de ne pas être expressément dépourvu de tout motif est également une condition importante de recevabilité. Si les violations alléguées n'ont pas été prouvées ou ne concerne que des questions qui doivent être observées par les juridictions d'instance, si le recours est complexe ou coercitif, s'il n'y a pas d'atteinte aux droits fondamentaux ou s'il est clair que l'atteinte est légitime, ces demandes peuvent être considérées comme expressément dépourvues de tout fondement. Un autre critère important est la présence d'une importance constitutionnelle ou personnelle. Les recours sans importance constitutionnelle et personnelle seront jugés irrecevables ; les recours ayant une importance personnelle ou constitutionnelle rempliront ce critère. Si les critères de recevabilité sont remplis, il sera décidé que le recours est recevable et qu'elle est soumise aux sections compétentes pour examen au fond. En cas d'abus manifeste du droit de recours et de recours répétées, le recours sera rejeté. Dans la procédure de recours individuel direct, il est possible de statuer une mesure provisoire sur demande ou d'office. En tant qu'une mesure provisoire est adoptée, les types de mesures et leurs effets doivent être examinés séparément. La partie principale et la plus importante de la procédure de recours individuel direct est l'examen au fond. Il est extrêmement important de révéler la portée et les limites de ce contrôle afin de la concrétisation des limites de compétence des tribunaux d'instance et de la Cour constitutionnelle. Dans la procédure de recours individuel direct, les illicéités ordinaires qui devraient être tranchées exclusivement par les tribunaux d'instance ne seront pas examinées. Les droits fondamentaux les plus fréquemment violés sont le droit à un procès équitable et le droit de propriété. Ces droits doivent donc être examinés sous l'angle du recours individuel direct. A l'issue de l'examen au fond, la Cour constitutionnelle peut décider qu'il y a une violation ou non. S'il est décidé qu'il y a une violation, la Cour constitutionnelle peut ordonner des dommages-intérêts, indiquer la voie à suivre pour intenter une action en justice devant les tribunaux généraux ou renvoyer le dossier au tribunal compétent pour un nouveau procès. Dans certains cas, une décision de non-lieu peut être rendue. Si la Cour constitutionnelle détermine que la violation résulte d'une décision de justice, elle peut renvoyer le dossier au tribunal compétent pour un nouveau procès afin d'éliminer la violation et ses conséquences. Toutefois, s'il n'y a pas d'intérêt légal à un nouveau procès, des dommages-intérêts appropriés peuvent être accordée. Pour que des dommages-intérêts soient accordés, le requérant doit avoir subi un dommage. De plus, le requérant doit réclamer une indemnisation. Les dommagesintérêts peuvent être résulté du dommage matériel ou du tort moral. Il est très rare d'accorder des dommages-intérêts matériels par la Cour constitutionnelle. Si la détermination du montant du dommage nécessite un examen plus approfondi, la Cour constitutionnelle peut indiquer la voie à suivre pour intenter une action en justice devant les tribunaux généraux. Si possible, c'est un moyen plus rapide et plus efficace pour la Cour constitutionnelle de calculer elle-même le montant du dommage. La procédure de l'arrêt pilote est utilisée depuis des années dans la pratique de la Cour européenne des droits de l'homme et présente des avantages importants. La procédure de l'arrêt pilote, qui s'applique également aux recours individuels devant la Cour constitutionnelle, est une procédure spéciale. L'arrêt pilote et ses effets ont une importance particulière. La procédure de l'arrêt pilote pourrait être utilisée dans des décisions importantes en termes de droit de procédure civile dans un proche avenir. Il n'y a pas de recours contre les décisions de la Cour constitutionnelle. Ces décisions sont définitives dès qu'elles sont rendues. Les décisions sur le fond ont également l'autorité de la chose jugée. L'importance principale des décisions de la Cour constitutionnelle vient de sa force contraignante. L'étendue de l'effet de la force contraignante doit être déterminée précisément. Les effets des décisions prises au cours du processus de recours individuel direct doivent être examinés séparément. L'effet le plus important de la décision de refus administratif, de la décision d'irrecevabilité, du rejet de la demande et de la décision de non-lieu est l'épuisement des voies de recours internes. D'autres effets importants de ces décisions doivent également être pris en compte. La transmission du dossier par la Cour constitutionnelle au tribunal compétent pour un nouveau procès peut être assimilée au recours en révision, qui est une voie de recours extraordinaire. Dans ce cas, la décision de violation aura des effets sur le jugement définitif précédent et l'exécution du jugement définitif. Tout d'abord, il est important de déterminer quel tribunal est compétent. Le tribunal auquel le dossier est renvoyé n'a aucune discrétion quant à la tenue ou non d'un nouveau procès. Le nonrespect de cette exigence a des conséquences importantes. C'est pourquoi la portée et les limites du nouveau procès et les principes à respecter doivent être évalués. Puis, les décisions qui peuvent être prises à la suite de ce procès et les recours juridiques appliqués contre ces décisions doivent être examinés. La décision de non-violation aura des effets subjectifs et objectifs importants. Si la Cour constitutionnelle accorde de dommages-intérêts, celles-ci doivent être versée par l'État sans qu'il soit besoin d'aucune procédure d'exécution. Les effets de cette décision sont également très importants. Au cas où la Cour constitutionnelle montrerait la voie pour intenter une action en réparation devant les tribunaux généraux, de nombreuses questions sont soulevées à résoudre, en particulier la détermination du tribunal compétent et les principes à suivre lors du procès. Le recours individuel direct a des effets objectifs aussi bien que des effets subjectifs. L'aspect le plus fondamental de l'effet objectif est l'obligation des autorités publiques de ne pas répéter la même violation. Un autre élément entrant dans le cadre de l'effet objectif est l'effet éducatif général. Les décisions de recours individuels contribueront à l'interprétation et au développement des normes constitutionnelles, garantiront que les tribunaux d'instance respectent davantage les droits fondamentaux et sensibiliseront les individus à leurs droits fondamentaux. L'effet objectif doit être examiné séparément en termes de pouvoir législatif, exécutif et judiciaire.

Benzer Tezler

Tez No
353083
Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararları ışığında Türk Medeni Usul Hukuku açısından adil yargılanma hakkı
Right to a fair trial regarding Turkish Law of Civil Procedure in consideration of European Convention of Human Rights and the Desicions of European Court of Human Rights
SEZİN AKTEPE ARTIK
Doktora
Türkçe
2014
Hukuk Galatasaray Üniversitesi
Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YAŞAR HAKAN PEKCANITEZ
Tez No
356263
Medeni Usûl Hukuku açısından Anayasa Mahkemesi'ne bireysel başvuru
Constitutional complaint in terms of Civil Procedure Law
RAMAZAN KORKMAZ
Yüksek Lisans
Türkçe
2013
Hukuk Dicle Üniversitesi
Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. NEDİM MERİÇ
Tez No
526658
The individual application to Turkey's Constitutional Court and its role in the development of human rights in Turkey
Türkiye Anayasa Mahkemesi'ne bireysel başvuru ve bireysel başvurunun Türkiye'de insan haklarının gelişimi üzerindeki rolü
TUĞÇE AYHAN
Yüksek Lisans
İngilizce
2018
Hukuk Orta Doğu Teknik Üniversitesi
Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NECATİ POLAT
Tez No
707015
Kamulaştırmasız elatma
Confiscation without expropriation
MÜNEVVER KÜBRA BAKIRCI
Doktora
Türkçe
2021
Hukuk Galatasaray Üniversitesi
Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET ERDEM
Tez No
514230
Anayasa Mahkemesi'ne bireysel başvuru yolunda adil yargılanma hakkı
On the individual application of the constitutionel court the right to fair treatment
GÖZDE UZUN
Yüksek Lisans
Türkçe
2018
Hukuk Çankaya Üniversitesi
Kamu Hukuku Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ CEM DURAN UZUN

Geri Dön